Bloggang.com : rintana : ทุยสตอรี่ (จบ)

ทุยสตอรี่ (จบ)

ครั้นเมื่อแสงพระอาทิตย์ถูกความมืดกลืนหายไป สภาพแวดล้อมรอบกายจึงถูกแทนที่ด้วยแสงขมุกขมัวจากหลอดไฟสีซีด คฤหาสถ์ของป้าสุพรตั้งอยู่ในทำเลที่เงียบสงบ แตกต่างจากชุมชนแออัดที่แกเปิดให้คนจนๆเช่าอยู่อาศัย ตรงป้อมหน้าบ้านมียามแก่ๆเฝ้าประตูอยู่ ยามคนนี้ปกติจะเปิดเพลงลูกทุ่งฟังทุกเย็น แต่วันนี้แกจำต้องปิดวิทยุแล้วออกไปเผชิญหน้ากับว่าที่คนจรจัดสองคนที่กำลังยืนตะโกนด่าเจ้านายของแกอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

"อีไฮโซชิงหมาเกิด!"

ทุยตะโกนลั่น ไอ้แดงไอแค่กๆแล้วตะโกนตาม ยามวัยชรายืนทำหน้างงๆ แกถือตะบองเตรียมพร้อมไว้เผื่อสถานการณ์จะเลวร้ายลงกว่านี้

"อีเปรต!"

อุปมาดั่งกระแสลมเอื่อยๆพัดผ่านปะทะภูผา คำด่าของทุยเปรียบเสมือนเสียงนกเสียงกา อันคฤหาสถ์หลังมหึมาไม่มีทางจะพังทลายลงมาได้ เจ้าของบ้านนอนดูละครน้ำเน่าอย่างสบายอารมณ์ บรรดาสาวใช้ต่างจับกลุ่มนินทาดาราเหมือนคนไม่มีอะไรทำ พวกลูกน้องวัยฉกรรจ์ก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนตามอัธยาศัย ทิ้งไว้เพียงยามแก่ๆคนเดียว

ก่อนมาที่นี่ไอ้แดงพยายามห้ามทุย มันบอกว่าพ่อของมันน่าจะถูกคนของป้าสุพรฆ่าตาย หรือไม่ก็คงจะถูกตำรวจจับตัวไป ทุยไม่ฟังอีร้าค่าอีรม มาถึงเขาก็ด่าเอาๆ จนกระทั่งหนึ่งชั่วโมงผ่านไป เขาก็เริ่มรู้สึกเหนื่อย

ตั้งแต่เกิดมาทุยไม่เคยด่าใครติดต่อกันเป็นเวลานานขนาดนี้ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาทำอย่างนี้ แต่เขาก็คิดว่านี่มันยังน้อยไป คนอย่างป้าสุพรต้องเจอดีมากกว่านี้

แล้วในที่สุด ทุยก็ทำในสิ่งที่ไม่มีใครคาดถึง เขาถลกกางเกงแล้วฉี่รดประตูอัลลอยด์ราคาแพง(แพงกว่าค่าทำศพเขา) เสียงยามวัยชราร้องเอ็ดตะโร ทุยฉี่จนสุดแล้วยืนหัวเราะอย่างสะใจ

เขาคงทำได้แค่นี้...คนอย่างเขาคงทำได้แค่นี้ หลังจากนุ่งกางเกงเรียบร้อย เขาก็พาไอ้แดงเดินออกจากบริเวณนั้น ท่ามกลางแสงซีดเซียวของไฟส่องทาง เขาพาไอ้แดงไปทรุดนั่งใต้สะพานลอยแห่งหนึ่ง ห่างจากบ้านป้าสุพรหลายกิโล

รถรายังวิ่งขวักไขว่ ทั้งสองเอนกายลงนอนคลุกฝุ่นบนพื้นซีเมนต์ตรงนั้น ชั่วเวลาเพียงประเดี๋ยวเดียวไอ้แดงก็หลับ แต่ทุยยังนอนลืมตาโพลง ตกดึกไอ้แดงเริ่มไอแค่กๆ ทุยไม่มีกะจิตกะใจจะด่าให้มันเงียบ เขาลุกขึ้นคว้าผ้าห่มเหม็นๆที่ไอ้แดงหอบมาด้วยคลุมตัวให้มัน

ดึกมากแล้ว รถราเริ่มเบาบาง แต่ไอ้แดงยังไม่ยอมหยุดไอ ทุยมองเห็นแสงสว่างจากอาคารของโรงพยาบาลฝั่งตรงข้าม แวบหนึ่งเขาคิดจะพาไอ้แดงไปหาหมออีกครั้ง เพื่อให้มันได้นอนพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล แต่หลังจากมองเห็นรถยนต์แล่นเข้าแล่นออกผ่านป้อมยามหน้าโรงพยาบาลแห่งนั้นแล้วเขาก็เปลี่ยนใจ

ทุยนอนแสยะยิ้มอย่างไม่คิดแยแสต่อชีวิตผู้ใดอีกแล้ว หากว่าพรุ่งนี้มีเด็กจรจัดคนหนึ่งนอนตายอยู่หน้าโรงพยาบาลเอกชนชื่อดัง สังคมจะรู้สึกอย่างไรบ้างหนอ?

///

ทุยเอื้อมมือไปยังร่างที่นอนสั่นเทิ้มตรงหน้า ไอ้แดงตัวร้อนยังกับไฟ เขาอุ้มมันลุกขึ้นแล้วพามันข้ามถนน

ทุยไม่สนใจสายตาของ รปภ. เขาอุ้มไอ้แดงเดินไปยังห้องฉุกเฉิน นางพยาบาลบางคนทำหน้าตาตื่น แต่บางคนที่พอยังมีความเป็นมนุษย์หน่อยก็รีบเปิดประตูรับไอ้แดงเข้าไปข้างในห้อง

ทุยยืนอยู่หน้าห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาล เสื้อสีซอมซ่อที่เขาสวมอยู่เปื้อดเลือดแดงฉาน ทุยถอนหายใจอย่างแผ่วเบา เขาหันไปยังนางพยาบาลคนหนึ่งแล้วเอ่ยเสียงเครือ

"เด็กคนเมื่อกี้ชื่อทุยนะครับ"

ทุยเดินออกจากโรงพยาบาล เขาตรงไปยังใต้สะพานลอยแห่งนั้นแล้วหยิบผ้าห่มขึ้นมาเช็ดเลือดที่เปื้อนพื้น แผลที่แขนข้างซ้ายปวดหนึบๆ แต่แผลไอ้แดงก็คงปวดไม่น้อยเหมือนกัน โทษทีนะไอ้แดง ทุยคิดว่าเขาไม่มีทางเลือก...บางทีเลือดสีแดงๆอาจจะทำให้คนในโรงพยาบาลแห่งนั้นรู้สึกว่าเขาและไอ้แดงก็เป็นคนเหมือนกันกับที่คนอื่นเป็น เลือดของทุยที่อาบร่างไอ้แดงนั้น คงมากพอที่จะทำให้คนอื่นรู้ว่าเด็กจรจัดก็เป็นคน

ทุยเริ่มออกเดิน ท่ามกลางสีไฟซีดเซียว ทุยยิ้มและร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี

Create Date : 05 กันยายน 2549

Last Update : 5 กันยายน 2549 18:51:29 น.

6 comments

Counter : 647 Pageviews.

อ๊ะ !!

โดย: ธุลีดิน (กระท่อมธุลีดิน

) วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:19:31:57 น.

อ๊ะ?

อะไรครับท่าน?

โดย: rintana

วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:19:36:22 น.

เฮ้อออออ

อ่านจบแล้วนะป๋า ทุยของป๋าอ่ะ

ใช้เวลาอ่านอยู่หลายวัน

ชอบตอนท้ายที่สุดนะป๋า

แลกเลือดกับการเป็นคนเหมือนกับเขา

คารวะป๋า

โดย: ไอซ์ IP: 58.147.127.52 วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:21:35:30 น.

ตาพุ่มฯ

ดูเหมือนว่า...จะจบ...แต่ความรู้สึกไม่จบอะ
หลายคำถามผุดมา

ความเป็นมนุษย์วัดกันตรงไหน? ที่ใด? หาใช่คำถาม
ถึงขนาดนี้...ทุยก็ยังคงความน่ารักในแบบของทุยได้นะคะ

สนุกมากๆ....เขียนมาอีกนะ
ยายจะคอยอ่านและเป็นกำลังใจให้เด้อ อิ อิ

โดย: แม่นางนีน่า IP: 124.121.20.20 วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:22:45:13 น.

ชีวิตของทุย ตั้งแต่ต้นจนจบ สะท้อนวิถีทางของ คนชนชั้นใช้แรงงาน ได้เป็นอย่างดี
ข้อย คึดว่า อ้ายฯ เขียนเรื่องยาวกว่านี้ได้อยู่แล้ว แม้นบ่?
แม้นอยู่ครับ อ้ายฯอาจซิบ่มีเวลาหลายคัก คือวันคืนเก่าๆ
แต่ข้อยเชื่ออีหลีเดะ ว่า อ้ายฯ เขียนให้ยาวกว่านี้อีก ๒-๓ ตอนคักๆ

ข้อย มักเรื่องนี้ครับ อ้ายฯ .. ทุย มันซ่าท้าทายอำนาจมืดดี
ทุย มีสำนึกดีกับคนอื่นหลายกว่า ข้อย เสียอีก .. แดง ซิตายบ่? ข้อย บ่บอกเจ้าดอก .. แดง ซิได้กลับมาอยู่กับ ทุย อีกบ่? ข้อย ก็บ่ขอบอก เจ้า อีกคือกัน ..

ข้อย ซิเก็บเรื่อง ทุยสตอรี่ ไปอ่านต่อตามใจของ ข้อยเอง

ขอบคุณอ้ายฯ หลายๆ ครับ กับ เรื่อง(เลือด)เข้มข้นของ ทุย

--- - ---

ป.ล. คฤหาสถ์ --> คฤหาสน์ (ทุยสตอรี่ ๒ ถูกเด๋ล่ะ)

โดย: กอฮัก พานกระทิง IP: 58.147.49.214 วันที่: 5 กันยายน 2549 เวลา:23:56:17 น.

คนแก่มาช้า ไม่ว่ากันนะผู้เฒ่า

อย่างที่บอกในเมลล์ ป้าไม่ได้ต่อเน็ตหลายวัน

โผล่มาอีกที ทุยฯจบซะงั้น

ดีๆ ตามตอนจบอยู่ตั้งนาน

เศร้าจังเลยท่าน ชอบตอนจบมากนะ

ชีวิต...มัน...สุดๆ ได้ถึงขนาดไหนกันนะ?

มักตั้งคำถามกับตัวเอง แต่ก็ยังไม่ได้คำตอบ

เฮ้อ! เขียนมาอีกหลายๆเด้ออ้าย

ป้าชอบ

ป้าโคฯ เองจ๊ะ

โดย: ป้าดคฯ IP: 203.131.213.253 วันที่: 8 กันยายน 2549 เวลา:12:40:16 น.