ไปไหนก็ได้ขอแค่ให้มีรถสาธารณะไปถึง (3) ตื่นเช้ายิ่งกว่าอยู่บ้าน เพราะเวลาต่างกัน 2 ชม. เดินหิ้วถุงอุปกรณ์ล้างหน้าออกไปห้องน้ำด้านนอก ส่วนอาบน้ำก็ลงชั้นล่าง จากนั้นก็เก็บสัมภาระเตรียมเช็กเอาต์ โดยฝากกระเป๋าทิ้งไว้ที่โรงแรมก่อน   วันนี้ทำการจองตั๋วเข้าชมพิพิธภัณฑ์อนุสรณ์สันติภาพฮิโรชิมะ Hiroshima Peace Memorial Museum 広島平和記念資料館 รอบเวลา 09.30 น. ค่าตั๋วเข้าชม 200 เยน/คน เป็นราคาค่าตั๋วเข้าชมในส่วน Permanent Exhibition (ถ้าต้องการเช่า Audio Guide มีบริการเครื่องละ 400 เยน มีภาษา ญี่ปุ่น, อังกฤษ, จีน, เกาหลี, ฝรั่งเศส, สเปน, โปรตุเกส, เยอรมัน, อิตาลี, รัสเซีย, ไทย, อาหรับ, อินโดนีเซีย, ฟิลิปปินส์, ยูเครน)   เดินทางโดยรถรางจากสถานี Inari machi มีรถรางแค่ 2 สายที่ผ่าน คือ สาย 2 และ สาย 6 ลงที่สถานี Gembaku dome-mae ซึ่งอยู่ด้านหลังของสวนสันติภาพ เดินข้ามถนนเข้าสวนแล้วเรียบแม่น้ำโมโตยาสึ ไปเรื่อยๆ ระหว่างทางจะมีห้องน้ำสะอาดบริการเป็นจุดๆ เดินจนถึงอาคารสีขาว ผ่านประตูกระจกเข้าทางขวามือ จะมีโต๊ะเจ้าหน้าที่แยกต่างหากสำหรับผู้ที่ซื้อตั๋วล่วงหน้า ยื่นเอกสารสแกน QR Code แจ้งจำนวนยืนยันจากนั้นก็เดินตามทางที่กำหนดเข้าชมด้านใน เริ่มต้นจะเป็นเสมือนพาเราเดินย้อนชมภาพบรรยายสภาพของเมืองฮิโรชิม่าก่อนสงคราม วิธีชีวิต สภาพบ้านเมืองมีความเจริญอย่างไร การแต่งกายเป็นแบบไหน จากนั้นก็เข้าสู่ช่วงสงคราม บรรยายคำพูดสั้นๆ ของผู้เสียชีวิตและผู้ที่รอดชีวิต เสื้อผ้า ของใช้ต่างๆ เงาของคนที่นอนบนพื้นที่บันไดของธนาคารมิตซุย หายนะและผลกระทบจากสารกัมตภาพรังสีต่อคนที่เหลือรอด วิดีทัศน์ ภาพจำลองแสง สี เสียงในช่วงระเบิดปรมาณูลงกลางเมืองฮิโรชิม่า รัศมีของแรงระเบิดที่ทำลายเมืองจนราบเป็นหน้ากลอง ในวันที่ 6 สิงหาคม 1945 เวลา 08.15 น. เกิดการระเบิดเหนือพื้นดิน 600 เมตร และห่างจากอะตอมมิคโดมเพียง 160 เมตร มีผู้เสียชีวิตประมาณ 90,000 - 166,000 คน ส่วนระเบิดลูกที่สองลงที่เมืองนางาซากิ วันที่ 9 สิงหาคม 1945 เวลา 11.02 น. ระเบิดเหนือพื้นดิน 500 เมตร ห่างจากจุดเป้าหมาย 3 กม. มีผู้เสียชีวิตประมาณ 6 - 8 หมื่นคน ประมาณครึ่งหนึ่งจะเสียชีวิตในวันแรก ถัดจากนั้นก็จะค่อยเสียชีวิตจากพิษบาดแผลไฟไหม้ การเจ็บป่วยจากรังสี และการบาดเจ็บอื่นๆ ร่วมกับอาการป่วย ภาวะขาดแคลนอาหารและยารักษาโรค ตลอดทางที่ผ่านมา สิ่งที่ขาดการอ้างอิงไปคือ ชื่อของผู้นำทหารญี่ปุ่นคนหนึ่ง โทโจ ฮิเดกิ Tojo Hideki