ฉันเกลียดเธอฯ :: อยากกอดเก็บเธอไว้ใต้ประภาคาร (ให้เป็นของฉันคนเดียว) จงวางใจในรักแรกพบ แต่งงานกับคนที่คุณรักจะพูดคุยด้วย เพราะเมื่อแก่ตัวลง สติปัญญาและไหวพริบ ในการสนทนา...จะสำคัญกว่าอย่างอื่น เมื่อมีคนถามในสิ่งที่คุณไม่อยากตอบ...จงยิ้มให้เขา แล้วถามกลับว่า "จะอยากรู้ไปทำไมกัน" จงจำไว้ บางครั้งความเงียบคือคำตอบที่ดีที่สุด ทุกครั้งที่รับโทรศัทพ์ จงยิ้มไปด้วย คนที่โทรมา จะได้รู้สึกสดใส อ่านหนังสือให้มากขึ้น ดูทีวีให้น้อยลง เมื่อสูญเสียอะไรไป จำไว้ว่า... มันไม่ได้สูญเสียบทเรียนไปด้วย เมื่อขอโทษใคร จงมองตาคนที่เราขอโทษด้วย เมื่อบอกกับใครว่า...ฉันรักคุณ โปรดจงหมายความตามนั้นจริงๆ ...สิ่งๆเล็กๆ ดีๆ ในชีวิต...ปราย พันแสง... เมื่อรักใครคนหนึ่ง... จึงไม่สำคัญเลยว่าเราจะได้กอดกันหรือไม่ ความรักบางอย่างในชีวิต คนเราเอื้อมไม่ถึง สัมผัสไม่ได้ เหมาะสำหรับเอาไว้มองดู... ไว้ชื่นชมอยู่ไกลๆ ดวงไฟประภาคารสวยล้ำค่า ยามที่เราล่องเรืออยู่ในทะเลจนหาทางกลับไม่ได้ แต่เราจ้องดูดวงไฟ เพียงให้รู้ว่าควรเดินหน้าไปในทิศทางใด ใช่ว่าเราจะต้องเบนหัวเรือ เพื่อมุ่งไปจอดเทียบท่าหน้าประภาคารเสียเมื่อไหร่ ได้รักเธอ...ประภาคารก็ดูสวยดี คนที่ฉันกอดได้ ทำให้โลกนี้สดชื่นสว่างไสว อย่าสนใจเลยนะคนดีว่ารักเธอแล้วฉันคนนี้จะกอดใคร แค่เชื่อว่าฉันรักเธอตลอดไป...เพียงพอแล้ว ...รักเธอ กอดคนอื่น...ปราย พันแสง ใครอ่านเจอบทความด้านบนนั้น ก็คงร้องอ๋อเป็นเป็นทิวแถว เพราะว่าคงจะคุ้นหู คุ้นตา คุ้นใจกันเป็นอย่างดี เพราะมันช่างโดน โด๊น โดนใจกันสุดๆ ไปเลย...ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหน ไม่ว่าคนเขียน จะตั้งใจเขียนสื่อความนัยใดๆ แบบไหน ก็ตาม แต่คนอ่าน (อย่างเรา) อ่านแล้วรู้สึกแบบนี้ ฝ่ายประภาคารที่ยืนหยัดอยู่กับที่ก็คงมีความสุข แม้จะโดดเดี่ยวแต่ก็รับรู้แต่โดยดีว่ายังมีคนรัก มีคนเฝ้ามองอยู่ห่างๆ อีกด้านฝ่ายคนกอดนั้น ก็คงมีสุขอยู่ลึกๆเช่นกัน เพราะรู้ดีแก่ใจ ว่าจุดมุ่งหมายของสายตาอยู่ที่ตรงไหน...แต่อีคนถูกกอดนี่สิ คงเศร้าพิลึก เพราะขณะที่ถูกโอบกอดไว้ในอ้อมแขนนั้น คงได้แต่สังสัยในใจว่า "เธอกอดฉัน แต่หัวใจเธอกอดใคร" ...ฉันมีประภาคารของฉัน เขาจะมีประภาคารของเขาไหม แล้วฉันเล่าเป็นประภาคารของใคร ช่วยตอบที... ...หนังสือเล่มนี้ เป็นหนังสือเล่มแรกๆ ที่ทำให้ฉันหันมาเริ่มอ่านหนังสือแนวนี้ สั้นๆ คมๆ แต่ว่ากินใจ... อย่างที่เคยเล่าให้ฟังในบล็อกก่อนๆ ว่าได้มีโอกาสได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งเธอบอกว่าหนังสือของปราย พันแสง (เล่มนี้) ไม่ค่อยคุ้มค่ากับราคาเท่าไหร่นัก เพราะตัวหนังสือน้อยมาก หน้ากระดาษว่างเปล่าเยอะเกินไป (ซึ่งก็จริงของเธอ) ...แต่ตัวฉันเองกลับหลงเสน่ห์หนังสือที่จัดเรียงตัวอักษรแบบนี้ เช่นเดียวกับที่ฉันหลงเสน่ห์ภาษาฟุ้งๆ ฝันๆ หวานๆ ของปราย... และเพื่อนคนเดิมคนเดียวกันนั้น ได้แสดงความคิดเห็นต่าง...ว่าหนังสือเล่มนี้เป็นการใช้ภาษาเขียนที่ฟังดูฟุ้งๆ ฝันๆ และเว่อร์กว่าความเป็นจริง เหมือนกับว่านักเขียนกำลังล่องลอยอยู่ในโลกคนละใบกับหมู่เราชาวมนุษย์ทั่วๆ ไป...ฟังคำวิจารณ์ของเพื่อนแล้วก็ขำๆ ดี ...แต่แม้ว่าเราจะคิดต่างกันสุดขั้วกับความรู้สึกหลังอ่าน ฉันเกลียดเธอ ฉันรักเธอ...ชีวิต เล่มนี้ แต่วงสนทนาย่อมๆ ของเราในวันนั้น มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะ อย่างน้อยมีสิ่งหนึ่งที่เราเข้าใจตรงกันว่า ถ้าเราจะเป็นเพื่อนกัน จงเข้าใจกันและกัน ยอมรับความชอบของกันและกันก็พอ...   Create Date : 28 สิงหาคม 2553 17 comments Last Update : 28 สิงหาคม 2553 18:10:17 น. Counter : 3559 Pageviews. Share Tweet

