ตอนนี้โอเลี้ยงอายุ ประมาณ 13 ปีแล้ว เขาว่าจะเทียบกับคนก็เอา 7 คูณ เท่ากับ 91 ปี จึงเป็นปู่แล้ว
ความที่เขาเป็นหมาที่กินน้ำเก่ง ขยันวิ่งขยันเดิน จึงยังแข็งแรง ขนเป็นมันปลาบ
แต่ขาเขาไม่แข็งแรง เป็นมาแต่เล็ก ไม่ทราบเพราะอะไร พออายุมากก็สั่น เป๋

ที่น่าห่วงคือ เขาตาบอดเกือบสนิทแล้ว จึงเดินชนนั่นนี่โน่นไปเรื่อย
ต้องเคลียร์พื้นที่ ให้ของทุกอย่างอยู่ติดผนัง

เขี้ยวเขายังมี แต่เขาไม่ค่อยกินอาหารเม็ดแล้ว เขาจะกินก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่ ผัดใส่ไข่ ใส่แฮม ใส่ผัก ตอนแก่กลายเป็นหมามีระดับ

นอกจากนี้ความชราทำให้การอึฉี่ไม่ค่อยเป็นที่เป็นทาง
จริงๆเขาก็พยายามจะบอก ถ้าเราตื่น พาเขาไปส้วม ก็หมดปัญหา แต่บางทีเราไม่ตื่น เขาก็ทำห้องเราเป็นส้วมไปเลย
ปล่อยมาแล้ว เขาจะรู้ตัวว่าผิด จะไปนั่งแอบๆ

เขาเป็นหมาที่รู้ หลังจากนั้นเขาก็ไม่เข้าห้องนอน จะนอนนอกห้องเอง แต่ยังอยู่ในบ้าน ซึ่งก็ต้องพาเขาออกมาฉี่กับอึ อย่างละรอบ

ปกติขาหลังก็ไม่แข็งแรง พอชรา ยิ่งแย่เลย ขาหน้ายัน แต่ขาหลังตั้งไม่ได้ เราพยายามจะช่วยยกก้น แต่พ่อคุณจะกัด เราเลยต้องใช้มือฝรั่ง เข้าประคองช้อนก้น เขาจึงลุกได้

ใครมาเห็นคงว่าเราหยาบคาย ใช้เท้ากับเขา

เคราะห์ซ้ำกรรมซัด วิบัติเป็น ตี 1 ตี 2 เขาต้องออกมาฉี่ และจะงัวเงีย เดินไม่รู้ทางอยู่นาน
เรามีทางลาดใช้เข็นรถแม่ ช่วงบนค่อนข้างสูง
โซซัดโซเซ ออกมา เข้าจะชอบไปไต่ๆอยู่แถวทางราด ไปดมกลิ่นแมว ข้างบ้านที่ชอบมาเย้ยเขี้ยวโอเลี้ยง

ปกติก็ต้องคอยดูคอยกัน วันซวย โอเลี้ยงตกลงไปจากทางราด ตรงช่วงที่สูงที่สุด

น้ำหนักทั้งตัวลงไปทับ ขาข้างที่แย่อยู่แล้ว กว่าจะลุกได้นานโขอยู่ เราไม่กล้าเข้าใกล้ เธอกำลังหงุดหงิด

นับแต่วันนั้น เข้าใกล้ไม่ได้ ลูบหัวไม่ได้ พ่อจะกัดท่าเดียว ทั้งๆที่พยายามให้เขารู้ตัวเรียกเบาๆ ก่อนเพราะเขามองไม่เห็น เขาก็จะไม่ค่อยให้ถูกตัว

ผ่านมา 4-5 วันแล้วเหมือนดีขึ้น บางทีเขาคงลืมตัววิ่ง กระโดดขึ้นลงบันได คงอยากบอกว่าปู่ยังไหวอยู่ เต๊ะปิ๊บได้

ยังงัยก็ตามเพื่อป้องกันการตกร่องตกรู เราจึงต้องจำกัดพื้นที่ของเขา ไม่ให้ไปตกนั่นตกนี่ ท่อระบายน้ำ แต่บางครั้งเขาก็ไปติดอยู่ใต้โต๊ะใต้เก้าอี้ ใต้พุ่มไม้เตี้ยๆ ต้องบอกให้ใส่เกียร์ถอยๆ จึงออกมาได้

พ่อแม่ยังไม่เคยต้องปรนนิบัติวัตถากขนาดนี้เลยนะเธอ

ก็ประคับประคองกันไป ที่บ้านจะเลี้ยงจนตายคาบ้านทุกตัว แต่โอเลี้ยงนี่อายุยืนที่สุดและตาบอดที่ไม่เคยมีตัวไหนเป็น