BlogGang.com : : คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน : เฉียดตาย

เฉียดตาย

สืบเนื่องจากทางคณะได้ถีบหัวส่ง เอ๊ย! ให้ Extern รุ่นเก่าที่เรียนจบและหมดไฟแล้วย้ายออกจากหอไปและนำปีห้า ซึ่งบัดนี้ได้ติดแถบพลังศักดิ์สิทธิ์และกลายร่างเป็น Extern รุ่นใหม่ไฟแรงไปแล้วเข้ายึดครองหอพักเต็มรูปแบบ Extern รุ่นเก่าอย่างเราซึ่งไม่มีที่จะซุกหัวนอนก็เลยถูกขนย้ายมานอนเล่นที่โรงเรียนเตรียมทหารระหว่างรองานปัจฉิมนิเทศอันจะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้ (๑๗ มีนาคม)

วันนี้เป็นวันที่ Extern ทั้งหมดปลดประจำการและน่าจะได้เป็นหมอโดยสมบูรณ์ ต่างแต่งกายตามสบายไปยังที่นัดหมายด้วยสีหน้าแจ่มใสสดชื่น (นอนเต็มอิ่มกันเสียที) ทางคณะได้จัดหารถบัสมารับ เนื่องจากรถคณะต้องวิ่งวุ่นไปส่ง Extern เด็กรุ่นใหม่เข้าประจำที่ตามโรงพยาบาลต่างๆ แล้วพวกเราเหล่าหมอจบใหม่ก็กระดี๊กระด๊าขึ้นรถไป การเดินทางนี้ช่างเป็นการเดินทางที่พิลึกพิลั่น สี่สิบกว่าชีวิตบนรถไมม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองจะไปไหน คนขับรถก็ไม่รู้ว่าต้องเอาไปส่งที่ไหน คนที่รู้ก็ดันไม่ได้ขึ้นรถมา กลายเป็นว่ารู้แต่ว่าต้องไป “โรงเรียนเตรียมทหาร”

การเดินทางเป็นไปอย่างราบรื่น เหล่าคุณหมอจบใหม่คุยกันเฮฮา รถก็วิ่งไปเรื่อยๆจนกระทั่งรถเอียงขวาวูบพร้อมกับเสียง “ปุ้ง!” แล้วรถก็เอียงขวาค้างอย่างนั้นทั้งๆที่จริงเราอยู่เลนซ้ายและถนนลาดลงทางซ้ายเสียด้วยซ้ำ หะแรกคิดว่ายางแตกเสียแน่แล้ว คุณลุงคนขับกุลีกุจอลงไปดูแล้วส่ายหน้า “ถุงลมแตก” แกว่า Extern ไอติม ก็พาลนึกถึงถุงลมปลากับถุงลมปอดไปเสียฉิบ ที่จริงมันคงเป็นอะไรสักอย่างในระบบโช้กอัพ “ไม่เป็นไร พอไปได้” แกว่าต่อราวกับรู้คำถามในใจของพวกเราทุกคน

รถยังคงวิ่งต่อไปช้าๆตามไหล่ทาง (ซึ่งมันลาดไปทางซ้าย) ทว่ายังคงเอียงกะเท่เร่ไปทางขวาและส่ายไปมาราวกับปลาช่อนถูกทุบหัว Extern ไอติมหันหน้าไปมอง Extern ยอที่นั่งอยู่ข้างหลัง “ยอ...ดีใจที่ได้รู้จักแกนะ” หลังจากนั้นก็หันไปบอกคนที่อยู่รอบๆว่า “ใครมีความในใจอะไรอยากพูดก็พูดมาให้หมดเถอะ” หลังจากนั้น รถก็เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะคิกๆ (กลัวจนสติแตก) Extern ไอติมกำลังคิดอยู่ว่าถ้ารถมันคว่ำนี่... มันเกือบทั้งรุ่นเลยนะ

รถก็ยังคงวิ่งไป เข้าโค้งทีเอียงวูบๆ หัวใจของพวกเราก็วูบๆพาลจะวายตาม ชะรอยชะตายังไม่ถึงฆาต ในที่สุด รถที่เรียกมาผลัดก็มาถึง หลังจากจัดการถ่ายรถเรียบร้อยก็นึกว่าจะหมดเคราะห์เสียที ที่ไหนได้ พอคลำทางมาจะถึงที่พักอยู่แล้วรถบัส LPG ดันหมดแรง ไม่สามารถขึ้นเนินลูกสุดท้ายได้ ไถลถอยหลังลงเนินหรือที่เราเรียกกันว่า “ตกเขา” แม้ป้าคนคุมรถแกจะบอกว่า “มากับป้าไม่ต้องกลัว เดี๋ยวขอป้าลองอีกที” ฉับพลันมีเสียง Extern วอร์มดังขึ้น “ป้าจะลองก็ลองไป หนูของลงก่อน พวกหนูเพิ่งจะเรียนจบเอง”

ว่าแล้ว Extern แต่ละคนก็วิ่งบ้าง เดินบ้าง รอรถมารับบ้าง Extern ไอติมเป็นคนแรกที่ถ่อถึงที่พักด้วยการเดิน ช้ากว่ารถรอบแรกไม่กี่มากน้อย อาจารย์ที่มารออยู่บอกว่า “ไม่ได้ตั้งใจให้มาเหนื่อยหรอกนะนี่”

ตกดึก Extern ไอติมออกไปเดินเล่น ไม่ได้เดินเล่นตอนกลางคืนมานานเท่าไหร่แล้วนะ คืนนี้ คงเป็นคืนสุดท้ายที่เพื่อนๆจะได้มีโอกาสทำอะไรๆที่ค้างคาใจให้เรียบร้อย ก่อนจะจากกันไป Extern ไอติมนั่งเป่าฟลุตอยู่ตามกองหินแข่งกับจิ้งหรีด คืนนี้ลมดี ฟลุตก็เสียงดี แต่เรื่องราวบางอย่างที่ไม่ดี ก็ยังคงอยู่กับเราต่อไป

เฮ้อ...ตกระกำลำบากยันงานปัจฉิมชีวิต Extern

Create Date : 18 มีนาคม 2552

Last Update : 18 มีนาคม 2552 21:50:13 น.

1 comments

Counter : 439 Pageviews.

เกือบไปแล้ว เกือบไม่ได้อ่านบันทึกฉบับนี้

เดี๋ยวไปอ่านกลอนดีกว่า

โดย: มัยดีนาห์

วันที่: 19 มีนาคม 2552 เวลา:21:05:33 น.