| All Blog
|
เจ็บตัว แถมเป็น RSV อีก ไม่รู้ว่าอาทิตย์หยุดยาววันอาสาฬหบูชา-เข้าพรรษา เป็นยังไง เหมือนเข้าเบญจเพสของภีมเลย หรือราหูมาอมหว่าถึงได้น่วมไปหมด เริ่มจากเจ็บตัวแบบแรงๆ วันศุกร์ที่ 15 กรกฎาคม ตรงกับวันอาสาฬหบูชาเป็นวันหยุด แล้วแถมปีนี้ตรงกับวันเกิดยายนาอีก ยายนาชวนไปกินข้าวเย็นกัน ไปกินกันร้านประจำของตาฉอย มีบ้านเรา ทวด ตาฉอยและยายนา นั่งห้องแอร์กัน มีนั่งกันแค่ 2 โต๊ะเองเลยมีที่เหลือให้ภีมวิ่งเล่น  วิ่งไปวิ่งมาก็ได้เรื่องดิ ล้มปากแตกซะงั้น ดีที่แตกไม่เยอะ แตกข้างใน แต่ก็ร้องจ๊ากอยู่ ตาก็มาเคืองแม่อีกแล้วว่าดูหลานเค้าไม่ดี เฮ้อภีมก็ลูกแม่อ่ะนะ แม่ไม่เคยอยากให้ภีมเจ็บตัวเลย เวลาภีมเจ็บแม่เจ็บกว่า แต่แม่โดนว่าตลอดง่ะ  อันนี้ยังเจ็บตัวแค่จิ๊บๆ เป็นออเดิร์ฟเท่านั้น กลับบ้านไปอาบน้ำเสร็จเธอก็เล่นซนเป็นปกติ พ่อกับแม่ก็นั่งอยู่ใกล้ๆน่ะแหล่ะ ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ปิดไฟแล้วนะ ภีมก็ยืนเล่นที่หัวเตียง หัวเตียงจะเป็นส่วนนิ่มๆซะมาก มีที่เป็นไม้แข็งๆอยู่นิดเดียว ปรากฎว่าภีมเหยียบหมอนแล้วพลาด หรือท้าวพลาดยังไงไม่รู้(ไม่ทันเห็นอ่ะ) หน้าฟาดกับส่วนที่แข็งของหัวเตียง ภีมร้องจ๊ากดังมาก พ่อกับแม่ตกใจรีบเปิดไฟดู โอยแม่จะเป็นลม ลูกชั้นจมูกเลือดไหลเต็มเลย แม่รีบอุ้มปลอบภีม เอาผ้ามาซับเลือดดูว่าเป็นไงบ้าง มีแผลที่จมูกใหญ่อยู่เหมือนกัน เลือดยังไม่หยุดไหล แถมเลือดกำเดาไหลอีกไปกันใหญ่ แม่ก็ตกใจอีกตามเคย สงสารลูกมากคงเจ็บน่าดู ค่อยๆซับเลือดไป คอยดูไปว่าเลือดจะหยุดไหลยัง ใจก็กลัวว่าต้องเย็บ แล้วมันจะเย็บยังไง เลือดกำเดาก็ไม่หยุดซะที ภีมก็ร้องใหญ่ ซักพักเลือดถึงหยุดไหล จมูกบวมเลย พ่อจะเอาน้ำแข็งมาประคบภีมก็ร้องไม่ยอม แม่ก็บอกไม่ต้องประคบหรอกสงสารลูกร้องมาก พ่อก็มาโมโหแม่อีก พ่อจะปลอบภีมก็ไม่เอา แล้วพ่อก็มาหงุดหงิดแม่ทุกที (ไรฟร่ะ) ภีมร้องไห้จนเหนื่อยก็หลับไป ภีมชอบนอนคว่ำ พอโดนจมูกก็เจ็บมีร้องเป็นระยะ น่าสงสารมาก   เช้ามาพอตากับยายเจอแม่ก็โดนว่าตามระเบียบ แถมตอนเย็นไปบ้านทวด เค้ารวมญาติกัน ยังไม่ทันก้าวเข้าบ้าน มีเสียงดูหลานชั้นยังไง