"…หลายคนคงได้เคยได้ยินคำว่า ปากไม่ตรงกับใจ ใช่ไหมครับ เมื่อได้ยินประโยคนี้คุณนึกถึงอะไร ผลสำรวจของ "ใครก็ได้ช่วยบอกที"โพล จากชายและหญิงจำนวน 7 คน ระบุว่า 85.72% คิดถึงผู้หญิง เพราะเมื่อผู้หญิงพูดว่า ไม่ นั่นหมายความว่า ใช่ เมื่อพูดว่า ไม่เป็นไร นั่นหมายความว่า เป็นมากๆรีบๆง้อด่วน

อีก 14.21% ที่เหลือ นึกถึงเกาเหลาเลือดหมูใส่ไส้กับหัวใจไม่ใส่เลือด...ขอพริกไทเพิ่มด้วยอาเจ้!

ครับโพลก็ส่วนโพล 7 คนนั้นคงเชื่อถืออะไรไม่ได้มากเท่าไหร่ เรามาตีความประโยคนี้กันเองดีกว่านะครับ

ปาก หมายถึงอวัยะส่วนหนึ่งบนใบหน้าคนและสัตว์ เป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้เปล่งเสียงได้ด้วย

ไม่ตรง เป็นคำตรงกันข้ามกับคำว่า ตรง ในที่นี้หมายถึงคนละที่คนละส่วนกัน

กับ ในสมัยรัชกาลท่ี ๔ เรียกว่า คำต่อ ปัจจุบัน เรียกว่าคำเชื่อม

ใจ หมายถึง สิ่งที่ทำหน้าที่รู้ รู้สึก นึก และคิด

รวมไปรวมมาสามารถตีความได้อย่างมึนๆว่า "การเปล่งเสียงจากคนละส่วนกับสิ่งที่รู้สึก นึก และคิด"

ซึ่งจริงๆแล้วความคิดมาจากไหน มาจากใจหรือไม่?

ฮิลการ์ด(Hilgard) กล่าวว่า การคิดเป็นพฤติกรรมที่เกิดขึ้นในสมอง...

บรูโน (Bruno) กล่าวว่า การคิดเป็นกระบวนการทางสมองที่ใช้สัญลักษณ์จินตภาพ...

แมทลิน (Matlin) กล่าววว่า การคิดเป็นกิจกรรมทางสมอง...

การศึกษาอีกหลายๆอย่างได้ข้อสรุปว่า ใจหรือหัวใจ ทำหน้าที่เพียงสูบฉีดเลือดเพื่อเอาออกซิเจนผสมกับเลือดดำให้กลายเป็นเลือดแดงและฉีดมันให้เพ่นพล่านไปทั่วร่างกาย มิได้มีส่วนกับความนึกคิด การคิด แต่อย่างใด หากสมองต่างหากที่ทำหน้าที่ประมวลความรู้ ความจำ และความคิด

ดังจะกล่าวได้ว่า..."

โกมล ถอนหายใจพลางปิดหนังสือในมือลงอย่างเสียมิได้ พอดีกับมีเสียงคนเดินมาด้านหลัง เขาจึงหันกลับไปพูดด้วยน้ำเสียงออกจะเคืองๆ

"ฟ้าใสมาพอดีเลย ผมคิดว่าจะได้อะไรจากบทความวิชาการนี้สักหน่อย อ่านแค่สองสามย่อหน้าไร้สาระสิ้นดี แล้วดันขึ้นบทความว่า "ปากไม่ตรงกับใจ" เสียเวลาอ่านจริงๆ"

ฟ้าใสที่ซึ่งถือถาดอาหารเดินเข้ามาจากด้านหลัง ยิ้มให้โกมลรู้สึกคล้ายได้รับแสงอาทิตย์แรกยามเช้าที่สาดส่องกระทบกับดอกไม้ให้รู้สึกชุ่มชื่นและอบอุ่น เธอวางจานอาหารสำหรับสองคนลงและเริ่มต้นกินอาหารเช้าพร้อมกับคุยกับโกมล

"อย่าคิดมากเลยค่ะ ฟ้ารู้ว่าคุณจริงจังกับเรื่องนี้มากและฟ้าก็พร้อมสนับสนุนคุณอยู่ข้างๆเสมอนะคะ มาเรามากินข้าวเช้าให้อิ่มๆ แล้วขึ้นไปทำงานกันดีกว่า วันนี้คนไข้มากันเยอะซะด้วย" ฟ้าใสบอกโกมลพร้อมกับส่งจูบหวานๆดังจุ๊บไปให้ทางอากาศ โกมลยิ้มตอบและเริ่มต้นกินอาหารเช้าอย่างเอร็ดอร่อย

