ฝนมา เดี๋ยวก็หายไป

ความเหงามา เดี๋ยวก็จางไป

สายฝนคือเจ้าชายแห่งสายน้ำ
พรมชุ่มช่ำเย็นสบายอย่าสงสัย
แม้จะเศร้าเสียใจสักเพียงใด
ก็ร้องไห้ให้เจ้าชายซับน้ำตา

เมื่อน้ำฝนปนเข้ากับน้ำตา
เมื่อเสียงฟ้าคำรามปนสะอื้น
ให้สายฝนชำระไปอย่ากลับคืน
และเมื่อตื่นเช้าวันใหม่ฟ้าสวยงาม

แค่อยากลืมลืมใคร...สักหนึ่งคน
เลยมีฝนหยดหยาด...มาวาดเขียน
หนึ่งฤดูมีครั้ง...มาวนเวียน
เจ็บจวนเจียนฝนพรำ...มาย้ำเตือน









--------------------

หยาดน้ำตา ฟ้าพลั่ง หลั่งเป็นฝน
กลบน้ำตา ของคน อยู่ใต้ฟ้า
ให้หยาดฝน ปนล้าง หยาดน้ำตา
อยากให้ฝน ตกจากฟ้า อีกนานๆ