ลอยมาก่อนเลย เค้ารู้กันหมดเพราะน้าเอ้เปิดเฟสบุ๊คให้ดู(แม่โพสต์ไว้) วันนั้นภีมก็ลืมเจ็บไปแล้ว วิ่งซนเหมือนเดิม (เด็กนี่หายง่ายเน๊อะ) แต่ญาติๆทุกคนเครียดมาก เวลาเธอวิ่งไปล้มใกล้ใครนะ เค้าผวากันหมด น้าเอ้บอกเครียดแกล้งหลับดีกว่าไม่รู้ไม่เห็นดี 555 วันอาทิตย์แม่เลยว่าพาภีมไปทำบุญดีกว่า เผื่อจะได้เจ็บตัวน้อยลง เลยชวนพ่อไปบริจาคโลงศพที่มูลนิธิร่วมกตัญญูกัน ภีมเพิ่งเคยมาที่นี่ครั้งแรก แต่พ่อกับแม่น่ะมาทุกปี บรรยากาศจะเหมือนวัดจีน คือมีเทพเจ้าหลายๆองค์ แต่ไม่มีพระนะ เราก็ทำตามขั้นตอนต่างๆ ภีมก็เดินไปไหว้ตามพ่อกับแม่  ป่วยเป็นไวรัส RSV เริ่มจากตาป่วยเป็นไข้หวัดก่อน แม่ก็บอกว่าให้รีบไปหาหมอ จะได้หายป่วยไวๆเดี๋ยวติดภีม ตาบอกไม่ติดหรอกไม่ได้อยู่ใกล้กัน แต่แม่เห็นนั่งตักกันเฉย  พอวันเสาร์ที่ 23 กรกฎาคม อาทิตย์นี้ตากับยายไปไร่ เช้ามาภีมก็เริ่มมีอาการไอแล้ว แต่ยังไม่เยอะเท่าไหร่ แม่เลยกะว่าจะดูอาการก่อน ตอนเย็นพ่อกับแม่นัดลุงๆไปกินบุฟเฟ่ต์เนื้อย่างร้านซูมิที่ซีคอนกัน บ้านเราไปถึงก่อนก็ไปเดินชอปปิ้งกันหนุกหนาน ภีมก็มีไอบ้างแต่ไม่มากอะไร ประมาณ 6 โมงก็ไปกินข้าวกัน เป็นครั้งแรกที่พ่อกับแม่พาภีมมากินบุฟเฟ่ต์เนื้อย่าง ยังแอบหวั่นใจอยู่ว่าจะกินได้แค่ไหนว๊า ภีมจะป่วนรึป่าว แม่เลือกโต๊ะด้านในสุด มันจะมีที่เหลือให้ภีมเดินเล่นได้ โดยเอาเก้าอี้อีกตัวมากั้นทางที่จะออกไว้ สมาชิกมีบ้านเรา ลุงบอย ลุงกิ๊ง ป้าอ๊อบ แม่ป้อนภีมก่อน กินไปนิดเดียวเพราะสนใจสิ่งอื่นๆบนโต๊ะ กับห่วงจะเดินเล่นมากกว่า เสร็จก็ปล่อยภีมเดินเล่น แม่กินบ้าง ซักพักก็พาไปเดินเล่นข้างนอกมั่ง พ่อพาไปมั่ง ลุงบอยพาไปโซนเล่นเกมส์มั่ง (ตอนแรกไม่คิดว่าภีมจะไปกับลุงบอยนะเนี่ย เพราะไม่ได้เจอกันบ่อย แล้วภีมก็ไม่ค่อยให้คนแปลกหน้าอุ้ม แต่พอเค้าชูมือเธอก็โผไปหาเค้าอยู่ ลุงบอยอุ้มหายไปนาน จนแม่ห่วงนั่งไม่ติด ให้พ่อไปเดินหา ก็ไม่เจอ แม่ไปเดินหาเองก็ไม่เจอ จนคิดลุงบอยเอาลูกแม่ไปไหนว๊า นี่ขนาดเป็นคนที่ไว้ใจได้นะ ถ้าเป็นคนอื่นแม่คงไม่ปล่อยให้อุ้มภีมไปลำพังแน่ ซักพักลุงบอยก็อุ้มภีมมา บอกไปนั่งหยอดเหรียญเล่นเกมส์กัน