Bloggang.com : rintana : ทุยสตอรี่ 3

ทุยสตอรี่ 3

ในที่สุด ทุยก็ต้องจำใจให้ไอ้แดงอยู่กับเขา แต่ทั้งนี้ก็มิใช่ว่าเขาเป็นคนดีที่มีน้ำใจเสียสละแต่ประการใด เขาคิดอยู่เสมอว่าสักวันพ่อไอ้แดงต้องกลับมา และเมื่อถึงวันนั้น เขาก็จะคิดเงินค่าเลี้ยงดูจากพ่อไอ้แดง เขาจดไว้ว่าในแต่ละวันนั้นเขาได้ซื้ออะไรให้ไอ้แดงบ้าง และบางทีเขาอาจจะคิดเอาดอกเบี้ยจากพ่อไอ้แดงด้วย เพราะในโลกนี้ไม่มีใครที่กล้าเสียสละโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน

อย่างเช่นป้าสุพร แม้แกจะพูดอยู่เสมอว่าที่แกรวยได้รวยเอาในชาตินี้นั้น เป็นเพราะเมื่อชาติที่แล้วแกทำทานไว้มาก แต่ทุยคิดว่ารายได้จากการปล่อยเงินกู้ดอกเบี้ยร้อยละยี่สิบก็มีส่วนทำให้แกรวยได้เหมือนกัน ทุยไม่เคยคิดว่าจะมีนักธุรกิจคนไหนที่ไม่โกงแล้วจะรวย เขาไม่เชื่อว่าคนที่ทำมาหากินด้วยความซื้อสัตย์จะสามารถรวยได้ขนาดนี้ ถ้าไม่ทำผิดกฏหมายก็ต้องมีความสามาถในการเอาเปรียบคนที่อ่อนแอกว่า นี่เป็นความคิดเห็นของทุย หนุ่มสลัมที่ไม่มีการศึกษาเท่าไหร่นัก

ทุยวาดฝันว่าสักวันพ่อไอ้แดงจะต้องกลับมาพร้อมกับเงินก้อนโต เงินที่ว่านี้พ่อไอ้แดงจะได้มาด้วยวิธีใดช่างหัวมัน เขาขอเพียงผลตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อให้คุ้มกับที่เขาต้องเลี้ยงดูไอ้แดงก็พอ เรื่องดอกบงดอกเบี้ยนั้นทุยคงคิดไม่แพงนัก พ่อไอ้แดงก็เป็นคนกันเอง รู้จักกับทุยมาก็หลายปีแล้ว เขาอาจจะคิดแค่ร้อยละสิบ...

บ่อยครั้งที่ทุยคิดว่าเขาน่าจะเกิดมารวยเท่าป้าสุพร เขาจะปล่อยเงินกู้แข่งกับแก โดยจะคิดดอกเบี้ยให้น้อยกว่าที่แกคิดเอากับชาวบ้าน แล้วลูกค้าของป้าสุพรก็จะหลั่งไหลเข้ามาเป็นลูกค้าของเขา ทุยนึกฝันพลางยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ นานวันเข้าเขาก็ชักเริ่มยิ้มได้ทั้งวันเหมือนไอ้เข้มทุกที แต่การวาดฝันเช่นนี้ก็ทำให้ทุยลืมเรื่องทุกข์ใจได้เหมือนกัน ความทุกข์ในใจเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งเดือนผ่านไปแล้วแต่ไม่มีวี่แววว่าพ่อไอ้แดงจะกลับมา เงินค่าแรงที่ทุยได้รับยังคงมีจำนวนเท่าเดิมคือวันละสองร้อยบาท แต่รายจ่ายของเขากลับเพิ่มมากขึ้นอย่างน่ากลัว ค่าเช่าห้องเพิ่มขึ้นหลายร้อย ค่าข้าวค่าน้ำของไอ้แดงก็หลายตังค์

ทุยเคยเข้าไปขอร้องให้หัวหน้างานเพิ่มค่าแรงให้เขาสักหน่อย แต่หัวหน้ายิ้มน้อยๆแล้วบอกเขาว่าถ้าเขาอยากได้ค่าแรงที่มากกว่านี้ก็จงไปทำงานที่อื่น

