"ความดี" เหมือนกางเกงใน มีติดตัวไว้ แต่ไม่ต้องโชว์
เรื่องกิน เรื่องใหญ่ (Pilot Survival : Day 2 … Cont.)

และแล้วก็ได้เวลาอาหารเช้าครับ หลังจากออกกำลังกาย อาบน้ำ อาบท่า แล้วก็ตรวจร่างกายกันเป็นที่เรียบร้อย ครูฝึกก็ให้ตั้งแถวแล้วเดินไปยังโรงเลี้ยง (ผมล่ะชอบชื่อนี้จริงๆ) เวลาเดินไปก็นับก้าวกันไปเรื่อย ใครเคยเรียน ร.ด. ก็คงจะนึกออกนะครับ

เดินไปถึงหน้าโรงเลี้ยงก็ตั้งแถวครับ ระหว่างรออยู่ด้านหน้า ก็แอบคุยกันว่า วันนี้กับข้าวจะเหลือกี่อย่างหว่า เพราะเมื่อวานตอนมาถึงมื้อแรก กับข้าวกับปลาสมบูรณ์ใช้ได้ครับ กับข้าว 4 อย่าง วางเรียงกันเต็มโต๊ะ ผมยังคิดในใจ เออ... ค่ายทหาร มันก็ไม่เลวนี่หว่า อาหารสมบูรณ์ใช้ได้ แต่ใครจะรู้ว่าเป็นมื้อเดียวที่มีกับข้าวให้กินกันอย่างเปรมเต็มที่

พอมื้อเย็น เมื่อวานนี้ อาหารเริ่มลดปริมาณเหลือ 3 อย่างครับ เพื่อนๆ ยังคุยกันเล่นๆ เลย ว่า เดี๋ยวตอนเช้า กูว่าเหลือ 2 อย่างแน่เลยว่ะ...




อย่างกับตาเห็นครับ อาหารมื้อเช้าในวันนั้น เมื่อมองจากระยะไกล มีชามขนาดกลางตั้งอยู่ 2 ชาม กลางโต๊ะ แต่ละโต๊ะ เอาวะ... 2 อย่างก็ 2 อย่าง แต่เมื่อเดินเข้าไปถึงโต๊ะแล้ว พระเจ้า... มันคือแกงจืด ทั้ง 2 ชามเลยครับ เหมือนกันเป๊ะ อย่างกับแกะ โธ่... พี่เล่นตั้งไว้ 2 ชามให้พวกผมดีใจเล่น

คือไม่ใช่เรื่องมากอะไรหรอกนะครับ แบบว่าพวกผมเป็นเด็กวัยกำลังโตครับ เรื่องอาหารการกิน ยอมกันซะที่ไหน ก่อนหน้าที่จะมาเขียน Blog นี้ อาทิตย์ก่อน ก็เพิ่งไปกิน Akiyoshi กันมา 5 คน ล่อเนื้อไป 20 จาน แบบว่าโต๊ะรอบข้างเค้ากลับบ้านกันไป 2 รอบแล้ว ไอ้พวกนี้ยังไม่มีทีท่าจะอิ่มกันเลย

แต่ก็บ่นกันไปอย่างนั้นครับ พอกินกันก็เงียบเลย เคี้ยวกันตุ้ยๆ แล้วที่นี่ เวลาจะลุกไปเติมข้าว เติมน้ำ ต้องขออนุญาตก่อนครับ โดยเค้าจะเรียกอาหารว่าอะไหล่ครับ เวลาเติมข้าว ต้องบอกว่าเติมอะไหล่

ในขณะที่หลายๆ โต๊ะ กำลังตักข้าว ตักน้ำแจกจ่ายให้กับเพื่อนร่วมโต๊ะกันอยู่นั้น เสียงหนึ่งก็ทำลายความเงียบขึ้นมาครับ มันคือเสียงของ “ไอ้เน่” เน่เป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบกลางๆ อวบเล็กน้อยถึงปานกลาง

“ผม นักเรียนการบิน เนเน่ (นามสมมุติ) ขออนุญาตเติมอะไหล่ครับ”

