เอ่ยถึง"ข้าวผัด" คงไม่ต้องบรรยายสรรพคุณให้มากความ จะเรียกว่าอาหารสามัญประจำบ้านก็คงไม่ผิด ทำง่าย ทานง่าย นึกเมนูอะไรไม่ออก ก็นึกถึงข้าวผัดก่อนเลยไม่เคยนึกมาก่อนเลย ว่าอาหารทานง่ายๆ จะกลายเป็นอาหารทานยาก ก็เพิ่งจะรู้ เมื่อมีเจ้าตัวน้อยนี่แหล่ะ ข้าวผัดธรรมดา เนื้อ หมู ไก่ เจ้าจาดาก็พอทานได้เป็นปกติ (แต่ไม่ค่อยชอบหรอก) แต่ถ้าเป็น"ข้าวผัดผักรวม"นี่ แม่คุณถึงกับเบือนหน้าหนีกันเลยทีเดียว เด็กกับผักนี่ ไม่รู้เป็นศัตรูกันมาตั้งแต่ชาติปางไหน เมื่อก่อน ตอนที่จาดาเล็กๆ กว่านี้ ซักสองขวบกว่าๆ แม่ก็จะป้อนโดยการ สับผักเป็นชิ้นเล็กๆ แล้วสอดไว้ใต้ช้อน เอาข้าวโปะหน้า เธอก็ทานได้นะ แต่เบะหน้าไปด้วย พอสามขวบกว่า รู้ภาษา พูดจารู้เรื่องแล้ว เธอจะไม่ทานผักเลย บอกว่าทานไม่ได้ พอเอายัดใส่ปาก เธอก็จะคายออกทิ้งทันทีบางทีต้องเอาขนมมาล่อ บอกว่าเดี๋ยวทานผักแล้ว แม่จะให้หนูทานช๊อคโกแล็ต ไอศกรีม บลา บลา บลา อะไรก็ว่ากันไป ..เธอถึงจะยอมทาน แต่ก็ทานแค่สองสามช้อพอเป็นพิธี...แล้วบอกว่า หนูอิ่มแล้ว..ง่ะ?แถมย้ำตอนท้าย...หนูทานแล้วนะ แม่ห้ามผิดสัญญา...ช๊ะ ช้า..ยัยเด็กหัวหมอ...แต่เอาขนมมาล่อทุกมื้อที่ทานอาหาร เห็นทีจะไม่ไหว ตอนนี้จาดาโตขึ้นมากแล้ว สี่ขวบกว่า เลยเปลี่ยนแผน มาเลี้ยงแบบที่ย่าเค้าเคยเลี้ยงพ่อจาดา ก็คือวางข้าวให้ทาน ทานหรือไม่ทานก็แล้วแต่ ถ้าวันนี้ไม่ทานข้าวจานนี้ ก็ไม่ต้องทาน และไม่ให้ขนมหลังอาหารด้วย...พรุ่งนี้ตื่นขึ้นมา เมนูเดิม ไม่ทานก็ตามใจ เดี๋ยวหิวมากๆ สุดท้ายก็คงจะทานเอง แอบคิดอยู่ว่าจะได้ผลเหรอ? เด็กหนอยังไงก็คือเด็กอยู่วันยังค่ำ ไอ้เราก็สงสารลูก ดึกๆ ตื่นมาบอก ..มั่มม้า หิวนมจัง... ก็ชงมาให้นิดหน่อย เช้าวันต่อมา ได้ผลแฮะ เมนู "ข้าวผัดผักรวม" เหมือนเดิม แต่คราวนี้ไม่มีบ่นว่าไม่กิน ไม่ชอบนะ ...คิดว่าคงไม่ชอบผักเหมือนเดิมนั่นแหล่ะ ทานไป ก็เบะหน้าไป แต่ก็ทาน คงเป็นเพราะความหิว...ไม่รู้ว่าใจร้ายไปไหม ที่เลี้ยงลูกแบบนี้ แต่ก็นะ ลูกใครก็ลูกเขา ก็ใช้วิธีเลี้ยงที่แตกต่างกันออกไป ไม่มีใครมาบอกว่ามันถูกหรือมันผิด เลี้ยงเค้าในแบบของเราเอง...
...ยุ้ยขา..ฟี่ขา..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 31 คน [
