BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : It's none of our business

It's none of our business

อันว่าโรงพยาบาลตำรวจนั้น ชุกชุมไปด้วยผู้ป่วยชาวต่างชาติ ที่นี่ เราพบผู้ป่วยได้หลากหลายมาก ตั้งแต่ฝรั่งชาวยุโรปผิวขาว พวกผิวดำ คู่รักชาวพม่าเชื้อสายเนปาลที่พูดไม่ค่อยจะรู้เรื่อง มาด้วยครรภ์ไข่ปลาอุก คนพเนจรชาวกานา หรือหญิงแม่ลูกอ่อนจาไมกา ที่พูดไทยก็ไม่ได้ อังกฤษก็ไม่เป็น พี่ต้องสื่อสารด้วยภาษาใบ้ แบ๊ะๆ

ที่น่าประทับใจก็คือ เคยมีสาวชาวเกาหลีมาหลบฝนอยู่ใต้ป้ายโฆษณา อนิจจา ป้ายโฆษณาคงโดนขโมยขันนอตไปขาย(ยิ่งในยุคข้าวยากหมากแพงแกงราคาสูง) หรือไม่ก็พายุลมแรงพัดซะจนป้ายตกลงมา ปะเหมาะเคราะห์ดีไม่โดนหัว แต่ดันไปโดนขาที่ข้อเท้า เวรแปลเอาใส่รถเข็น เข็นครึกๆๆมาที่ ER หมอกับพยาบาลมองหน้ากันทำตาปริบๆ คุณเธอไม่พูดอะไรซักคำ ไม่ร้องซักแอะ ไม่แน่ใจว่าตกใจจนพูดไม่ออกหรือฟังไม่รู้เรื่องกันแน่ จะซักถามอะไรยังไงก็ไม่ได้

ทันใดนั้น เพื่อนของเธอก็ถือแฟ้มของผู้ป่วยโผล่เข้ามา ดูท่าทางมีความรู้และอยู่เมืองไทยมาพักหนึ่ง ดูไม่ตื่นกลัวและน่าจะสื่อสารกันได้ พยาบาลยิงคำถามไปทันที “Can you Speak English” เขาตอบกลับมาทันควัน “อืม...ได้ค่ะ แต่ภาษาไทยดีกว่าค่ะ” ไม่รู้ว่าเพื่อนนคนนี้มาอยู่เมืองไทยนานหรือว่าอย่างไร แต่พูดไทยได้ชัดถ้อยชัดคำมากเพื่อนคนนี้ก็เลยทำหน้าที่ล่าม แปลภาษาไทย-เกาหลี หมอกับพยาบาลก็เป็นอันสบายไป

วันนี้ ก็มีชาวต่างชาติเดินเข้ามา หน้าตาดูซูบซีดอิดโรยและเต็มไปด้วยรอยสัก แต่สำเนียงชัดถ้อยชัดคำแบบผู้ดีอังกฤษ หอบสมบัติบ้าพะรุงพะรังเข้าประตูมา ประวงประวัติก็ไม่ได้ทำ มาถึงก็มาสอบถามเรื่องจะมาซื้อยาอะไรก็ไม่รู้ มีจดหมายจาก รพ. บำรุงราษฎร์มาด้วย ให้ตาย ลายมือหมอบำรุงราษฎร์นี่อ่านยากชะมัด แต่ทำนองว่าที่บำรุงราษฎร์ไม่มี Methadone (อนุพันธุ์ของฝิ่นชนิดหนึ่ง เป็นญาติห่างๆของมอร์ฟีน ใช้รักษาโรคติดมอร์ฟีนได้) ส่วนอีฝรั่งนี่กลับขอซื้อยาแก้ปวดอะไรก็ไม่รู้ชื่อ Brutane อะไรนี่แหละ จำได้ไม่ถนัด ที่รู้ว่าเป็นยาแก้ปวดก็เพราะมาเปิดตำราเอาทีหลัง