ท่ามกลางความงุนงงของเพื่อนๆ อะไรวะ โต๊ะกูยังตักข้าวไม่เสร็จเลย แม่_ ขอเติมซะแล้ว แต่ก็ไม่แปลกหรอกครับ เพราะหลังจากนั้นไม่นาน โต๊ะอื่นๆ ก็เดินเติมอะไหล่กันเป็นว่าเล่น แหม... ก็เดี๋ยวพวกผมต้องไปฝึกหนักกันนี้ครับ ยังไงก็ต้องให้ท้องอิ่มกันไว้ก่อน

หลังจากทานข้าวเช้ากันเสร็จก็เดินกลับมากันที่หน้ากองพันครับ เพื่อเคารพธงชาติ เวลา 8 โมงเช้า เวลาเราตื่นเช้า นี่มันทำอะไรได้เยอะจริงๆ นะครับ อย่างวันนี้รู้สึกว่าทำอะไรไปตั้งเยอะแล้ว ทำไมมันเพิ่ง 8 โมงเอง ทีเวลาอยู่บ้าน ไม่ทันได้ทำอะไรก็บ่ายซะแล้ว (ตื่นอย่างเร็ว 11 โมง)







ช่วงเช้าวันนี้พวกเราต้องฝึกเกี่ยวกับท่าทางต่างๆ ครับ ทั้งเดี่ยว และเป็นแถว ซ้ายหัน ขวาหัน กลับหลังหัน เข้าแถวตอน แถวหน้ากระดาน ทหารเค้าฝึกอะไร ก็ฝึกแบบนั้นแหล่ะครับ แต่ Junior ลงมาหน่อย ครูฝึกเค้ายังปราณีกันบ้างครับ

แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ปราณีพวกผมเลย คือ แดดครับ ไม่รู้มันจะร้อนไปถึงไหน ไอ้ดำน่ะไม่กลัวหรอกครับ เพราะแต่ละคนก็มีทุนเดิมกันมาบ้าง แต่มันร้อนครับ ยิ่งเวลาโดนทำโทษล่ะ เหมือนอากาศมันจะร้อนขึ้นอีกซัก 5 องศาได้ ลุกนั่ง กระโดดกบกันจนขาขึ้นตะคริวกันล่ะครับ โดดคนเดียวไม่ว่า โดนกอดคอโดดเป็นแถวๆ ถ้ามันโดดได้พร้อมกัน ก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่ครับ แต่มันโดดกันไม่พร้อม มันก็เลยดึงกัน แต่ก็สนุกไปอีกอย่างครับ





ช่วงบ่ายก็สบายหน่อยครับเป็นการเรียนในห้องครับ ช่วงแรกเป็นผู้พันมาสอนครับ เรียนเกี่ยวกับเรื่องข่าวกรอง ครูแกเคยเป็นสายลับมาก่อนครับ นั่งฟังไปก็ตื่นเต้นไป แบบว่าต้องปลอมตัว แฝงตัวเข้าไปอยู่กับพวกโจรบ้าง หรือโดนจับไปโดยทหารต่างชาติบ้าง โดนจับไปขังจะโดนฆ่าบ้าง สุดท้ายต้องให้ผู้ใหญ่ในกองทัพเจรจาเพื่อให้ปล่อยตัว แล้วก็เลยได้ปล่อยตัวออกมา โดยเอาไปทิ้งไว้กลางทาง ฟังไปก็เหมือนดูหนังไปเลยครับ








แล้วช่วงที่ 2 ก็เป็นการเรียนเกี่ยวกับการต่อสู้มือเปล่า โดยวันนี้จะเป็นภาคทฤษฎีครับ สอนโดยจ่าดำ ถ้าลองไปคุยกับนักบินการบินไทยหลายๆ รุ่น จะรู้จักจ่าดำกันดีครับ เป็นตำนานครูฝึกคนนึง ที่พวกเรากล่าวถึงกันอยู่เสมอ






