| All Blog
|
ไปเยี่ยมญาติๆที่เพชรบูรณ์ พร้อมแฟชั่นล้ำยุค กลับจากหัวหิน อาทิตย์ถัดมาเราก็ต้องไปเพชรบูรณ์กัน ย่ายุกเค้ามีทำบุญใหญ่ร้านเฟอร์นิเจอร์กับอพาร์ทเมนต์ แม่ยังไม่เคยพาภีมไปหาญาติๆที่เพชรบูรณ์ด้วย คราวนี้เลยได้ฤกษ์ซะที ต้องเล่าก่อนว่าญาติๆพ่อส่วนมากจะอยู่ที่เพชรบูรณ์กัน หลังจากพ่อกับแม่แต่งงาน ปู่กับย่าก็ย้ายกลับไปดูแลอพาร์ทเมนต์ให้ย่ายุกที่เพชรบูรณ์ พ่อกับแม่ก็จะมีไปบ้าง แต่ไม่บ่อยนักเพราะมันไกลอยู่ ตั้ง 4-5 ชั่วโมงแน่ะ รอบนี้ภีมโตขึ้นเยอะ น่าจะไปได้ไม่ยุ่งยากเท่าไหร่แล้ว แม่เลยตัดสินใจไป ออกเดินทางกันเช้าวันเสาร์ที่ 11 มิถุนา ตอนแรกแพลนว่าพ่อจะขับรถไปเอง มีเรา 3 คน ย่า อาโจ แต่แม่แอบคิดอยู่แล้วว่าตาผู้ซึ่งรักหลานเป็นชีวิตจิตใจ จะต้องไปด้วย เป็นห่วงหลานนั่งรถไกล กลัวหลานลำบาก และอื่นๆอีกมากมาย สรุปตาเอารถตู้ไปให้น้าจิ๊บมาช่วยขับ สมาชิกทริปนี้ทั้งหมดเลยประกอบด้วย เรา 3 คน ตา ยาย น้าเอื้อย น้าจิ๊บ ย่า อาโจ พ่อเธอก็สบายไม่ต้องขับรถไกล แม่ก็สบายมีคนช่วยดูภีมเพียบ  เช้าวันเสาร์ภีมตื่น อาบน้ำเสร็จแม่ก็โทรไปบอกตาให้มารับ แล้วค่อยไปรับย่าที่บ้าน ตาไม่ได้บอกย่าก่อนด้วยว่าจะไป กะเซอร์ไพรส์ (ย่าเลยต้องยุ่งกับการจองห้องเพิ่มเลย หุหุ) เด็กชายภีมกินข้าวไปในรถ ส่วนผู้ใหญ่แวะปั๊มกินกัน นี่เป็นการเดินทางไกลที่สุดในชีวิตภีมเลยนะเนี่ย แต่ก็น่ารักอยู่ มีงอแงบ้าง ไม่มากรับมือไหวอยู่ ไม่ค่อยจะยอมนั่งคาร์ซีทเท่าไหร่แล้ว ต้องบังคับคือจับนั่งล๊อกแล้วปล่อยร้องเลย พักเดียวเห็นว่าร้องไปไม่ได้ผลภีมก็หยุดไปเองอ่ะ หาอะไรให้เล่นหน่อย นั่งนานๆเอาออกมานั่งกับคนโน้นคนนี้บ้างก็โอเค ถือว่าผ่านนั่งรถไกลๆได้ เราแวะกินกลางวันกันร้านไก่ย่างวิเชียรบุรี เกือบๆถึงจะถึงจุดหมายแล้วหล่ะ ภีมกินข้าวกับไก่ย่างแค่นั้น เพราะอาหารอีสานอื่นๆกินม่ายด้ายยย ประมาณบ่าย 2-3 ก็ไปถึง เรานอนกันที่อพาร์ทเมนต์ของย่ายุก คือเค้าเปิดเป็นโรงแรมแบบรายวันด้วย ปู่กับย่าก็อยู่ที่นี่ เรา 3 คนนอนห้องนึง ตายาย น้าเอื้อยนอนห้องนึง น้าจิ๊บนอนห้องนึง เดิมที่นี่ก็เป็นโรงแรมแล้วย่ายุกเค้าซื้อมาปรับปรุงทำเป็นทั้งโรงแรมรายวัน และอพาร์ทเมนต์รายเดือน โดยให้ปู่กับย่าภีมเป็นคนจัดการดูแลทั้งหมด