แด่เพื่อนผู้จากไป
ใบไม้เขียวร่วงหล่นเหมือนโดนปลิด พื้นดินคิดโศกเศร้าร้าวระแหง ฟ้าหลั่งน้ำตารืนจนสิ้นแรง ฤาจะแย่งยื้อยุดเข้าฉุดรั้ง
ใบไม้เขียวร่วงหล่นจากบนกิ่ง ทอดทิ้งลำต้นอยู่หนหลัง เงียบเงียบไร้สำเนียงเพียงลำพัง ต้นก็ยังหยัดยืนอยู่เดียวดาย
Create Date : 06 ธันวาคม 2550 |
|
5 comments |
Last Update : 6 ธันวาคม 2550 21:53:47 น. |
Counter : 321 Pageviews. |
|
|
|
เหมือนคนเขียนใจหม่นแทบสลาย
ไม่หรอกนะเธอยังไม่เดียวดาย
รอบข้างกายยังมีใครอีกหลายคน
..........
ยิ้มไว้ค่าน้อง