ความในใจจากแม่ถึงภีม

หลังจากเราเติมเต็มกันและกันมาได้ 1 ปีแล้ว แม่ก็อยากจะบันทึกความในใจและความรู้สึกไว้ซะหน่อย ไม่ว่าภีมจะได้อ่านรึไม่แต่แม่ก็อยากเขียนไว้ให้ภีมลูกชายสุดที่รักของแม่อยู่ดี

ก่อนหน้าที่แม่จะท้อง แม่ก็รักเด็กพอประมาณอ่ะนะ คือชอบเด็ก ชอบเล่น แต่ให้เลี้ยงนานๆเนี่ยไม่เอา ขี้เกียจ ขี้รำคาญ แม่ยังคิดเลยว่าถ้ามีลูกแม่จะเลี้ยงลูกแบบตลอดเวลาโดยไม่หงุดหงิดได้มั๊ยเนี่ย

พอปล่อยท้อง เดือนเดียวภีมก็มา ภีมเนี่ยเป็นของขวัญวันเกิดให้พ่อแม่จริงๆ คือแม่ท้องภีมเดือนเกิดพ่อและคลอดภีมในเดือนเกิดแม่ เส้นทางการเป็นแม่สำหรับแม่แล้วไม่ง่ายเลยยยยง่ะ

เริ่มจากแพ้ท้องมากมาย อ้วกเช้า กลางวัน เย็น เรียกได้ว่าทั้งวัน ตั้งแต่ตื่นนอนมาเลย ขับรถไปมือนึงถือพวงมาลัย อีกมือถือถุงอ้วก ขับไปอ้วกไปอ่ะ ทรมานสุดๆ เป็นอย่างนี้อยู่ 4 เดือนครึ่ง อดทน ร้องไห้ ยิ้ม มีความสุขคละเคล้ากันไป เรียกได้ว่าช่วงนั้นแม่อินเนื้อเพลงนี้มาก "ถ้ายังรักก็ต้องยังไหว หัวใจไม่หวั่นไหว จะยากเย็นสักแค่ไหน ก็ไม่ต้องกลัว ถ้ายังรักก็ต้องยังไหว รักไม่ใช่ความฝัน รักคือเธอกับฉัน มีกันและกัน" แม่รักภีมแม่ต้องอดทน นี่แค่บทเริ่มต้นของคนเป็นแม่

จนมาถึงตอนคลอด เธอก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรง่ายขึ้นเล้ย น้ำเดินปุ๊บหมอก็เร่งคลอด ปวดท้องอยู่ 11 ชั่วโมง ภีมก็ไม่เอาหัวลงมาปากมดลูกก็ไม่เปิด เปิดแค่ 4 เซนต์มันคลอดไม่ได้ ภีมเงยหน้าไม่เก็บคออีกต่างหาก ไม่ได้อยู่ในท่าที่จะคลอดเองได้เลย เรียกได้ว่านอกจากจะหัวสูง ยังไม่ก้มหัวให้ใครอีกด้วย สรุปแม่ก็ต้องผ่า เพราะหมดเวลารอแล้วน้ำเดินนานไม่ได้จะติดเชื้อ เจ็บตัว 2 ต่อ

หลังคลอดนึกว่าจะหมดเรื่องรันทด แต่....มันมียิ่งกว่านี้อี๊ก

เรื่องนมแม่ ปรากฎว่าแม่มีน้ำนมมากมาย แต่มันมากเกินไปหน่อยอ่ะ ขนาดปั๊มถี่ มีวินัยสุดๆ ก็ยังนมอักเสบมันทุกอาทิตย์ ภีมไม่ยอมช่วยดูดด้วยอ่ะดิ เลยยิ่งไปกันใหญ่ ไอ้นมอักเสบนี่ทรมานมากกกก ทั้งปวดสุดๆ ทั้งเจ็บชนิดโดนไม่ได้นอนไม่ได้ หาหมอทำอัลตร้าซาวด์ กับให้หมอรีดออก เจ็บแทบดิ้นอ่ะ หาเกือบทุกวัน เป็นมันทุกอาทิตย์ ถึงขนาดต้องเจาะนมดูดออกมาเลย จนท้อใจและยอมแพ้ไปในที่สุด(แม่เสียใจมากที่ไม่อดทนพอ แม่ขอโทษนะลูก) ภีมเลยได้กินนมแม่แค่ 5 เดือนกว่าๆเอง ตอนเลิกให้นมใช้แบบหักดิบ โหทรมานสุดๆ ปวดจนต้องอัดยาแก้ปวดที่แรงที่สุด โดนนมไม่ได้เลย เป็นอยู่ 2 อาทิตย์ช่วงหักดิบ สรุปในชีวิตแม่ช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวด ทรมานที่สุด ยิ่งกว่าผ่าคลอดหลายเท่าง่ะ แต่มันมีความภูมิใจดีใจ ที่ได้ให้ลูกกินนมแม่นะ ถ้าภีมดูดแม่คงสุขกว่านี้อีก มีแต่คนถามว่าเข็ดมั๊ย ถ้ามีน้องให้ภีมแม่ก็คงให้นมแม่อยู่ดี เพราะมันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับลูก ไม่ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหน แม่ก็ทนได้เพื่อลูกนะจ๊ะ

