|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ถูกทิ้งให้เดียวดาย
หลังจาการอยู่เวร ER ในวันอาทิตย์ และอยู่เวรเด็กแทนเพื่อนในวันจันทร์แล้ว พอถึงวันอังคาร Extern ไอติมก็ต้องอยู่เวรเด็กของตนเองต่ออีกหนึ่งวัน สภาพตอนต้นเวรก็แทบไม่ต่างอะไรกับผิดิบตายซากอยู่แล้ว ยิ่งเมื่อวันจันทร์มีน้องอายุ ๑๓ ปีสงสัยไข้เลือดออกช็อคมา แค่นั้นก็ต้องเฝ้าไปครึ่งคืนแล้ว ไม่นับไอ้พวกแล็บแล้วก็เคสยิบๆย่อยๆอีก เย็นวันอังคารก็เหมือนเคย เต็มไปด้วยการตามแล็บบ้าบอยิบย่อย ฝนก็ตก ตึกเด็กเล็กกับเด็กโตแยกกัน Extern ไอติมก็ไม่มีร่ม ก็ตากฝนแหมะๆเดินไปเดินมา
มาเกิดเรื่องเอาอนสามทุ่มครึ่ง พยาบาล ICU รายงานผลแล็บเด็กที่สงสัยช็อคจากไข้เลือดออก ค่าความเข้มข้นของเลือด (Hematocrit) เหลือแค่ ๒๐% จากของเดิม ๓๑% และมีค่าแคลเซียมในเลือดต่ำ ซึ่งมันน่าจะแปลได้ว่าเด็กมีเลือดออกมามากและกำลังแย่ลง แต่พอไปดูเด็กแล้วก็นั่งยิมแย้มแจ่มใสความดันปกติดี Extern ไอติมแทบลมจับเมื่อทราบว่าพยาบาลไปเอาเลือดจากเส้นเลือดข้างเดียวกับที่ให้น้ำเกลือ ซึ่งมันไม่มีประโยชน์อะไรเลยในการแปรผลเนื่องจากน้ำเกลือจะเจือจางเลือดในบริเวณนั้นๆ
Extern ไอติมพยายามโทรรายงานอาจารย์เวร “หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้......” และหลังจากผ่านปครึ่งชั่วโมง “ตรู๊ด......ตรู๊ด.....ตรู๊ด.....ตรู๊ด......ตรู๊ด.....ตรู๊ด.....ตรู๊ด......ตรู๊ด.....ตรู๊ด.....” เสียงรอสายนานเหมือนชั่วกัลป์ ไม่มีการตอบรับใดๆ Extern ไอติมสติแตกแล้ว พยาบาลต้องการให้รายงานอาจารย์ก่อนเจาะซ้ำ ส่วน Extern ไอติมรู้อยู่แก่ใจว่ายังไงก็ต้องเจาะตรวจซ้ำแต่ทำอะไรไม่ได้..... Extern ไอติมตัดสินใจโทรไปรบกวนอาจารย์เจ้าของไข้ซึ่งไม่ได้อยู่เวรวันนั้น ซึ่งก็ได้รับความอนุเคราะห์เป็นอันดี
เคราะซ้ำกรรมซัด โรงพยาบาลศิริราชจะขอ Refer (ส่งต่อผู้ป่วย) เคสปอดปวมมาที่โรงพยาบาลตำรวจ ทางห้องฉุกเฉินติดต่ออาจารย์ไม่ได้ ก็โทรมาหา Extern ไอติมอีก Extern ไอติมก็ยิ่งสติแตกมากขึ้นเรื่อยๆ
จนกระทั่งห้าทุ่มเศษ มีเด็กเป็นไข้เลือดออกกับเด็กออกหัดมาแอ้งแม้งอยู่ที่ ER Extern ไอติมตรวจไปก็คิ้วขมวดไป “เอาไงดีว้า...เอาไงดีว้า...” ในใจนี่อยากร้องกรี๊ดๆๆๆ แต่ต้องตีสีหน้าเคร่งขรึมให้ผู้ป่วยตายใจว่าไม่มีอะไร มันก็แค่โทรหาอาจารย์ไม่ได้ สองครั้งก็แล้ว สามก็แล้ว พพี่พยาบาลตามอาจารย์หัวหน้าภาคก็แล้ว... โชคดีที่ไปห้ามพยาบาลพี่ Resident เด็กได้ทัน (พยาบาลเข้าใจผิด คิดว่าพี่กับอาจารย์เป็นแฟนกัน แฟนพี่เค้าอยู่แผนกจักษุต่างหาก)
เวลาล่วงเลยมาถึงตีหนึ่ง.... พี่พยาบาลหมดปัญญาช่วย Extern ไอติมหมดปัญญาโทรตามอาจารย์เวร จึงตัดสินโทรหาอาจารย์อีกท่านเดิมซึ่งออกไปอยู่เวรข้างนอก เรื่องราวต่างๆจึงจัดการต่อไปได้ด้วยดี (มั้ง)
ทั้งเหนื่อย ทั้งโทรมจากการอยู่เวรติดกันวสามวัน ทั้งเครียด จากการตามอาจารย์ไม่ได้ Extern ไอติมก็ถึงแก่กาลกิริยาหมดสภาพ (ดีกว่ากาลกิริยาตายนิดนึงตรงที่ฟื้นขึ้นมาได้) รุ่งเช้า
อาจารย์ “ขอโทษที โทรศัพท์พี่เสีย Network error น่ะ”
Extern ไอติม “..........”
ปล. วันนี้ออกไปกินข้าวกับเพื่อนรัก (ภายหลังอาการหมดสภาพดีขึ้น) คุยกันถึงความหลังตอนดีดขี้มูกใส่... ชี้ให้ดูดาวพฤหัสหน่อยหนึ่ง ไม่ได้เห็นเพื่อนไม่แต่งหน้ามานานละ จริงๆแล้วชอบแบบนี้มากกว่านะ น่ารักกว่ากันแยะเลย
Create Date : 06 สิงหาคม 2551 |
|
4 comments |
Last Update : 6 สิงหาคม 2551 23:47:47 น. |
Counter : 543 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: แมวถุงทอง (wp_pinkham ) 7 สิงหาคม 2551 10:30:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: prezcot 7 สิงหาคม 2551 22:35:06 น. |
|
|
|
|
|
|
คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]
|
ดูเผินเผินเหมือนบ้าปัญญาอ่อน ดูนานนานแล้วหลอนคล้ายคล้ายผี ดูดูไปเหมือนว่าไม่มีดี ดูอีกทีดู"................"
เติมเองตามใจชอบเลยครับ
|
|
|
|
|
|
|