หลายครั้งที่ทุยเดินผ่านบ้านป้าสุพรแล้วนึกอิจฉา เขาน่าจะเกิดมาเป็นลูกป้าสุพร หรือไม่ก็เป็นลูกเขยก็ได้ จริงสิ...อีสมสมรไงล่ะ แต่ทุยไม่เห็นหน้าอีสมสมรมานานแล้ว มันคงอยู่อเมริกาโน่นแหละ ทุยนึกเสียดายอีสมสมรขึ้นมาตงิดๆ เขาน่าจะฉุดมันให้รู้แล้วรู้รอดเสียตั้งแต่วันนั้น ไม่งั้นป่านนี้เขาคงสบายไปแล้ว ต่อให้พ่อไอ้แดงนำลูกมาทิ้งไว้ให้เขาเลี้ยงสักสิบคน ทุยก็คิดว่าเขาสามารถเลี้ยงดูได้อย่างสบาย ถ้าเขาได้เป็นผัวอีสมสมรน่ะนะ...

///

คืนหนึ่งไอ้แดงนอนไอแค่กๆให้ทุยฟังทั้งคืน เขาต้องลุกขึ้นมาด่ามันกลางดึก แต่ด่าเท่าไหร่มันก็ไม่เงียบ และคืนนั้นนั่นเองที่ทุยต้องเสียเงินเกือบพันพามันไปหาหมอ จู่ๆไอ้แดงก็เป็นปอดบวม ไอ้ห่า...ทุยคิด นี่เขาอุตส่าห์สละผ้าห่มให้มันห่ม มันเสือกเป็นปอดบวมได้ไงวะ?

ทุยไม่ลืมจดค่ายา ค่ารถ และค่าอื่นๆอีกจิปาถะ เขาลองบวกเลขจำนวนเงินที่เขาจดไว้ปรากฏว่ามันมีจำนวนตั้งหลายพัน ทุยเริ่มใจเสีย ถ้าพ่อไอ้แดงไม่กลับมาภายในเดือนนี้ แล้วเขาจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าเช่า เพราะเงินที่เขาเก็บไว้ก็จ่ายเป็นค่าหมอให้ไอ้แดงหมดแล้ว

อีกครั้งหนึ่งที่ทุยเข้าไปขอร้องให้หัวหน้างานขึ้นค่าแรงให้ คำตอบจากหัวหน้างานในครั้งนี้มิใช่แค่แนะนำให้เขาไปหางานที่อื่นทำ แต่ยังขู่ว่าถ้าเขาไปเซ้าซี้อีกครั้ง เขาจะถูกไล่ออก

อีกครั้งหนึ่งที่ทุยคิดว่าเขาน่าจะฉุดอีสมสมรมาเป็นเมียเสียตั้งแต่วันนั้น เขาจะได้มีเงินเลี้ยงดูไอ้แดง และอีกหลายครั้งที่เขาคิดว่าเขาน่าจะเกิดมารวยกว่าป้าสุพร เขาจะได้ปล่อยเงินกู้แข่งกับแก ทุยคิดอีกหลายอย่าง ถ้าใครที่ไม่ใช่คนจนก็คงไม่รู้หรอกว่าทำไมทุยจึงคิดมากมายเช่นนี้

จนกระทั่งครั้งหนึ่ง...ทุยคิดจะยืมเงินป้าสุพร

ถุย! นี่คือคำตอบที่ทุยมีให้กับตัวเอง ว่าก็ว่าเถอะ ถึงแม้ชื่อโคตรตระกูลของป้าแกจะติดหราอยู่บนประตูทางเข้าวัดหลายแห่ง ถึงแม้หลวงพ่อที่ป้าแกปวารณาตัวเป็นโยมอุปฐากจะมีถึงรถเบนซ์นั่ง แต่ทุยไม่คิดว่าแกจะให้เขายืมเงิน เพราะคนอย่างทุยไม่มีเครดิตพอที่แกจะกล้าเสี่ยง

อาการของไอ้แดงไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น ทุยต้องเสียเงินอีกหลายร้อยในการพามันไปหาหมอ วันสิ้นเดือนก็งวดเข้ามาทุกขณะ

เงินค่าแรงที่ทุยได้รับเป็นรายวันไม่มีเหลือพอที่จะจ่ายค่าเช่า แล้วในที่สุดเมื่อถึงวันนั้น ข้าวของของทุยก็ถูกเก็บโยนออกนอกห้อง ไอ้แดงนั่งมองเขาด้วยแววตาอ่อนระโหย

"อีระยำ!" ทุยด่าป้าสุพร "กูขอเวลาสักวันสองวันก็ไม่ได้"

"เราจะไปอยู่ที่ไหนพี่?" ไอ้แดงถามด้วยน้ำเสียงเบื่อๆ

"มึงนอนข้างถนนได้ไหม?"

