คอมพิวเตอร์...ผู้หญิง...บอล...(ตะพาบฯหลักกิโลที่32) “โจทย์กำหนดให้มีตัวละครตัวหนึ่ง เก็บของมีค่าของคนอื่นได้ แล้วกำลังหาเหตุผล ในการที่จะคืน หรือไม่คืน ให้เจ้าของ “ ...อทินนาทานา เวรมณี สิกฺขาปทํ สมาทิยามิ (ข้าพเจ้าสมาทานซึ่งสิกขาบท คือ เว้นจากการลัก ,ฉ้อ ของผู้อื่นด้วยตนเอง และไม่ใช่ให้ผู้อื่นลัก ฉ้อ) "รู้จักไหมศีล5หน่ะ หลุยส์!!" เสียงบุญมา เพื่อนเพียงคนเดียว(ที่เหลืออยู่)ของผม ดังซ้ำไปซำ้มาอยู่ตลอดเวลา "คำว่า 'รู้จัก' กับคำว่า 'ทำได้' มันคนละเรื่องกันนะเพื่อน... " ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆ พลางหาวโดยอัตโนมัติทันทีที่เหลือบไปเห็นนาฬิกาดิจิตอลสีแดงสดบอกตัวเลข 02.23 ทั้งๆที่พรุ่งนี้เป็นวันที่ต้องเข้างานกะเช้า แต่ผมเองยังไม่สามารถข่มตาให้หลับได้ เฮ้อเรื่องเยอะจริง... เช้าวันต่อมาผมรีบชงกาแฟดำสนิท 3 shot เพื่อเขย่าหัวใจให้สูบฉีดเลือดให้มันแรงๆ หนังตาจะได้กระตุกพอจะไม่ปิดลงมาบังทัศนวิสัย...อืมม์ กาแฟที่ร้านนี้ยังหอมเหมือนเคย ได้ชงกับมือกินเองยิ่งเพิ่มรสชาติขึ้นไปอีก และแล้วลูกค้าคนแรกก็เข้ามาผมรีบกระดกกาแฟดำแรงๆนั้น จนหัวหมุนไปสามวินาทีจากนั้นก็เริ่มทำงานทันที... ไม่ใช่ครับ...ผมไม่ใช่เจ้าของร้านกาแฟแต่อย่างใด สำหรับบางคนที่ตั้งคำถาม? ใช่ครับ...ผมเป็นพนักงานในร้านกาแฟครับ สำหรับคนเดิมที่ตั้งคำถามต่อมา... ส่วนใหญ่ไม่พอครับ...สำหรับคำถามเรื่องค่าใช้จ่าย แต่ไม่นะครับ จริงๆแล้วเงินที่ได้มาก็ถือว่าเยอะในระดับที่อยู่สบายๆ ผ่อนรถยนต์คันเล็กๆแล้วเหลือพอกินพอใช้สบายๆเลยล่ะครับ เพียงแต่ตัวผมเองเป็นคนติดพนันบอลครับ!! คำตอบนี้ผมอยากบอกเองโดยไม่ต้องมีใครถาม เป็นคำตอบที่ผมก็ไม่ได้ภูมิใจกับมันสักเท่าไหร่ แต่ผมก็อยู่กับมันได้อาจมีเดือดร้อนบ้างบางเดือนแต่ส่วนใหญ่แล้วผมเป็นมืออาชีพมากพอที่จะผ่านเรื่องเดือดร้อนได้ทุกครั้งไปครับ ครับผมรู้ว่าถึงที่สุดก็ไม่เห็นมีผีพนันตัวไหน อยู่รอดบนโลกใบนี้ได้ในที่สุดแต่ .แต่อะไรขอเป็นความลับส่วนตัวครับ แม้ว่าเพื่อนที่ผมรักที่สุด บุญมา (ไม่รู้มันจะรักผมบ้างไหม...)จะห้ามหรือปรามอย่างไรก็ตามที แต่ผมก็ผลาญเงิน บ้าน รถ ต่างๆนาๆที่พ่อแม่ผมทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้า...ก็ช่วงแรกๆที่เล่นผมออกรถสปอร์ตได้เลยนี่ครับ ขับไปเรียนมหาลัยโก้จะตาย สาวๆนุ่งสั้นๆเสื้อรัดๆ เวียนหน้ามานั่งหน้าข้างคนขับไม่ซ้ำหน้าไม่ซ้ำวัน...