|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
เพราะฉะนั้นจึงรักกันเช่นฉะนี้
ถึงเธอที่รัก
เช้านี้ฉันมีโอกาสจัดชั้นหนังสือ
หลังจากปล่อยให้ฝุ่นจับหนาเขอะมานับเดือน
เธอเชื่อไหม...
ฉันเจอโปสต์การ์ดของชุมพล อักพันธานนท์หลายใบ มันแทรกอยู่ตามหนังสือแต่ละเล่ม ฉันรู้ว่าเธอเองก็ชื่นชอบฝีมือการถ่ายภาพของเขาคนนี้
นอกจากภาพแล้ว ฉันว่าโปสต์การ์ดของเขามีเสน่ห์ตรงที่คำบรรยาย
บางอันละมุนละไม บางอันหวานปนเศร้า และนั่นทำให้ฉันหลงรักงานของเขามาถึงตอนนี้
"กว้างที่สุดความทรงจำ , แคบที่สุดความคิดถึง"
ประโยคนี้อยู่ในหน้าเกือบท้ายสุดของหนังสือ On The Way2
ซึ่งเป็นบันทึกการเดินทางอีกเล่มหนึ่งของชุมพล อักพันธานนท์
เธอคงสงสัยเหมือนที่ฉันสงสัยในตอนแรก
ทำไมความทรงจำถึงกว้างที่สุด
และทำไมสิ่งที่แคบที่สุดถึงเป็นความคิดถึง...
มันไม่ใช่เพียงประโยคสวยหรู ที่คนแต่งสร้างมาเผื่อสะกิดใจคนอ่าน
ทว่าความหมายมันซ่อนอยู่ในนั้น
ตลอดชีวิต...
คนเรามีความทรงจำมากมายเกิดขึ้น
บ้างเป็นความทรงจำครั้งเก่า บ้างเป็นความทรงจำดีๆ และมีบ้างที่ความทรงจำเหล่านั้น จะเป็นเรื่องที่เราไม่อยากจดจำ
ไม่ว่าอยากลืม หรืออยากจดจำ ก็ตาม
สรุปแล้วความทรงจำของคนเรานั้นเกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน
กว้างในที่นี้อาจคล้ายคลึงกับคำว่ามาก นับอย่างไรก็นับไม่หมด
ความคิดถึงทำไมถึงแคบ?
ตอนแรกฉันก็ไม่เข้าใจข้อความนี้มาก
จนกระทั่งตอนที่เราห่างกัน อย่างเช่นตอนนี้
ที่รัก..ฉันคิดถึงเธอมากเหลือเกิน
แต่เธอรู้ไหม...
ฉันกลับรู้สึกว่า ในขณะที่ฉันคิดถึงเธอ คิดถึงเธอมากเช่นตอนนี้
มันทำให้ฉันรู้สึกว่าเหมือนฉันมีเธอ อยู่ใกล้ๆนี่เอง
เมื่อเราคิดถึงใครมากๆ ความคิดถึงจะแคบลง
ฉันเชื่ออย่างนั้น
ที่รัก...
เธอเป็นคนบอกว่า ฉันเป็นคนช่างจดช่างจำ
ฉันจะบอกเธอด้วยความสัตย์จริงตรงนี้ ฉันยังเป็นคนช่างคิดถึงอีกด้วยด้วย
และไม่รู้ว่าเธอจะช่างจดจำเหมือนฉันไหม
เพราะความทรงจำระหว่างเรามันมากมายเหลือเกิน
ฉันจึงอยากทวนความทรงจำเหล่านั้นให้เธอรับรู้บ้าง
เมื่อก่อนเวลาฉันต้องร้องไห้เพราะความรัก
ฉันมักถามเธอว่า...
ทำไมคนที่รักกันถึงต้องเสียน้ำตาให้กับความรักด้วย ทั้งๆที่เรารักกันอยู่
น่าจะมีรอยยิ้มแห่งความสุข มากกว่าน้ำตาของความโศกเศร้า
บางเวลาฉันเฝ้าแต่ถามเธอว่า...
เธอยังรักฉันหรือเปล่า รักฉันเหมือนช่วงเวลาแรกที่เราเริ่มรักกันหรือเปล่า
ที่รัก
เธอไม่ตอบคำถาม
แต่เธอกลับถามฉันว่า...
เคยฟังเพลงนี้ของ ศุ บุญเลี้ยง ไหม
เพราะฉะนั้นจึงรักกันเช่นฉะนี้ ไปหามาฟังซะแล้วจะรู้
ที่รัก
ด้วยความสัตย์จริงอีกครั้ง
ฉันสารภาพว่าฉันเปิดเพลงนี้ฟังทุกวัน ช่วงที่เราห่างไกลกันเช่นนี้
แม้เวลาผ่าน นานแสนนานใจยังไม่เปลี่ยน
ถึงฤดูเปลี่ยน หมุนเวียน ไม่เคยหยุดเฉย
แต่ความรัก ที่ให้กัน ไม่มีวันลดน้อยลงเลย
ยังคงพูดเชยๆ รักเธอ
ฉันชอบพูดถึงดอกไม้อยู่บ่อยๆ...