ในความยากลำบากที่กล่าวมา แม่ก็ยังโชคดีที่ภีมเลี้ยงง่าย ไม่ทำให้แม่ลำบากใจ หรือกายอะไรเลย ลูกนอนยาวตอนกลางคืนตั้งแต่เล็กๆ ช่วงเบบี๋ตื่นมากินนมกินเสร็จก็นอนเลยไม่ได้งอแงกวนอะไร เวลานอนก็นอนเองไม่ต้องอุ้ม เห่กล่อมมากมาย เอาลงนอน กลิ้งไปกลิ้งมาเดี๋ยวก็หลับ แถมตื่นสายอีกต่างหาก ขอบคุณนะครับที่เป็นเด็กดีของพ่อแม่ ตายาย

ภีมเป็นเด็กอารมณ์ดีด้วย ยิ้มให้คนไปทั่วเลยมีแต่คนเอ็นดูภีม แม่ไม่หนักใจเวลาเลี้ยงลูก หรือไปไหนๆด้วยกันเลย

จากที่เคยคิดว่าเราจะทุ่มเทให้เด็กคนนึงมากมายแค่ไหน ภีมตอบคำถามทั้งหมดให้แม่ แม่เปลี่ยนแปลงตัวเองอย่างมากเพื่อภีม ไม่เคยตื่นเช้าก็ตื่นเช้ามากกทุกวัน เพราะต้องตื่นมาเตรียมข้าว ล้างขวดนม หรือถูบ้านรอภีมตื่น จากที่ขี้เกียจมาก ถ้าเพื่อลูกก็ทำได้หมด เมื่อก่อนไม่พ่อก็ป้าติ๋มเป็นคนถูบ้าน แต่เดี๋ยวนี้แม่ต้องตื่นมาถูแต่เช้ามืด ไม่อยากรอพ่อ อยากให้ภีมคลาน นอนบนพื้นที่สะอาด ภีมตื่นมาก็เล่นในบ้านที่สะอาด มีข้าวรอพร้อมกินได้เลย

เวลาทั้งหมดของแม่นอกจากตอนทำงานแล้วเป็นของภีม ไม่เคยมีเวลาส่วนตัวอีกเลย ทีวี หนัง ละครอะไรไม่ได้ดูง่ะ อยู่กับภีมถ้าภีมไม่นอนก็เล่นกับภีม พอภีมนอนก็ทำงานโน่นนี่ หรือหลับด้วยเพราะเหนื่อย หมดแรง

ว่าแต่ว่าภีมเป็นชีวิตจิตใจของแม่จริงๆนะ เวลาลูกเจ็บแม่งี้แทบขาดใจ เวลาภีมยิ้มให้โหกำลังใจมาเต็มเปี่ยม แบบความสุขของแม่อยู่ตรงนี้นี่เอง แต่เวลาภีมเมินแม่เห็นคนอื่นสำคัญกว่าแม่ แม่ก็น้อยใจอ่ะนะ(แม่เป็นบ่อย คนรอบตัวแม่เค้ารู้ดี) พยายามทำใจแต่มันก็อดเสียใจ คิดมากไม่ได้ว่าทำไมลูกมันไม่รักเราเลยฟร่ะ เพราะภีมไม่มีอาการติดแม่อะไรน่ะ แต่ทุกๆคนก็ว่าส่วนลึกแล้วภีมรักแม่ที่สุด(สงสัยจะลึกมาก) เพราะเวลาภีมเจ็บ ง่วง เสียใจก็จะหาแม่ เพียงแต่เวลาปกติเธอไม่สนช้านเท่านั้นเอ๊ง

สรุปเลยละกัน แม่รักลูกมากนะครับ ความสุขความทุกข์ของแม่ก็กลายเป็นขึ้นกับลูก แม่พยายามจะไม่ผูกมัดตัวเองกับลูกเพราะมันไม่เป็นผลดีต่อทั้งกับแม่และลูก แต่มันทำยากอ่ะ ตั้งแต่วินาทีแรกที่แม่รู้ว่ามีหนูมันก็ผูกไปแล้ว ยิ่งนาทีที่เห็นหน้าลูกแม่ก็รู้แล้วว่าชีวิตแม่ไม่ใช่ของแม่อีกต่อไป

แม่จะพยายามเลี้ยงภีมให้ดี ให้ภีมเติบโตมาเป็นเด็กดี แข็งแรงทั้งร่างกายและจิตใจนะ ช่วยๆกันเน๊อะ พยายามไปด้วยกัน เราต้องเรียนรู้กันและกันอีกเยอะ

รักภีมนะครับ
แม่อ้อ

Create Date : 27 ธันวาคม 2553 Last Update : 27 ธันวาคม 2553 16:06:25 น. Counter : 518 Pageviews.		3 comments
Share Tweet