รำพึงถึงเพื่อน............
นี่กี่เดือนกี่ปีแล้วนี่หนอ
เราจากกันวันแดดร้อนแผดทอ
จน พ.ศ. ผ่านหายแล้วหลายครั้ง

วันนี้ในสำนึกรู้สึกเหงา
คิดถึงเรื่องเก่าเก่าแต่คราวหลัง
หากเยื่อใยไมตรีมึงคงยัง
โปรดเถิดโปรดรับฟังน้ำคำกู

กูมีเพื่อนมากมายแม้หลายคน
ร่วมทุกข์ทนด้นดั้นฝ่าฟันสู้
แต่เพื่อนซึ่งเคียงกายเหยียบปลายภู
กูมีอยู่เพียงมึงแค่หนึ่งเดียว

จะกี่ทุ่งกี่ท่ากี่ป่าเขา
กี่ลำเนาห้วยหนองบุกท่องเที่ยว
กี่หุบกี่เหวเล่าที่เราเทียว
เราเลาะเลี้ยวร่วมไปด้วยใจรัก

แต่แล้วไยเราสองขุ่นข้องเคือง
กันด้วยเรื่องไม่เห็นจะเป็นหลัก
กูนึกนึกแล้วหน่ายละอายนัก
ที่กูหักกูหาญรานใจมิตร

เพื่อนเอ๋ยเพื่อนไม่ต้องขุ่นข้องใจ
ไม่ต้องถามว่าใครไหนถูกผิด
ที่สัมพันธ์เราสองต้องเป็นพิษ
เป็นเพราะจิตของเราหลงเขลาไป

มนุษย์ยังผูกพันในตัณหา
ยังไขว่คว้ายึดติด..ผิดตรงไหน
เพื่อนเอ๋ยกูโง่เง่าเอาแต่ใจ
มัวหลงใหลโง่งมอุดมการณ์

อุดมการณ์กินไม่ได้เหมือนเหล้า
แต่ก็ทำกูเมาโง่งุ่นง่าน
กูหลงซื่อบื้อบ้ามานับนาน
จนสังขารโรยราลงเต็มที

วันนี้มาขอโทษ..โปรดอภัย
สานเยื่อใยอย่าตัดสลัดหนี
เพื่อนเอ๋ยเราฝันร้ายมาหลายปี
มาวันนี้ขอเป็นเพื่อนให้เหมือนเดิม ฯ

“ควายเฒ่า”