Maria-sama ga Miteru:Volume1 แปลไทย(ส่วนที่7)

Maria-sama ga Miteru:Volume1 (ส่วนที่ 7)


เหล่ากุหลาบที่เหลือหันหน้าเข้าหากัน ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใด แต่เสื้อผ้าและโปสเตอร์ก็ถูกสั่งทำไปหมดแล้ว และก็ใกล้จะได้เวลาลองชุดแล้วด้วย อีกทั้งการจะปรับบทใหม่ก็ทำได้ลำบากเกินไป ดูเหมือนจะเป็นการถกเถียงที่ยากจะหาข้อสรุปได้

"อย่างไรก็ตาม การบังคับให้เธอเต้นรำกับผู้ชายก็ไม่ดีเหมือนกัน ทั้งกับซาจิโกะและกับพวกเราเอง"

"เห็นด้วย คนที่บังคับรุ่นน้องให้ทำสิ่งต่างๆ ไม่สมควรที่จะเป็นผู้นำในสภานักเรียน อีกทั้งซินเดอเรลล่ายังเป็นงานของเราเองด้วย"

"แต่จะให้เปลี่ยนบทตอนนี้ก็ยากเกินไปนะ"

โรซา จิกองเต พูดแทรกเข้ามากลางบทสนทนาของโรซา ชินองซี และโรซา ฟัวติด้า

"งั้นเราก็ต้องทำให้ซาจิโกะอยากจะแสดงเป็นซินเดอเรลล่าให้ได้"

"แม้ว่าเราจะเปลี่ยนบทเจ้าชายไม่ได้งั้นเหรอ?"

"ใช่ แล้วก็ไม่ต้องเปลี่ยนคนแสดงด้วย"

โรซา จิกองเตอธิบาย

"มาเดิมพันกันเถอะ"

"เดิมพัน?"

"การบังคับให้เธอรับบทซินเดอเรลล่ามันไม่ยุติธรรม งั้นเราก็น่าจะให้โอกาสซาจิโกะซะหน่อย ถ้าเธอแพ้ เธอก็คงจะยอมรับการลงโทษนั้นเอง"

เข้าใจแล้ว

แต่อย่างไรก็ตาม ดูๆไปแล้ว ก็เหมือนกับว่า โรซา จิกองเตจะมั่นใจเต็มที่ว่าซาจิโกะซามะจะแพ้แน่ๆ

โรซา จิกองเตกระซิบข้างหูของโรซา ชินองซีและโรซา ฟัวติด้า ทั้งคู่นั้นเห็นด้วย ดูเหมือนว่าเธอจะใช้นิสัยที่ดื้อดึงของซาจิโกะซามะให้เป็นประโยชน์

"แล้วถ้าหนูชนะล่ะคะ?"

ซาจิโกะซามะถามเรียบๆ

"พี่สัญญาว่าคราวนี้เธอจะไม่ต้องเล่นเป็นซินเดอเรลล่าก็ได้"

"เข้าใจแล้วค่ะ งั้นหนูรับคำท้า"

"พี่ยอมรับทั้งๆที่ยังไม่ทราบเงื่อนไขเลยนะคะ ซาจิโกะซามะ"

ยูมิโพล่งออกมา แม้ว่ามันจะเป็นการพูดแทรกก็ตาม

"ไม่เป็นไร ถึงพี่แพ้ ผลที่ได้มันก็ไม่ต่างกันอยู่ดี"

ท่าทางซาจิโกะซามะจะเป็นนักเดิมพันตัวยง แม้ว่าเธอจะเป็นคนพิถีพิถัน แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รังเกียจการท้าทายใดๆ

"เอาล่ะ สำหรับคำร้องของยูมิซังนั้น พี่จะเป็นคนอธิบายกฎของการเดิมพันให้ฟังเอง"

โรซา จิกองเตพยายามกลั้นหัวเราะ

"หัวข้อของการเดิมพันก็คือ ซาจิโกะจะสามารถทำให้ยูมิซังเป็นน้องสาวได้หรือไม่ ซาจิโกะเลือกเดิมพันว่า"ได้""

"หา!?"

คนที่ตกใจมากที่สุด ไม่ใช่ใคร แน่นอนว่ายูมินั่นเอง

(หนูคิดว่าเรื่องนี้มันจบไปแล้วนะคะ!?)

