มีอารมณ์มาอัพบล็อกแล้วจ้า...........อารมณ์ดีด้วย แต่ที่มาแห่งอารมณ์ ชักตะหงิดๆ...เพราะไปนั่งจัดอัลบั้มเดิมๆ เจอรูปสมัยสาวๆ(อดีต อีกล่ะ)ถ่ายกับเพื่อนสนิท ขำก๊ากกกกกกก!!!!!!!!!! สมัยทำงานแรกๆ...เราซิ่งกันค่ะ..เพื่อนมีเวสป้าคันนึง ลักษณะคล้ายในรูปนี่ล่ะ แต่ของเพื่อนไม่มียางสำรองไว้ท้ายรถ สองสาววัยอวบ(ระยะสุดท้าย.ตอนนั้นอวบ..เกือบอ้วนจริงๆ) ชอบพากันซิ่งออกนอกโรงเรียนเวลาพักทานกลางวันออกไปหม่ำข้าวซอยมั่ง...ขนมจีนมั่ง...ก๋วยเตี๋ยวมั่ง.....ข้าวอบมั่ง ฯลฯ ก็ โหยย...เมนูในโรงเรียนสำหรับครูน่ะ เบื่อมากๆ สมัยนั้น มีร้านอาหารไม่กี่เจ้าหรอกค่ะ...วนเวียนแต่.......ผัดพริกขิงถั่ว- ไข่ดาว ผัดเปรี้ยวหวาน...แพนงเนื้อ-หมู แกงเขียวหวาน แกงเผ็ดไก่....ต้มจืด....นึกแล้ว อิ่ม......ขออนุญาตเรอ...เอิ๊กกกก.... เข้าเรื่องเวสป้า..........เพื่อนดิฉันแกซิ่งค่ะ..ย้ำ ซิ่งมาก ซ้อนแกแต่ละที....ต้องเกร็งตัวสุดฤทธิ์.แต่เราก็ไปไหนๆด้วยกันเสมอ.........เพราะตอนนั้น......ยังติดวัยรุ่นมานิดๆ แบบว่า ยังไม่เป็นผู้ใหญ่เสียทีเดียว คุยกันเข้าใจตามประสา.... เพื่อนดิฉัน สมมุติว่า ชื่อนู นะคะ (จะสมมุติทำไมเนี่ย เขาชื่อนูจริงๆ) นี่เขียนแล้วว่าจะให้เขาอ่าน ..เขาถูกนินทาในนี้แล้ว.... ก็เรื่องทักคนผิดไงคะ เพื่อนคนนี้ล่ะค่า...ทำดิฉันหน้าแตก.......จะบอกหน่อยก็ไม่ได้ว่าผู้ปกครองคนนั้น ไม่ใช่ อาจารย์อิ่นแก้ว ให้เราปล่อยไก่ไปหมดเล้า..แฮ่...แฮ่.. อ่านตามลิงค์นี่ได้ค่ะ ...เผื่อท่านสนใจ//www.bloggang.com/viewdiary.php?id=munro&month=01-2007&date=16&group=1&gblog=6 อ้าว.........ยังไม่ถึงเรื่องรถเวสป้าสักที....รถเวสป้าของเพื่อนดิฉันนะคะ แกขัดถูอย่างดีเยี่ยมค่ะ รถแกนะคะ ลง บัสโซค่ะ บัสโซ (สะกดถูกป่าวไม่รู้ ) สมัยนั้น โลหะ เครื่องทองเหลือง ต้องบัสโซ... ส่วนเบาะรถแกนี่ ขัดมันแวววาว.ลื่นค่ะลื่น..ลื่นมากๆ เวลาแกตีวงเลี้ยวทีนึง ดิฉันต้องจิกนิ้วลงเบาะ อีกมือเอี้ยวไปเกาะขอบเบาะด้านหลัง วันมีเหตุ...เราซิ่งออกจากโรงเรียน จะพากันไปหม่ำก๋วยเตี๋ยวหน้าโรงพัก.......มีชื่อค่ะ มีชื่อ ชื่อว่า ร้านป้าเพ็ญ..แหะๆ...แต่มีชื่อว่าอร่อยจริงๆนะคะ...เขาว่าแกใส่ใบเสน่ห์...กินแล้วขำท้างวัน...เอื๊ก... ออกจากโรงเรียนมาถึง สี่แยกอำเภอ(ตอนนี้เป็นสี่แยกอำเภอเก่าไปเสียแล้ว.เขาย้ายอำเภอไปไว้นอกเมือง...เขานี้คือผู้ชาย.. .เพราะนายอำเภอลำพูน ยังไม่มีผู้หญิงสักคน..ฮี่ ฮี่)....ก่อนนั้น ช่วงกลางวัน จะมีรายการเสียงตามสายปลุกใจคนไทยรักชาติ หรือเกี่ยวกับกิจกรรมต่างๆของจังหวัด รถมาถึง สี่แยก...เพลงชาติออกพอดี(เปิดตอนกลางวัน) วันนั้นเปิดเพื่อการอันใด จำไม่ได้แล้ว รู้แต่ว่า พอเพลงชาติดัง รถทุกคัน ก็พร้อมใจกันหยุด เพื่อนดิฉันแกซิ่งมาสุดฤทธิ์ สุดเดช...ก็หยุด.........ดิฉันสิคะ.........ตกรถค่ะ...ไปกองกับพื้น.....ตกเพราะเบรคกึ๊ก.....ตกเพราะเบาะลื่นมาก.เกาะอะไรไม่ทัน..เดชะบุญ ดิฉันใช้ความสามารถเฉพาะตัว(คาดว่า สัญชาตญาณเอาตัวรอด) .....รีบสปริงตัว ยืนขึ้น ..พอดีเพลงจบ...เพื่อนก็ บรึ้นๆๆๆๆ..เตรียมออกรถ.... (บทสนทนา)ดิฉัน : เดี๋ยวสิยะ หล่อน (หน้าตาตึงเปรี๊ยะ เสียงงี้ขุ่นแบบน้ำแม่กวงตอนท่วมเมือง)(ยัย)นู (ตัวดี): อะไรอีกล่ะ............อ๊าววววว(หล่อนเหลียวมาดู)...แล้วทำไมเธอลงไปยืนตรงขนาดน้านนน....แหม นั่งบนรถ.ก็แสดงความรักชาติได้..(ยัง. ยังอีก หล่อนยังไม่รู้ตัว....ฮึ่ม!)ดิฉัน : รักบ้าไรยะ.....หล่อนสิ เหวี่ยงฉันตกมา โชคดี ...แข้งขาไม่หัก..ดูสิ ชาวบ้านเขามองมาตาถลน....เห็นป่ะ .ดีนะ...ฉันไม่โป๊ (ยังมีห่วง ลุ้ค...หุหุ)(ยัย)นู (ตัวดี): ก๊ากกกากกกกกกกก!!!!!!!! ฉันนึกว่าเธอลงไปยืนเคารพเพลงชาติ แล้วหล่อนก็ขับรถไป หัวเราะไปตลอดทาง.........นี่วีรกรรมที่ 2 เท่านั้นนะคะ...ยังไม่รวมวีรกรรมที่ทำให้ดิฉันขับสวนทางวงเวียนกลางตัวเมืองเชียงใหม่ ..กับ เกือบขับชนผ่าาหมากจราจรก่อนออกถนนซุปเปอร์ไฮเวย์ ....เรื่องมันยาวววค่ะ...เรื่องมันยาววววววววว วันนี้เอาแค่เวสป้านะ.........