ฝุ่นเส็งเคร็งหอบโหมโครมที่นี่

นานหลายปีพอกถมจมความเก่า

เขรอะหยากไย่ในทุกซอกมุมทึมเทา

สังกะสีร้าวกร่อนเนื้อไม่น่ามอง

เจ้าของมัน....พรั่นใจในความเปลี่ยน

รู้สึกเวียน เพ็งตา ครามองจ้อง

กระดูกปวด เอ็นก็ร้าว คนวัยทอง

ใบหน้าหมอง ด้วยทุกข์ ทุลักทุเล

..............

หันหลังมา จากโลก แรงงานเมือง

ด้วยเกิดเรื่องเลิกจ้างพลิกผันเผ

คิดค้าขาย เปิดร้านชำหนีจำเจ

ดีกว่าผูกสายเปลนอนกลางวัน

เริ่มได้แค่ ปลากระป๋อง อายิโนะ

เครื่องพะโล้ มาม่า ยา-เหล้ากลั่น

กาแฟซอง ขนมถุง น้ำปลา,น้ำมัน

เอ็ม..ชาวบ้านชอบซื้อไปดื่มกิน

.............

แต่ทำไมอยู่ไปยิ่งเหนื่อยยาก

เงินเคยมีคล้ายดูมากต้องขาดวิ่น

แกะยาซอง ก๊งเหล้าขาย ซอยจนวิน

ทรัพย์และสิน ผลตอบแทน คืออะไร

คือความโทรม ขมหนัก ลำบากยิ่ง

คือความจริง ปลาตัวน้อย พ่ายปลาใหญ่

เป็นเจ้าหนี้คนยากจนไม่ใกล้-ไม่ไกล

หากทวงถาม จะได้แค่ กลอกลูกตา

......................

ฝุ่นเส็งเคร็งหอบโหมเกินพันครั้ง

พัดไม่ยั้ง กลบหาย ไม่เหลือค่า

ร้านก็เก่า คนก็แก่ เกินเยียวยา

หลบไม่พ้นหางตาวัยรุ่นเมือง

ศานติ เพียงใจ
ธันวา ๕๒

Create Date : 11 ธันวาคม 2552
Last Update : 31 ธันวาคม 2552 16:46:42 น.		7 comments
Counter : 835 Pageviews.
Share Tweet