ความเปลี่ยนแปลง เจ็บปวด กรวดก้อนหิน ความเปลี่ยนแปลง เจ็บปวด กรวดก้อนหิน เกลื่อนพื้นดิน เกร่กล่น ล้นพ้นเหลือ ประเดประดัง ทั่วหน้า-หลัง ทั้งแห่งหน ทุก ๆ เมื่อ ระวังแล้วไม่อยากเชื่อ...ไม่วายพ้น...ไม่วายเจอ สร้างรอยช้ำ ย้ำยอก ตอกฝ่าเท้า ทิ้งร่างเงา เก่าคร่ำ พูดพร่ำเพ้อ เก็บมาเตือน เลือนราง คล้ายละเมอ เสมอซึ่ง เพื่อนเกลอ ร่วมเดินทาง อิ่มรสชาติฝาดขมเกินสมอยาก กล่อมลำบากเปรอปรนบนซากร่าง กลืนหมอกมัว ซึมเศร้า สายจางจาง กรุ่นอยู่กลาง รอยพริ้ม อิ่มน้ำตา เหลือแค่เพียง เมรัย มะร้ายรส ราดกำหนด ซึมสาย บนกายข้า เป็นเพื่อนแท้ ยั่งยืน ทุกเพลา ทุก พ.ศ. ตลอดมา เช่นดั่งว่า...ที่เคยเป็น ศานติ เพียงใจ (แรงบันดาลจากเพื่อนในBloggang....Thank you) ตุลา ๕๑   Create Date : 04 พฤศจิกายน 2551 2 comments Last Update : 5 พฤศจิกายน 2551 13:48:39 น. Counter : 1869 Pageviews. Share Tweet

เข้ามาอ่านกลอนครับ   โดย: azui07 4 พฤศจิกายน 2551 20:38:08 น.

สวัสดีครับ วันนี้เข้ามาอ่านบทกลอนเช่นเคยครับ   โดย: Insignia_Museum 5 พฤศจิกายน 2551 0:43:35 น.