ดีจ้าน้องแจง ... บางครั้ง จำนวนตัวหนังสือก็เหมือนคำพูด คือ ไม่ต้องมาก แต่ว่ายิงโดนประเด็นและได้อารมณ์ พอแล้วล่ะค่ะ ... เพราะมันก็เหมือนคน ที่ไม่ต้อง อ้อมค้อมให้ดูดี เพราะมันเสียเวลา ... โดนเป๊ะๆ เอาให้ ณ เวลานี้หรือว่าเวลาหน้ามันก็ยังเป็นอะไร ที่โดนเสมอค่ะ ...   โดย: JewNid 28 สิงหาคม 2553 17:37:33 น.

ชอบจังเลยคะ เคยอ่านงานของคุณปราย พันแสง อยู่เล่มนึงคะ ชอบมากๆ อยากอ่านแปลเรื่อง ผู้หญิงวนซ้าย ผู้ชายวนขวา แต่หาอ่านไม่ได้สักทีค่ะ มาทักทายค่ะ :)   โดย: onedermore 28 สิงหาคม 2553 18:46:42 น.

เคยคิดเหมือนกันว่า หนังสือบางเล่มเหลือที่่ว่างให้คิดมากเกินไป แต่สำหรับหนังสือแนวนนี้ เรากลับคิดว่า มีที่ว่างให้คนอ่านได้คิด ดูดีกว่าอันแน่นด้วยความคิดของคนเขียนนะ   โดย: นัทธ์ 28 สิงหาคม 2553 20:03:52 น.

หนังสือบางเรื่องเราชอบที่จะอ่านตัวหนังสือน้อยๆ ดูรูปเยอะๆ นะแจง มันเหมือนได้คิดตามไปด้วย ลำพังอ่านตัวหนังสืออย่างเดียวมันก็เครียดเหมือนกันเนอะ หูตามึนงงพาลจะอาเจียนก็มีอ่ะ   โดย: ส้มแช่อิ่ม 28 สิงหาคม 2553 21:16:20 น.

ชอบงานของคุณปราย...เหมือนกันค่ะ แต่อ่านแล้วมักจะจำไม่ได้ว่าอ่านเล่มไหนไปแล้วบ้าง วิธีการเขียน วิธีให้ความรู้สึก มันเหมือนๆ คล้ายๆ กันหมดเลยค่ะ เล่มที่ชอบที่สุดก็คือ "พระจันทร์พันดวง" ว่าแล้วกลับไปอ่านอีกรอบดีกว่า   โดย: เหมือนพระจันทร์ 28 สิงหาคม 2553 21:50:40 น.

นานมาแล้วใครคนนึง เคยบอกว่าเรา เป็นประภาคารของเค้า ที่เค้าจะมองเราดูอยู่ห่างๆ วันนี้เห็นหัวเรื่องก็พาลคิดถึงเค้าขึ้นมา เพราะเค้าไม่อยู่กับเรามาปีกว่าๆแล้ว คิดว่าเค้าคงดูเราอยู่ที่ไหนซักแห่ง ตอนเจอกันใหม่ๆ เค้าหยิบยกบทประภาคารนี้มาให้เราอ่านค่ะ ... รู้สึกคิดถึงเค้ามากๆเลย ^^   โดย: Mapleinwinter 28 สิงหาคม 2553 22:26:31 น.

