|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | |
|
|
|
|
|
|
|
โหวงเหวงในวังวน
ว้าเหว่และวุ่นวาย ประดาตายในหมู่ชน ร่ำเรียนเพียรร้อนรน เพื่อศึกษาวิชามี
ยามยากวิชายุ่ง ก็มุมุ่งจนเต็มที และลืมละเลยหนี จะดูแลประโลมใจ
หมดยังวืชายาก ก็ลำบากกว่าผู้ใด สับสนเสื่อมสิ้นไร้ ไม่เหลือใครเลยสักคน
คับข้องเพราะคว้างเคว้ง และโหวงเหวงในวังวน จำตั้งเอาจิตตน เป็นหลักยึดไม่หลุดลอย
Create Date : 12 กันยายน 2550 |
Last Update : 13 กันยายน 2550 15:43:20 น. |
|
1 comments
|
Counter : 359 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [?]
|
ดูเผินเผินเหมือนบ้าปัญญาอ่อน ดูนานนานแล้วหลอนคล้ายคล้ายผี ดูดูไปเหมือนว่าไม่มีดี ดูอีกทีดู"................"
เติมเองตามใจชอบเลยครับ
|
|
|
|
|
|
|
จิตหันเหแสนวกวน
บางครั้งดูสับสน
อลวนโหวงเหวงไป
เรียนไปก็ยิ่งยาก
แสนลำบากฤาไฉน
เคว้งคว้างเพราะทางไกล
แล้วเมื่อไหร่ถึงซะที
ประดาวิชายาก
อยากลาจากมุดหลบหนี
เอาโอ่งให้ฉันที
ตะโกนนี้สุดสุดเลย
จ๊ากๆๆๆ โว๊ยๆๆๆๆๆ จะบ้าแล้วโว๊ยๆๆๆๆๆๆ
ไปซื้อโอ่งประจำกายมาซักหนึ่งใบนะ
เวลาเครียดให้ตะโกนไปในโอ่งจะดีขึ้น(แต่ยังไม่เคยลองนะเขาว่ามาอย่างนั้น)