|
เพื่อ......อะไร
วันนี้เป็นอีกครั้ง และอีกหนที่ทำตัวงี่เง่า
ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่มีทางเป็นไปได้แต่ก็ยังทำ
ทำเพื่อเรียกร้องความสนใจ อยากให้เขาแคร์
แต่สุดท้ายก็เป็นเราที่ตีตัวออกห่าง น่าสมเพชจริง ๆ
ทั้งที่บอกกับทุกคนว่าฉันอยู่ได้ ต่อหน้าทุกคน
ฉันยิ้มแย้ม ฉันหัวเราะ ฉันร่าเริง
แต่พอกลับมาอยู่กับตัวเองก็เศร้าใจนัก
ทรมานที่สุด อยากร้องไห้ก็ไม่มีน้ำตา มันคงไหลอยู่ในอกละมั้ง
เมื่อวานตัวจริงของเขามาหาพี่ที่แผนก เท่าที่ได้ยินรู้สึกว่าจะมาคุยเรื่องที่พัก
ตอนที่ไปอบรมต่างจังหวัด แต่ที่ไม่เข้าใจ คือ ทำไมไม่โทรฯ มาล่ะ?
ทำไมต้องมาเองล่ะ ?
วันนี้ก็เช่นกัน รู้สึกว่าคนของเขามองเราแบบแปลก ๆ เขารู้อะไรมาหรอ ?
ถ้าถามว่าเรารู้จักคนของเขาไหม? ตอบได้เลยว่าไม่รู้จัก ไม่เคยเห็น
เพิ่งจะรู้เมื่อวานนี้แหละ ตอนที่พี่ในแผนกบอกว่าเมียใครนั่นแหละ
ถึงรู้ว่าคนนี้เป็นตัวจริงของเขา
จึงได้แต่บอกตัวเองให้รอดูท่าทีไปก่อน มันอาจจะไม่มีอะไรก็ได้
ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ของเรากับพี่เขานั้นไม่ต้องเอ่ยถึงเลย
เพราะไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่าคำว่าเพื่อนร่วมงาน ที่ผ่านมาก็เป็นแค่การ
สปาร์คทางใจ แต่ยังไม่ สปาร์คทางกาย
แอบเห็นเขาสองคนห่วงใยกันและกัน ตักข้าวให้กัน ตักน้ำให้กัน
นั่งรอทานข้าวพร้อมกัน เลิกงานก็เดินไปรับกันที่แผนก
เห็นแล้วอดอิจฉาไม่ได้ คงไม่มีช่องว่างให้เราได้แทรกเข้าไปหรอก
ทำได้ก็แค่ภาวนา ขอให้เจอผู้ชายแบบนี้บ้าง ไม่ต้องรวยล้นฟ้า
ไม่ต้องหล่อราวเทพบุตร ไม่ต้องดีเลิศราวเทวดา
ขอแค่รักเรา ห่วงใยเรา แคร์เรา ไม่ต้องมีให้มากมาย
แค่มีให้ทุกวัน แค่นั้นเอง ที่สำคัญ ไม่ได้เป็นคนของใคร
ขอแค่นั้นก็พอ
| Create Date : 08 กรกฎาคม 2555 |
|
6 comments |
| Last Update : 8 กรกฎาคม 2555 1:03:26 น. |
| Counter : 770 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
วันหนึ่งพิมก็คงเจอคนที่ใช่
และรักพิมเพียงคนเดียวแน่นอน
อย่าท้อนะจ๊ะ เข้มแข็งไว้เพื่อน ^^