แต่ช่างเถอะครับมันผ่านไปแล้ว ครับช่วงนั้นอาจจะยังเด็ก...ปัจจุบันผมนั่งรถเมล์ไปทำงานครับ รักษ์โลก ประหยัด สะดวก? สบาย? ได้เจอผู้คนไม่ซ้ำหน้าเหมือนกัน... ช่วงเวลาพักผมก็หยิบเจ้า MacBookPro รุ่นใหม่ออกมาจากเป้ น่ังลูบๆคลำๆ พนักงานในร้านคนอื่นๆก็มองมาอย่างสงสัยใจแต่ไม่มีใครพูดอะไร ผมไม่ใช้คำว่าเพื่อนร่วมงานครับ เพราะไม่มีใครนับผมเป็นเพื่อน...ผมมักจะนำความเดือดร้อนสู่คนอ่ืนๆเสมอๆและทุกคนล้วนประสบมาแล้วทั้งสิ้น!! ไม่ใช่ครับ มันไม่ใช่ของผมหรอกครับ คืออย่างนี้ครับ หลายวันก่อนซึ่งเป็นเวรที่ผมต้องเก็บของในช่วงเวลาปิดร้าน ที่โซฟามุมหนึ่งในร้านผมเหลือบไปเห็นเจ้า Mac เครื่องนี้ถูกหมอนปิดทับอยู่ และผมจำได้ทันทีว่าเป็นของ 'น้องก้อย' ลูกค้าประจำที่ร้านซึ่งผมมักจะแอบส่งสายตาขอเป็นเพื่อนไปถึงเธออยู่เสมอๆ...ผมเลือกคบเพื่อนนะครับ! เพื่อนที่ผมสนใจต้อง สะอาดไม่สำคัญว่าผิวจะขาวหรือคลำ ยิ้มต้องน่ารักและเป็นธรรมชาติ แววตาต้องสื่อความรู้สึก น้องก้อย มีครบทุกข้อครับ! แม้น้องก้อยจะส่งสายตาที่ผมเข้าใจว่าแอบซ่อนความรู้สึกบางอย่าง บ่งและบอกได้ว่าอยากเป็นเพื่อนกับผมเช่นกันแต่มันก็น้อยมาก...น้อยจนผมไม่แน่ใจว่าเธอแค่ยิ้มทักเฉยๆหรือป่าว!? ต้องบอกตรงนี้นะครับว่าหน้าตาผมไม่เลวทีเดียวช่ือ 'หลุยส์' นี่พ่อแม่ผมไม่ได้ตั้งแบบหลับตาจิ้มเอานะครับ ก็ในเมื่อพ่อผมเป็นฝรั่งถึงแม้แม่จะเป็นคนไทยแต่ลูกชายคนเดียวก็ถอดแบบมาจากชาวต่างชาติผู้เป็นพ่อเกือบ 90% ที่เหลือ10% ให้คงเหลือความมีเสน่ห์แบบเอเชียบ้านเรา หน้าตาผมจึงออกแนวดาราก็ได้นายแบบก็ดี...แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ เรื่องจะเข้าวงการอะไรนั่นมันไม่ใช่ตัวผมเลย แต่ผมเองก็ต้องยอมรับว่าข้อดีของหน้าตาแบบนี้ก็คือ 'ผู้หญิง' น้องก้อยมักจะมานั่งกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ผมจึงสรุปว่าเธอยังไม่มีแฟนในความหมายว่ายังไม่แต่งงานดังนั้นหากผมดีกว่าผู้ชายเหล่านั้น น้องก้อยควรมีสิทธิ์ในการเลือกได้แม้จะยังคบใครอยู่ก็ตาม ปัญหาคือ พนักงานร้านกาแฟ(อาชีพเสริม)อย่างผม อยู่ห้องเช่าเดือนละไม่กี่พัน มีหนีสิ้นรุงรัง(เยอะจนบางครั้งผมเองก็ตกใจ) และยึดผีพนันเป็นอาชีพหลัก คงจะตกสำรวจตั้งแต่ส่งใบสมัครแล้วละครับ แต่คนเราควรมีหวังผมจึงยังคงหวัง...