มาทักทายค่ะ เรื่องการเมืองนี่ช่างยุ่งเหยิงจริงๆนะคะ

แวะเข้ามาอ่านกลอนของคุณศานติครับ...

ขออนุญาตผ่านเลยเรื่องเนื้อหาของกลอนไปนะครับ

การเมืองช่วงนี้ร้อนแรงเหลือเกิน วิจารณ์ไปก็อาจกระทบกระเทือนจิตใจเสียเปล่า ๆ

ขอพูดถึงการแต่งกลอนล้วน ๆ ก็แล้วกัน คิดว่าเป็นการติติงกันฉันคนรักการเขียนกลอนเหมือน ๆ กัน หวังว่าคงไม่โกรธกันนะครับ...

ผมพบว่าคุณศาสติ อาจเผลอ หรือได้ตัวอย่างผิด ๆ ในเรื่องการส่งและรับสัมผัสมา

การจับสัมผัสระหว่างสระเสียงสั้น กับสระเสียงยาว เป็นเรื่องที่ต้องห้ามครับ เช่น สงกรานต์ - สวรรค์ (สระอาน กับ สระอัน) ดินด้าว กับ หม่นเทา (สระอาว กับ สระ เอา) รุกไล่ กับ มุ่งหมาย (สระไอ กับสระ อาย) ฯลฯ

สระเสียงสั้นกับยาว แม้ฟังเผิน ๆ จะคล้ายว่าออกเสียงคล้ายกัน แต่เมื่อนำมาสัมผัสกันในกลอน จะทำให้บทกลอนนั้นกร่อนความไพเราะลงไปมากครับ

ไม่แน่ใจว่า เด็กรุ่นหลัง ได้รับอิทธิพลมาจากบทเพลง ที่ในคำร้องของเพลง มักจะพบเห็นการจับสัมผัส เอาสระเสียงสั้น จับสัมผัสกับสระเสียงยาวหรือเปล่า....

ถ้าเป็นดังนั้น ต้องขอบอกว่า ถ้าเป็นเนื้อร้องของเพลง ก็อาจจะอนุโลมให้ได้ เพราะในเวลาขับร้องจริง นักร้องอาจลากเสียงให้สั้นหรือยาวได้ เป็นการแก้ไขปัญาหาเฉพาะหน้าไปได้

แต่ในบทกลอน เราไม่อาจทำอย่างนั้นได้ ไม่อาจอ่านออกเสียงคำว่า รุกล่าย หรือ มุ่งไหม ได้ ขืนอ่านแบบนั้น คนฟังไม่รู้เรื่องแน่

ท้วงติงมาด้วยความห่วงใย หวังว่าจะไม่เคืองกันนะครับ...

ถ้าเคืองก็ขออภัย และลบคอมเม้นท์นี้ได้เลยครับ...

แวะเข้ามาได้จังหวะดีครับ ได้อ่านบทกลอนของคุณศานติแล้วยังได้อ่านความเห็นของคุณลุงแว่นด้วยครับ