ซึ่งการเรียนในวันนี้ พวกผมเรียนกันเกี่ยวกับจุดตายต่างๆ ในร่างกาย ถามว่าทำไมต้องเรียนกันด้วย เรื่องพวกนี้ ก็เนื่องจากเป็นการป้องกันตัวครับ หากมีโจรมา Hi Jack เครื่อง แล้วเกิดบุกเข้ามาได้ Cockpit ได้ อย่างน้อยก็พอมีความรู้ในการป้องกันตัวได้บ้าง






แต่ก็คงเป็นเรื่องยากครับ ที่จะเข้ามากันได้ง่ายๆ เพราะหลังจาก 911 เป็นต้นมา ประตู Cockpit เปลี่ยนเป็นกันกระสุนเรียบร้อยแล้วครับ เวลาลูกเรือเข้ามาเสิร์ฟอาหารที ก็ต้องขออนุญาตก่อน แล้วนักบินค่อยปลดล็อคให้เข้ามาได้ จะมาเปิดอ้าทิ้งไว้ไม่ได้ครับ ไม่ปลอดภัย

อ้อ... อีกเรื่องนะครับ เคยมีเพื่อนหลายคนมาถามว่า ในเครื่องบินโดยสาร นักบินเค้าดีดตัวออกไปได้หรือเปล่า ขอตอบว่า ไม่ได้แน่นอนครับ อันนั้นมันเครื่องบินรบ

ลองนึกภาพดูนะครับว่า ถ้าคุณเป็นผู้โดยสาร กำลังนั่งเครื่องบินโดยสารอยู่ ทันใดนั้นก็มีเสียงนักบินประกาศว่าเครื่องบินมีปัญหาเล็กน้อย จากนั้นก็เงียบไป ซักพักพอคุณมองออกไปที่กระจก ก็เห็นร่มชูชีพ 2 อัน ลอยอยู่ แล้วประตู Cockpit ก็เปิดปลิว ลมตีพึ่บพับๆ คุณจะทำหน้ายังไงล่ะครับ


Create Date : 04 กันยายน 2550
Last Update : 4 กันยายน 2550 21:57:59 น. 18 comments
Counter : 1886 Pageviews.

 
ตามมาอ่านจากบ้านโน่นครับ น่าเสียดายถ้าจะหยุดเขียนที่โน่นนะครับ


โดย: toon IP: 124.121.20.212 วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:22:59:08 น.  

 
แวะมาเยี่ยมค่ะ ขอบคุณที่ไปเยี่ยมที่ blog นะคะ เพื่อนๆ ฮากันมากเลยค่ะ


โดย: tuk-1182 วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:23:38:19 น.  

 
แล้ว จขบ คนไหนละคะ
ว่าแต่รู้จักครูตู่ไหมคะ คุณ ฐิติกิต อ่ะค่ะ
ถามไปงั้นแหละ ไม่มีไร


โดย: kai (aitai ) วันที่: 4 กันยายน 2550 เวลา:23:45:27 น.  

 
โอ้ว ไม่รู้มาก่อนเลยว่าฝึกขนาดนี้เนี่ย
คุณ จขบ. ฝึกบินเป็นนักบินพาณิชย์ หรอคะ?
สายการบินไหนอ่ะ?
การบินไทยอ๊ะป่าว งั้นสมัครแอร์ TG รอบนี้ถ้าได้ คงได้เจอกัน
(โฮะๆๆๆ หยั่งกะว่าจะได้นะช้านน)


โดย: dog....bok bok วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:20:22:09 น.  

 
อ่า..มาขอสมัครเป็นผู้โดยสาร..(ตอนนี้ก็บินกะการบินไทยอยู่แล้วล่ะค่ะ)

เผื่อได้เจอทั้งDog bok bokและคุณภูสูง


โดย: ชบาข้างรั้ว วันที่: 5 กันยายน 2550 เวลา:21:16:38 น.  

 
ตามมาดูอาหารการกินของว่าที่นักบินครับ..

แกงจืด 2 ชามเลยนะครับว่าแต่มี(วิญญาณ)หมูสับ หรือเปล่า?