งานของคุณ ปลาย พันแสง มีอะไรที่อ่านแล้วเรารู้สึกว่ามันมีมากกว่าที่เราได้อ่านจริงๆค่ะ   โดย: อ้อมกอดของความเหงา 29 สิงหาคม 2553 11:08:06 น.

อืมมม,,,,ดีนะคะ   โดย: tuktuk thailand 29 สิงหาคม 2553 12:19:32 น.

จริงด้วยครับ คนถูกกอดนี่คง... หงอยไปเหมือนกันนะ เธอกอดฉัน แต่หัวใจเธออยู่ที่ประภาคารเนี่ย บางทีถาม "อยากรู้ไปทำไม" เขาก็ตอบมานะ ว่าก็แค่อยากรู้ เราก็เลยไปไม่ถูกเลย ฮ่าๆๆ   โดย: คุณพีทคุง (ลายปากกา ) 29 สิงหาคม 2553 17:16:06 น.

Ciao Ciao   โดย: settembre 29 สิงหาคม 2553 20:56:48 น.

ยังคงยืนยันว่าถ้อยคำสั้น ๆ แค่บรรทัดสองบรรทัด สามารถทำให้เราคิดตามและคิดต่อได้อีกเป็นหน้ากระดาษ ไม่ค่อยได้แตะงานของคุณปราย แต่เท่าที่อ่านที่แจงยกมา รู้สึกได้ถึงอารมณ์ละมุน ๆ ที่ออกมาจากตัวหนังสือ ปล. เก็บกวาดบ้านหอมฟุ้ง เลยมาเคาะปั๊กกะตูบ้านนี้ให้ไปเยี่ยมเยือน ตามประสาที่เขียน Blog ใหม่ แล้วคิดถึงแจงเป็นคนแรกเลยเชียว เดาไหมว่า blog เกี่ยวกับอะไร ^^   โดย: Paulo 30 สิงหาคม 2553 11:57:43 น.

เล่มนี้ อ่านได้ในบางอารมณ์ค่ะ คุณปรายเธอมีอัตลักษณ์ของตัวหนังสือดีค่ะ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 30 สิงหาคม 2553 20:13:14 น.

แวะมาทักทายค่อนข้างดึก วันนี้ดรสารีไลท์มนต์มยุเรศบทที่๑และ๒อยู่ค่ะคุณนิ สำนักพิมพ์จองไว้แล้ว ส่วนนางละคร อยู่ระหว่างออกแบบปกอยู่ค่ะ ดรสาตื่นเต้นมากๆวันนี้ได้คุยกับ บรรณาธิการของสำนักพิมพ์ แอบดีใจและตื้นเต้นที่นิยายฟอล์มเล็กๆมีเพื่อนมาเป็นกำลังใจให้แค่ไม่กี่คน ยังมีโอกาสได้รวมเล่มกับเขา ขอบคุณ คุณนิ ที่เป็นกำลังใจให้มาตลอดค่ะ   โดย: ดรสา 30 สิงหาคม 2553 23:58:46 น.

รักเธอกอดคนอื่น ...ได้รับคำวิจารณ์อย่างมากมาย ที่จริงไม่เห็นแปลก นี่นา กอดได้ รักได้ ไม่บุบสลายหรอกจ้า อิอิ   โดย: BeCoffee 31 สิงหาคม 2553 0:05:12 น.

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาเยี่ยมเยียนค่ะ คนยังไม่เคยอ่าน ลองหามาอ่านดูนะคะ... เราคิดว่า เป้นหนังสือเบาๆ มี่อ่านแล้วสุขใจดีค่ะ   โดย: nikanda 31 สิงหาคม 2553 4:06:09 น.

เเจมไมเคยอ่านผลงานของคุณปราย พันแสง เคยแต่ได้ยินชื่อเท่านั้นเอง แจมว่าการอ่านหนังสือลักษณะนี้เหมือนเป็นการให้กำลังใจ ให้กับตัวเอง บางทีข้อความบางข้อความก็ทำให้เราตาสว่าง แต่บางเล่มก็อ่านแล้วมึนงง อาจเป็นเรื่องของสำนวนมั้งนะค่ะ   โดย: lavender_jam 1 กันยายน 2553 22:20:33 น.

ฉันเกลียดเธอฯ อ่านมาเเล้วไม่ต่ำกว่า 3 รอบ พอมาอ่านในนี้ ทำให้อยากกลับไปอ่านอีก รู้สึกว่า อ่านเเล้ว "อิ่ม"   โดย: arm IP: 118.172.121.235 3 ตุลาคม 2553 17:21:57 น.