"พี่นอนด้วยหรือเปล่าล่ะ?"

"นอนสิวะ กูยังไม่ได้เงินจากพ่อมึงเลย"

"เมื่อไหร่พ่อหนูจะกลับมา?"

"กูจะรู้พ่อมึงเรอะ!"

ไอ้แดงก้มหน้า ทุยนึกถึงเมื่อครั้งที่เขายังเด็ก เขาถามยายว่าพ่อแม่ของเขาไปไหน ยายตอบว่าพวกมันอาจจะตายโหงไปแล้วก็ได้

"พ่อมึงยังไม่ตายหรอก..." ทุยว่า "มึงรอกูประเดี๋ยว กูจะไปบ้านอีสุพรสักหน่อย"

"พี่จะไปทำไม?"

"เรื่องของกู!"

"หนูไปด้วย..."

"ไม่ต้อง!"

"ให้หนูไปด้วย หนูไม่อยากถูกทิ้งอีก วันนั้นพ่อก็บอกว่าจะไปบ้านป้าสุพรนั่นแหละ แล้วพ่อก็ไม่กลับมา..."

(ติดตามตอนจบ...ตอนต่อไปนะขอรับ)

Create Date : 26 สิงหาคม 2549

Last Update : 26 สิงหาคม 2549 22:52:37 น.

27 comments

Counter : 600 Pageviews.

เช้าวันอาทิตย์สวัสดิ์ขอรับท่าน

เป็นไอเดียบรรเจิดมั่กมั่ก (เหมือนประกาศจับเลย ฮา ฮา )
(ดีนะไม่ใส่ค่าหัวให้ด้วย)

ข้าพเจ้าหิ้วปีก พยุงไหล่ ลากไม้เท้า ท่านย่าหนุงฯ พอให้เข้ามาแขวนป้าย ย้ายโต๊ะเก้าอี้เข้าเหลาฯ (วันนี้คงนั่งปัดกวาด ทั้งวันล่ะอิ อิ) หากเย็นนี้ท่านว่าง น้อมเชิญท่านหิ้วไหสุรา มาดวลอารมณ์เมรัยกันที่' เหลาชมจันทร์' สักครา

วันอาทิตย์ที่ดี วันอาทิตย์ที่ดี

'เมธีสุราลัย'

โดย: ธุลีดิน IP: 203.170.228.172 วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:8:47:33 น.

โดย: random-4

วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:10:51:40 น.

บ่ายวันอาทิตย์สวัสดิ์ขอรับ

แผล่บเดียว วันอาทิตย์ ล่วงเข้าช่วงบ่ายแล้ว
รวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน

ไอสไตน์บอกไว้ว่า...หนึ่งนาทีที่เอามืออังไฟ ยาวนานกว่า หนึ่งนาทีที่คุยกับหวานใจ...

เช่นนั้น อนุมานได้ว่า ครึ่งวันอาทิตย์ ของข้าพเจ้า ได้พูดคุยกับหวานใจ
ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก เวลาจึงได้ผ่านรวดเร็วเช่นนี้

เร็วจนหนึ่งวันแทบไม่พอให้ใช้ สั้นกระชั้น จนรู้สึกเหมือน โดนเร่งไล่อยู่ด้านหลัง ให้ข้าพเจ้ารีบไป! ไป! ไป!

ไปสู่ความชรา...เบื้องหน้า

ดูเหมือนว่า เวลา ยิ่งมายิ่งกระชับเข้าทุกที
ผ่านและหมดไป อย่างรวดเร็วยิ่ง

จะเป็นไร !!

ในเมื่อเป็นเวลาที่ใช้ไปกับ สิ่งที่เรารัก !!!
หมดไปเท่าไร หาได้เศร้าเสียใจไม่ !