ปู่กับย่าถึงต้องกลับมาอยู่ที่เพชรบูรณ์ไง แต่ก็ดีนะมาอยู่ในหมู่เครือญาติไม่เหงา ช่วยย่ายุกด้วย เพราะย่ายุกต้องดูแลร้านเฟอร์นิเจอร์เป็นหลัก ปู่เชี้ยว(สามีย่ายุก)ก็ป่วยด้วยต้องคอยดูแลอีก เก็บของเสร็จก็เตรียมออกไปขึ้นเขาค้อกัน ตอนแรกแม่ไม่อยากเอาภีมไป เพราะทางขึ้นมันชัน หลายโค้งด้วย เป็นห่วงภีม(แต่เอาเข้าจริงแม่กลับแย่ซะเอง ฮ่วย) แม่ก็ยังไม่เคยขึ้นนะ ส่วนพ่อเค้าเคยขึ้นแล้ว เลยว่าจะอยู่กัน 3 คน แต่ตายายคะยั้นคะยอให้ไปด้วย ตาจะขับรถเอง เอาก็เอาลองดู   แวะไปรับลุงใหญ่ กับเพื่อนย่าที่ร้านย่าฟาในตลาด ไปช่วยบอกทางอ่ะ สมาชิกที่ไปก็มี เรา 3 คน ตา ยาย น้าเอื้อย น้าจิ๊บ อาโจ ลุงใหญ่ เพื่อนย่า ไปรถตู้โดยมีตาขับขึ้นเขาไป เพื่อนย่ามานั่งแถวหน้ากับแม่กับภีม จะได้ช่วยดูทางด้วย เค้ามีรีสอร์ตอยู่บนเขาค้อน่ะ ตอนแรกภีมก็อี๊อ๊า ไม่อยากให้เค้านั่งใกล้ สงสัยคงแปลกหน้ามั้ง แม่เลยส่งไปนอนกินนมที่แถวสองกับยาย น้าเอื้อย พ่อ ทีนี้เธอนอนกินนมไปก็ดันไปหมุนขวดนมเล่นอีก นมก็ไหลมาเลอะเสื้อเปียกชุ่มเลย แม่ก็ดันลืมเอาเสื้อสำรองติดมา คือมันอยู่ในกระเป๋าเสื้อผ้าแล้วเอาลงไปแล้ว  เอาไงล่ะทีนี้หาได้เสื้อกันเปื้อนแบบเต็มตัวก็ใส่ให้ไปก่อน แต่ข้างหลังมันเปลือย ก็เอาผ้าอ้อมมาผูกปิดไว้กันหนาว(บนเขาอากาศเย็น) กลายเป็นแฟชั่นใหม่ไปเลย แล้วภีมก็ย้ายมานั่งกับแม่ เธอก็เริ่มร้องง๊องแง๊ง แม่เลยดุไป ซักพักเห็นนั่งเงียบนึกว่าอยู่ในโอวาท ที่ไหนได้นั่งหลับบนตักแม่ แม่เลยจับให้เอียงนอน แล้วแม่เกร็งแขนรองไว้ โหเมื่อยดีแท้ ทางมันหลายโค้ง ขึ้นเขาด้วย ปรากฏว่าแม่เมารถง่ะ กลั๊วกลัวอ้วกใส่ภีมจัง ทรมานจิงๆ ต่อไปใครอย่ามาชวนชั้นขึ้นเขาแบบนี้อีกนะ  ไปถึงจุดแวะแรก พระตำหนักเขาค้อ คนอื่นลงไปเดินดู แม่อุ้มภีมที่หลับไว้อยู่ พร้อมกับอาการเมารถ ดีที่อากาศดีเลยช่วยทุเลาได้บ้าง พักนึงภีมก็ตื่นเลยให้ตาเอาไปเดินเล่น ส่วนแม่ก็ขอสูดอากาศหน่อย   โชคดีที่ภีมชอบอากาศหนาว เลยไม่มีผล อิอิ ได้เวลาย้ายจุดเที่ยว ทีนี้แม่ขอส่งภีมให้ยายดูแทน เพราะแค่แม่เอาตัวให้รอดจากหนทางข้างหน้าก็ลำบากแล้ว ขืนดูลูกที่ยุกยิกเป็นลิงอีกคงอ้วกใส่เธอเลย  แม่ก็มานั่งริมหน้าต่าง เปิดกระจก รับลมหน่อย ดีขึ้นแต่ก็ยังเมาอยู่ เซ็งเลย