Bloggang.com : NokKaWeed : น้องไทไปโรงเรียน

น้องไทไปโรงเรียน

ประมาณกลางเดือนกันยายน พุทธศักราช 2554

เนื่องจากน้องไทใกล้จะต้องเข้าเรียนอนุบาลหนึ่งในเดือนพฤษภาคมปีหน้า แม่ก็ได้เริ่มหาโรงเรียนที่เหมาะสม คือ ต้องใกล้บ้าน มีผู้รู้ยืนยันถึงคุณภาพการเรียนการสอน และพอจับจ่ายได้แบบไม่ต้องกระเบียดกระเสียนกันจนเกินไปนัก กว่าจะหาได้รอคิวจากที่เกือบสามสิบ จนเลื่อนมาเป็นอันดับหก แล้วทางโรงเรียนก็ติดต่อยืนยันว่าได้แน่นอน จ่ายค่าจองไปเป็นที่เรียบร้อย แต่...หลังจากนั้นไม่ถึงอาทิตย์ ท่านพี่เลี้ยงของน้องไทก็มาบอกแม่เอากลางเดือนนี้ว่าจะออกสิ้นเดือนนี้ เนื่องจากเธอหาเคสใหม่ได้แล้ว แม่หงุดหงิดมากเลย เพราะเคยบอกแล้วว่าให้บอกก่อนอย่างน้อยหนึ่งเดือนเพื่อแม่จะได้เตรียมอะไรได้ทัน ไม่ได้ว่าเลยถ้าคุณเธอจะออกเนี่ย เพราะแม่ก็แจ้งล่วงหน้าแล้วว่าน้องไทจะเข้าเรียน พ.ค.ปีหน้า ระหว่างนี้ก็ให้หาเคสใหม่ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะได้ที่พอใจ แต่ขออย่างเดียวให้บอกล่วงหน้าอย่างน้อยหนึ่งเดือน เลยกลายเป็นว่าต้องหาโรงเรียนกันใหม่ แม่มีเวลาแค่สองอาทิตย์แล้วก็เป็นสองอาทิตย์ที่ต้องไปทำงานต่างจังหวัดสี่จังหวัด หกวัน ดีที่เคยหาข้อมูลอีกโรงเรียนเอาไว้แล้ว เค้ามีเดย์แคร์ด้วย ลองโทรไปถามพร้อมแจ้งความจำเป็น ทางโรงเรียนก็พิจารณารับให้แต่ต้องให้ต่ออนุบาลที่นี่ด้วย ซึ่งก็ดีเพราะพ่อหนุ่มก็ไม่อยากให้น้องไทต้องเปลี่ยนที่เรียนหลายที่ ถึงกับยอมทิ้งมัดจำ (แต่ทางโรงเรียนแรกเค้าคืนค่ามัดจำให้นะ ดีจังเลย)

การสมัครเรียนต้องใช้รูปถ่ายขนาดสองนิ้ว แม่ไม่นึกเลยว่าการจับลูกลิงถ่ายรูปให้ดูเป็นทางการนี่มันยากขนาดนี้ สุดท้ายต้องขอให้ น้าอ้วน มือโปรโฟโต้ช็อปแต่งรูปภาพให้ น้องไททายสิว่าแม่ใช้รูปไหน

ก่อนเริ่มเรียนจริงก็ต้องพาไปให้คุ้นเคยกับสถานที่กันก่อน เด็กน้อยเดินสำรวจของเล่นรอบๆ โรงเรียน

เล่นของเล่นที่โรงเรียน หน้าตามีความสุขสุด สุด

แล้วท่านชายก็ชูหนึ่งนิ้ว แม่แปลเองว่า "ตกลงเรียนที่นี่คับแม่" แหะ แหะ

ไปเดย์แคร์วันแรก ยังไม่รู้ตัว แต่งเต็มยศ ยกเว้นรองเท้าต้องเป็นรองเท้านักเรียนสีดำ ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกกันก่อนออกจากบ้าน

ไปถึงเดย์แคร์คุณครูเค้ามาพาจูงเดินเข้าไปในห้องเรียนเลย น้องไทดูยังงงๆ ในห้องมีคณะประสานเสียงรออยู่แล้วน้องไทร้องไห้อยู่แป๊บเดียวก็หยุด แม่ก็ร้องเหมือนกัน วันแรกคุณครูเค้าให้อยู่แค่สองชั่วโมง สิบเอ็ดโมงพ่อกะแม่ก็ไปรับกลับ เจอหน้ากันก็ร้องไห้จ๊าก แล้วเราก็ไปป่วนบ้านคุณย่าต่อ จริงๆ พ่อคงอยากพาน้องไทไปอวดชุดนักเรียนกับคุณย่าน่ะ