ชอบพูดถึงดอกไม้ดอกเดียวดอกนั้น
ดอกไม้บนดาวB612 เพราะเป็นดอกไม้ดอกเดียวที่มี
จึงมีอิทธิพลต่อจิตใจของเจ้าชายน้อยมาก
และเมื่อถึงวันที่คนทั่วโลกนิยมมอบดอกไม้ให้แก่กัน
ฉันได้ถามเธอว่า
"ไม่มีดอกไม้ให้ฉันบ้างหรือ"
เธอบอกว่า ดอกไม้ที่เธอจะให้เป็นดอกไม้ที่เธอทำเอง
แต่จนแล้วจนรอด ฉันก็ไม่ได้รับมัน เธอลืมบ้าง ไม่ได้เตรียมมาให้บ้าง
และนั่นทำให้ฉันน้อยใจ
ดอกไม้ไม่สำคัญหรอก มีแต่รักให้ รักกันทุกวัน
เธอบอกฉัน ด้วยประโยคเชยๆแบบนี้
เพราะฉะนั้น จึงรักกันเช่นฉะนี้
เพราะเรามี วันเก่าๆ มิใช่มีแต่เพียงดอกไม้
มีรอยยิ้ม และมีน้ำตา
วันที่โลกเหว่ว้า อย่างน้อยมีเธอ
ที่รักของฉัน...
เราสองคนต่างก็ชอบพูดคำว่า เหมือนเดิม
เวลาฐิธิฉันหายไป เวลาฉันหายโกรธ
ฉันมักบอกเธอว่า ฉันยังเหมือนเดิม
และทุกครั้งเธอจะพูดต่อด้วยประโยคเดิมๆที่ว่า เหมือนกัน รักเหมือนเดิม
ถึงเธอที่รัก...
ความทรงจำที่เกิดขึ้นระหว่างเรา มันมากจนฉันเองไม่อาจนับได้
ฉันจดจำเรื่องราวดีๆ ส่วนเรื่องที่ทำให้ทุกข์ฉันถือว่ามันคือบทเรียน
รักกันไป ทำความเข้าใจกันไป ประคับประคอง ..รักจึงอยู่เช่นวันนี้
เธอที่รักของฉัน
ด้วยความสัตย์จริงครั้งสุดท้ายที่อยากจะบอกให้เธอได้รู้
ถึงกระทั่งตอนนี้ เพลงที่ฉันกำลังฟังอยู่ในขณะนี้
เป็นเพลงๆเดิมที่ฉันฟังเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
"เพราะฉะนั้นจึงรักกันเช่นฉะนี้"
Becauseเพราะฉะนั้นจึงรักกันเช่นฉะนี้.mp3 - Su BoonLiang
..
..
เพราะรักกันเช่นฉะนี้...
จดหมายฉบับนี้จึงเดินไปทางไปถึงเธอในที่สุด.
| Create Date : 13 มีนาคม 2552 |
| Last Update : 14 มีนาคม 2552 11:53:53 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 927 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: พลังชีวิต  วันที่: 13 มีนาคม 2552 เวลา:23:31:33 น. |
|
|
|
| โดย: จอมมารขาวดำ วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:11:25:20 น. |
|
|
|
| โดย: life (บุยบุย ) วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:21:57:54 น. |
|
|
|
| โดย: พี่รหัส IP: 125.25.155.46 วันที่: 14 มีนาคม 2552 เวลา:23:34:16 น. |
|
|
|
| โดย: ประมุขขวัญ วันที่: 15 มีนาคม 2552 เวลา:15:49:14 น. |
|
|
|
| โดย: life (บุยบุย ) วันที่: 15 มีนาคม 2552 เวลา:23:42:04 น. |
|
|
|
| โดย: Halimeda lover IP: 60.240.27.27 วันที่: 19 เมษายน 2552 เวลา:21:39:23 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
ตรัง Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ทฤษฎีมีอยู่ว่า...คนเรามีสิทธิ์พบกันและใช้ชีวิตร่วมกัน
อาจจะ3ปี 50ปี 1นาที หรือ 1วินาที ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นเพื่อน ศัตรู คนรัก พ่อแม่ หรือแม้แต่ตัวเอง ยังไงพวกเขาก็ต้องจากกัน...บางทีก็ดีใจ บางทีก็เศร้า
(ควันใต้หมวก/วิศุทธิ์ พรนิมิตร)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
มีไร จาได้ ช่วยปลอบใจกัง
โจ...พลังชีวิต