จุดต่อไปเป็นเหมือนป้อมทหาร(ลืมชื่อไปแล้วง่ะ) มันจะมีพวกรถถัง เฮลิคอปเตอร์ ปืน ของเก่าช่วงสงคราม พวกที่โดนระเบิดมาบ้างไรงี้ ขอไม่ลงรูปในบล๊อกนะ เดี๋ยวยาวไป รูปถ่ายมาไม่ค่อยมีฝีมือด้วย ฮี่ฮี่ ณ จุดนี้เด็กชายภีมป่วนมาก อยากเดินท่าเดียว ให้เดินก็วิ่ง ไม่ให้จูงด้วย แล้วมันเป็นเนินลง แม่ก็กลัวหน้าแหกอ่ะดิ วุ่นวายมากกก   ที่นี่เค้ามีทหารมาคอยให้ความรู้ด้วย เดินทั่วแล้วก็ย้ายไปจุดอื่นกัน ไปที่อนุสรณ์สถาน ก่อนเดินขึ้นไปข้างล่างเค้ามีขายของที่ระลึกด้วย ดีเลยแม่เลยซื้อชุดชาวเขาให้ภีม 2 ชุด ไว้เปลี่ยนเสื้อเลย ส่วนแม่ก็ได้กระโปรงกางเกงมาตัวนึง  เธอก็ยังป่วนเหมือนเดิม ทางมันไม่เหมาะในการเดินเต๊าะแตะเลยลูกเอ๊ย ไว้เดินเก่งแล้วแม่จะไม่ว่าเลย เสร็จจุดนี้ก็ 6 โมงเย็นแล้ว เลยตกลงกันว่าลงไปกินข้าวเย็นดีกว่า เดี๋ยวเด็กน้อยจะหิว ไปกินหมูจุ่มกัน พอถึงร้านแม่ซึ่งเสียศูนย์จากการเมารถต้องจูนอยู่นานกว่าจะเข้าที่ หม่ำเรียบร้อยก็กลับไปนอน แม่ให้พ่อเอาที่นอนลงจากเตียง เพราะมันเป็นที่นอนสปริง ภีมกระโดดทีเด้งแทบตกเตียง ไม่ปลอดภัย ยกลงดีกว่า แม่นอนกับภีม พ่อไปสังสรรค์กับตา และคนอื่นๆ เวลาของแม่เป็นของภีมหมดเลย ไม่มีส่วนตัว สังสรรค์อะไรกับใครเค้า แต่เอาเหอะ แม่ก็มีความสุขที่ได้อยู่กับภีมนะลูก จุ๊บๆ เช้าวันอาทิตย์เป็นวันทำบุญ พ่อ แม่มีภีมเป็นข้ออ้าง ไม่ต้องรีบรอภีมตื่น อิอิ ตากับยายไปช่วยปู่ย่าจัดสถานที่แต่เช้า ตาซื้อโจ๊กมาไว้ให้ภีมกินด้วย ส่วนน้าจิ๊บไปรับพระ ที่เหลือนอนต่อ หุหุ ได้เวลาเธอก็ตื่น(ซึ่งก็สายกว่าเด็กเล็กทั่วไปอ่ะนะ เกือบ 8 โมงน่ะ อยู่บ้านตื่น 8 โมงกว่าเลย) อาบน้ำกินข้าวเสร็จ ก็ตามไปสมทบที่ร้านเฟอร์นิเจอรืย่ายุก ทำที่นี่ก่อนค่อยมาทำที่อพาร์ทเมนต์ ไปถึงภีมก็ได้เจอญาติๆที่ไม่เคยเจอ มีเล่นตัวเหมือนเดิมไม่ให้ใครอุ้ม แอ๊ๆใส่เค้าไปทั่วไม่น่ารักเลย ต้องมีขนมล่อถึงยอมให้ป้าติ๊กอุ้ม แต่พอคุ้นก็ยิ้มเล่นกับเค้าได้อยู่ ขนาดมีแอ๊ๆก็ยังมีคนชมว่าเธออารมณ์ดีนะ หึหึ งานนี้เธอหยิบล๊อตตารี่ให้เค้าไปทั่วหลายใบเลย แต่ได้ข่าวว่าไม่ถูกเลย   เสร็จพิธีที่นี่ก็ย้ายไปที่อาพาร์ทเมนต์ ทำบุญเลี้ยงพระ แล้วก็เลี้ยงโต๊ะจีนคนมื้อกลางวันต่อ  อาหารโต๊ะจีนมีแต่เผ็ดๆ ยายเลยแกะเนื้อปลาราดพริกแต่เอาในๆที่ไม่โดนพริกให้ภีม แล้วก็ขาหมูนิดหน่อย ดีที่ภีมกินง่าย อะไรก็ได้หมด  กินเสร็จพระที่มาทำพิธีให้ท่านก็กล่าวอะไรนิดหน่อย แต่แอบน่ากลัวอ่ะ ท่านว่า ที่ร้านเฟอร์นิเจอร์มีผีอยู่เต็มเลย แต่แค่รบกวนนิดหน่อยไม่แรงมาก แต่ที่อพาร์ทเม้นต์นี่สิแรงมาก ทั้งเจ้าที่ ทั้งเจ้าของเก่าที่ยังคงหวงที่ ทั้งผีที่แบบมีพลังแรงกว่าผีหรือสัมภเวสีทั่วไป ท่านว่ารวมกันเลยเป็นพลังที่แรงมาก เค้าสามารถเอาให้ถึงตายได้เลย แต่โชคดีที่ย่ายุก หรือปู่ย่าที่ดูแลอยู่ มีบุญพอควรถึงไม่เป็นไร แต่ก็ให้หมั่นทำบุญให้ทั้งตัวเองและเค้าจะได้ราบรื่น บรื๋อๆ แล้วต่อไปเวลาที่เราต้องไปค้างแม่จะกล้านอนมั๊ยเนี่ย นอกจากนี้ท่านยังว่าให้หมั่นสะสมบุญเพราะโลกเราจะแย่ขึ้นเรื่อยๆ วิกฤตแรงๆจะเกิดขึ้นภายใน 5 ปีนี้ น้ำจะท่วมกรุงเทพและปริมณฑล (แว๊กๆบ้านเราด้วยอ่ะ) สิ่งที่จะทำให้รอดได้ก็คือบุญกุศลที่ทำไว้ เฮ้อ แต่โลกมันก็แปลกๆขึ้นทุกวันนะลูก อะไรที่ไม่เคยเกิดมาก่อน มันก็เริ่มเกิดขึ้น คงต้องหมั่นทำบุญไว้ ประมาณบ่ายกว่าๆพวกเราก็ขอตัวกลับกัน ก่อนกลับเธอก็อ้อนปู่ย่าไว้อย่างน่าชม คือปู่อุ้มไว้ แล้วภีมทำเป็นไม่ยอมกลับ พวกเราลองแกล้งขึ้นรถปิดประตู เธอก็บ๊ายบายเฉย ปู่ถามว่าจะกลับมั๊ย สั่นหัว ขนาดให้ตายื่นมือจะอุ้ม ปกติจะโผหาตา แต่นี่ทำเฉยไม่ยอมมา ทำเป็นอยากอยู่กับปู่กับย่า ปู่กับย่าก็ยิ้มสิ สุดท้ายต้องอุ้มเธอออกมาจากปู่เลย แล้วขับรถออกไป แต่พอขับรถออกไป ภีมก็ไม่เห็นหันไปหาปู่ย่าอีกเลย รู้งานดีมั๊ยล่ะลูกช้านนนเรามาถึงบ้านเกือบ 6 โมงเย็นแวะกินข้าวต้มร้านช้งเช้ง ร้านประจำกันก่อน มื้อนี้พ่อเป็นเจ้ามือ เสร็จแล้วก็กลับบ้านนอน เหนื่อยเหมือนกันนะเนี่ย ออกต่างจังหวัด 2 อาทิตย์ติด แม่เหนื่อยสุดเพราะไหนจะจัดของ รื้อของ เคลียร์ของ พอ่ลูกน่ะแค่ไปเฉยๆ ฮึ เดี๋ยวคงต้องมีไปอีกน่ะแหล่ะ ก็ชินไปเอง มีประสบการณ์ใหม่ๆในชีวิตเพิ่มขึ้นทุกวันนะลูก ซึมซับและเรียนรู้โลกกว้างไป พ่อกับแม่จะคอยสนับสนุนเองจ๊ะ รักลูก แม่อ้อ
|
smartdevil
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คุณแม่มือใหม่ใจเกินร้อย ทฤษฎีปึ๊กแต่ปฏิบัติแป้ก ค่อยๆเรียนรู้ไปเดี๋ยวก็เก่งเองเน๊อะ Friends Blog
Link |
||||||||||||
