เพื่อนสมัยในวัยเยาว์

ผมได้พบกับเพื่อนสมัยเด็ก คือเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่อายุได้ 3 ปี บ้านของเราอยู่ติดกัน เพื่อนผมจะอายุมากกว่าผม 1 ปี พูดกันง่ายๆ เลย คือเราโตมาด้วยกัน ผมกับเพื่อนจะโดนเปรียบเทียบกันเสมอ โดยญาติๆ และคนอื่นๆ ที่รู้จักกัน โดยผมจะเป็นสีดำ แต่ เพื่อนผมจะเป็นสีขาว ความฉลาดในการเรียน เพื่อนผมจะได้ อันดับต้นๆ เลขตัวเดียว ไม่เคยได้เลข 2 ตัว ต่างกับผม ถ้าไม่รองบ๊วย ก็บ๊วย เลย (บ๊วย ก็ หมายถึง ที่สุดท้ายในห้อง) ตั้งแต่เกิดมาได้เรียนไม่เคยสอบได้เจอ เลขตัวเดียวแม้แต่ครั้งเดียวในชีวิต


การใช้รูปแบบในชีวิต ก็แตกต่างกันราวกับ ฟ้า กับ เหว เพื่อนผมมีครบทุกอย่าง แม้แต่ บ้าน รถ เงิน ซึ่งผมต้อง ดิ้นสู้ เพื่อให้ได้มา บ้างครั้งผมก็คิดว่า ทำไมผมถึงไม่มีเหมือนเพื่อนผม ตั้งแต่ตอนเด็ก พ่อแม่ของเค้ามีเหตุผล ต่างกับผม ที่พ่อกับแม่ ไม่ยอมรับฟังเหตุผล จากผมบ้าง ผมได้เจอเค้า ตอนพ่อของเพื่อนเสียชีวิต (เสียชีวิตจากโรคหัวใจ) เมื่อวันที่ 4 ก.ย 52 ได้ไปที่งานของเค้า ก็น่าใจหายนะ คนเคยอยู่ด้วยกันมา เห็นๆ กันอยู่ ผมก็ได้แต่แสดงความเสีย กับ เค้า (ผมก็เคยผ่านเหตุการณ์ แบบนี้มาแล้ว ไม่มีคำพูดใดที่จะช่วยปลอบโยน จิตใจได้ นอกจากตัวเราเท่านั้นที่ จะช่วยตัวเองได้ และเวลา)



ผมได้ถามว่าตอนนี้พี่น้องแต่ละคน สบายดีไม และมีอะไรที่ผมจะช่วยได้ของให้บอกได้ทุกเรื่อง เค้าก็บอกว่า เป็นห่วงแต่แม่ต้องอยู่คนเดียว ที่ปากช่อง ลูกแต่ละคนก็อยู่กันที่ กรุงเทพฯ ผมเลยบอกว่าไม่สนใจที่จะกลับมาอยู่ที่ปากช่องรี ถ้ากลับมาอยู่ที่ปากช่อง ผมจะหาธุรกิจ บ้างตัวให้ เค้าก็สนใจ และผมก็เห็นว่าญาติพี่น้องของเค้าก็พอจะมีเงินทุนอยู่บ้าง จึงแนะนำให้มาซื้อ ที่ดินที่เขาใหญ่ เพื่อเปิด บ้านพักและร้านอาหาร อย่างที่ผมทำอยู่
แต่ก็แปลก ทำไม ญาติๆ เค้าจึงเห็นดีด้วยกับผม และเพื่อนผมก็เห็นดีด้วย
ทั้งๆ ที่ผมก็เป็นคนไม่เอาไหน ตั้งแต่ไหน แต่ไร แล้ว ทำไมถึงเชื่อผม



ผมกลับมาไม่รอช้า รีบหาที่ดินให้เพื่อนผมทันที ด้วยความคิดว่า ต้องช่วยเพื่อนให้ได้ เมื่อวาน (15 ก.ย 52)ไปเจอ รีสอร์ท ที่พึงสร้างเสร็จใหม่ เปิดบริการได้ประมาณ 1 อาทิตย์ กิจการพร้อมที่ดิน ราคา 10 ล้านบาท ผมนำเสนอ ญาติๆ เค้าไป ตอนเช้าวันที่ 15 ก.ย 52 ตอนบ่ายวันเดียวกันเค้ามาดู และกำลังตัดสินใจในวันที่ 16 ก.ย 52 ว่าจะซื้อ หรือไม่


เค้าว่าเค้าต้องลงทุนกับญาติๆ และเป็นเงินเก็บ ผมว่านะคงเป็นเงินเก็บทั้งชีวิตเค้าก็ว่าได้ น้องของเค้าต้องออกจากงานเพื่อมาทำธุรกิจตัวนี้ ผมกลับมาคิด ถ้าเค้าทำธุรกิจตัวนี้ไม่ไหว จะเป็นอย่างไร ผมผิดมากไหม ที่แนะนำเค้าไป แต่ถ้าเค้ารุ่ง ผมจะดีใจมากๆ


แม่น้องข้าวก็บอกกับผมว่า จะดีรึที่แนะนำเค้าไป ถ้าเค้าทำไม่รอดเราจะกลายเป็นคนไม่ดีไปเลยนะ ที่ไปแนะนำเค้าอย่างนั้น และเค้าก็มีจิตใจไม่ใช่แบบผม ที่จะกล้าทำทุกอย่าง และไม่สนใจกับคำว่าล่มเหลว สำหรับผม ถ้าล้มเหลวเราสามารถเริ่มใหม่ได้ ถ้าใจไม่ยอมแพ้ เพราะว่าเราเริ่มจาก ศูนย์ เกือบติดลบ นี้ละครับคำพูดนี้ละ ที่ทำให้ผมคิดมาก เพราะว่าเค้าไม่เหมือนผม


ฉนั้นวันพรุ่งนี้ (วันที่ 16 ก.ย 52 ) ถ้าเค้า กับญาติๆ ตัดสินใจซื้อ ผมต้องช่วยดันเค้าทุกทางเพื่อให้เค้าประสพความสำเร็จให้ได้
ให้สมกับความตั้งใจเค้า ที่ไว้วานใจผม

Create Date : 16 กันยายน 2552		3 comments
Last Update : 16 กันยายน 2552 5:09:39 น.
Counter : 460 Pageviews.
Share Tweet