บรรยากาศน่าอยู่มากครับ
บ้านเมืองเหมือนสมัยก่อน
เดี๋ยวอีกหน่อยก็เป็นตึกหมดแล้ว
คิดแล้วเศร้า T_T

เคยไปตอนเด็ก ๆ สักสิบกว่าขวบได้มั้ง ชนบทได้ใจเลยค่ะ เหมือนเที่ยวหมู่บ้านชาวเขาเมืองไทยเมื่อย้อนหลังไปอีกหลายสิบปีเลย ใต้ถุนบ้านแต่ละหลังมีไม้ฝืนเก็บไว้เพียบ...มีหมูดำท้องหย่อน ๆ พุงยาน ๆ เกือบลากพื้นยั้วเยี๊ยเลย

จำได้ว่าเข้าไปกับเพื่อนคุณพ่อ+คุณพ่อ ตอนนั้นไผ่ตัวใหญ่แล้วก็สูงด้วย เหอะๆๆ ทหารที่ด่านใส่ให้เป็น "นาง" ซะงั้น(นึกว่าเป็นภรรยาคุณพ่อ) เซ็งจริง...คิดเข้าข้างตัวเองอยู่ว่าคงไม่ได้เป็นเพราะเราหน้าแก่แต่เด็กหรอกนะ แค่ตัวหญ่ายไปหน่อย อิอิ

ดูเหมือนเรียกว่า ด่านห้วยโก๋น นะครับ ไม่ใช่ห้วยโกร้น ไม่มีตัว ร

เดี๋ยวจะกลับไปแก้ครับ

เห็นภาพแล้วก็คิดถึงวันเวลาเก่าๆ จัง อยากไปเที่ยวอีก แต่ไม่แน่ใจว่าจะหวนอดีตกลับมาได้หรือเปล่า เพราะแต่ละคนก็มีชีวิตที่แตกต่างกันออกไป แถมมีภาระมากขึ้น พี่นางกับพี่บุ๋มก็มีลูกไปแล้ว เวลาท่องเที่ยวแบบสาวๆ ก็หายไป รูปแบบการท่องเที่ยวก็เปลี่ยนไป เจ๊นางก็เดินทางไปท่องเที่ยวญี่ปุ่นกับพี่วัตร ยายบุ๋มก็ท่องเที่ยวกับครอบครัว เราก็ยุ่งแต่งานวิจัย แต่ยังไงก็ยังเก็บไปว้ในความทรงจำ ขอบใจในมิตรภาพ

คิดถึงรสชาติส้มตำลาวจัง ลำขนาดเลย และยังคงจำบรรยากาศการเดินทางทริปนี้ ประทับใจมาก สนุกมากและมอมแมมมากๆ คราวหน้าถ้ามีโอกาสดีดี หนีลูกและหนึคนใช้ที่บ้านมาแอ่วกันเหอะ อิอิ

จะมาบอกคุณหมอว่า KM เรียบร้อยแล้ว ไม่รู้คุณหมอจำได้เป่าส่งสัยลืมไปแล้ว สะวัดดีค่ะกับหน้าหนาวๆๆๆๆๆๆ

สวัสดีครับหมอชาติ สบายดีนะครับทรงผมใหม่เท่ห์ซะจนเกือบจำไม่ได้..ขอบคุณสำหรับบรรทึกความทรงจำกับทริปดีๆ ที่คงหาไม่ได้ถ้าไม่มีสองหมอ หมอชาติ หมอแอร์ ไปน่านกี่ครั้งก็ประทับใจ แต่ทริปนี้สุดๆ ตั้งแต่ลืมกระเป๋าไว้หน้าบ้านแล้ว หุหุหุ ได้ข้ามไปลาว ไปนั่งโซ้ยตำซั่ว กะ เบยลาวนี่ สุดยอดจริง ถ้าหมอเจอ หมอแอร์ กับ ดร.บุญเฮือนฝากความระลึกถึงด้วยนะ เดือนหน้าพี่ก็กลับล่ะ ว่างๆมานั่ง "ชิม"สาเกด้วยกันนะครับ...