แล้วเมื่อไหร่หัวใจจะหายดี เมื่อเศษดินติดใต้รองเท้าแตะ ไม่ต้องแคะต้องดูไปรู้เห็น ที่สุดหลุดถอนกระดอนกระเด็น แล้วก็เป็นเศษดินอยู่เช่นนั้น เมื่อเวลาผันผ่านกาลหมุนเปลี่ยน แต่จิตใจวนเวียนไม่เปลี่ยนผัน เมื่อชีวิตขมขื่นยังยืนยัน สิ่งที่ฉันต้องเผชิญดำเนินไป บนเส้นทางสายนี้ที่เดินมา ไม่รู้ว่าปลายถนนอยู่หนไหน แบกความอ่อนล้ามาแสนไกล แล้วเมื่อไหร่หัวใจจะหายดี   Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2551 5 comments Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2551 21:40:57 น. Counter : 442 Pageviews. Share Tweet

โดย: นายแจม 21 กุมภาพันธ์ 2551 21:59:53 น.

ชีวิตที่ยังอยู่ เธอต้องสู้เพื่อวันใหม่ เรียนรู้ความเป็นไป ด้วยหัวใจที่เป็นเธอ เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: kai (aitai ) 21 กุมภาพันธ์ 2551 22:01:19 น.

หัวใจล้าอ่อนแรงแถมสิ้นหวัง หมดกำลังจะไขว่คว้าหมดทางหนี จนมีเธอมาเติมใจนะคนดี หัวใจนี้จึงมีแรงเต้นต่อไป เปลี่ยนชีวิตที่เงียบงันและหม่นหมอง ให้ไม่ตรอมเปลี่ยนทุกข์เป็นสุขใส จะขอมีเพียงเธอจากนี้ไป หมดหัวใจของฉันนี้มีแต่เธอ แม้นเป็นเพียงธุลีอันต่ำต้อย ไม่ท้อถอยด้วยสู้ด้วยใจอยู่เสมอ ขอแค่ีเพียงที่ตรงนี้ยังมีเธอ สุขเสมอแม้นจะสิ้นชีวาวาย   โดย: Kassidy IP: 58.8.173.227 21 กุมภาพันธ์ 2551 22:12:01 น.

หนทางเดินให้เผชิญอีกหลากหลาย ขีดกำหนดเส้นตายอาจไหวหวั่น เหนื่อยล้าใจท้อแท้ในบางวัน หยุดพักมันเสียบ้างในบางครา อย่ามัวคิดว่าเมื่อไหร่มันจะหาย จุดมุ่งหมายมันไม่ง่ายต้องฟันฝ่า ล้มวันนี้แม้มีบ้างเสียเวลา แต่ชีวิตต้องเดินหน้าอย่ามัวท้อแท้ใจ หายไปหลายวันทำไมมาซะเหมือนกับผิดหวังอะไรมาเลยอ่ะน้อง สู้ๆนะจ๊ะ พี่เป็นกำลังใจให้   โดย: มัยดีนาห์ 21 กุมภาพันธ์ 2551 23:04:02 น.

ไม่ได้ผิดหวังอะไรร้ายแรงหรอกครับ แค่คิดถึงความหลังนิดๆหน่อยๆ ลองย้อนไปอ่านๆดู จะเจอกลอนที่ผมเขียนแล้วมีวรรคที่เขียนว่า "เมื่อเศษดินใต้รองเท้าแตะ" อยู่อีกห้าบท ห้าบทนั้นเขียนราวๆช่วงนี้ของปีที่แล้วน่ะครับ ไม่เล่าว่าเกิดอะไรขึ้นช่วงนั้น มันบอกไว้อยู่แล้วในความหมายระหว่างบรรทัด   โดย: คนคนนี้ มีความเหงาเป็นเพื่อน 22 กุมภาพันธ์ 2551 18:57:58 น.