ฝนเดือนมีนาคม ไม่แน่ใจว่าจะเรียกฝนชะช่อมะม่วงได้หรือไม่ รู้แต่ว่าฝนแรกช่วยชำระล้างมลพิษในอากาศ อากาศเย็นสบาย ทำให้โลกนี้ดูน่ารื่นรมย์ครับ

เห็นชื่อกลอนแล้วนึกถึง

ฝนแรกเดือนพฤษภา
รินสายมาเป็นสีแดง
ฝนเหล็กอันรุนแรง
ทะลวงร่าง เลือดพร่างพราว

หลั่งนองท้องถนน
เป็นสายชนอันขื่นคาว
แหลกร่วงกี่ดวงดาว
และแหลกร้าวกี่ดวงใจ

บาดแผลของแผ่นดิน
มิรู้สิ้นเมื่อวันใด
อำนาจทมิฬใคร
ทมึนฆ่าประชาชน

เลือดสู้จะสืบสาย
ความตายจะปลุกคน
วิญญาณจะทานทน
พิทักษ์เทอด...ประชาธรรม

ฝนแรกแทรกดินหาย
ฝากความหมายความทรงจำ
ฝากดินให้ชุ่มดำ
เลี้ยงพืชกล้าประชาธิปไตย

..จิระนันท์ พิตรปรีชา..

มาอ่าน..กลอนสบายๆ กับสายฝน
และมาซึมซับกับความเย็นฉ่ำชื่นใจนะคะ

ตอนนี้อยากนอนเหมือนบทกลอนของคุณเลย

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมค่ะ ขออนุญาตแอดบล็อกนะคะ
ชอบอ่านบทกลอน

วันก่อนที่กรุงเทพฯ...ฝนตกอยู่นาน
ช่วยคลายร้อนไปได้มาก
เสมือนน้ำทิพย์เลยค่ะ


๏ โปรยดอกฝนหล่นล่องละอองสาย
บรรจบปลายซับรินสู่ดินผืน
ให้รากหนึ่งปลูกฝังจนยั่งยืน
ร่วมฝากฟื้นคืนช้ำกลับอำไพ

๏ ผ่านคีตาโอบขวัญสู่บรรจถรณ์
กล่อมอัปสรแนบนำกับคำไข
นานเจ้าเอย..เคยคอยด้วยน้อยใจ
แอบร่ำไห้พร้อมฟ้าอยู่ครานั้น

๏ เหลือเพียงหยาดซับขวัญในวันนี้
หลอมยินดีทั้งผองมารองฝัน
ให้อ้อมแขนหนึ่งวาง..เป็นรางวัล
โอบป้องปันขับว้าง..จนร้างรอย

๏ เหลือเพียงหยาดหยดแพร้วดั่งแก้วทิพย์
ต่างพร่างพริบเนตรเหลียวมาเกี่ยวก้อย
อุ่นสายใยท่ามฝนที่หล่นปรอย
กลบสิ้นสร้อยวันเก่าสู่เถ้าธาร

ตามย้อนกลับมาอ่านกลอนครับ...

คำหวานจัง

ท้วงนิดคงไม่ว่ากันนะครับ....

มีสะกดผิดบ้าง โดยเฉพาะตอนสำคัญเสียด้วย...

"ฝนฉ่ำรินเย็นสบายให้ยากนอน..."

แทนที่จะอยากนอน ก็เลยนอนยากไปเสียนี่...

ขออีกนิดเถอะ ตามประสาคนรักกลอนเหมือนกัน

สัมผัสระหว่างบทอย่าให้หล่นหายสิครับ แล้วก็สัมผัสข้ามเสียงสระ "สั้น-ยาว" กาย - ใจ ผมว่าทำให้กลอนถูกกร่อนอรรถรสไปเยอะ...

ต้องขอโทษอีกครั้ง ที่จำเป็นต้องท้วงติงกันตรง ๆ แบบนี้

ผมจะอ่านเฉยแล้วเลยผ่านก็ได้ แต่เห็นชอบอ่านกลอนและเขียนกลอน ก็เลยอยากทักท้วงไว้ ...

หวังว่าคงไม่ว่ากัน แล้วขออนุญาต add blog ไว้ด้วยเลย

ขอบคุณครับ