บลอคนี้ไม่โพสรูป แต่มาบ่นเฉยๆ ระบายหน่อย...ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร รู้สึกคิดถึงวันวานเก่าๆ ตอนเข้าพันทิปใหม่ๆ ตอนเข้าบอรดมาสด้า3 ตอนไปทำงาน UN ตอนไปเที่ยวหัวหินแจ๊ซเฟสติว่อลมันคงเป็นช่วงเวลาที่เราผ่อนคลาย และได้เจออะไรใหม่ๆให้กับชีวิต มันเลยยังตราตรึงใจเสมอ.......และทุกครั้งเวลาไปไหน เที่ยวไหน เจอใคร ก็จะฟังเพลงไปด้วย จดจำคน ช่วงเวลา สถานที่ ผ่านเสียงเพลง เป็นความสุขที่อีกอย่างที่เราสร้างขึ้นเองคนเดียวพอเวลากลับมาฟังเพลงนั้นก็มีความสุข นั่งยิ้มแก้มปริคนเดียวหน้าคอมเฮ้ออ.....ไม่รู้สิ มันมีความรู้สึกว่า เหมือนตัวเองกำลังจะต้องลาจาก บางสิ่งไปเราต้องทำอะไรเพื่ออนาคตตัวเอง ต้องก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ช่วงเวลาเที่ยวหมดแล้วว โตแล้ววว ก็เป็นไปตามแผนที่ชีวิต เรียนจบมา อย่างเครียด นั่งร้องไห้แทบทุกวัน เพราะเบือ่สิ่งแวดล้อม เบื่อคน รอบข้าง ตอนเรียนเลยกลายเป็นคนเงียบๆ ไม่สุงสิงกะใคร มันเครียดเพราะไม่เปนตัวของตัวเอง พอจบมา มันเป็นอะไรที่สุดยอดจิงๆ หลุดพ้นนนแล้วว ก้ลุยไปนอนเต้นทเขาใหญ่เลย เลยคิดถึงเขาใหญ่เสมอ ในตอนนั้น ชีวิตมันมีรสชาติดีจิง ความรู้สึกเหมือนหลุดพ้นเนี่ยก้เหมือน ว่าทำไมชอบวันศุกร มันได้มีอิสระ เสรี ......แต่หลังจากนี้ ไม่รู้ชีวิตจะเป็นยังไง มีนัดสัมภาษงาน แต่อยู่สุวรรณภูมินุ่นถ้าได้งานนี้ คงต้องย้ายที่อยุ่ ไปอยู่หอ ซึ่งไม่เคยเลย.....อยู่กับแม่กับพี่ ที่บ้านตลอด อยู่กับแมวพี่อ้วน อยู่แบบสบาย ไม่เคยลำบาก แต่ถ้าไปอยู่หอแถวนั้นคงเหงามากๆๆๆ แล้วไม่รู้ว่าจะมีคอมมีเนตให้เล่นรึป่าว แล้วรูปที่ถ่าย จะเอามาลงยังไงดี เฮ้อออ ครอบครัวตอนนี้ก็วุ่นวายมาก ทำไมคนเราต้องโกงกันด้วยสิ่งที่เราทำ เราจริงใจ บริสุทใจ เราไม่ทำใครเดือดร้อน ทำไมผลเปนแบบนี้แต่ช่างเถอะ ของนอกกาย...........เรามีการศึกษา เรามีรถ เรามีกล้อง เราได้ค้นพบสิ่งที่เรารักและชอบทำ ในอายุ24 ก้ถือว่าโชคดีกว่าใคร เหลือแต่เราจะทำมันให้ดีที่สุดได้รึเปล่าแค่นั้น......ความฝันเรายังมีนะ อย่าลืม มัวแต่หลงระเริงกับการเที่ยวเล่นไปวันๆ จนคนอื่นเค้าไปถึงไหนแล้วไม่รู้......... อยากมีบ้านที่สร้างและออกแบบด้วยตัวเอง อยู๋อย่างสงบ มีเวลา มีเงินมากมาย มีแรงเที่ยว และได้ทำสิ่งที่ตัวเองรักพูดถึงความรักในตอนนี้ มีแต่คนถาม ทำไมไม่มีซะที ก้ตอบไม่ได้ มันไม่แน่ใจตัวเอง ยังรักที่จะเที่ยว ไปนู่นนี่คนเดียวอยู่ ไม่อยากให้ใครเป็นห่วง เราก้ไม่พร้อมที่จะมีด้วย เด๋วจิตใจจะฟุ้งซ่าน ..... พอนึกถึงพ่อ พ่อโชคดี มีลูกคอยดูแล ถ้าเราแก่ แล้วไม่มีลูก ใครจะดูแล นั่นสิ เราต้องวางแผนชีวิตได้แล้ว ต้องรีบสร้างตัวเองให้พร้อม.............