"เธอถูกปฏิเสธไปแล้วครั้งหนึ่ง การจะทำให้ยูมิซังยอมรับสร้อยกางเขนของเธอได้ก่อนงานเทศกาลโรงเรียนจึงเป็นไ ปแทบไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ถ้าเธอทำได้ เธอชนะ แล้วเธอก็จะได้เล่นเป็นตัวประกอบเท่านั้น"

"เข้าใจแล้วค่ะ ถ้าหนูไม่อยากจะไปจับมือกับหัวหน้าคณะกรรมการโรงเรียนฮานาเดระ หนูก็ต้องขอยูมิเป็นน้องสาวให้ได้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ใช่ไหมคะ?"

"ใช่แล้ว แล้วเราก็จะไม่เข้าไปเกี่ยวข้องด้วย จะแพ้หรือชนะขึ้นอยู่กับเธอ พี่ว่าเงื่อนไขมันก็ยุติธรรมดีนะ หรือว่าไง?"

"ดีกว่าที่คิดอีกค่ะ"

ซาจิโกะซามะดูมั่นใจเต็มเปี่ยมว่าจะชนะแน่

"อ้อ แล้วก็อีกอย่างหนึ่ง"

โรซา จิกองเตหันมาหายูมิแล้วพูดว่า

"แค่ไม่ยอมรับสร้อยกางเขนก็พอ แต่ถ้าเธอยอมรับแล้วล่ะก็ บทของซินเดอเรลล่าก็จะว่าง แล้วเธอก็ต้องมาแสดงแทนด้วย"

"เอ๋ ทำไมเป็นหนูล่ะคะ?"

"พูดอะไรของเธอน่ะ? ก็เมื่อเธอรับสร้อยนั้นแล้ว เธอก็จะเป็นน้องสาวของซาจิโกะ มันก็เป็นหน้าที่ของเธออยู่แล้ว ที่จะต้องมารับบทแทนท่านพี่ของตัวเอง?"

พวกพี่เพี้ยนไปแล้วเหรอคะ?

"นะ...หนู แทนที่ซาจิโกะซามะไม่ได้หรอกค่ะ เป็นไปไม่ได้!"

"ไม่ต้องกังวลหรอกน่า ตราบใดที่เธอไม่ยอมรับสร้อยกางเขน ซาจิโกะก็แพ้แน่ๆอยู่แล้ว"

ไม่ต้องเดาก็รู้ โรซา จิกองเตคงอยากจะบอกว่า ถ้ายูมิพลาดมันก็คงจะน่าสนุกดี

"งะ...งั้นนี่ก็ไม่ใช่การเดิมพันระหว่างพี่ๆกับซาจิโกะซามะ แต่เป็นการเดิมพันระหว่างซาจิโกะซามะกับหนู..."

"จะว่างั้นก็ได้จ้ะ อ้อ แล้วก็ถ้าเธอจะนึกเสียใจล่ะก็ เสียใจในความใจบุญสุนทานของเธอที่คิดจะช่วยซาจิโกะเถอะนะจ๊ะ"

คำกล่าวของโรซา ฟัวติด้าที่ว่า"ใจบุญสุนทาน"นั้น ออกจะห่างไกลจากความเป็นโรงเรียนสตรีลิลเลียนไปซักหน่อยนะ

.....................................................................................

"ไม่อยากจะเชื่อเลย"

ซึทาโกะซังพึมพัมขณะที่เดินไปตามถนนที่ขนาบข้างด้วยต้นแปะก๊วย

"ทำไมเธอไม่บอกว่า"รับค่ะ"ไปซะเลยล่ะ ถ้ายูมิซังได้เป็นน้องสาวของซาจิโกะซามะแล้ว เราจะได้เจรจากันได้ง่ายหน่อย"

พระอาทิตย์ในฤดูใบไม้ร่วงลับของฟ้าไปค่อนข้างเร็ว เมื่อยูมิกลับออกมาจากคฤหาสน์กุหลาบก็เป็นเวลาโพล้เพล้แล้ว

"นี่ ซึทาโกะซัง เธอกังวลเรื่องรูปถ่ายนั่นมากกว่าฉันมาตลอดเลยใช่ไหมเนี่ย?"

"แน่นอนสิจ๊ะ เธอคิดว่าฉันเป็นใครเหรอ?"

