หนู ๆ กับโรงเรียน..
หวัดดีคับ..เมื่อวาน น้องนุ๊กของเราไปเรียนเป็นวันแรก..เหมือนจะไปได้สวย แต่ น้องก้อยังบ่นอยากกลับไทยอยู่ดีครูของน้องนุ๊กโทรมารายงานเป็นระยะ ประมาณ 4 รอบได้เช่น แอจินนา กินข้าวได้เยอะ เก่งมากคับอยากให้เปลี่ยนวิชาเลขที่เลือกเรียน เป็นอย่างอี่นก่อน เนื่องจากภาษาเกาหลีน้องห่วยมาก เหอะ.. น้องไม่เข้าใจโจทย์คับ เป็นต้น..น้องนุ๊กกลับมา เราเลยสอบถามเกี่่ยวกับโรงเรียน ได้ความว่าคุณแม่..... เป็นไงลูกน้องนุ๊ก.... สนุกมากเลย หนูมีเพี่อนใหม่ 4 คนแน่ะคุณแม่..... หูย เก่งจัง หนูกินข้าวเยอะไหมล่ะน้องนุ๊ก.... หมดเกลี้ยงเลยคุณแม่ อร่อยกว่าที่แม่ทำอีกค่ะคุณแม่..... แล้วเรียนเป็นไงบ้างค่ะน้องนุ๊ก.... หนูเรียนเลข ทำไม่ได้ 1 ข้อ เว้นเอาไว้ ครูก้อถามว่าทำไมไม่ทำคุณแม่..... แล้วลูกว่าไงน้องนุ๊ก.... หนูบอกว่า " I can't to Hankuk " ครูเค้าก้อพยักหน้าคุณแม่.... คุยกันรู้เรื่องได้ไงเนี่ย..ส่วนเจ้าตัวเล็กของเรา memo เขียนไว้ดังนี้ซึงฮี ไม่ยอมกินข้าว แค่ยอมทานนม ร้องเพลงกับพื่อน แต่ยังร้องไห้อยู่ดูเหมือนจะดีขี้น แต่ เข้าวันนี้น้องนาบี หรือ ซึงฮีของเรา ร้องไห้ ไม่ยอมไปเรียน ไม่ยอมทานข้าว เราเองก้อเครียด คือ เข้าใจนะ ว่าลูกรู้สีกยังไง แต่ตอนนี้มันไม่มีทางเลือก มาถึงนี้แล้วพ่อของเด็ก ๆ ก้อเริ่มเครียดอย่างเห็นได้ชัดเลย ที่ลูก ๆ เริ่มต่อต้าน ดี.อิอิเมื่อวานคุณยายของเด็ก ๆ โทรมาหา สอบถามเรื่องการเรียน และความเป็นอยู่และก้อสอน ๆ ๆ ตามแบบของคนเป็นครู เวลาที่เกาหลี เร็วกว่านอร์เวย์ตั้ง 8 ชมช่วงนี้เราเลยไม่ได้เล่น msn กัน เค้าเลยเป็นห่วงวันพรุ่งนี้สามีจะไปทำงานที่ญี่ปุ่น หูย..ดีใจมากเลยเนี่ย คือ เราชินกับการแยกกันอยู่แล้วไง พอมาเจอกันทุกวัน แบบว่า เบื่อมากกกกกก เราเองก้อหวังว่า เด็ก ๆ จะปรับตัวได้ดีขี้น จะแฮปปี้กับการใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ถึงจะไม่เต็มใจก้อตาม เราเองก้อจะพยายามเปิดใจ ยอมรับ ถึงแม้มันจะยากก้อเถอะนะคิดว่าอีกสักพัก ทุกอย่างก้อคงจะค่อย ๆ ดีขี้น ละน่า...*** ลงรูปงานวันเกิดคุณพ่อสามีแล้วนะค่ะ อยู่ที่ห้องชีวิตในเกาหลีค่ะ***