โธ่เอ๊ย ไม่ได้เดินไปดูตรงนั้นเล้ย  ) สรุปแล้วพ่อกับแม่นั่งกินกันจนครบเวลา เช้าวันอาทิตย์ภีมเริ่มไอเยอะขึ้น และฟังดูมีเสมหะ ท่าจะไม่ดีแม่กลัวเรื่องเสมหะลงปอดแล้วเป็นปอดบวมมาก แถมมีไข้พาไปหาหมอดีกว่า แน่นอนว่าวันอาทิตย์คนเยอะ แถมหมอประจำไม่เข้า แม่เลยไม่เลือกหมอละกัน เพราะคิดว่าภีมคงเป็นแค่หวัดธรรมดา เข้าห้องหมอภีมก็ร้องอีกแล้ว ยิ่งโตยิ่งกลัวหมออ่ะเธอนิ หมอตรวจเสร็จแม่ก็พาภีมออกไปก่อน พ่อคุยกับหมอต่อ สรุปได้ยาแก้อักเสบ ยาแก้ไอละลายเสมหะ แล้วพ่อก็ขอยาแก้หวัดมาเผื่อ เพราะภีมเริ่มมีน้ำมูกนิดๆแล้ว พ่อนี่ช่างรอบคอบกว่าแม่เสมออ่ะ  วันจันทร์ภีมไอเยอะขึ้นแถมดูท่าว่าเสมหะจะเยอะขึ้นด้วย น้ำมูกก็ไหลมากขึ้น ไข้ก็ยังไม่ค่อยลด ประมาณ 38 องศาท่าไม่ดีแฮะ กลับบ้านไปขณะที่พ่อกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ภีม ภีมก็ไอมากแล้วเสมหะคงพันคออ่ะเลยอ้วกออกมา เป็นการอ้วกครั้งแรกของภีมด้วย แถมอ้วกลงผ้าห่มแม่ซะอีก เด็กชายภีมก็ตกใจกับการอ้วกของตัวเองร้องไห้ใหญ่เลยง่ะ พ่อต้องพาไปล้างตัว แม่แต่งตัว พ่อไปซักผ้าห่ม ล้างแผ่นรองคลาน(อ้วกเยอะซะด้วย)วันอังคารอาการไม่ดีขึ้นเลย ยังไอเยอะ เสมหะเยอะมาก น้ำมูกก็ไหล ไข้ต่ำๆอยู่ แถมกลางคืนไอมากจนอ้วกเลอะที่นอนแม่อีก น่าสงสารลูกมากนอนไม่ได้เลย ไอเสมหะเยอะจนเหมือนจะหายใจไม่ออก เหมือนเสมหะพันคอจนจะสำลัก แม่ต้องอุ้มเดินให้นอนบนบ่าแม่ ให้นอนบนหมอนสูงๆมั่ง แต่ก็หลับๆตื่นๆ วันพุธไม่ได้การแล้ว พาไปหาหมอดีกว่า ภีมไม่กินข้าว ไม่กินนมด้วย พ่อ แม่ ยายพาภีมไป คราวนี้ต้องเลือกหมอแล้ว หมอประจำภีมไม่เข้า แม่ก็โทรไปถามคนโน้นคนนี้เอาหมอเก่งๆ ขอแบบเฉพาะทางบ้าง แล้วก็นัดคิว ไปหาตอนเช้าเลย เจอหมอภีมก็ร้องไห้เหมือนเดิม แต่ร้องหนักขึ้นเพราะไม่สบายด้วย แล้วจะเอาแต่แม่ หมอถามอาการ ตรวจดูแล้วว่าสงสัยอยู่ 2 อย่างคือไข้หวัดใหญ่(ถึงภีมฉีดวัคซีนแล้ว แต่ก็มีโอกาสได้เหมือนกัน) กับไวรัศ RSV คงต้องเจาะเลือด เก็บน้ำมูกไปตรวจหาดีกว่า เริ่มที่เก็บตัวอย่างน้ำมูกก่อน แม่ไม่อยากดูเลยลูกเอ๊ย เห็นลูกทรมานแล้วแม่ปวดใจอ่ะ พยาบาลให้ภีมนอน