นึกถึงหนังเรื่อง Pearl Harbor ขึ้นมาทันที เป็นผู้นำประเทศเข้าสู่สงครามกับสหรัฐฯ ด้วยการบุกโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์ในวันที่ 7 ธันวาคม 1941 ทำให้ญี่ปุ่นขยายอิทธิพลไปทั่วเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และแปซิฟิกตะวันตก สุดท้ายของชีวิตก็ถูกคุมขังและประหารชีวิตด้วยการแขวนคอในวันที่ 23 ธันวาคม 1948 ใช้เวลาเดินชมทั้งหมดเกือบ 1 ชั่วโมง ก่อนจะถึงทางออก จะมีการจัดแสดงจำลองขนาดลูกระเบิดปรมาณูจากเหล็ก Little Boy และ Fat Man ขนาด 1/8 และอาคาร Hiroshima Prefectural Industrial Promotion Hall (อาคารจัดแสดงสินค้าส่งเสริมอุตสาหกรรม) แต่จะรู้จักในนาม Atomic Bomb Dome อัตราส่วน 1/100 ทั้งแบบสมบูรณ์และแบบที่เหลือแต่โครงสร้างเพื่อให้ผู้พิการทางสายตาสัมผัส มีอักษรเบลล์บอกรายละเอียด ลูกแรก Little Boy ทิ้งในฮิโรชิม่ามีขนาดจริง 3 เมตร เส้นผ่าศูนย์กลาง 0.7 เมตร น้ำหนัก 4 ตัน ใช้ สาร Uranium ในการทำปฏิกริยาฟิวชั่น Fusion ลูกที่สอง Fat Man ทิ้งที่เมืองนางาซากิ ขนาดจริง 3.2 เมตร เส้นผ่าศูนย์กลาง 1.5 เมตร น้ำหนัก 4.5 ตัน ใช้สาร Plutoniumในการทำปฏิกริยาฟิชชั้น Fission และจบด้วยด้วยส่วนของห้องจัดแสดงความร่วมมือเพื่อสันติภาพ ในวันที่ 6 สิงหาคม 1947 เมืองฮิโรชิม่าได้ออกคำประกาศสันติภาพฉบับแรก และบอกเล่าให้โลกรู้ถึงความเป็นจริงของความเสียหายจากระเบิดปรมาณู และเรียกร้องให้เกิดสันติภาพโลกที่ยั่งยืน   พอออกมาด้านนอกแสงแดดจัด ท้องฟ้าสีสวยมาก เดินตามไปยังจุดต่างๆ ในส่วนของสวนสันติภาพ ซึ่งแต่เดิมสวนบริเวณนี้ก็เคยเป็นศูนย์กลางทางการเมืองและการค้าของเมืองฮิโรชิม่า ด้วยเหตุนี้จึงถูกเลือกให้เป็นเป้าหมายของการทิ้งระเบิด   เริ่มตั้งแต่สิ่งก่อสร้าง อนุสรณ์สะพานโค้งสำหรับผู้เสียชีวิตจากระเบิด ด้านล่างของซุ้มประตูเป็นหีบหินบรรจุทะเบียนชื่อผู้เสียชีวิต ซึ่งมีจำนวนมากกว่า 220,000 ชื่อ สระน้ำแห่งสันติภาพ และ ซุ้มเปลวไฟแห่งสันติภาพ ที่ถูกจุดขึ้นในปี 1964 และตั้งเป้าไว้ว่าจะไม่มีการดับจนกว่าไม่มีภัยคุกคามจากการทำลายล้างด้วยนิวเคลียร์อีกต่อไป   วันที่ 6 สิงหาคมของทุกปี จะมีการกล่าวสุนทรพจน์ วางพวงหรีดที่อนุสรณ์สถาน และมีการยืนสงบนิ่งเวลา 8.15 น. ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เกิดการระเบิด   ระหว่างทางก็จะมีรูปปั้นต่างๆ จนถึงซุ้มอนุสรณ์สันติภาพของเด็ก ทุกปีในช่วงเดือน ตุลาคม จะมีกลุ่มเด็กประถมที่ทางโรงเรียนจัดมาพูดและร้องเพลงที่ระลึกถึงเด็กๆ ที่เสียชีวิตจากสงคราม โดยจะมีเด็ก 2 คน กล่าวสุนทรพจน์ ที่เรียกว่า “ความมุ่งมั่นของเราต่อสันติภาพ” และคำกล่าวของนายกรัฐมนตรีของญี่ปุ่น จากนั้นนำกลุ่มนักเรียนกล่าวคำปฏิภาณ ใต้ซุ้มของอนุสรณ์จะมีแท่นหินจารึกไว้ว่า “นี่คือเสียงร้องของเรา นี่คือคำอธิษฐานของเรา เพื่อการสร้างสันติภาพบนโลกใบนี้” และวางพวงนกกระเรียนกระดาษ 1,000 ตัว ที่พับร่วมกันมา (นกกระดาษที่พับเรียกว่า โอริซึรุ Orizuru)  ซึ่งต่อมากลายเป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพ มีกลุ่มนักเรียนประถมจากหลายโรงเรียนรอต่อคิวทำความเคารพ แต่ละกลุ่มจะใช้เวลาไม่เกิน 10 นาที   ส่วนประวัติการเริ่มสร้างอนุสรณ์นี้มาจากเหตุการณ์ของ เด็กหญิงที่ชื่อ ซาดาโกะ ซาซากิและเด็กบริสุทธิ์อีกหลายพันคนที่เสียชีวิตจากการทิ้งระเบิดปรมาณูที่เมืองฮิโรชิม่า ในขณะที่เกิดการระเบิด ซาดาโกะมีอายุเพียง 2 ขวบและอยู่ห่างจุดระเบิดถึง 1.7 กิโลเมตร เด็กสาวเติบโตขึ้นเป็นปกติเหมือนเด็กทั่วไปจนอายุได้ 12 ขวบถึงพบว่าเป็นโรคมะเร็งเม็ดเลือดขาว ที่เรียกว่า ลูคีเมีย ระหว่างที่ทำการรักษาอยู่ในโรงพยาบาลเป็นเวลา 8 เดือน ก็ได้พับนกกระดาษอธิฐานเพื่อให้สุขภาพแข็งแรง แต่ยังพับไม่ทันครบหนึ่งพันตัวก็เสียชีวิตก่อน เพื่อนร่วมชั้นที่รักเธอจึงร่วมมือกันคิดสร้างสถานที่เป็นที่ระลึกให้เธอและเด็กที่เสียชีวิตจากสงคราม และมีแรงกระเพื่อมดึงให้นักเรียนในโรงเรียนต่างๆ เข้าร่วมให้การสร้างด้วย บริเวณรอบๆ จะมีตู้เก็บพวงนกกระเรียนเพื่อใช้ประกอบพิธีกรรมรำลึกในปีถัดๆ ไป และผู้เยี่ยมชมสามารถเขียนข้อความที่ระลึกใส่กล่องไว้ได้ ในแต่ละปีจะมีนกกระเรียนกระดาษกว่า 10 ล้านตัวจากทั่วโลกส่งมาที่นี่   หลังจากที่เขียนคำอธิษฐานหย่อนลงกล่องเรียบร้อยก็เดินไปต่อที่สะพานข้ามแม่น้ำโมโตยาซึ เดินเรียบริมแม่น้ำมาที่อะตอมมิคบอมบ์โดม แต่คนญี่ปุ่นจะเรียก Gembaku Dome โครงสร้างเหล็กที่ยังเห็นเค้าโครงความสวยงามจากการออกแบบได้อยู่ว่า หากยังอยู่ในสภาพสมบูรณ์จะสวยงามอลังการเพียงใด ซึ่งถือได้ว่าเป็นสถาปัตยกรรมสไตล์ยุโรปที่ทันสมัยที่สุดในยุคนั้น จากการออกแบบของสถาปนิกชาวเชค ชื่อ Jan Letzel เป็นอาคารขนาด 5 ชั้น สร้างเสร็จสมบูรณ์ในเดือน เมษายน 1915 ซึ่งในส่วนของหลังคาโดมสร้างจากทองแดง เมื่อเวลาผ่านไป หลังคาจะเปลี่ยนจากสีแดง เป็นน้ำตาล และสีเขียวจากการออกซิเดชั่น ในวันที่ 6 สิงหาคม 1945 มีพนักงาน