นั่นคือรีบทำงาน เก็บตังๆๆๆ อยู่แบบพอเพียงตอนนี้พ่อไม่สบาย เดินไม่ได้ ความจำก้เลอะเลือน แอบร้องไห้ทุกครั้ง เวลาเห็นหน้าพ่อยิ้ม บางทีเค้าจำเราไมได้เลยว่าเป็นใคร น้ำตามันตกใน เค้าช่วยตัวเองไมได้แม้กระทั่งลุกนั่ง..............สิ่งที่เคยฝัน ว่าเราจะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน ไปเที่ยวกินข้าวกัน มันจบลงแล้ว มันเปนเพียงแค่ฝัน มันเปนแค่ความทรงจำในวัยเด็ก ทำไมผู้ใหญ่ต้องเป็นแบบนี้ ฉันอิจฉาเสมอ เวลาไปบ้านเพื่อน เค้าอยู่กันพร้อมหน้าพ่อแม่ลูก เฮฮากัน ตรงกันข้าม ฉันได้แต่นั่งเหงา และมองดู......จนทำให้ขยาดที่จะมีชีวิตคู่ เพราะถูกเลี้ยงดูมาแบบให้อยู่คนเดียว......และฉันก็อยู่ได้..........................จริงๆไม่อยากเขียนบลอคระบายแบบนี้หรอก ไม่อยากให้คนรู้จักตัวตนเท่าไหร่ แต่ดันมีคนรู้อีกว่าแอบใช้ลอกอินนี้อยู่ 555+แต่ก็บ่นไปเหอะ ใครเค้าจะสนใจ แค่เสียงบ่น เด๋วก็ลืมๆไปความสุขที่ได้ขับรถ ขับรถกลางคืนดึกๆ ฟังเพลงแจ๊ซเพราะๆ เคลิ้มมสุดๆ เลยจิงๆเปนคนโรแมนติกนะ มากๆด้วย แต่ชอบที่จะไปไหนมาไหน เที่ยว ถ่ายรูปคนเดียวซะมากกว่า ไม่รุ้ทำไม มันได้อยุ่กับเตวเอง กับสถานที่นั้น ได้เก็บความทรงจำได้เต้มที่ บ่นเสรจแระ พร่งนี้คงเปนวัดตัดสินชีวิตล่ะ.............เออลืม ไปดูดวงมา เค้าบอกว่า ช่วงนี้มีเคราะหการเดินทาง ซัก กพ ปี51 ถึงจะหาย ต้องระวังการขับรถ ลงจากรถ ให้มากๆ และให้หลวงปู่ เสกช่วยให้พร่งนี้ สัมภาษงานไปอย่างลุล่วง ตื่นเต้นจังเลย..................ได้ทำงาน ได้ย้ายไปอยู่หอ ไปอยู่คนเดยวเนี่ย คงมีเวลาให้ตัวเองทำนู่นนี่ได้เต็มที่ แต่ก็อดเปนห่วงพ่อไม่ได้เลย เฮ้ออ ทำไงดีๆๆๆ
) 23 ตุลาคม 2550 21:27:04 น. 23 ตุลาคม 2550 21:47:01 น. 
แฟนคลับตามมาสอดรู้สอดเห็น
สู้ๆ นะท่านฟู ดีใจด้วยง้า..จะได้งานใหม่แล้ว ทำงานที่สุวรรณภูมิ หรอ น่าจะมีเนตน๊า.. เราอยู่อ่อนนุชค่อนมาทางประเวศ ยังมีเนตใช้เยย แต่ค่อนข้างอืดฉิเป๋ง
ส่วนเรื่องพ่ออ่านแล้ว เราก็พลอยจะ ..
ช่วยท่านฟู ได้ตอนนี้ ก็แค่ส่งกำลังใจให้ ในถานะเพื่อนแห่งโลกไซเบอร์ล่ะกาน
หากมีเนต ท่านฟูจะเจอเราเสมอๆ
รักษาสุขภาพด้วยนะท่าน แถวๆ ปทุม อากาศน่าจะเย็นกว่าใน กทม. ยิ่งถ้ามาอยู่ลาดกระบัง สุวรรณภูมิ ตอนดึกๆ อากาศเย็นมากๆ เมื่อก่อนเรียนที่นั่นยังพอจำบรรยากาศได้บ้าง
ปล. เพลงนี้ฟังกี่ที่ๆ เพราะจริงๆ เลย