ตามใจปราถนา
เมื่อเศษดินติดใต้รองเท้าแตะ จะแคะจะขุดหลุดสลาย จะปล่อยแห้งเกรอะกรังซังกะตาย แต่สุดท้ายรองเท้าก็เก่าเกิน
เส้นทางเหยียดยาวต้องก้าวไป แม้ใจสะท้านสะทกระหกระเหิน ถึงดวงดาวหม่นหมองเพียงมองเมิน เรายังเดินอยู่อย่างนี้ธุลีเดียว
เป็นเรื่องราวไม่สำคัญที่ผ่านพบ กลั่นกรองประสบการณ์เก็บเกี่ยว กล้ำกลืนขื่นขมอยู่กลมเกลียว ยากจะเยียวยาย้อนเอาซ่อนซุก
เศษดิน รองเท้า ดาวทั้งหลาย สุดท้ายแค่ดิ้นรนค้นความสุข เหนื่อยหน่ายย่นย่อยิ่งท้อทุกข์ ใช้ชีวิตให้สนุกทุกวันเทอญ
Create Date : 20 มีนาคม 2551 |
|
4 comments |
Last Update : 20 มีนาคม 2551 16:38:41 น. |
Counter : 438 Pageviews. |
|
|
|
แอบแซวคนข้างบนหน่อยนะหมอ
...ทุกวันฉันเพลินเพลินสบาย
ย่างกรีดกรายไปบนพื้นพรมหนา
แต่เจ้ากรรมวันนี้ฉันลืมว่า
เดินเลยผ้าพรมพื้นใหญ่ไปสู่ปูนซีเมนต์
ร้อนเหลือเกินเดินเพลินลืมใส่แตะ
เลยกระแดะเป็นผู้ดีที่ห่างเหิน
ตะแคงเท้าก้าวเขย่งรีบเร่งเดิน
ร้อนเหลือเกินกว่าจะถึงผืนพรมใหญ่
........
กลอนอาจไร้สาระ แต่ลองอ่านแล้วคิด อาจเจอสาระ