Bloggang.com : ภูสูง : โดนเจาะ (เลือด) ซะแล้วเรา

โดนเจาะ (เลือด) ซะแล้วเรา

หลังจากที่ผ่านด่านแรก คือการทดสอบความรู้พื้นฐาน หรือที่เรียกกันว่ารอบ Group Test เรียบร้อยแล้ว บรรดาผู้สมัคร ที่ผ่านการคัดเลือก ก็จะได้รับหมายกำหนดการจากทางการบินไทย เพื่อไปทำการตรวจร่างกาย ที่สถาบันเวชศาสตร์การบินโดยจะแบ่งๆ ไปวันละประมาณ 30 คน

สำหรับการเตรียมตัวไปตรวจร่างกายก็เหมือนกับการไปตรวจตามปกติตามโรงพยาบาล ก็อดข้าว อดน้ำ อย่างน้อย 8-12 ชั่วโมงก่อนตรวจ แล้วก็พักผ่อนไปให้เพียงพอ เมื่อไปถึงสถาบันเวชศาสตร์การบินแล้ว เจ้าหน้าที่ก็จะให้ผู้เข้ารับการตรวจร่างกายทุกคนเข้าไปรวมกันในห้องหนึ่ง เพื่ออธิบายขั้นตอนต่างๆ รวมทั้งเซ็นต์เอกสารนิดหน่อย เช่นใครเคยมีประวัติการผ่าตัด หรือเป็นโรคประจำตัวอะไรกันบ้าง ทำเลสิกมาหรือเปล่า

เรื่องทำเลสิกนี้อย่าไปหลอกเจ้าหน้าที่เค้านะครับ บางคนคิดว่าทำมาเนียนมาก เจ้าหน้าที่เค้าคงตรวจไม่เจอ อย่านะครับ ตกกันมาหลายต่อหลายแล้ว ทั้งที่เค้าก็อนุโลมให้คนทำเลสิกแล้ว ว่าสามารถผ่านตรวจร่างกายได้ เพียงแค่ต้องทำมาก่อนวันตรวจอย่างน้อย 1 ปี นัยว่าเพื่อเป็นการให้มั่นใจว่าแผลแห้งสนิท และเป็นปกติดีแล้ว

หลังจากกรอกรายละเอียดต่างๆ รวมทั้งจ่ายเงินค่าตรวจเป็นที่เรียบร้อย ทางเจ้าหน้าที่เค้าก็จะให้พวกเราแบ่งเป็นกลุ่มย่อยๆ กลุ่มละ 5 คน พร้อมใบนำทาง ว่าแต่ละกลุ่มจะต้องไปตามฐาน เอ่อ...หมายถึงห้องตรวจน่ะครับ ไหนบ้าง โดยแต่ละกลุ่มจะเริ่มกันคนละห้อง แล้วก็เวียนไปกันจนครบ จะได้ไม่ต้องไปแออัดกันที่ห้องเดียว

แต่ด่านแรกสุดที่ทุกคนต้องมาตรวจเหมือนกันก่อน คือการตรวจปัสสาวะ และเจาะเลือดครับ เพื่อที่แต่ละคน จะได้หาอะไรกินรองท้องกันได้ซะที หลังจากต้องอดข้าว อดน้ำกันมาทั้งคืน สำหรับการเก็บตัวอย่างปัสสาวะ เจ้าหน้าที่เค้าก็จะยื่นกระปุก พร้อมหมายเลขประจำตัวให้แต่ละคน จากนั้นก็ไปทำภารกิจกันให้เรียบร้อย แล้วก็วางกระปุกไว้ในชั้นวาง ภายในห้องน้ำให้เรียบร้อย ไม่ต้องหยิบออกมาแข่งกันเหลืองนอกห้องหรอกนะครับ

จากนั้นก็จะเป็นการตรวจเลือดครับ เจาะกันสดๆ ครับ ไอ้ผมก็ไม่ค่อยจะถูกชะตากับเข็มซะเท่าไหร่ด้วย เคยไปยืนดูเพื่อนบริจาคเลือด บริจาคเองรึก็เปล่า แต่มือเย็น เท้าเย็นครับ เหมือนหน้ามืดคล้ายจะเป็นลม แล้วไอ้พวกเข็มบริจาคเลือดนี่ ใครเรียกว่าเข็ม โกหกชัดๆ ครับ เห็นมากับตา มันต้องเรียกว่าท่อสิ เห็นชัดเลย รูกลวงเบ้อเร่อ เรียกเข็มได้ไง

แต่วันนี้ยังไงก็พยายามทำใจดีสู้เข็มครับ ยังดีที่เข็มเจาะเลือด ไม่ใหญ่เท่าท่อบริจาคเลือด แล้ววันนั้นคงตื่นเต้นมากไป หรือยังไงก็ไม่รู้ครับ หาเส้นเลือดไม่เจอเลย เลือดมันคงกลัวจะโดนเจาะมั๊งครับ หายหัวกันไปหมด เจ้าหน้าที่เค้าก็หาอยู่นานเหมือนกัน ตีๆๆ ตั้งนานกว่าจะเห็นเส้นเลือดเลือนลาง

“มองไม่เห็นเส้นเลือดเหรอครับพี่” ผมถามขึ้น
“อืม.. แต่เห็นแล้วล่ะ คิดว่าน่าจะใช่นะ”
คิดว่า??? หมายความว่าไงฟะ คืออาจจะไม่ใช่ก็ได้ใช่มั๊ย
“ไม่เป็นไรครับพี่ เอาให้แน่ใจก่อนก็ได้ครับ ผมไม่รีบ”

ผมรีบบอกให้เจ้าหน้าที่หาให้แน่ใจก่อน จะได้ไม่ต้องเสียบเข้า เสียบออกหลายรู แต่แล้วก็ถือว่ายังโชคดีครับ เส้นเลือดที่พี่เค้าคิดว่าใช่ มันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ ขอบอกครับ เจ้าหน้าที่ของทางเวชศาสตร์ที่เจาะเลือดให้ผม เซียนมากครับ ไม่เจ็บอย่างที่คิดไว้ คงเพราะวันๆ นึงต้องเจาะเยอะมาก ฝีมือๆ

แล้วเข็มที่เจาะมันจะไม่เป็นเข็มฉีดยาครับ มันจะเป็นหลอด แล้วพอเจาะเข้าไปเสร็จ เค้าก็ค่อยเอาหลอดเก็บตัวอย่างเลือดมาเสียบเข้า เลือดมันก็จะพุ่งปรี๊ดเข้าไปในหลอดเอง โดยไม่ต้องทำการดูดแต่อย่างใด กลัวก็กลัวนะครับ แต่ก็อยากดูด้วย ยังไงก็ต้องขอบคุณกรรมวิธีนี้ครับ เพราะสามารถเก็บตัวอย่างเลือดหลายหลอด โดยการเจาะเพียงครั้งเดียว

Create Date : 06 กรกฎาคม 2550

Last Update : 6 กรกฎาคม 2550 3:11:14 น.

5 comments

Counter : 1861 Pageviews.