Group Blog All Blog
|
เราเคยวางแผนกันไปเที่ยวลาวใต้ ใช่ไหม ดำริ จำได้นะ ว่าเราเคยวางแผนกันจะไปเที่ยวลาวใต้ เราบอกว่าจะนั่งรถไฟฟรี จากโคราชไปลง วาริน แล้วต่อรถไปช่องเม็ก แล้วค่อยข้ามไปลาวกัน เพราะอะไรน๊า เราถึง ไม่ได้ไป สุดท้าย เราเลยไม่ได้ไปตลอดกาลเลยเนาะ ครานี้ ฉันไปกับ เจ้านายฉัน เพราะ อาจารย์บัณฑิต อาจารย์ ศรเพชร อาจารย์ ภูเวียง คุณหมอที่มาจากลาว ที่มาเรียน ที่หน่วยนะ จะพาไปเที่ยว เรานั่งรถตู้กันไป วันแรกก็ไปเที่ยว ปากเซ ขึ้นไปภูสะเหลา มองเห็นวิวทิทัศน์ เมืองปากเซ เห็นแม่น้ำโขงด้วยนะ จากนั้นก็ไปทานข้าวบ้านพี่ชาย คุณหมอปี มีคาราโอเกะด้วยนะ อาหารอร่อยมาก ฉันรู้แล้วนะ ทำไม แกถึงชอบเมืองลาว อาหารอร่อย ผู้คนใจดีนะ ที่พักก็เป็นญาติหมอปี ก็พอใช้นะ สำหรับเรทราคา 400 บาท เพราะเราก็นอนราคาเท่านี้แหละ ว่าไหม ขนาด ริท ที่สถานีรถไฟอุดร เรายังนอนเลยเนาะ วันต่อมา ก็พากันไปวัดพู ที่นี่เป็นมรดกโลกเลยนะ ปีนขึ้นไปข้างบน ก็เหนื่อย พอได้เหงื่อเลยละ ฉันลองอธิษฐา กับ ไม้ ศักดิ์สิทธิ์ ขอให้เรียนจบ ดร. ในเร็ววัน ไม้มันไม่สั้นตามคำขออ่ะ สงสัยจะไม่ได้เรียน หรือ เรียน แต่ ไม่จบง่ายๆ จากนั้นเราก็เดินทางกันไป คอนพะเพ็ง นอน ได้หลายตื่นกว่าจะถึง เพราะ ระยะทางราว ๆ 150 กม. เลยนะ คอนพะเพ็งสวยมากนะ ฉันถ่ายรูปคู่กับแกตั้งหลายรูป 555+ จากนั้นเราก็นั่งรถไปดอนโขง มีสะพานข้ามด้วยนะ วิวสวยมาก ถ่ายรูปกันใหญ่เลย พอตอนเย็นก็ไปพักที่เฮือนพักญาติอาจารย์ศรเพชร บรรยากาศริมโขงเลยนะ อาหารเย็นวันนั้น ก็ไปกินกันที่ร้านอาหารลาว กับข้าว อร่อยทุกอย่างเลย มีปลาแม่น้ำโขง ทุกเมนู ยิ่งคิดถึงแกเลยนะ แกชอบกินปลา แกชอบกินต้มปลา กินผัก แกไม่ชอบกินหมู แกชอบกินส้มตำ อาหารเผ็ดๆ เราชอบทะเลาะกันเพราะแกชอบไปสั่งแม่ค้าว่าเอาเผ็ดๆ ไม่ใส่ผงชูรส ไม่ใส่น้ำตาล แต่ฉันกินเผ็ดไม่ได้ ถ้ากินด้วยกันยังไง ฉันก็เถียงชนะแกตลอดละนะ ยิ่งคิดถึงแก ฉันยิ่งเหนื่อย ฉันเศร้า เมื่อเช้าก่อนออกเดินทางไปวัดพู ฉันก็ได้ใส่บาตรนะ ฉันใส่ นมเปรี้ยว ฉันกลัวแกจะไม่ได้กินข้าว ฉันไม่รู้หรอกว่า โลกหน้า เขาอยู่กันอย่างไร แกจะได้ในสิ่งที่ใส่บาตรให้ไหม อย่างน้อย ฉันก็ได้ดูแลแก เท่านี้ ฉันก็ดีใจแล้ว ฉันกลับมานอน มีแต่คนชวนฉันก็เบียร์ ฉันเลยบอกเขาไปแล้วว่า ฉันไม่กินเพราะอะไร ไม่ใช่ เพราะฉัน เป็นเบาหวานหรอก ฉันรู้ ถ้าฉัน ยอมที่จะกินเหล้า กินเบียร์ ฉันจะยิ่งจม ฉันจะยิ่งเศร้า ฉันคงใช้แอลกอฮอล์ มาหล่อเลี้ยงใจ ฉันคงต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิม ฉันต้องเข้มแข็งให้ได้นะ หริ ตื่นเช้ามาวันอาทิตย์ ฉันก็มารอใส่บาตร แต่หลายๆคนไปเที่ยวตลาดกัน มีเณรมาบิณฑบาต 4 รูป ฉันใส่ขนมกับนม เช่นเดิม หาง่ายที่สุดเนาะ แต่ที่ลาว เขาใส่บาตรเป็นข้าวเหนี่ยวกันใช่ไหม จำได้ไหม เราไปเที่ยวหลวงพระบางกัน เราตักบาตร ข้าวเหนียว เราได้ใส่บาตรด้วยกัน ชาติหน้า เราต้องเจอกันอีกแน่ๆ ฉันมีหลายอย่างที่ฉันต้องชดใช้แก สัญญานะ ชาติหน้า ขอให้เราได้มาเจอกันอีก รักกันอีก แต่งงานกันอีก ขออยู่ด้วยกันนานๆ แม้แกจะไปบวช ฉันก็ยินดีนะ สายๆ เราไปหลี่ผีกัน นั่งรถ นั่งเรือ นั่งรถ เหมือนในหนังสบายดี หลวงพระบางเลย กว่าจะกลับถึงขอนแก่น ก็ สี่ทุ่มกว่า กลับมาอ่านหนังสือเตรียมสอบปรัชญา สลบเหมือด ตื่นแต่เช้าใส่บาตรให้แกเหมือนเดิมนะ ตอนที่เราไปหลวงพระบางด้วยกัน ฉันเขียนไว้ในพันทิปด้วยนะ 
|
Sugarbean
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] การจากลา......มันเจ็บปวดมากรู้ไหม Link |
||||||||||||