แต่ก็ถือว่าใจดีนะครับที่ให้เติมได้ด้วย วันนี้เหลืออย่างเดียว 2 ชาม น่าจะทำเอาว่าที่นักบินหนุ่มทั้งหลาย ห่วงอนาคตของตัวเองในวันต่อๆไปเลยนะครับนี่...

เปลี่ยน BG ซะสดใสเชียวครับ...ชอบครับผม


โดย: pompier วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:2:00:16 น.  

 
แล้วมื้อที่เป็นแกงจืด 2 ชามนี่ อิ่มไหมคะพี่
ท่าทาง เรื่องกินจะเป็นปัญหาใหญ่ซะแล้วนะคะเนี่ย


โดย: Vare-V. วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:16:56:46 น.  

 
ถ้านักบินดีดได้ ผู้โดยสารก็คงดีดได้ ร่มต้องเต็มฟ้าแน่เลย เล่ามาอีกนะคะ สนุก และไม่มีใครเอามาเล่า เอ้าออกเล่มเลยดีกว่า จะไปนั่งอ่านในร้านไห้จบเล่มเลย อิ อิ


โดย: ป้าแสนสุข IP: 125.27.221.69 วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:23:03:29 น.  

 
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาเยี่ยมนะครับ จะพยายามเขียนเพิ่มเรื่อยๆ ครับ แต่ต้องรำลึกอดีตเล็กน้อย


โดย: ภูสูง วันที่: 6 กันยายน 2550 เวลา:23:50:26 น.  

 
สวัสดีจ้ะ แวะมาเที่ยวบล็อกจ้า




โดย: สุดที่รักของคนนั้น วันที่: 7 กันยายน 2550 เวลา:0:29:18 น.  

 

ขำตอนสุดท้ายค่ะ
ถ้าเป็นอย่างนั้น กัดลิ้นด่วนเลยค่ะ
แบบหนังจีนไง ตายไปก่อนที่จะจูบพื้น

เคยทำงานร่วมกะทหารเรือ และเคยคิดจะจับทหารอากาศ.. มาเป็นเพื่อนย่ะ

ล้อเล่นนะคะ เรื่องจับ

ขอให้มีความสุขกะการฝึกนะคะ



โดย: ยอดหญิงZ-ri วันที่: 7 กันยายน 2550 เวลา:20:22:13 น.  

 
ไม่ได้แวะมาเยี่ยมนานเลยค่ะ แหะๆ ลงชื่อไว้เด๋วขอไปตามอ่านย้อนหลังนะคะ

พี่ภูสูงยังเล่าสนุกเหมือนเดิมเลย มิน่าล๊า เคยมีคนบอกว่า นักบินมักคารมดี อิอิ

ปล. หนูขำสุดตอนย่อหน้าสุดท้ายอ่ะ นึกภาพตามแล้วคงฮา แต่ถ้าอยู่ในเครื่องด้วยหนูคงฮาไม่ออกค่ะ 555+


โดย: Chollaphin วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:15:02:58 น.  

 
อยากทราบรายละเอียดเกี่ยวกับเวลาอาบน้ำ
ของนักเรียนว่ามีความเหมือนหรือแตกต่างกันอย่างไรกับการฝึกทหารเกณฑ์


โดย: น้ำ IP: 202.28.35.1 วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:18:13:58 น.  

 
ผมก็ไม่แน่ใจเหมือนกันนะครับ ว่าทหารเกณฑ์เค้าอาบน้ำกันยังไง ถามเรื่องไหนล่ะครับ เลยไม่รู้จะตอบยังไง ตอบมันหลายๆ แนวแล้วกันนะครับ

ถ้าเรื่องการอาบปกติก็อาบเป็นหมู่คณะครับ ไม่ได้แยกห้องกันอาบ

ถ้าเรื่องการแต่งกายล่ะก็ พวกผมใส่ได้ตามสบายครับ ไม่มีข้อบังคับอะไร จะใส่ขาสั้น กางเกงใน หรือแม้แต่จะชุดวันเกิดก็คงได้ครับ แต่ก็ไม่เห็นว่าใครจะใส่ชุดวันเกิดซักคน เดี๋ยวเพื่อนๆ จะตกใจ

