one for sorrow???

ทำไมช่วงนี้ซวยจังฟระ -*-

เริ่มจากเมื่อวานอ่านรัศมีแขเล่ม 3 อยู่ กำลังอินอย่างแรง แต่พอพลิกหน้าถัดไป กระดาษขาวค่า ฮือๆๆๆๆ ถ้าจะเอาไปเปลี่ยนต้องเอาไปเปลี่ยนที่เซ็นทรัลปิ่นเกล้า หรือไม่ก็พระราม 2

กลับบ้านไปละครก็จบพอดี อดดูอีก หวังว่าจะได้อาบน้ำให้ชื่นใจซะหน่อย แต่...

น้ำไม่ไหลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก



โชคดีนิดนึงที่มีน้ำเก็บไว้ในถึงหลังบ้าน ไม่งั้นตัวเน่าแน่ๆๆ กาซิกๆๆๆๆๆ (และขอบอกว่าตี 1 น้ำก็ยังไม่ไหล แอบคิดในใจพรุ่งนี้น้ำจะไหลยังว้า 555)

ตื่นเช้ามา ลั้นลาค่า น้ำไหลแล้ว รอดตายแว้วววววววววว

มาทำงานด้วยอารมณ์ลั้นลาๆๆๆๆ หยิบรองเท้าคู่ใหม่ที่เพิ่งถอยเมื่อวานมาใส่

ทุกอย่างปลอดโปร่งจนมาถึง The Mall บางแค สายตาแอบมองพี่ร้านขายน้ำว่าวันนี้มาขายป่าวหว่า สายตาก็เจอะ หุหุ วันนี้ได้กินชามะนาวแล้วเฟร้ย

ลงจากรถตู้วิ่งปรี่ไปที่ร้าน สั่งอย่างรวดเร็ว ชามะนาวค่ะ พี่แกก็ตอบมาทันทีเหมือนกัน วันนี้ไม่มีมะนาว

o___O"

ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

งั้นหนูเอาน้ำแดงก็ได้พี่

พอได้น้ำแดงก็เดินข้ามสะพานลอยอย่างเซื่องๆๆ มารอรถเมล์ แล้วก็ขึ้นรถมาถึงหน้าปากซอย

แต่ทันใดเอง เมื่อขาก้าวจากบันไดรถเมล์ ลงแตะพื้นปุ๊บ

ผึ่ง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ตัวเกี่ยวสายรัดรองเท้าหักกระเด็นซะงั้น

โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หนูเพิ่งซื้อมาเมื่อวาน ใส่ได้ชั่วโมงเดียว T____T

เอาล่ะสิ จะเดินเขยกๆๆ เข้าซอยไปก็คงจะเต็มทน นั่งมอไซค์ดีก่า

ช่วงเวลาที่กำลังเขยกๆนั้น หมายมั่นปั้นมือฉันได้นั่งคันนี้แน่ๆๆๆ (เพราะมีอยู่คันเดียว -"-)

มีอาเจ๊ที่ไหนไม่รู้ มาโฉบมอไซค์คันที่หมายตาไปซะอย่างนั้น

กี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส

ได้แต่ยืนอึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วก็รอคันอื่นมา เหอๆๆๆๆ

แล้วก็ถึงออฟฟิศจนได้ ตอนนั้นก็คิดว่าจะเอารองเท้าไปเปลี่ยนได้ไหมอ่ะ เขาจะให้เปลี่ยนไหม จะไปตอนไหนดี

พอกำลังจะตอกบัตรมีพี่คนนึงเอ่ยข้นมาอย่างเรียบๆว่า

วันนี้ messenger ไม่มานะครับ ลาป่วย

ช้านนนนนนนนนนนนนนนนนี่ล่ะจะป่วยตาม โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ก็ต้องจัดคิวงานใหม่ทู้กกกอย่าง พอจัดเรียบร้อย พี่คนนึงมาขอใบลา ชั่วขณะที่กำลังเปิดแฟ้มจะหยิบใบลาให้นั้น ทำไมเจ็บนิ้วกลางฟระ พอหงายนิ้วขึ้นมาดูเท่านั้นล่ะ เลือดเริ่มซึมออกมา

ช้านโดนแฟ้มบาดนิ้วววววววววววววววววววววววววว

ใครที่เคยโดนกระดาษบาด ก็ความรู้สึกนั้นเลย เจ็บลึกเจงๆๆๆๆๆๆ

นั่งกินข้าวไปพร้อมกับนั่งกดแผลด้วยความเซ็ง แฟ้มนี้ใช้มาร้อยวันพันปีไม่เคยบาด มาบาดอะไรตอนนี้ห๊ะ!!!

พอพักเที่ยงก็เอารองเท้าไปเปลี่ยน ที่ร้านเหมือนจะไม่ให้เปลี่ยน เอาล่ะสิ ทำงัยดี สุดท้ายพี่เขาก็ให้สายรัดเส้นใหม่มา

เฮ้อ!!! โล่งอก มิฉะนั้นเย็นนี้หนูจะกลับบ้านยังงัยอ่ะคะ ลากแตะกลับบ้านงั้นหรือ อุบาทว์ตายเลย มาตกม้าตายที่เท้า แง่วๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ครึ่งวันผ่านไป ไม่รู้เย็นนี้จะเจอไรอีกไหม ซวยเจงๆช่วงนี้

เลยนึกถึงที่เขาบอกว่า วันไหนซวยก็จะซวยทั้งวัน ท่าจะเป็นจริง one for sorrow เจงๆเชียว

คำพูดนี้ได้มาจากนิยายเรื่อง สกาวเดือน-รัศมีแข (ช่วงนี้กำลังอินกับนิยายชุดนี้มากมาย เมื่อคืนก็ปั่นอ่านจนจบ กว่าจะได้นอนก็ตี 1 นู่น เหอๆๆๆ)

มีฉากหนึ่งที่นางเอกได้เล่าให้พระเอกฟังว่าที่โรงเรียนจะใช้นกเอี้ยงเป็นตัวเสี่ยงทาย

หากเห็นนกเอี้ยงบินมา 1 ตัว = one for sorrow คือมีแต่เรื่องโศกเศร้า เสียใจ

หากเห็น 2 ตัวเดินอยู่ด้วยกัน = two for joy วันนั้นจะเป็นวันที่สนุกสนาน

หากเห็น 3 ตัวนั้น = three for boy ส่วนอันนี้คือ เดี๋ยวจะมีเพศตรงข้ามมาหาค่ะ อิอิ (เนื่องจากเรื่องนี้นางเอกเรียนคอนแวนต์ จึงใช้ boy นะคะ)


ว่าแต่ช่วงนี้ก็ไม่ได้เห็นนกเอี้ยงนะค้าๆๆๆๆๆ (ถ้าเห็นแล้วจะรู้ไหมอ่ะว่านั่นอ่ะนกเอี้ยง รู้จักแต่อีกา แม้นกกระจิบ นกกระจาบยังแยกไม่ออกเล้ย เอิ๊กกกกกกกกกกกกกก)

Create Date : 01 พฤศจิกายน 2549		3 comments
Last Update : 1 พฤศจิกายน 2549 14:01:53 น.
Counter : 460 Pageviews.
Share Tweet