ได้เป็นเพื่อนกับเธอแม้เพียงคืนเดียวก็เพียงพอแล้ว!! บุญมามักจะตำหนิผมเสมอๆเรื่องผู้หญิง (ผมคิดว่าเขาคงอิจฉา เพราะพ่อแม่เขาก็ไม่ได้หลับตาเลือกชื่อ 'บุญมา' เช่นกัน) แต่ 'ผู้หญิง' ก็เหมือนเรื่องพนันชีวิตผมคงจืดชืดหากขาดสองสิ่งนี้ แต่เดี๋ยวก่อนครับ ผมบริจาคเงินขอทานทุกครั้งที่เดินผ่าน ซื้อลอตเตอรี่ทุกครั้งกับคนตาบอด สวดมนต์ไหว้พระก่อนนอนทุกคืน งานบุญในวันพระใหญ่ผมก็ไม่เคยพลาด ผมส่งน้องๆในโครงการต่างๆนาๆทุกโครงการ เดินจูงคนแก่มามากกว่าสามร้อยชีวิต(นับจริงๆ) ผมใช้ชีวิตแต่พอเพียง...มีน้อยกินน้อย เรื่องมีมาก...ไม่ต้องพูดถึงแป๊ปเดียวก็มีน้อยแล้วครับ! แล้วจะว่าผมเป็นคนไม่ดีหรือครับ ก็แค่เป็นผีพนันกับบ้าผู้หญิงเท่านั้นเอง... เจ้า MacBookPro เครื่องนี้แหล่ะครับที่ผมคิดจะนำไปคืนกับเธอกับมือเพื่อแสดงความเป็นสุภาพบุรุษ ของราคาครึ่งแสนกว่าๆยังไม่เก็บไว้เอง เธอคงยอมเป็น 'เพื่อน' กับผมบ้างแต่น้องก้อยก็ไม่ได้มาที่ร้านนี้เลยตั้งแต่วันนั้น คนอะไร notebook หายไปไม่มาตามหาหน่อยหรือ? เมื่อคืนผมก็นอนไม่หลับมัวแต่นอนคิดถึงว่าจะคืนน้องก้อยยังไง? พูดยังไง? เก๊กยังไง? แต่เวลาผ่านไปอีกหลายสัปดาห์ก็ยังไม่มีวี่แววของ 'น้องก้อย' ช่วงนี้ผมบอลก็พลิกบ่อยเหลือเกิน เงินกว่าครึ่งแสนคงช่วยผมได้เยอะ...แต่โอกาสที่จะได้เป็นเพื่อนน้องก้อยก็ขึ้นอยู่กับ Mac เครื่องนี้... และแล้ววันนั้นก็มาถึง 'น้องก้อย' ก็เดินเข้ามา ใจผมเต้นรัว...มือไม้สั่นเล็กน้อย...ใจนึกถึงสิ่งที่เตรียมไว้ ดีนะที่ยังไม่ได้เอาไปขาย! ผมแอบเข้าไปฟังเธอคุยกับพนักงานหญิงที่เข้าไปทักทายทันที... ห๋าาา เธอเพิ่งเล่าจบว่าเธอแต่งงานแล้ว!! เอ๋ เพิ่งกลับมาจากฮันนี่มูนทั่วยุโรปเดือนครึ่ง! อ๊ะ นั่นสามีเธอมาพอดี! อ้่าวนั้นเธอหยิบ MacBookPro ขึ้นมา!! ผมงงและงง!!...เอ๊ะหรือว่าเธอซื้อใหม่? ไม่ ทำไมผมเพิ่งนึกออกว่าเครื่องของเธอเล็กกว่าเครื่องที่ผมเก็บได้นี่หน่า...แล้วนั่นเครื่องใคร แล้วผมนั่งคิดนอนคิดเรื่องนี้ทั้งคืนมาเป็นเดือนๆเพื่ออะไร!? ผมเหลือบไปเห็นบอร์ดที่ติดของหาย...นั่นไง พร้อมเบอร์ติดต่อกลับ...คุณโจ ผู้ชายนี่หน่า!! วันรุ่งขึ้นเงินในบัญชีผมก็เพิ่มขึ้นครึ่งแสนในบัดดล!!   Create Date : 17 พฤษภาคม 2554 18 comments Last Update : 17 พฤษภาคม 2554 22:41:24 น. Counter : 1220 Pageviews. Share Tweet