โกมลและฟ้าใส เปิดคลีนิคเล็กๆย่านชานเมืองโดยทั้งคู่เก็บค่ารักษาพยาบาลเพียงค่ายาพื้นฐานเบื้องต้น หากคนไข้คนไหนไม่มีเงินจริงๆเขาทั้งสองก็ไม่เก็บเงินแต่อย่างใด ทุกๆวันจึงมีคนมากมายมารักษาที่คลีนิคแห่งนี้

ส่ิงที่โกมลและฟ้าใสขอเพียงอย่างเดียวจากคนไข้ทุกคนคือ อย่าโฆษณาคลีนิคเกินจริง เขาไม่อยากเป็นข่าวออกทีวีหรือหนังสือพิมพ์ใดๆ เพียงให้คนที่ลำบากมีทางเลือกมากขึ้นอีกหนึ่งช่องทางเท่านั้นเอง

แน่นอนว่าแม้แต่คนจรจัดหรือขอทานข้างถนน เขาทั้งสองก็ไม่รังเกียจ ปรากฎอยู่บ่อยๆว่าเหล่าขอทานหรือคนจรจัดมารักษาและคงได้รับคำชี้นำคำสั่งสอนจากทั้งสองจนดูดีขึ้นตามลำดับและหายไปจากข้างถนนหลายต่อหลายคน

คลีนิคแห่งนี้จึงเป็นที่โจษจันแต่ไม่โด่งดังเท่าที่ควร...

วันนี้ก็เป็นอีกวันที่คนไข้มากันเต็มคลีนิคเล็กๆแห่งนี้ทั้งโกมลและฟ้าใสก็ต่างทำงานเต็มที่เพียงไม่นานก็ถึงเวลาปิดคลีนิคอีกครั้งแต่ละวันช่างผ่านไปรวดเร็วสำหรับทั้งสองจริงๆ

โกมลรู้สึกเสมอว่าเขาโชคดีที่ได้ฟ้าใสมาเป็นคู่ชีวิต คนที่ทั้งสวยทั้งเก่ง เฉลียวฉลาดอย่างคาดไม่ถึงและที่สำคัญ เคมีตรงกับเขามากทั้ง รสนิยม การกิน การแต่งตัว และอาชีพ ทั้งเขาและเธอเป็นหมอที่สนใจด้านการค้นคว้าวิจัย และตอนนี้ทั้งโกมลและฟ้าใสก็กำลังสนใจอย่างมากกับการทดลองอย่างหนึ่ง ทุกๆวันหลังจากปิดคลีนิคแล้ว โกมลจะรีบลงห้องทดลองใต้ดินซึ่งอยู่ใต้คลีนิคไปหมกตัวอยู่ในห้องที่มีเครื่องมืออุปกรณ์วุ่นวายมากมาย ฟ้าใสจะไปเตรียมอาหารง่ายๆสำหรับมื้อเย็นและอาหารว่างสำหรับมื้อค่ำของทั้งเขาและเธอ จากนั้นก็รีบลงมาช่วยโกมลทำการทดลองอย่างขมีขมัน

ในห้องใต้ดินที่เย็นชื้นและมืดสลัว จะสว่างก็เฉพาะเตียงที่โกมลกำลังยืนทำงานอยู่แค่นั้น ฟ้าใสถือถาดอาหารและค่อยๆก้าวลงบันไดเหล็กเสียงดังกังวาน กึงง กึงง กึงง เธอค่อยๆเดินเอาถาดอาหารไปวางที่โต๊ะและเดินอย่างเงียบเฉียบไปที่เตียงนั้น

"เป็นยังไงบ้างคะคุณ ไปถึงไหนแล้วฟ้าพลาดอะไรไปหรือเปล่าคะ?" ฟ้าใสถามด้วยน้ำเสียงเหมือนเด็กที่พลาดชมการ์ตูนตอนแรกๆของวันพลางมองไปที่มือของโกมลที่กำลังขยับไปมาด้วยความชำนาญ

"ผมกำลังเจอกล้ามเนื้อพิเศษบางเส้นที่คิดว่าน่าจะนำมาใช้ประโยชน์กับงานของเราได้นะ เดี๋ยว อึ๊บบ.. นั่นไง" โกมลเป่าลมหายใจพร้อมกับชูของที่เพิ่งล้วงขึ้นมาจากร่างที่อยู่บนเตียง มือของเขาชุ่มไปด้วยของเหลวสีแดงสด คีมในมือคีบเส้นกล้ามเนื้อคล้ายเส้นเยลลี่เด้งไปเด้งมาโชว์หน้าฟ้าใส เธอยิ้มตอบด้วยความตื่นเต้นในแววตา