คารวะ
ปล. กะว่า วันอาทิตย์จะเป็นวันเอาไว้คุยกะสหายร่วมแนว ข้าพเจ้า คุยครั้งเดียว จะวิ่งแปะให้ทั่วเลยขอรับ ฮา ฮา ฮา

โดย: ธุลีดิน (กระท่อมธุลีดิน

) วันที่: 27 สิงหาคม 2549 เวลา:15:45:53 น.

วันจันทร์สวัสดิ์อ้าย

แหม อุปกรณ์ตกแต่งบล็อกเพียบเชียวนะ
แบ่งเวลาไปอ่านหนังสือบ้างนะอ้ายนะ อย่ามัวเล่นเน็ตและก็เขียนนิยายเพลิน

เรื่องกำลังสนุกเชียว รออ่านตอนจบอยู่เจ้าค่ะ

โดย: หนุงหนิง IP: 195.213.95.34 วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:11:28:19 น.

อะไร 'ผู้เฒ่าฯ' เรื่องเจ้าทุย&ไอ้แดง มีแค่4ตอนเองเหรอ

นึกว่าจะยาวกว่านี้

แต่ก็น่าติดตามตอนจบนะ ว่าจะเป็นจังได่

นิยายมือทำ+กบาลแต่ง ที่จะร่อนถึงป้า
จะตั้งตารอรับ นับวัน-นับคืน-นับชั่วโมง-นับนาที (เวอร์ไปป่าวตู)

ส่วนจะมีเม้นยังไง ต้องขออ่านก่อนนะจ๊ะ

โดย: ป้าโคฯ IP: 203.131.213.191 วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:14:26:15 น.

ติดตามมา 3 ตอนแล้ว
ใกล้จบแล้วซินะ ...

โดย: merf1970

วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:16:54:10 น.

หวัดดีครับ

โดย: rintana

วันที่: 28 สิงหาคม 2549 เวลา:20:01:42 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณที่แวะไปฟังเพลง(คอลูกทุ่งขนานแท้ค่ะ อิอิ) มาอ่านต่อค่ะ จะรอตอนต่อไป

โดย: veerara

วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:3:23:08 น.

ใจจริงอยากขอเพลงด้วยซ้ำ หากไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป ใคร่ขอเพลง "ละครชีวิต" ของ ไมค์ ภิรมย์พร ได้หรือไม่

แกล้มด้วยน้ำพริกปลาร้า แจ่วผักกะโดน

โดย: rintana IP: 61.47.120.83 วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:12:15:18 น.

รออ่านตอบจบอยู่เด๊อ ...อ้ายพุ่มฯ

โดย: กอฮัก พานกระทิง IP: 61.7.182.187 วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:19:10:47 น.

ข้าพเจ้าล่ะหมั่นไส้ คุณกอฮัก พานกระทิงนี่จริงๆ เชียว

โผล่ทักแต่อ้ายพุ่มคนเดียว ไม่ทราบว่ามีความหลังฝังใจกันอย่างไรจ๊ะ

โดย: หนุงหนิง (เหลาชมจันทร์

) วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:20:10:30 น.

โห...ทุยจ๋า

กลับมาให้ได้นะ...ไอ้แดงรออยู่
เฮ้อออ
ไม่จนบ้าง...ให้มันรู้ไปซิน่า
อย่าเป็นแบบ

จน-เครียด-กินเหล้า...........แล้วกันเนอะ

***
อ้ายพุ่มฯ

คิดฮอดเด้อ....เขียนงานลื่นเชียว...ติดตามอยู่นะคะ

โดย: แม่นางนีน่า IP: 124.121.16.236 วันที่: 30 สิงหาคม 2549 เวลา:2:14:44 น.

พี่ทุยจ๋า...

กลับบ้านนาของเราเถอะนะ..

เมืองกรุงมีแต่ความวุ่นวาย...ต้องขวนขวายดิ้นรน
มีแต่ความสับสนอลหม่าน
บ้านก็ต้องเช่า...ข้าวก็ต้องซื้อ
กินมื้อ...อดไปสองมื้อ....บางมื้อก็กินไม่อิ่ม
สิ่งแวดล้อมก็มีแต่มลพิษ...เศรษฐกิจก็ไม่ "พอเพียง"
ชีวิตเสี่ยงกับอันตราย...อาศัยไหว้วานใครก็ไม่ค่อยได้
ผู้คนหายใจเข้าออกเป็นผลประโยชน์ และเงินตรา

สู้บ้านนาของเราก็ไม่ได้...

