Group Blog All Blog |
เดือนที่ 2 เดือนแรกผ่านไปอย่างรวดเร็ว ช่วงสัปดาห์ที่ 2-5 พอรู้ว่าท้องก็ยังชิว เป็นช่วงที่เหมือนไม่แน่ใจว่าตกลงท้องจริงเหรอ ไม่มีอาการอะไร ยังดำเนินชีวิตปกติ แต่ระมัดระวังตัวมากขึ้น ช่วงสัปดาห์ที่ 6-8 รู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้ามาก ภาวนาให้ถึงถึงสัปดาห์ที่ 7 ไว ๆ เพราะหมอนัดดูหัวใจลูก พอได้เห็นก็ไม่ตื่นเต้นมากนะ บางคนบอกว่าน้ำตาไหล ปลื้มใจ แต่เราก็แค่ยิ้ม ๆ ดีใจที่เห็นหัวใจเค้า ไม่ได้น้ำตาไหล ไม่ได้ตื่นเต้นจนตัวสั่น ออกแนวเฉย ๆ มากกว่า ตอนที่หมอหาหัวใจ แอบใจเสียด้วย เพราะหมอหาอยู่สักพักกว่าจะเจอ เราก็กลัวว่าจะไม่เจอ พอเจอหมอก็บอกว่า ตรงนี้คือหัวใจ ดวงเล็กมาก แต่เต้นแรง เสียงเหมือนม้าควบเลย กุบกับๆๆๆๆ เสียงดังอึกทีกครึกโครมมาก ^^ ตอนนี้ลูกขนาดเท่าเม็ดข้าว เล็กมาก แล้วหมอก็ให้โฟเลต กลับมากินเหมือนเคย กลับบ้านก็ระวังตัวมากขึ้น เพราะมีแต่คนบอกว่าช่วงนี้โอกาสหลุดสูง ตอนนี้หมอนัดอีกทีตอน สัปดาห์ที่ 10 ภาวนาให้เห็นเป็นตัว มีแขน ขา หัว อยากเห็นเร็ว ๆๆๆ ตื่นเต้นหน่อย ๆ ตั้งแต่ท้องเนี่ยะ แต่ละวันผ่านไปช้ามาก ทั้งรอให้เค้าโตไว ๆ อยากเห็นพัฒนาการ และด้วยอาการแพ้ ระยะหลังช่วงเดือนที่ 2 อาการเบื่ออาหารมากขึ้น ไม่อยากกินอะไรเลย บางอย่างก็กินไม่ได้ กินได้แค่ข้าวมันไก่ น้ำมะพร้าว ยาคูลย์ ไม่อยากกินข้าว ไม่อยากกินเค้ก ไม่อยากกินขนม อารมณ์เหมือนคนอกหัก เบื่อ ๆ ไม่อยากทำไร อยากนอน แต่ก็พยายามกินให้มากที่สุด รู้สึกท้องว่างตลอดเวลา คลื่นไส้หลังกินยามื้อเช้า วิงเวียน จะเป็นลม อ่อนเพลีย ตื่นเป็นเวลา ตอน 03.30 , 05.30, และ 6.00 น. พี่เจี๊ยบบอกว่าถ้าไม่อยากแพ้ท้อง ลืมตามาให้กินเลย นอนกินด้วย แล้วค่อยลุก ทุกวันนี้ลืมตา 05.30 แล้วก็กินขนมปังเปล่า แล้วนอนต่อ ตื่นอีกที 06.30 อาบน้ำ กินอาหารเช้า แล้วมาทำงาน ก็ไม่อ้วกนะ แค่คลื่นไส้หลังจากทานยา ทรมารนะ แง ๆๆ อยากให้ผ่านไปไว ๆ เหนื่อยอ่ะ ไม่หนุกเลย ป๊อปก็น่ารักนะ ช่วงที่อยู่ด้วยกันดูแลทุกอย่าง ทำกับข้าวให้กิน คอยไปหาของที่อยากกินมาให้ ซักผ้า ล้างห้องน้ำ กวาดห้อง รีดผ้า เตรียมอาหาร อุ๊แค่นั่ง ๆ นอน ๆ ไม่ต้องทำไรเลย ป๊อปดูแลและตามใจทุกอย่าง ตอนนี้ป๊อปไปทำงานเดือนนึง ต้องดูแลตัวเอง กำลังพีคเลย เป็นช่วงที่จะแพ้ท้องหนัก แต่ตอนนี้อาการไม่มากเท่าไหร่ ยังพอรับมือได้ ไม่อ้วก แค่เบื่ออาหาร ไม่อยากกินอะไร มีคลื่นไส้บ้าง เพลีย ๆ ไม่มีแรง รอให้ป๊อปกลับบ้าน ตั้งแต่ท้อง รู้สึกอยากอยู่ใกล้ ๆ อยากอ้อน อยากกอด อยากซุก สู้ ๆ ลูกน้อยในท้องก็น่ารัก พอป๊อปไม่อยู่เค้าก็ไม่แสดงอิทธิฤทธิ์มาก ช่วยกันเต็มที่ เราจะผ่านไปด้วยกันนะลูก อ่านแล้วปลื้ม เพราะว่าผ่านจุดนี้มาแล้วเหมือนกัน การได้เป็นแม่คน มันสำคัญยิ่ง เพราะมันต้องรับผิดชอบชีวิตอีกหนึ่งชีวิต เหนื่อยแต่มีความสุขมากๆ ค่ะ
โดย: ขวัญ (ไวตามินซีจี๊ดจ๊าด ) วันที่: 24 กรกฎาคม 2557 เวลา:13:53:44 น.
มาส่งกำลังใจให้คุณแม่ ก้าบบบ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ โดย: Megeroo วันที่: 8 สิงหาคม 2557 เวลา:18:05:08 น.
|
oumon
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ยินดีที่รู้จักค่ะ มิตรภาพสวยงาม ไม่คิดว่าจะได้เจอที่นี่ แต่แล้ว... มิตรภาพผ่านตัวอักษร มันสวยงามกว่าที่คิดค่ะ Friends Blog
Link |
แวะมาทักทายพร้อมกับการให้กำลังใจ จร้า
ปล ลืมกันรึยังน้าา
เค้าหายไปนาน อาจจะลืมกันแล้วก็เป็นได้ อิอิ