"โอ้วว สวยจริงๆเลยค่ะ ต้องขอบคุณ..อืมม์..เขาชื่ออะไรนะ" ฟ้าใสชี้ไปที่ร่างบนเตียงพร้อมทำหน้านึกคิด

"เราไม่เรียกชื่อไงให้เกียรติเขาหน่อยสิ ฟ้า นี่คือหมายเลข 325 ไง ดูร่างกระตุกใหญ่ละคุณไปแกล้งเขาเนี่ย" โกมลพูดผ่านผ้าปิดปากพร้อมวางเส้นกล้ามเนื้อลงในถาดอย่างระมัดระวังจากนั้นหันไปขยับผ้าที่มัดมือและเท้าของร่างบนเตียงให้แน่นขึ้นอีก "ว่าแต่คุณช่วยเดินไปดูหน่อยสิครับว่า หมายเลข 326 พร้อมหรือยังผมว่าเราใกล้ความจริงแล้วละไม่อยากเสียเวลา ผมกำลังทำงานเพลินทีเดียว" เขาหันไปจัดแจงกับหมายเลข 325 บนเตียงเพื่อเคลียร์พื้นที่ให้กับหมายเลข 326 ทันที

ฟ้าใสรับคำและเดินไปยังทางเดินยาวๆในความเงียบมีเพียงเสียงเดินของเธอกังวานก้องผสมกับเสียงดิ้นของหมายเลข 325 ดังขลุกขลักๆที่ค่อยๆเบาลงๆและเงียบไปเท่านั้น โกมลเคลียร์เตียงเรียบร้อยแล้ว...

ฟ้าใสมองเข้าไปในห้องกระจกท้ังสองด้านไล่ไปเรื่อยๆจนหยุดที่หมายเลข 326และหันไปบอกกับโกมล "ฟ้าว่าน่าจะต้องรออีกสักครึ่งชั่วโมงค่ะ " เธอเดินกลับไปยืนข้างโกมลและเอื้อมมือไปโอบเอวของเขาจากนั้นก็กระซิบที่หูเขาเบาๆ"คุณเก่งที่สุดเลยรู้ไหม"

โกมลหันมาประสานกับสายตาที่สวยซึ้งปนลึกลับของฟ้าใสและพูดเสียงแผ่วเบาแต่หนักแน่น

"งานวิจัยของเราทั้งสองคนใกล้สำเร็จแล้วล่ะฟ้า ผมคงทำไม่สำเร็จหากไม่มีคุณ" เขาหอมแก้มที่นุ่มละมุนของเธอหนึ่งครั้งเบาๆ

"ต่อจากนี้ไปโลกใบนี้จะมีแต่คนที่ ปากตรงกับใจ งานทดลองของเราจะเป็นจุดเริ่มต้นของประวิติศาสตร์หน้าใหม่ มนุษย์ทุกคนในยุคใหม่จะเริ่มต้นจากมือของเราทั้งสองคน...ฟ้า"

โกมลและฟ้าใสจูบกันอย่างดูดดื่มข้างๆร่างหมายเลข325และเสียงของเหลวสีแดงสดหยดลงจากเตียงอย่างสม่ำเสมอเป็นจังหวะ

เขาและเธอกระซิบให้กันและกันฟังเบาๆ

"มนุษย์ที่ปากตรงกับใจ..."

** ชี้แจงเถลไถล**

สวัสดีครับ

ตะพาบคราวนี้ออกจะมั่วซั่วซะหน่อยเพราะไม่มีเวลาคิดเลยจริงๆ(อีกแล้วและอีกแล้วและอีกแล้วและ...อีกแล้ว)สองชั่วโมงพอดิบพอดี ด้วยการคิดน้อยๆจึงได้ออกมาเป็นเรื่องแบบที่...อืมม์ผมนึกถึงส้มตำร้านหนึ่งที่เคยไปกิน ชื่อเมนูเขาว่า ตำโครตมั่วโครตซั่ว ตำมั่วไม่พอ หรือแค่ ตำซ่ัวก็ไม่พอ ต้อง ตำโครตมั่วโครตซั่ว ... มันมั่วจริงๆครับแต่ละครั้งไม่เหมือนกันด้วย รสชาติก็แปล่งๆกึ่งประหลาด นั่นละครับที่ออกมาเป็นตะพาบคราวน้ีนั้นเอง

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 15 พฤษภาคม 2561 18:11:56 น.		55 comments
Counter : 2295 Pageviews.
Share Tweet