ให้พ่อช่วยจับมือ ขาไว้แน่นๆ เค้าแหย่ไม้เล็กๆแต่ยาวมากกกก ลงไปในรูจมูก ป้ายเอาน้ำมูกมา โหจะเหลือเรอะ ภีมร้องโรงพยาบาลแตก แม่น้ำตาจะไหล แล้วส่งต่อไปเจาะเลือด เจาะที่นิ้ว แม่ต้องเป็นคนอุ้มคนเดียวเท่านั้น เพราะภีมไม่เอาใคร แต่แม่ไม่กล้าดูหรอกนะ ขนาดแม่เจาะเองยังไม่กล้าดูเลย พยาบาลเจาะที่นิ้วแล้วรีดเลือดให้หยดลงหลอด รีดเยอะแล้วก็นานหน่อย พ่อว่าภีมร้องตอนรีดน่ะแหล่ะ ตอนเจาะไม่ร้องนะ แต่ขนาดร้องแม่ให้ท่องก.ไก่ ยังอุตส่าห์ท่อง(แบบร้องๆ) เฮ้อลูกเอ๊ย รอผลประมาณ 45 นาทีผลออกมาว่า ภีมป่วยเป็นไวรัส RSV ถามว่าร้ายแรงมั๊ย ก็นิดนึงอ่ะนะ ขึ้นอยู่กับว่าเชื้อมันจะลงไปถึงไหน ถ้าถึงปอดก็อันตรายจะทำให้เด็กเป็นปอดบวมได้ ของภีมถึงหลอดลม ทางเดินหายใจแล้ว ต้องคอยดูอย่างใกล้ชิดไม่ให้ลงปอด แม่ฟังแล้วก็กังวลใจ เพราะบรรดาลูกเพื่อนที่เป็นต้องแอดมิท ดูดเสมหะกันทั้งนั้น ถ้าภีมโดนดูดเสมหะคงร้องไห้ขาดใจ แล้วแม่จะทนดูไหวเหรอ หมอถามว่าจะแอดมิทเลยมั๊ย แม่ก็ถามว่าซีเรียสมากมั๊ยคะ คือเราก็พร้อมจะทำตามคำแนะนำของหมออ่ะนะ แต่ขอดูทางเลือกด้วย เอาที่ภีมทรมานน้อยที่สุด หมอว่ากลับไปก่อนก็ได้ แต่ถ้ายังกินไม่ได้ นอนไม่ได้ ไอมากขึ้น เสมหะมากขึ้น ไข้ไม่ลด พรุ่งนี้ก็ต้องแอดมิท ดูดเสมหะ หมอเปลี่ยนยาแก้ไอเป็นแบบแรงขึ้น ช่วยลดเสมหะมากขึ้นกินทุก 6 ชม.เลย มียาเพิ่มมาอีก 2 ตัว ตัวนึงต้องกินแบบผงด้วยคือผสมข้าวกินเอา ยาแก้อักเสบกับแก้หวัดยังกินต่อ สรุปยาเพียบ กลับมาบ้านภีมงอแงมาก จะให้อุ้มอย่างเดียว ถ้าแม่อยู่ก็จะเอาแต่แม่ใครก็ไม่เอา แม่ไม่อยู่ก็เอาแต่ยาย เล่นเอาแม่ปวดแขนสุดๆ สงสารลูกด้วย เพราะนอนก็ไม่ได้เสลดเยอะ ไอเยอะ เลยงอแงทั้งวัน หมอให้กินน้ำเยอะๆไปละลายเสมหะ แต่ภีมก็ไม่ยอมกิน ชงน้ำแดงให้ก็กินไปนิดเดียว แม่เลยต้องขู่ภีมว่าถ้าไม่กินข้าว กินน้ำ พรุ่งนี้ต้องนอนโรงพยาบาลนะ ได้ผลแหะ ช่วงเย็นภีมยอมกินข้าวไปนิด นมไปหน่อย แต่ต้องหลอกล่อน่าดู อุ้มไป เล่นไป ป้อนข้าวไป แต่แค่นี้แม่ก็ดีใจแล้ว เช้าวันพฤหัสไปหาหมอตามนัด เข้าห้องตรวงก็ร้องไห้จ้าแล้ว คุยกับหมอไม่รู้เรื่องเลย หมอต้องบอกให้ยายอุ้มภีมไปเดินเล่นหน้าห้องก่อน