ผมอยากเห็นน้องก้อยจริงจังครับ ถึงจะไม่โสดก็เถอะ ฮ่าๆ แวะมาทำลิ้งก์ให้แล้วครับ   โดย: เป็ดสวรรค์ 17 พฤษภาคม 2554 23:24:35 น.

ดีที่ยังไม่เอาไปขาย แต่ส่งคืนแล้วได้เงินตอบแทนขนาดนี้เลยหรือนี่   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 18 พฤษภาคม 2554 11:13:09 น.

สงสัยมารดำจะชนะนะคะ คุณต่อ toor36 เข้าใจเป็นมารขาวซะงั้น หรือเราเข้าใจผิด!!! ตะพาบ เขียนมาแบบมีขะหมวดปมให้คิดซะงั้น   โดย: เริงฤดีนะ 18 พฤษภาคม 2554 13:07:38 น.

แวมาอ่านเรื่องตะพาบ เขียนได้ชวนติดตามมาก ๆ เลยนะค่ะ ทดลองอ่านครึ่งเรื่องแล้วก็ลองทำงานต่อ ปรากฎว่าใจจดจ่อแต่ว่าเรื่องจะลงเอยอย่างไร สุดท้ายต้องกลับมาอ่านต่อให้จบ (งานก็ทิ้งค้างไว้ก่อน เฉยเลย) มารขาว ออกมาก่อน ตอนคิดที่คิดว่าเจ้าของแมคคือน้องก้อย แต่พอความจริงปรากฎ มารดำก็ฉายแสงแห่งเงามืดทันที สุดท้าย เอาเครื่องไปขายได้เงินครึ่งแสนใช่มั๊ยค่ะ   โดย: oa (rosebay ) 18 พฤษภาคม 2554 13:53:13 น.

กลายเป็นเข้าใจผิดไปอย่างงั้น   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 18 พฤษภาคม 2554 15:51:30 น.

แวะมาอ่านงานตะพาบนะคะ เอาดอกลดาวัลย์มาฝากค่ะ ช่างงดงามยิ่งแล้ว...................ลดาวัลย์ ดั่งดอกไม้จากสวรรค์..............หล่นให้ งามผุดผ่องแผ้วพรรณ.............โปรยเสน่ห์ จิตพี่จึงคลั่งไคล้.....................แต่เจ้าเพียงเดียว   โดย: พธู 18 พฤษภาคม 2554 21:20:07 น.

อ่านแล้วก็งงตอนจบ รู้สึกว่าจะรีบจบไปนิดนึง กำลังอ่านเพลินเลย เขียนสำนวนไม่ง้อคนอ่านเลยค่ะ อิอิ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 18 พฤษภาคม 2554 22:21:13 น.

จบแบบ งง ๆ แต่ต้องคิดแป้ปนึง ..อ๋อ...อือ.. เขียน น่าติดตามดีค่ะ ..แนวเรื่องสั้น.. มารดำมาขาว มัก มาพร้อมกัน.. มาอ่าน เรื่องราว สนุกดีค่ะ..   โดย: tifun 19 พฤษภาคม 2554 11:27:08 น.

ขอบคุณสำหรับคำชม ขอบคุณที่มาทักทายกันนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 19 พฤษภาคม 2554 12:58:21 น.

แม่ซองชอบแนวการเขียนของคุณค่ะ คือไม่เอาโจทย์เป็นตัวบังคับ ไม่เขียนแบบธีมบังคับ อธิบายไม่ถูกนะคะ สำนวนไม่ง้อคนอ่าน ก็คือฉันจะเขียนของฉันยังงี้แหละ ฉันชอบ   โดย: ซองขาวเบอร์ 9 19 พฤษภาคม 2554 17:16:22 น.

มาอ่านงานตะพาพคะ แหม ถ้าเป็นเพศตรงข้ามก็พร้อมทำตัวเป็นคนดีเนอะ   โดย: ปันฝัน 19 พฤษภาคม 2554 23:06:48 น.