ถ้าเรื่องปริมาณน้ำที่ใช้ก็ตามสบายครับ จะจ้วงแค่ไหนก็ตามใจชอบ แต่น้ำที่นั่นเป็นน้ำบาดาลครับ ออกจะกร่อยๆ หน่อย อาบวันแรกๆ ก็ใสดีอยู่หรอก พอซัก 2-3 วันเริ่มเป็น เก๊กฮวย แล้วก็พัฒนาเป็นใบบัวบกตามลำดับครับ คงเพราะมีฝุ่นเยอะ แล้วมันตกตะกอนไม่ทันน่ะครับ นี่ถ้าอยู่ซักครึ่งเดือน วันสุดท้ายคงได้กินโอเลี้ยงกันครับ


โดย: ภูสูง วันที่: 8 กันยายน 2550 เวลา:20:56:26 น.  

 
แวะมาแอบดูหนุ่ม ๆ นักบิน ทำอะไรกันบ้างคะ


โดย: panasony วันที่: 10 กันยายน 2550 เวลา:14:11:52 น.  

 
ตามมาอ่านเหมือนกันค่ะ อ่านตั้งแต่ตอนแรกๆ แล้ว มีเพื่อนเป็นกัปตันเหมือนกันค่ะ แต่เป็นเรือนะคะ Carnival .... ช่วงนั้นอ่านถึงตอนที่คุณทดสอบสายตา เหมือนที่เพื่อนเล่าให้ฟังตอนเค้าสอบเล๊ย แต่กัปตันเรือยังดีค่ะให้ใส่คอนแท็คได้ เวลาวัดก็ให้ลองถอดซิ และใส่ซิ ว่าค่าของมันเป็นยังไง มันก็ใสปิ๊งเลยละค่ะ รอดปลอดภัยกว่าไม่ได้ใส่ละกัน เธอทั้งสั้นทั้งเอียงสองข้างก็ไม่เท่ากันอีกต่างหาก ต้องสั่งทำพิเศษอีก ...

คุณนี่ก็ช่างเขียนเหมือนกันนะคะ อ่านสนุกชวนติดตาม ได้ความรู้ดีค่ะ เอาเวลาที่ไหนมาเขียนน๊อ ไหนจะเรียนไหนจะฝึก แบ่งเวลาเก่งจริงๆ ขอปรบมือให้ค่ะ


โดย: Buossaba IP: 124.157.190.54 วันที่: 13 กันยายน 2550 เวลา:21:57:43 น.  

 
ตามอ่านย้อนหลัง

ครูฝึกช่วยถ่ายรูปให้เหรอคะ?

เราว่าเราเคยรู้จักนายเนเน่ที่เติมอะไหล่นะเนี่ย


โดย: เป๋อน้อย วันที่: 2 ตุลาคม 2550 เวลา:19:02:05 น.  

 
ฮาคับ

ชอบๆ


โดย: Donjuan IP: 58.8.191.196 วันที่: 29 พฤษภาคม 2554 เวลา:0:39:02 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ภูสูง
Location :
กรุงเทพ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 25 คน [?]




ผมเป็นแค่ลูกนกตัวหนึ่ง กำลังหัดบิน ยังรู้อะไรไม่ค่อยมาก สิ่งที่มาเล่าให้ฟัง เป็นเพียงเศษเสี้ยวของสิ่งที่ควรจะต้องรู้ บางอย่างอาจผิด ก็เป็นเพราะความด้อยประสบการณ์ แต่เพียงอยากเล่าสิ่งดีๆ ที่ได้พบพานให้เพื่อนๆ ได้เข้าใจ ผู้รู้ท่านใด เห็นข้อผิดพลาด โปรดให้คำแนะนำ จะได้นำไปพัฒนาตัวเอง ขอบคุณคร๊าบบบ

Group Blog
 
<<
กันยายน 2550
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
4 กันยายน 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add ภูสูง's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.