ว่าด้วยเรื่องน้ำท่วมใหญ่

ช่วงนี้อัพบล๊อกดีเลย์มากกกกก เพราะงานยุ่งนุงนัง อย่างบล๊อกนี้ก็เลทมาจะ 2 เดือนแน่ะ

เรื่องสาเหตุของน้ำท่วมและความรุนแรงของมัน ไว้ภีมโตขึ้นค้นเอาจากเนตก็ได้นะลูก แม่บอกแค่ว่ามันรุนแรงที่สุดในประวัติศาสตร์เราเลยละกัน

บล๊อกนี้แม่แค่ลงรูปที่บ้านเราเตรียมพร้อม เรียกได้ว่าพร้อมม๊าก เพราะแม่เป็นประเภทเกินดีกว่าขาดอยู่แล้ว ทั้งครอบครัวแม่ตื่นตระหนกสุดอ่ะ ตามข่าวทุกวัน บิวท์ทุกคนให้เตรียมโน่นนี่ พ่อก็ต้องตามน้ำไปกับแม่ ตาจากที่ไม่สนใจอะไร สุดท้ายก็ตามกัน อิอิ

ก่อนอื่นให้ดูรูปคนอื่นก่อนว่าเค้าเตรียมรับมือกันแค่ไหน รูปนี้หน้าธ.กสิกรไทย แถวอารีย์ ติดกับที่ทำงานพ่อเลย ก่อบังเกอร์กระสอบทรายซะมิด แต่สุดท้ายน้ำไม่ได้มาเยือนหรอกนะ



ต่อมาเป็นรูปหน้าเมเจอร์ รัชโยธิน ใครจะคิดว่าใจกลางกรุงเทพจะมีสภาพอย่างงี้ มหาลัยเกษตรศาสตร์(ม.เก่าของพ่อกับแม่)น้ำท่วมสูง 2 เมตรแน่ะ เซนทรัลลาดพร้าวก็โดน เฮ้อ



น้ำท่วมสร้างความสูญเสียให้หลายครอบครัวมาก บางบ้านถึงกับสิ้นเนื้อประดาตัวเลย บ้านเราโชคดีที่รอดพ้นมาแบบไม่โดนเลย เราก็ต้องช่วยสังคมบ้าง บริจาคเงิน สิ่งของเท่าที่จะช่วยได้ แม่อยากสอนภีมให้แบ่งปัน ถ้าเรามีมากก็ช่วยคนที่เค้าไม่มีบ้าง ถ้าเราไม่ลำบากก็ช่วยคนที่เค้าลำบากกว่านะลูกนะ

คนใกล้ตัวที่โดนก็มีบ้านคุณตาอ้วน(เจ้านายตา) ตาเลยต้องไปช่วยทุกวัน ตายายได้สัมผัสบรรยากาศอย่างใกล้ชิดดด บ้านตาภพ(นายเก่าตา) บ้านน้าบีส และคนอื่นๆ

ช่วงนี้ป๊าได้หยุดหลายวันประมาณอาทิตย์นึง น้ำยังไม่ถึงที่ทำงานหรอกนะ แต่ที่ทำงานป๊าเน้นความปลอดภัยของพนักงานเป็นหลัก ส่วนแม่ไม่ได้หยุด เพราะนโยบายทำจนกว่าน้ำจะมาถึงหน้าประตู

มาดูการเตรียมตัวของบ้านเราบ้าง นอกจากตุนเสบียงอย่างหนักทั้งข้าวสาร อาหารแห้ง นม แพมเพิร์สภีม น้ำดื่มนี่ถึงกับขาดตลาดเลย เหมือนยุคสงคราม ข้าวยากหมากแพง เข้าซุปเปอร์ไม่มีน้ำขาย มีเงินก็หาซื้อไม่ได้ ดีที่บ้านยายมีเครื่องกรองน้ำ

อุปกรณ์เกี่ยวกับสถานการณ์น้ำท่วม เช่น บู้ทยาง เรือ ชูชีพ ถุงกันน้ำ ซิลิโคน ปั๊ม แพงมากกกก โดยเฉพาะกระสอบทราย ขึ้นราคาจนน่าตกใจ แถมหายากอีกต่างหาก

ถึงกระนั้นแม่ก็ยังโชคดีสอยเรือมาได้ 1 ลำในราคาไม่แพง ได้รับความอนุเคราะห์จากป้าโอ๋แฟนลุงกลอฟหามาให้

ปล.กำแพงบ้านยายยังไม่ได้ทาสีเลยน่าเกลียดเล็กน้อย



เรือลำนี้ถึงตอนนี้ก็ยังซิงไม่ได้ใช้ นอกจากเรือยังมีชูชีพทั้งของภีม ของแม่ รองเท้าบู้ทยางทั้งของภีม ของแม่

แม่ก็เก็บเสื้อผ้า เอกสารจำเป็นใส่กล่องไว้ของเรา 3 คนพ่อ แม่ ลูก เผื่ออพยพกระทันหัน เสบียงก็ใส่ตระกร้าพร้อมหยิบ เก็บของขึ้นที่สูง ย้ายของมีค่าไปไว้ที่อื่น เรียกว่าเตรียมพร้อมสุดๆอ่ะ

สำหรับบ้าน ก็ถอดมอร์เตอร์ประตูรั้วรีโมทออก กั้นกระสอบทรายหน้าบ้านและประตูครัว เตรียมอุดท่อน้ำ รองน้ำสะอาดไว้ ยกตู้เย็นขึ้นเอาอิฐบล๊อกมาหนุน



โชคดีที่บ้านเรารอดมาได้ ไม่เสียหายอะไร บุญจริงๆ แต่แม่ก็ยืนยันว่าเตรียมพร้อมไว้ดีกว่านะ ถ้าไม่เตรียมแล้วน้ำมาความเสียหายจะมากกว่าค่าเตรียมการเยอะ

ช่วงน้ำท่วมดูข่าวกันเยอะ มีครั้งนึงแม่เห็นภีมดูข่าวกับแม่ เห็นคนอื่นลำบาก น่าสงสารมาก แม่หันไปเห็นภีมน้ำตาไหลอ่ะ ภีมเข้าใจด้วยเหรอลูก สงสารเค้าใช่มะ และประโยคประจำของภีมช่วงนี้คือ คนไทย ไม่ทิ้๊งกัน(เสียงสูงด้วย) ฟังโฆษณาจนจำมาพูดตลอด น่ารักดี อีกประโยคก็คือ แม่ถามน้ำมาทำไง ภีมจะตอบ ใส่ชูชีพ แม่สอนไว้ อิอิ

อ้อเวลาถามภีมว่าบ้านเราน้ำจะท่วมมั๊ย ภีมจะตอบว่า ไม่ท่วม ๆ พูดดีมากลูก

เฮ้อผ่านพ้นไปได้ด้วยดี หวังว่าปีต่อๆไปจะไม่เป็นแบบนี้อีกเน๊อะลูกเน๊อะ

ปิดท้ายด้วยรอยยิ้มโล่งใจที่บ้านปลอดภัยของภีมละกัน



รักลูก
แม่อ้อ

Create Date : 29 ธันวาคม 2554 Last Update : 29 ธันวาคม 2554 11:15:10 น. Counter : 1820 Pageviews.		1 comments
Share Tweet