สวัสดีคะน้องเงา ทำดีได้ดีเลยนะนั้น ของส่งคืนได้เงินมาเยอะเชียว แบ่งกันมั้ง น้องก้อยจินตนาการตามกับคำพูดของน้องเงา เธอเป็นผู้หญิงที่มีครบทุกข้อจริง ๆ น้องเงาสบายดีนะคะหายไปนานเลย หัวหมุนเพราะกาแฟนี้เองก็เลยทำให้หาทางเข้าบล็อกไม่เจอ   โดย: aenew 19 พฤษภาคม 2554 23:31:22 น.

ผมอาจมองโลกในแง่ดีเกินไปก็ได้ (ยอมรับเลยครับ) แต่ก็ยังคิดอยู่เหมือนกันว่า ส่งคืนแล้วได้เงินเยอะขนาดนี้เลยเหรอ มันจะเป็นไปได้หรือ? เพราะเรื่องที่เขียนในบล็อกนี้ ไม่ใช่เรื่องแนวแฟนตาซีแบบที่ผมเขียน ดูท่าทางจะมีคนเช้าใจผิดเหมือนผมอีกแล้วนะครับ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 20 พฤษภาคม 2554 11:54:37 น.

เรื่องจบแบบหักมุม ในฐานะที่คลุกคลีกับงานเขียนมานาน บอกได้เลยว่า เป็นงานเขียนที่ดีมากชิ้นหนึ่งเลยทีเดียว พี่ชอบมาก สำนวนก็ทันสมัย แบบว่า..เขียนเรื่องสั้นได้สบายๆเลยว่างั้นเถอะนะ   โดย: ปลายแป้นพิมพ์ 20 พฤษภาคม 2554 14:45:03 น.

อ้าว จบชั่วนิ เรื่องของหายผมเคยโดนขโมยเครื่องคิดเลขคาสิโอราคาเกือบหมื่น ตอนเรียนวิศวะ ทั้งที่มันอยู่ในกระเป๋า และตัวผมอยู่ในตึกคณะ ที่สำคัญหลังจากซื้อใหม่ก็ยังโดนขโมยไปอีกรอบ OTL ขนาดในคณะยังมีโจรเทพ (อ้อ ตอนไปโลตัสเคยทิ้งถุงกับข้าวไว้แล้วโดนขโมยด้วยแหละ) เห็นภาพขึ้นรถเมล์ก็คิดถึงนะครับ ตั้งแต่ทำงานก็ไม่ได้ขึ้นนานละ (กลับกับในบล็อกนี้ อิอิ) อยากนั่งโดยสารสาธารณะเหมือนกัน คงประหยัดได้อีกปีนึงหลายหมื่นเลย ...แต่ดันทำงานต่างจังหวัด - -" ที่ทำงานไกลบ้าน 15 กม. และไม่มีรถผ่าน   โดย: ชีริว 20 พฤษภาคม 2554 17:17:38 น.

มันพลิกอ่ะ เอากันแบบนี้เลยนะน้องเงา 555 พี่กลับมาอ่านอีกรอบ เออ...จริงด้วยสิ มองได้สองด้าน ด้านส่งคืนกับด้านเอาไปขาย งั้นแสดงว่าพี่กับคุณต่อ มองด้านเดียวกัน เมื่อวานพี่อ่านตั้งสองรอบแนะ เจ้าเหมียวที่บล็อกอายุใกล้จะได้สามปีแล้วคะ ตัวโปรดของพ่อคะตัวนี้ พ่อห่วงสุดสุด นอนหลับฝันดีคะน้องเงา   โดย: aenew 20 พฤษภาคม 2554 22:35:26 น.

อ่านคอมเม้นท์ของแม่ซองแล้วอยากจะบอก ขอลอกแม่ซองเลยนะค่ะ เพราะว่ารู้สึกเหมือนๆ กันค่ะ   โดย: JewNid 22 พฤษภาคม 2554 16:14:25 น.

สวัสดีครับ อยากเห็นหน้าน้องก้อยแหะ ขอผมสักสองช๊อตสิครับแบบหัวกะโหลกหนะ ขอบคุณที่ไปทักกทายกันครับ ฝันดีครับ   โดย: ดอกหญ้า บนทางดิน 22 พฤษภาคม 2554 21:12:45 น.