เรื่องมันช่างน่าอาย..น่าอ๊าย...อะยั้ย..ยั้ย..ยัย...โอะโอว..โววโอว...
อันที่จริงเรื่องที่จะเล่านี่มันเป็นเรื่องน่าอายมากเลยแหละ แต่เพื่อเป็นประโยชน์กับคนอื่นๆนะ เราจะข่มความอาย(อะจึ้ย..) ถือว่าเล่าสู่กันฟังละกันนะ เผื่อคนอื่นจะเป็นแบบเราจะได้ระวังกันไว้ฉันเป็นคนหนึ่งที่กินอาหารไม่ถูกสุขลักษณะเอาเสียเลย ฉันดื่มน้ำน้อย ดื่มกาแฟเยอะ(มันติด..อุ๊บส์...มันเครียดน่ะ...จริงๆนะ..แหะแหะ) กินผักผลไม้ก็น้อย คือไม่ถึงกับไม่กินเลยหรอก แต่คงกินน้อยไปหน่อย ก่อนนี้เป็น beef lover ด้วย แต่ระยะหลังเริ่มเกิดอาการกระเพาะย่อยไม่ไหว เลยจำใจต้องงด อาหารส่วนใหญ่ที่สิงคโปร์นี้ก็เป็นแป้งเสียเยอะ ฉันก็เลยท้องผูกเป็นประจำ ฉันไม่ได้เข้าห้องน้ำทุกวัน ความจริงก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว แต่ถ้าอยู่เมืองไทย เวลาไม่ถ่าย หาส้มตำแซ่บๆกินซักจานก็ได้เรื่องแล้ว แต่ที่นี่มันหาไม่ได้น่ะซิ ทีนี้มันก็เลยเกิดปัญหาขึ้นมา การที่นานนานจะเข้าห้องน้ำเสียที(บางที 5-6วันแน่ะ) ไอ้เจ้าเนี่ย พอมันค้างอยู่นานๆ มันก็แข็งใช่ไหม ทีนี้เวลาถ่าย มันคงบาดหรือทำให้กล้ามเนื้อหูรูดมันฉีก หรืออะไรทำนองนี้แหละ เลือดสาดแดงแจ๋เลย ตอนแรกๆ ฉันวิตกจริตรีบโทรหาป้าแกงค์ลูกหมู เพราะเธอมีน้องสาวเป็นหมอ พอบอกอาการว่าเลือดสดนะ ไม่ใช่เลือดเสีย(สีคล้ำ) ถ้าเป็นแบบนั้นจะไม่ใช่กรณีฉันนะ ใครเป็นแบบนี้ไปปรึกษาหมอได้แล้ว ต่อนะ เจ้าAA ก็เคยเป็นคล้ายๆกัน เลยให้ยามากินตัวนึงซึ่งทำให้ มันอ่อนตัวลงไป ซึ่งก็ได้ผลนะตอนนั้น ฉันมีเลือดออกซัก 2-3 หนก็หายไปแต่มันไม่อย่างนั้นน่ะซิ เมื่อเดือนที่ผ่านมา ฉันถ่ายเป็นเลือดอีกแล้ว แผลเดิมเด๊ะ แต่มันเป็นนานมาก ฉันถ่ายมามีเลือดแดงๆหยดติ๋งๆทุกครั้งเลย เป็นเวลาเดือนนึงได้นะ ที่ทำให้ฉันกลัวถึงขีดสุดก็คือ การถ่ายสองครั้งสุดท้าย ฉันไข้ขึ้นไปเลยนะ ฉันคิดว่า มันแสดงว่า ร่างกายเริ่มใช้เวลาในการรักษาแผลอันนั้นมากขึ้น และเริ่มบอกฉันว่าไม่ไหวแล้วฉันเลยตัดสินใจว่า ต้องไปหาหมอแล้วหละ มันนานเกินไปแล้ว น่ากลัวมากไปแล้วจริงๆ พอไปหาหมอ หมอก็บอกว่า ขอดูหน่อยจิ กรี๊ดดดด.... พะพะพะพูดจริงเหยอหมอ...เอาจริงเหรอจ๊ะ...หมอบอกว่า ต้องดูว่ามันเป็นริดสีดวงทวาร(piles)อักเสบรุนแรงหรือเปล่า ไม่งั้นต้องผ่าตัดเลยนะ.. ฉันรู้สึกว่าอาการมันเริ่มซีเรียสแล้วไง ทำไงได้หละ...เอาก็เอาวะ หมอก็เป็นผู้ชายเสียด้วย(หน้าตาดีด้วยแหละ..