|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
มันมาถึงอีกแย้ว! วันสยองของน้องไท!
วันอาทิตย์ที่ 22 พฤศจิกายน พุทธศักราช 2552 น้องไทอายุ 4 เดือน 11 วัน
มันมาถึงอีกแล้ว วันสยองน้องไท ของแม่หวีดกะพ่อหนุ่มด้วย วันนี้น้องไทไปฉีดวัคซีนคอตีบ ไอกรน บาดทะยัก โปลิโอ เชื้อฮิบ เข็มที่ 2 กะวัคซีนป้องกันการติดโรคไอพีดี เข็มที่ 2 บวกกะหยอดวัคซีนป้องกันไวรัสโรต้า (แม่ชอบวัคซีนตัวนี้มากเพราะไม่ทำให้หนูเจ็บ)
มาดูพัฒนาการหนูกันก่อน อายุ 4 เดือน 11 วัน หนัก 7,600 กรัม สูง 64 ซม. รอบศรีษะ 42.5 ซม. ทำไมเตี้ยกว่าที่แม่วัดตั้ง 3 ซม.หว่า แม่ว่าไม่ได้วัดเข้าข้างตัวเองเลยนะนี่ งั้นเอวแม่กะก้นแม่ก็ต้องเล็กลง 3 ซม. ด้วยจิ ก็สายวัดอันเดียวกันอ่ะ
การฉีดวัคซีนครั้งแรกของน้องไท คือตอนยังอยู่ที่เนอสเซอรี่หลังคลอด แม่ก็เลยไม่เห็นปฏิกริยาของหนู
ครั้งที่ 2 ตอนหนูครบ 1 เดือน น้องไทร้องจนเสียงหายอ้าปากค้างตัวเกร็ง จนแม่กลัว แม่เห็นพยาบาลเอาเข็มยาวจิ้มเข้าไปที่ต้นขาหนู แล้วตอนนั้นขาหนูยังไม่อวบอั๋นเหมือนตอนนี้ มันให้ความรู้สึกเหมือนเข็มจะทะลุไปอีกข้างหรือไม่ก็ชนกระดูกต้นขาของหนูเลยอ่ะ
ครั้งที่ 3 ตอนครบ 2 เดือน แม่ไม่กล้าดูแล้ว ให้พ่อเป็นคนดู แม่ก็ทำเป็นถามเรื่องโน้นเรื่องนี้คุณหมอไป แต่หูมันก็คอยเงี่ยฟัง น้องไทร้องจ๊าก แม่น้ำตารื้นทันที สงสารลูกเพราะครั้งนี้เจอ 2 เข็ม แต่พอพยาบาลอุ้มมาให้แม่หนูก็หยุดร้อง กลับมาบ้านก็นอนซม งอแงง่าย ผิดใจอะไรนิดหน่อยร้องโกรธจนตัวเกร็ง (เช่น ตอนพ่อหนุ่มฮัดเช่ยเสียงดัง เป็นต้น) ไข้ขึ้นต้องกิน Tylinol 0.6 ml. ทุก 4 ชั่วโมง พ่อกะแม่นั่งน้ำตาซึมสงสารหนูจริงๆ ความคิดที่ว่าเราให้ลูกฉีดวัคซีนมากเกินไปหรือเปล่าเข้ามาทันที แต่มันจำเป็นนะลูกเพราะถ้าหนูเป็นปอดบวมละก็เรื่องใหญ่และเจ็บตัวหนักกว่านี้แน่ๆ แม่เคยได้ยินว่าเด็กเล็กๆ บางทีต้องเจาะให้น้ำเกลือกันทางหัวก็มี สยองอ่ะ หนูมีไข้อยู่ 2 วันก็ดีขึ้น
ครั้งนี้ เป็นครั้งที่ 4 เจออีก 2 เข็ม ทั้งที่เตรียมใจไว้แล้วแม่ก็ไม่ยอมดูอีกตามเคย ให้พ่อกะพี่หญิงไปดู น้องไทร้องไห้จ้าขึ้นมา แม่นั่งฟังน้ำตาพาลจะหยด หนูร้องหนักกว่าครั้งไหนๆ แถมไม่ยอมหยุดด้วย คุณหมอขอเอาไปอุ้มชี้ดูโน่นดูนี่ ไทก็ไม่หยุดร้อง คุณหมอต้องส่งคืนแม่แล้วบอกว่าหนูเป็นเด็กขี้งอนนะนี่ แต่แม่ว่าหนูโกรธแรงมากกว่า แม่ต้องอุ้มไปจุ๊ปลอบใจกันที่ห้องให้นมถึงจะยอมหยุดร้อง ปล่อยให้พ่อคุยกะคุณหมอต่อเองคนเดียว กลับมาบ้านกิน Tylinol 0.8 ml. ดักไว้ก่อนตามที่คุณหมอบอก ตอนบ่ายยังร่าเริงดี ตกเย็นหนูหลับแบบเหนื่อยเหลือเกิน พาไปเช็ดตัวก็ตื่นร้องไห้จนทั้งบ้านแตกตื่น คุณตา น้าอ้วนโผล่เข้ามาดู เพราะไม่เคยได้ยินหนูร้องขนาดนี้ จากนั้นก็ไข้ขึ้นนอนซมหน้าแดง คราวนี้ดีหน่อยมีไข้อยู่อีกวันเดียวหนูก็หายแล้ว ขนาดหนูไข้ขึ้นหน้าแด๊งหนูก็ยังยิ้มหวานให้พ่อกะแม่ได้อยู่ โถ...ไทของแม่
รักหนูนะลูก **แม่หวีด**
Create Date : 27 พฤศจิกายน 2552 |
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2552 23:45:28 น. |
|
0 comments
|
Counter : 705 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|