แต่ภีมก็จะเอาแต่แม่ไม่เอาใครเลย แม่ได้ยินเสียงภีมร้องไห้ เรียกแม่ แม่ อยู่หน้าห้อง อยากวิ่งไปหา ไปอุ้มภีมมาก แต่ต้องบอกอาการหมอให้ละเอียดก่อน เสียงร้องเรียกแม่ของลูกนี่ บีบหัวใจคนเป็นแม่เหมือนกันนะ คุยอาการเสร็จ หมอเรียกภีมมาตรวจ บอกเสมหะไม่ได้น้อยลง แต่ก็ดีอย่างที่ไม่ได้เพิ่มขึ้น หมอถามจะดูดออกมั๊ย แม่ฟังขั้นตอนแล้วก็สงสารลูก ประกอบกับภีมร้องไห้หนักมากตั้งกะเข้าห้องตรวจ เลยถามว่ามันต้องเดี๋ยวนี้มั๊ย หมอว่ายังรอได้แต่ต้องสังเกตอาการใกล้ชิด ถ้ายังหายใจได้ กินได้ นอนได้ก็กินยาไปก่อน ถ้าไม่ได้ แย่ลงให้รีบกลับมาหาหมอ แล้วนัดอีกทีวันเสาร์ กลับมาบ้านก็ยังมีงอแง จะให้แต่แม่อุ้ม แต่กินข้าวได้ ยอมกินน้ำบ้าง นมบ้าง มีช่วงเวลาวิ่งเล่นซนเหมือนเดิมบ้าง แค่นี้ก็ดีใจแล้ว คิดเอาว่าลูกดีขึ้น เดี๋ยวก็กลับมาซ่าเหมือนเดิมแล้ว หวังว่าเสลดจะน้อยลง(ยังครืดคราดอยู่)จะได้ไม่ต้องดูด วันศุกร์เท่าที่ดูและถามอาการจากยาย(กลางวันยายดูภีม) เหมือนจะดีขึ้น เริ่มเล่น งอแงน้อยลง ไอน้อยลง น้ำมูกก็น้อยลง กินได้ นอนกลางคืนก็นอนยาวเหมือนเดิม แต่เสมหะดูจะยังเยอะอยู่ เวลาไอแล้วมีเสมหะมา ภีมเอาออกไม่เป็นก็ทำท่าเหมือนจะติดคอ กลืนลงไปอีก แล้วก็ร้องไห้ วันเสาร์หมอนัดอีกที ดูว่าเสมหะน้อยลงมั๊ย ถ้าไม่น้อยลงคงต้องดูดต้องยอมแล้วหล่ะ ให้ภีมเจ็บทีเดียวแล้วคงสบายขึ้น ว่าแต่แม่เริ่มป่วยตามแล้วสิ ไอ เจ็บคอ สงสัยวันเสาร์ได้หาหมอพร้อมกัน วันเสาร์ ยายขอไม่ไปด้วยขอพักบ้างเพราะยายก็เริ่มป่วยเหมือนแม่ น้าเอื้อยเลยไปช่วยพ่อกับแม่แทน ระหว่างรอภีมตรวจแม่ก็ไปหาหมอของแม่บ้าง หาเสร็จภีมยังไม่ได้ตรวจเล้ย ถึงคิวภีมก็ร้องไห้ตอนเจอหมอเหมือนเดิม แถมจะให้แต่แม่อุ้มอีก จนหมอว่างั้นตะโกนคุยกันละกัน ตรวจดูเสมหะแล้วไม่เยอะมาก หมอว่าไม่ต้องดูดแล้วสงสารเด็ก(สงสัยเห็นภีมร้องม๊ากแหง) และอาการอื่นๆก็ดีขึ้นเยอะ ไอน้อยลง(แม่ไอเยอะกว่าอีก) น้ำมูกไหลน้อยลง ไข้ไม่มีมา2วันแล้ว กินได้ นอนยาว หมอว่าอาการดีขึ้นน่าพอใจ เชื้อน่าจะหยุดที่ทางเดินหายใจ ไม่ลงปอด ถ้าลงก็น้อยมากไม่มีผลกับปอด ทีนี้ก็คอยดูต่อถ้าไอห่างลง