ส่วนที่มาเติมเต็มชีวิตฉัน…

เวลาที่นัดเอาไว้คือตอนเที่ยง

ตอนนี้บ่ายโมงแล้ว

เขาไม่เคยผิดนัดหรือมาไม่ตรงเวลา

เขาอยู่ไหน

เป็นอะไรหรือเปล่า

มือถือของเขาติดต่อไม่ได้

ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองป้ายร้านกาแฟ

เขาจะจำร้านโปรดของเราได้มั้ยนะ

ที่ที่เราเจอกันครั้งแรก

มีคนเดินออกมาจากร้าน

กลิ่นขนมอบใหม่ๆ ลอยออกมา

ขนมโปรดของเขา

มัฟฟินช้อกโกแลตอุ่นๆ

เขามักจะสั่งกาแฟให้ฉัน

ลาเต้ร้อนหอมกรุ่น

ส่วนฉันจะละเลียดเค้กชาเขียวไปพลาง

มองดูเขาชื่นชมกับกลิ่นกาแฟที่หอมฟุ้ง

เขามักจะส่งสายตาอบอุ่นมาให้

ที่รัก…

ตอนนี้คุณอยู่ไหน

ยังโกรธเรื่องเมื่อวันก่อนอยู่หรือเปล่า

ฉันขอโทษ

เราไม่น่าทะเลาะกันเลย

แม้คุณจะเป็นมนุษย์ขี้ลืม

แต่คุณก็ไม่เคยลืมที่จะใส่ใจฉัน

ฉันรักคุณที่เป็นแบบนั้น

ฉันยกมือถือขึ้นมาดูเวลา

เขาชอบบอกว่าฉันไม่ยอมใส่นาฬิกา

อ๊ะ…

โธ่เอ๊ย…

ตาบ้านั่นต้องลืมมือถือแน่

มิน่าโทรไปหลายสิบรอบแต่ก็ยังไม่มา

ฉันควรจะโกรธดีมั้ยนะ

แต่เขาก็ไม่เคยเบี้ยวนัดและมาผิดเวลา

ทำไมไม่เห็นเขา

หรือว่าเขาจะ…

แต่เขาก็รู้เบอร์มือถือของฉันนี่

เขาต้องลืมแน่ๆ

ทำไงดี

ถ้ายังรอแบบนี้ต่อไป…

อาจจะไม่ได้เจอเขา

หรือจะเข้าไปในร้านก่อนดี

เข้าไปนั่งรอในร้านน่าจะดี

กริ๊ง กริ๊ง

เอ๊ะ…

ตาบ้าไปรอที่ประตูอีกด้านของร้านหรือนี่

“นี่”

“คุณไปอยู่ไหนมา”

“ฉันรออยู่ที่ประตูร้าน”

“ทำไมไม่เห็น”

เขาสบตาฉันแล้วยิ้ม

ฉันหัวเราะตามเขา

เมฆหมอกแห่งความกังวล ไม่สบายใจต่างๆ สลายไป

ฉันได้พบเขาแล้ว

เราได้พบกัน…

ตอนนี้เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว…อย่างที่ควรเป็น

“ฉันขอโทษ”

เขายิ้ม

เราจูงมือกันตรงไปที่โต๊ะประจำของเรา…

เขาสั่งกาแฟ

เรามองตากัน

เขาคิดอะไรอยู่นะ

ท่าทางเขาดูแปลกๆ

เขาหยิบกล่องใบหนึ่งขึ้นมาวางบนโต๊ะ

กล่องกำมะหยี่เล็กๆ สีน้ำเงินใบหนึ่ง

เขาเปิดกล่องขึ้น

เขากุมมือฉัน ขณะที่น้ำตาฉันเริ่มคลอเบ้า

ฉันหูอื้อจนแทบไม่ได้ยินอะไรอีก นอกจากเสียงเขา

‘คุณจะแต่งงานกับผมมั้ย’

ฉันยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่ไหลลงมาตามแก้ม

เขาเช็ดน้ำตาให้ฉันด้วยปลายนิ้วอบอุ่น

สุดที่รักของฉัน…

ฉันพยักหน้าน้อยๆ แทนคำตอบ

ฉันไม่อาจกลั้นน้ำตาที่กำลังไหลได้อีก

ด้วยแหวนวงนี้…

ฉันเป็นของคุณ

และคุณเป็นของฉัน

Create Date : 05 สิงหาคม 2548
Last Update : 8 สิงหาคม 2548 17:38:35 น.		1 comments
Counter : 246 Pageviews.
Share Tweet