คนที่ปั้นวาทนี้คงคิดว่ามัน ใหม่ เจ๋ง cool สมกับเป็นคนยุค 5 G เปล่าเลย เสียใจด้วยนะจ๊ะ มีคนคิดและพูดแล้วเมื่อ 30 ปีที่แล้ว

เมื่อสัก 30 ปีก่อน คุณป้าคนหนึ่งมาเล่าเชิงปรับทุกข์ว่า ลูกชายวัยรุ่นพูดประโยคนี้กับแก
แกเพียงแต่เล่า เราก็เพียงแต่ฟังและงงๆ

แกไม่ใช่คนมั่งมี ทำงานงกๆ หลายอย่างเพื่อให้ลูกทุกคนได้เรียน และก็ดูจะรัก ตามใจคนนี้มาก แต่เทียบไม่ได้หรอกกับการตามใจลูกของคนยุคนี้

ได้ข่าวว่าเมื่อเรียนมหาลัยเขาก็ใช้เงินเยอะกับสาว ที่ล้วนเป็นเงินแม่ สาวใช้ประโยชน์คุ้มแล้วก็ทิ้งไปกับฝรั่ง

พอทำงาน ก็มีปัญหา วุ่นวายกับเลยเถิดกับคนมีครอบครัว อีลุงตุงนัง

และท้ายที่สุดจากคนที่ทำงานเป็นระดับผู้บริหารสูงสุดของบริษัทก็ตกงานเพราะเรื่อง “กาเม” แล้วไม่สามารถหางานอะไรทำได้อีกเลย ครอบครัวทุกข์ยาก

เขาว่าพ่อแม่ว่าเพราะกาเม จึงมีเขา แต่ตลอดทั้งชีวิตเขาก็มั่วสุ่ม ทำผิด และชีวิตก็พัง เพราะสิ่งที่เขาว่าพ่อแม่นั่นแหละ

จะบอกเตือนคนที่กำลังโลดแล่นไปตามเส้นทางนี้คงลำบาก

ต้องปล่อยเขาไป พูดเขียนอะไรที่ไม่ถูกหูถูกใจ ไม่ใช่พวก เราจะเป็นคนยุคเก่าเน่าสนิทและเจอคำด่าที่ไม่น่าเชื่อว่าออกมาจากปากของคนที่ใส่เครื่องแบบคนเรียนหนังสือ

เรื่องอย่างนี้มันต้องใช้เวลา มาช้าหรือเร็ว แต่มาแน่ ไม่ใช่แช่ง มันเป็นสัจจธรรมของชีวิต

เมื่อทุกข์ ผิดหวัง ล้มเหลว ทำไมทำอะไรก็ไม่สำเร็จ ไม่เป็นอย่างที่หวัง ร่วมแก็งร่วมก๊วนกับเขา แล้วก็ไม่ยังกะรุ่ง ไม่ต้องสงสัย หาเหตุ “กรรม” จัดสรรให้ตามที่ท่านจัดเตรียมไว้เอง