มือหนึ่งแห่งชมรมถ่ายภาพ ทาเกชิม่า ซึทาโกะซังไง

"แต่มันก็น่าสนใจดีจริงๆนะ"

ซึทาโกะซังพูดเหมือนกับโรซา จิกองเต

"ก็เพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องของเธอเองน่ะสิ"

"จะว่างั้นมันก็ใช่เหมือนกันแฮะ แต่ว่านะ ตอนนี้เป็นโอกาสเก็บเกี่ยวของยูมิซังแล้วล่ะนะ ถ้าเป็นเรื่องของท่านพี่คนอื่นก็ว่าไปอย่าง แต่ในเมื่อฝ่ายตรงข้ามเป็นซาจิโกะซามะแล้วล่ะก็ มันก็ขึ้นอยู่กับเวลาแล้วล่ะว่าจะเมื่อไหร่ ยิ่งคิดว่ามีเส้นตายมากำหนดไว้แล้วด้วยเนี่ย ยิ่งน่าสนุกเข้าไปใหญ่"

"เธอคิดว่าซาจิโกะซามะจะชนะงั้นเหรอ ซึทาโกะซัง?"

"ก็เพราะว่ายูมิซังน่ะดูจะอ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้เอาง่ายๆน่ะสิ"

"..........."

จะว่าไปแล้ว ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกันแหล่ะ ถ้าโดนโจมตีซึ่งๆหน้าแบบนั้น คงไม่ต้องสงสัยเลยว่าฉันคงต้องพยักหน้ารับแน่ๆ

"แต่มีบทซินเดอเรลล่าเป็นเดิมพันแบบนี้ ฉันจะแพ้ไม่ได้"

ยูมิชูหมัดขึ้นเรียกความมั่นใจ แต่ซึทาโกะซังกลับบอกว่า "แบบนั้นมันฟังดูเหมือนว่าเธออยากแสดงบทนั้นมากกว่านะเนี่ย"

เมื่อทั้งคู่เดินมาถึงรูปปั้นพระแม่มารี ก็หยุดยืนและพนมมือ นี่เป็นธรรมเนียมปฏิบัติเมื่อเข้าออกโรงเรียน อย่างน้อยวันละหนึ่งครั้ง แต่โดยทั่วไปแล้ว นักเรียนก็จะทำกันทุกครั้งเมื่อเดินผ่านรูปปั้นของพระองค์

(พระแม่มารีขา วันนี้มีแต่เรื่องยุ่งยาก ถ้าเป็นไปได้ ได้โปรดให้หนูกลับไปใช้ชีวิตตามปกติเหมือนเมื่อก่อนด้วยเถอะค่ะ)

ยูมิลืมตาและหมุนตัวกลับ แล้ว....

"เดี๋ยวก่อนสิจ๊ะ"

เดจาวูเหรอเนี่ย เสียงเยียบเย็นดังมาจากพระแม่มารีเหมือนเมื่อตอนเช้า

"ซาจิโกะซามะ..."

ไม่รู้ว่าเธอวิ่งมาหรืออย่างไร แต่เธอกำลังหอบน้อยๆ และยืนอยู่ห่างยูมิราวๆสิบเมตร

"จำเอาไว้นะ พี่ต้องทำให้เธอเป็นน้องสาวของพี่ให้ได้เลย"

แม้จะยืนอยู่ท่ามกลางผลแปะก๊วยที่ร่วงหล่น แต่ร่างของซาจิโกะซามะที่ยืนตรงและประกาศคำท้าทายก็งดงามเป็นอย่างมาก

"ลาก่อนจ้ะ ขอให้กลับบ้านโดนสวัสดิภาพนะจ๊ะ"

หลังจากกล่าวคำลาแล้ว ซาจิโกะซามะก็ยิ้ม แล้วเดินลับหายไปทางอาคารเรียน

"เท่สุดๆไปเลยเน๊อะ"

ซึทาโกะซังกล่าวชมขณะมองตามเธอไป

แม้แต่ยูมิเองก็ยังรู้สึกว่า ความตั้งใจของเธอนั้นพังทลายไปหมดแล้ว

Maria-sama ga Miteru:Volume1 (ส่วนที่ 7 จบตอนที่ 1)

Create Date : 25 ตุลาคม 2551		0 comments
Last Update : 25 ตุลาคม 2551 19:34:49 น.
Counter : 1167 Pageviews.
Share Tweet