ในน้ำมีปลา...ในนามีข้าว
รุ่งเช้า..เห็นหมอกสีขาวลอยอ้อยอิ่งเหนือหนองน้ำ
ยามบ่าย..มีสายลมพัดเอื่อย ๆ จากท้องนา พาให้สดชื่น
ค่ำคืน..มองเห็นดวงดาวนับล้านดวง..
โปรยเกลื่อนเต็มท้องฟ้า

กลับบบ้านนาของเรา..เถอะนะ

โดย: ดาวเรือง บ้านนา IP: 203.157.14.246 วันที่: 30 สิงหาคม 2549 เวลา:18:17:20 น.

โถ...ดาวเรื่อง....แม่สาวบ้านนา....
ฟังเสียงออดอ้อนเจรจา
แม่ช่าง....โสภา...สวยใส...

หอมกลิ่นรวงทอง
เต็มท้องทุ่งจรุงใจ
เสียงไอ้เอี้ยงร้องแต่ไกล
เมื่อไรเจ้าทุย...จะกลับนา

อีกคงไม่นาน

เสียงเรียกขานบอกมา
กลัวแต่แม่แก้วขวัญตา
จะเลือนลาลืมทุยเสียแล้ว....ดาวโรย เอ๋ย ดาวเรือง

****

โดย: ธุลีดิน IP: 203.170.228.172 วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:10:16:00 น.

อีดาว..สาวบ้านนา
ไม่เคยลืมคำสัญญา
มีแต่คอยนับวัน...นับเวลา
เมื่อไหร่หนา...พี่ทุย ยอดชีวา..จะคืนบ้านนาเสียที

ต้นข้าวออกรวงเต็มท้องทุ่ง
แสงแดดทอรุ้งสลับสี
ลมชายทุ่งพัดมาสบายดี
เฝ้าคอยพี่คืนกลับมา..บ้านนาเรา

ปีนี้..พ่อของพี่ก็แก่มาก
แกคงอยากเห็นพี่อยู่พร้อมหน้า
อยากจะเห็นลูกชายช่วยทำนา
ตามประสาคนจน...ดิ้นรนไป

ถ้าใครเห็นพี่ทุย..ช่วยบอกกล่าว
ว่าอีดาวบ้านนายังขานไข
คอยเรียกหาแต่พี่ทุยอยู่ร่ำไป
อีกเมื่อไหร่..จะกลับนามาหามัน..

โดย: ดาวเรือง บ้านนา IP: 61.19.54.163 วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:20:21:23 น.

ฟังเสียงสาวดาวเรืองที่ออดอ้อน
เฝ้าเว้าวอนให้พี่ทุยกลับถิ่นฐาน
จึ่งร้อนรุมปลาบแปลบแสบดวงมาลย์
โอ้...สงสารดวงใจสลายแล้ว

พี่ทุยมีดาวเรืองแล้วก็ไม่บอก
ไยมาหลอกบัวไรให้กินแห้ว
น้ำตารินสองแก้มแต้มเป็นแนว
มีแฟนแล้วก็ไม่บอกมาหลอกกัน

ฮือ ฮือ พี่ทุยนะพี่ทุยทำกันได้

โดย: หนุงหนิง IP: 203.113.35.10 วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:20:37:17 น.

ฮึ! ฮึ! เกิดศึกชิงทุย ขึ้นให้ แล้วไหมล่ะ
ดีนะ ท่อมน้องพี่ คนนี้ มีแควนแล้ว
ทั้งดาวเรือง-บัวไร ลงชื่อใส่ ไว้ตามแนว
ถัดขึ้นไปถึงหัวแถว ท่อมนับแล้ว .. ๑๔ คน

(อ้ายฯทุยนี่ กินหญ้าพันธุ์อันหยังว่ะ? สาวคือตอมเยอะแท้)

สงสัย สงสัย? หน้าอ้ายฯ เหมียนสิบสี่อีกครั้ง แง๋ง แง๋ง

โดย: กอฮัก พานกระทิง IP: 61.7.182.27 วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:21:36:07 น.