ประชาชนที่อยู่ในอาคารแห่งนี้ประมาณ 600 คนเสียชีวิตทั้งหมด (มีป้ายบรรยาย แต่อ่านลำบากเพราะแดดสะท้อนเหลือเกิน)   หมดเวลาหดหู่ก็ต้องหาอาหารเติมกำลังใจเพิ่มกำลังกายก่อน ข้ามถนนไปขึ้นรถรางที่สถานี Gembaku-Dome Mae สถานีเดียวกับที่ลงตอนเช้าเพื่อไปสถานี Dobashi Mae (3 ป้าย) มองหาชื่อร้าน Musubi no Musashi ที่เค้าลือว่าอาหารอร่อยสไตล์ญี่ปุ่นแท้ ป้ายสีอักษรแดงตัวอักษรฮิรางานะสีขาวอยู่ริมถนนเห็นชัดเจน พอถึงเข้าในร้านก็ต้องรอพนักงานสอบถามจำนวนที่นั่งก่อน โชคดีที่เราเลือกมาถึงร้านอาหารก่อน 11.30 น. ภายในร้านมีที่นั่งทั้งแบบเคาน์เตอร์กลมมาคนเดียว โต๊ะนั่ง 4 คน และแบบนั่งพื้น ถ้าเอาแบบบรรยากาศต้องเลือกนั่งพื้น แต่กลัวทานเสร็จแล้วลุกไม่ขึ้น เลยขอเป็นนั่งเก้าอี้แทน จัดไปเบาๆ แต่อิ่มจุกๆ ข้าวปั้น 2 ก้อน แน่นมาก   เดินมาขึ้นรถรางกลับโรงแรมรับกระเป๋าเพื่อไปสถานีฮิโรชิม่า จัดการทำจองที่นั่งตั๋วรถไฟชินคังเซนเพื่อไปเกียวโต ซึ่งตั๋ว Pass อันนี้ จะไม่สามารถนั่งรถไฟชินคังเซนไปลงเกียวโตได้ ถึงแม้ขบวนนั้นจะผ่านสถานีเกียวโตก็ตาม ต้องลงที่สถานีชินโอซาก้าก่อน แล้วต่อรถขบวนธรรมดาไปเกียวโต ในที่สุดก็ได้แก้แค้นที่ไม่ได้นั่ง Hello Kitty ตอนออกจากสนามบินเมื่อวาน วันนี้เลยเล็งเวลาขึ้นรถไฟคิตตี้ไปเกียวโตเลย ถึงแม้จะนั่งแค่ไม่กี่สถานีก็ตาม แต่ก็ได้นั่งนานอยู่นะ 13.43 น. Nozomi 30 Hiroshima - Shin Osaka   ก่อนจะออกจากฮิโรชิม่า ก็ถ่ายรูปสภาพ พร้อมกระเป๋าเดินทางส่งให้เจ้าของที่พักในเกียวโต เพื่อยืนยันเวลาถึง พอถึงสถานีเกียวโตเจ้าของบ้านพักซึ่งขับรถมารอรับก่อนแล้วก็รีบมาช่วยยกกระเป๋าที่แสนหนักของเราขึ้นรถ สามีภรรยาคุณคุโบะน่ารักมาก สมกับที่ได้ตำแหน่ง Super Host ของ Airbnb ทำหน้าที่ไกด์บรรยายการเดินทางระหว่างสถานีถึงบ้าน ข้อแนะนำท่องเที่ยว กิจกรรม เทศกาลของเกียวโตครบ ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มเติมก็สามารถส่งข้อความถามเพิ่มได้ ตอบรับไวมาก หลังจากส่งเข้าห้องพักอธิบายการใช้งานเล็กๆ น้อยๆ และข้อควรระวัง ก็ได้เวลาสำรวจหาที่กินข้าวใกล้เคียง ไม่ได้พักผ่อนเต็มๆ 3 วันแล้ว อาศัย Lawson ที่ฝั่งตรงข้ามถนนซื้อกินแบบง่ายๆ แล้วรีบนอนพักผ่อน   วันนี้เดินเบาๆ 12,000 ก้าวเท่านั้น   Create Date : 10 พฤศจิกายน 2567 Last Update : 20 พฤศจิกายน 2567 17:28:05 น. 0 comments Counter : 219 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสายหมอกและก้อนเมฆ