ทางฝรั่งคนนี้ก็พร่ำบ่นถึงความเหนื่อยยากว่ามันมาที่โรงพยาบาลนี้สามสี่ครั้งแล้วไม่มีหมอจิตเวชจ่ายยาให้มันเลย มันต้องมาอีกวันนี้(แต่มันก็มาสาย มาเสียบ่ายสาม หมอจิตเวชเผ่นกลับบ้านไปนานแล้ว) พยาบาลสอบถามไปยังห้องยาก็ได้ความว่าเราไม่มียาตัวนี้เช่นกัน หลังจากอธิบายไป พี่แกก็พยายามร้องขอยาตัวอื่นๆที่จะช่วยพี่แกได้ แล้วก็พูดประมาณว่า อยากได้ยาแค่สามวันเอง จะกลับประเทศแล้ว แต่ Extern ไอติม กับ Extern จ๊อบก็เกาหัวแกรกๆ ตกลงไอ้หมอนี่มันเป็นอะไรมาฟะ (อ่านจดหมายลายมือหมอก็ไม่ออก) แล้วตกลงอีตานี่เป็นอะไรมาก็ไม่รู้ ตรวจก็ไม่ได้ตรวจ อย่ากระนั้นเลย บอกให้ไปโรงพยาบาลอื่นที่เขามียาดีกว่า

ขณะกำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะส่งเขาไปที่ไหนดีระหว่าง โรงพยาบาลจุฬาข้างๆ ซึ่งก็ไม่รู้จะมียาหรือเปล่า กับส่งไปโรงพยาบาลสมเด็จเจ้าพระยา (โรงพยาบาลจิตเวชโดยเฉพาะ) ซึ่งมียาแน่ๆ แต่ไกลจนอธิบายไม่ถูก อีตานี่ก็เริ่มตีโพยตีพายเพราะเห็นว่าเราจะไม่รับเอาไว้แล้วและยาก็ไม่มีให้ (ใครจะไปกล้าให้ ยาเสพติดให้โทษทั้งนั้น ให้สุ่มสี่สุ่มห้าหมอได้ติดคุกกันพอดี) ฝรั่งคนนี้พยายามบังคับจะให้เราโทรไปถามโณงพยาบาลอื่นๆว่ามียาตัวนี้หรือไม่ ขณะที่ Extern ไอติมกำลังคิดจะอธิบายอยู่นั้นเอง Extern จ๊อบก็พูดออกไปว่า It’s none of our business to make a call for you. คือจริงๆแล้ว Extern จ๊อบแค่จะบอกว่า “ไม่สามารถติดต่อให้ได้ค่ะ” แต่คุณเธอคงจะลืมไปหน่อย ก็ประโยคนี้น่ะถ้าแปลเป็นภาษาไทยมันก็ประมาณว่า “ไม่ใช่เรื่องของกู” อีตานี่เลยโกรธใหญ่ ด่าไฟแลบ “@#$^%$##$#^&(&&^%$$%#%*^&” (ขออนุญาติ Sensor มันหยาบคายมากจริงๆ) ใจความประมาณว่า “แกเป็นหมอภาษาติ่งไรวะ คนไข้มาไม่ยอมดูแล หมอมีหน้าที่ดูแลคนไข้ให้ดีที่สุดไม่ใช่รึไง เอาแต่ไล่ไปอยู่ได้ เห็นตูเป็นพวกขี้ยาหรือไงฟะ” หลังจากนั้นก็ปึงปังออกจากประตูไป

ลงท้าย Extern จ๊อบทำหน้าเอ๋อๆ ประมาณว่า ตูพูดอะไรผิดเหรอเนี่ย แค่อยากบอกว่าติอต่อให้ไม่ได้เฉยๆอ้ะ โธ่ Extern จ๊อบ นะ Extern จ๊อบ เค้าไม่เอากระเป๋าฟาดหัวแกก็บุญโขแล้ว...

It’s none of my business!!!

Create Date : 27 พฤษภาคม 2551

Last Update : 27 พฤษภาคม 2551 3:10:08 น.

5 comments

Counter : 622 Pageviews.