หรือจริงๆแล้วที่ฉันยอมเพราะหมอหล่อฟะ แหงะ...ไม่จริงหรอก อารมณ์นั้นมันไม่ใช่อ่ะ..แง...) แต่ตอนตรวจมีนางพยาบาลมาช่วยนะ หมอแค่ดูจิ๊ดเดียวจริงๆ..หมอว่ายังไม่ใช่ริดสีดวงทวาร เอายาไป"เหน็บ"ซะ อะ..อะ...อะไรน้า.... หมอว่ามันจะช่วยสมานแผลน่ะ แต่ก็ให้ยามากินให้ มันอ่อนตัว แผลจะได้ไม่ปริเลือดออกมาอีก แต่นั่นไม่ใช่การรักษาที่ต้นเหตุ ต้นเหตุคือ ฉันต้องกินอาหารที่มีไฟเบอร์สูง ดื่มน้ำเยอะๆ กินผักผลไม้เยอะๆ ..เฮ้อ...เป็นไงบทเรียนอันน่าอายของฉัน เลยอยากเล่าสู่กันฟังว่า ใครมีนิสัยการกินที่ไม่ดีแบบฉัน เปลี่ยนเสียตั้งแต่ตอนนี้ ก่อนมันจะทำให้เป็นปัญหาที่ร้ายแรงเข้าสักวันนะจ๊ะ กินอาหารเพื่อสุขภาพกันเถอะจ้า....
..แหะแหะ) กินผักผลไม้ก็น้อย คือไม่ถึงกับไม่กินเลยหรอก แต่คงกินน้อยไปหน่อย ก่อนนี้เป็น beef lover ด้วย แต่ระยะหลังเริ่มเกิดอาการกระเพาะย่อยไม่ไหว เลยจำใจต้องงด
อาหารส่วนใหญ่ที่สิงคโปร์นี้ก็เป็นแป้งเสียเยอะ ฉันก็เลยท้องผูกเป็นประจำ ฉันไม่ได้เข้าห้องน้ำทุกวัน ความจริงก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว แต่ถ้าอยู่เมืองไทย เวลาไม่ถ่าย หาส้มตำแซ่บๆกินซักจานก็ได้เรื่องแล้ว
แต่ที่นี่มันหาไม่ได้น่ะซิ 
พอมันค้างอยู่นานๆ มันก็แข็งใช่ไหม ทีนี้เวลาถ่าย มันคงบาดหรือทำให้กล้ามเนื้อหูรูดมันฉีก หรืออะไรทำนองนี้แหละ เลือดสาดแดงแจ๋เลย ตอนแรกๆ ฉันวิตกจริตรีบโทรหาป้าแกงค์ลูกหมู เพราะเธอมีน้องสาวเป็นหมอ พอบอกอาการว่าเลือดสดนะ ไม่ใช่เลือดเสีย(สีคล้ำ) ถ้าเป็นแบบนั้นจะไม่ใช่กรณีฉันนะ ใครเป็นแบบนี้ไปปรึกษาหมอได้แล้ว ต่อนะ เจ้าAA ก็เคยเป็นคล้ายๆกัน เลยให้ยามากินตัวนึงซึ่งทำให้ 
กรี๊ดดดด.... พะพะพะพูดจริงเหยอหมอ...เอาจริงเหรอจ๊ะ...หมอบอกว่า ต้องดูว่ามันเป็นริดสีดวงทวาร(piles)อักเสบรุนแรงหรือเปล่า ไม่งั้นต้องผ่าตัดเลยนะ..
ฉันรู้สึกว่าอาการมันเริ่มซีเรียสแล้วไง ทำไงได้หละ...เอาก็เอาวะ หมอก็เป็นผู้ชายเสียด้วย(หน้าตาดีด้วยแหละ..หรือจริงๆแล้วที่ฉันยอมเพราะหมอหล่อฟะ 
แหงะ...ไม่จริงหรอก อารมณ์นั้นมันไม่ใช่อ่ะ..แง...) แต่ตอนตรวจมีนางพยาบาลมาช่วยนะ หมอแค่ดูจิ๊ดเดียวจริงๆ..หมอว่ายังไม่ใช่ริดสีดวงทวาร เอายาไป"เหน็บ"ซะ
อะ..อะ...อะไรน้า.... หมอว่ามันจะช่วยสมานแผลน่ะ แต่ก็ให้ยามากินให้ 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ถ้าไม่นึกถึงเลือดหยดติ๋งๆข้างบน