มาจองตั๋ว อ่านภาค 4 อยู่นะคร้าบบบบ

โดย: merf1970

วันที่: 31 สิงหาคม 2549 เวลา:22:56:23 น.

มาช้าไปนิด..ตอนนี้มีความสุขที่ได้อ่านงานของเธอนะ

โดย: กีรติ IP: 202.57.168.75 วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:1:25:07 น.

สวัสดีครับป๋า

เสาร์-อาทิตย์ สิ้นเดือนอย่างนี้

หิวสุราน่าดูนะป๋า น่าแปลกไม่มีใครชวนไปร่ำสุราบ้างเลย

ตอนอยากกลับหายหัว

ตอนไม่อยากกลับมากันให้เพียบ

โดย: ไอซ์ (parchya

) วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:8:20:39 น.

อ้ายพุ่มฯ
แม่นางหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามมาแล้วนะ...ว่างเมื่อไหร่บอกด้วยเด้อ(จะให้ช่วยน่ะ แหะ แหะ )
อะเอาที่อยู่ไป
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=nhu-nena&group=1

โดย: แม่นางนีน่า (nena-m

) วันที่: 2 กันยายน 2549 เวลา:19:13:49 น.

เอ่อ...คือผมตั้งใจว่าจะจบเรื่องสั้นเรื่องนี้ในวันนี้

แต่เผอิญผมเมาค้าง ผมปวดหัว นึกอะไรไม่ออก ผมจึงเขียนไม่ได้ ก็ได้แต่หวังว่าสักวันมันจะจบ

โดย: rintana

วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:17:58:52 น.

"ชีวิตภาคภูมิสำราญ ไยปล่อยให้จอกร้างไร้สุรา"
'ลี้คิมฮวง"

จบแล้วเป็นไร?
ไม่จบแล้วเป็นไร?

แล้วจะพูดว่าอะไร? วุ้ย!! ลืม !!

ช้อกโกแลตซันเดย์สวัสดิ์ขอรับท่าน
คิดออกแล้วจะกลับมาใหม่

'ยากไร้เต็มใจ'

โดย: ธุลีดิน IP: 203.170.228.172 วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:18:19:53 น.

อ่า....ส้มผ่าซีกนั่นน่าทำน้ำปั่น!!
หากมี มะนาว แตงโม เพิ่มอีกหน่อย
ห้องหมักฯดูท่าจะเป็นแผงน้ำผลไม้ปั่นแล้ว

ขอสั้มคั้นวิสกี้ที่นึงแล้วกัน !!
ค่ำวันอาทิตย์...เปรี้ยวปาก!!

โดย: ธุลีดิน IP: 203.170.228.172 วันที่: 3 กันยายน 2549 เวลา:18:31:18 น.

สวัสดีค่ะ ท่านอ้ายฯ

ขอบคุณที่ท่านแวะไปพื้นที่ของข้าเจ้า

แต่ท่านเจ้าขา ใยพื้นที่ของข้าเจ้าไม่มีกล่องความคิดเห็นเหมือนชาวบ้านเขาละค่ะ ขอคำแนะนำหน่อยสิจ้ะ

ฝากบอกท่านปู่ธุฯด้วยว่า ส้มข้าเจ้าเหลือซีกเดียวแล้วอย่าได้เอาส้มข้าเจ้ามาปั่นเลย ได้โปรดๆ

ไปและๆ ฝันดีนะเจ้าค่ะ

โดย: tanada-จัง (tanada-จัง

) วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:0:20:10 น.

อ้ายฯ

อ่านชีวาฯจบแล้วนะคะ...สำหรับ...คำวิจารณ์

อืม เออ อ่า อือ .... ไม่บอก อิ อิ

คิดฮอดทุย...เลยแวะมาดู...หุย..เล..หุ้ย..

โดย: แม่นางนีน่า IP: 124.121.16.197 วันที่: 4 กันยายน 2549 เวลา:23:07:11 น.

หวัดดีป๋า ยังไม่สร่างเรอะ หายไปหลายวัน
อย่างนี้ต้องถอนนะป๋า
เดี๋ยวเอาไม่อยู่
อิอิ

โดย: ไอซ์ IP: 58.147.123.15 วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:16:57:04 น.