คำปลอบใจ

แสนเวทนาและสงสาร
ใจเจ้าทรมานอยู่มิรู้สิ้น
มีความทุกข์ปะปนน้ำตาริน
กว่าจะสิ้นวันหนึ่งซึ่งอยากท้อ

แต่ต้องทนทนไปในวันนี้
ทำให้ดีดีที่สุดที่อยากขอ
ทำวันนี้ให้ดีดีมากพอ
และในวันต่อต่อไปจะดีเอง

นอนสองสามทุ่มยังน้องน้อง
ต้องตีสองหรือตีห้านั้นถึงเก่ง
พรุ่งนี้ยืนไม่อยู่ให้ร้องเพลง
ใครจะเก่งเกินข้าให้รู้ไป

...................................
มาให้กำลังใจ..เรียนให้จบ

เอ่อ ตีสองนี่เรื่องปกติครับ
อีกอย่าง ผมไม่ได้ท้อเรื่องเรียนครับตอนแต่งกลอนอันนี้