ไปถึงก็ต้องปีน

โดนย่ากอดซะให้หายคิดถึง

วันที่สองใส่ชุดพละ เลยยังไม่รู้ตัวว่าจะไปโรงเรียน แต่พอถึงหน้าโรงเรียน จำได้เริ่มร้องไห้ไม่ยอมลงจากรถ เกาะคอแน่น คุณครูก็มาแกะออกอย่างเชี่ยวชาญ เอาเข้าห้องไป แม่แอบดูก็เห็นน้องไทหยุดร้อง แล้วนั่งจ้องดูคณะประสานเสียงอย่างงงๆ สองชั่วโมงผ่านไปก็ไปรับ น้องไทเห็นพ่อกะแม่ก็วิ่งร้องไห้มาหา เกาะแม่แน่นเลย ฮือ ฮือ แม่ก็อยากร้องไห้เหมือนกันลูก

เศร้ากันไม่นานก็ยิ้มออกแล้ว

ชอบดูน้ำพุจังเลย

วันที่สามของการไปโรงเรียน อาละวาดตั้งแต่ตอนอาบน้ำ ไม่ยอมแต่งตัวด้วย แม่บอกคุณครู ครูเลยบอกว่าช่วงนี้เป็นปิดเทอมให้ใส่ชุดไปรเวทมาก็ได้ วันนี้ให้อยู่ทานข้าวเที่ยงก่อนแล้วค่อยไปรับ เจอพ่อกับแม่หนูก็ร้องไห้โฮเหมือนเดิม

วันที่สี่เป็นวันแรกที่แม่กับน้องไทนั่งรถไปด้วยกันแค่สองคน เพราะต่อไปก็จะเป็นแม่นี่ละที่ไปส่งน้องไท น้องไทยอมนั่งคาร์ซีทแต่โดยดี แม่ขับรถแบบเกร็งมากๆ ไปถึงก็อุ้มเดินไปส่งที่ห้อง ต้องอ้อมตั้งแต่หน้าโรงเรียนกว่าจะเดินถึงห้องแม่ถึงกับหอบ เหงื่อออกเต็มตัว ปวดหลังสุดๆ

มารับเอาช่วงบ่ายแก่ๆ แอบมองจากข้างนอกรั้ว เห็นน้องไทนั่งตักคุณครู แล้วก็คอยมองผู้ปกครองที่มารับลูกๆ แบบหน้าตาเศร้าๆ น่าสงสารมากๆ เลย พอเห็นแม่ก็ร้องไห้ คุณครูบอกว่าทานเก่ง ไม่ร้องไห้ เก่งกว่ารุ่นเดียวที่เข้ามาพร้อมกัน แล้วก็คนชอบเยอะเลยเพราะรูปหล่อ ฮ่า ฮ่า ฮ่า คุณแม่ก็หน้าบานสิคะ

แม่รักน้องไทนะครับ แม่อยากให้รู้ว่าไม่ใช่แต่น้องไทที่ร้องไห้ แม่ก็ร้องไห้เหมือนกัน มันบอกไม่ถูก บางทีก็ร้องไห้เพราะคิดว่าจากเด็กน้อยตัวเล็กๆ แดงๆ โตขึ้นแล้ว ต้องเริ่มออกไปเรียนรู้สังคมแล้ว บางทีแม่ก็ร้องไห้เพราะคิดว่าหนูยังเล็กเหลือเกินที่จะต้องไปโรงเรียน เมื่อเทียบกับแม่ที่เริ่มไปโรงเรียนตอนสี่ขวบเต็ม แม่อยากจะอยู่กับน้องไท อยากเลี้ยงน้องไทที่บ้านให้นานกว่านี้ แต่ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่างที่กึ่งบังคับให้แม่ยังคงต้องทำงานข้างนอก ส่วนหนึ่งที่สำคัญที่สุดก็เพื่ออนาคตของน้องไทนะครับ

รักน้องไทมากมาย
*แม่หวีด*

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2554

Last Update : 9 ธันวาคม 2554 14:13:29 น.

0 comments

Counter : 879 Pageviews.