น้อยลงเรื่อยๆอีกอาทิตย์นึงก็น่าจะหายสนิท หมอนัดอีกทีเสาร์หน้าเลย หวังว่าภีมจะดีขึ้นเรื่อยๆนะลูก นี่ก็งอแงน้อยลงเกือบเป็นปกติแล้ว เล่นได้ยิ้มได้มั่งแล้ว แม่ก็ค่อยโล่งใจหน่อย ว่าแต่ถ้าหายแล้ว อาการง๊องแง๊งช่วยหายไปด้วยนะลูกนะ หลังจากวันเสาร์อาการภีมก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จนหายก่อนอาทิตย์นึงอีก เย้ๆๆ ภีมป่วยครั้งนี้กำลังใจมากมายเลยนะลูก แม่โพสต์ลงเฟสบุ๊ค มีลุงป้าน้าอา มาคอยตามถามอาการภีมทุกวัน แม่ต้องคอยอัพเดทอาการภีม เจอหน้าใคร หรือใครโทรมาก็มีแต่ถามหลานชั้นเป็นไงมั่ง ทวดก็คอยถาม ป้าแก้ว ป้าอ๊อบก็ถามทุกวัน ที่ตลกก็คือลุงบอยเครียด เพราะคิดว่าการพาหลานไปเล่นโซนเกมส์เป็นสาเหตุให้หลานป่วย แต่จริงๆแล้วภีมมีอาการก่อนแล้วแหล่ะ พ่อ แม่ ตา ยาย น้า เหนื่อยมากกกก โดยเฉพาะแม่ เพราะภีมจะเอาแต่แม่ ให้แม่อุ้มทั้งวัน จนแขนล้าเลย แถมแม่ไม่ค่อยได้นอน คอยดูภีม ไม่ได้พักผ่อน จนป่วยตามภีม ยายก็เหนื่อยเพราะช่วงแม่ไปทำงานก็ตกหนักที่ยายแทน จนยายป่วยตามไปอีกคน แต่ครั้งนี้แม่ก็ได้สำนึกว่าเวลาลูกป่วยน่ะ พ่อแม่ทุกข์ขนาดไหน ตอนแม่เล็กๆป่วยเป็นไข้เลือดออก อาการโคม่า ตากับยายคงทุกข์กว่าแม่หลายเท่า แม่จะไม่ทำให้ตายายเสียใจ แม่รักตากับยายมาก โชคดีที่เกิดเป็นลูกตากับยาย ภีมก็ต้องรักตายายนะลูก เพราะท่านทั้ง 2 รักและเสียสละเพื่อภีมไม่น้อยกว่าพ่อ แม่เลย โตมาอย่าทำให้คนที่รัก และเป็นห่วงภีมเสียใจนะลูก ชีวิตหนูเป็นสิ่งมีค่า ไม่ใช่เฉพาะสำหรับตัวลูกเอง แต่สำหรับใครอีกหลายคน โดยเฉพาะแม่ เพราะลูกคือดวงใจของแม่อย่างแท้จริง ดูแลและใช้ชีวิตหนูให้ดี ให้สมกับคุณค่าของมันนะจ๊ะ สุดท้ายของบล๊อกนี้แม่ขอให้พรภีม ให้ภีมสุขภาพแข็งแรง อย่าป่วยไข้รุนแรงอีกเลย รักลูกที่สุด แม่อ้อ
สู้ๆนะคะ น้องภีมและคุณแม่
โดย: น้องเอมี่ลูกป๋าเอก
 วันที่: 18 สิงหาคม 2554 เวลา:9:32:48 น. |
smartdevil
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คุณแม่มือใหม่ใจเกินร้อย ทฤษฎีปึ๊กแต่ปฏิบัติแป้ก ค่อยๆเรียนรู้ไปเดี๋ยวก็เก่งเองเน๊อะ Friends Blog
Link |
||||||||||||
