Bloggang.com : ลัดฟ้ามาเจอ : ๒๓ ตุลาคม

๒๓ ตุลาคม

"การที่เราจะไปเปลี่ยนแปลงคนอื่นเป็นเรื่องยาก"
"เปลี่ยนตัวเองสิ ง่ายกว่า"

ใครกันนะว่าไว้อย่างนั้น...แต่สำหรับผม มันเป็นเรื่องยากทั้งคู่
โดยเฉพาะการเปลี่ยนตัวเราเอง
ในขณะที่อายุอานามถูกเลขศูนย์เหยียบหน้ามา 5 ปีแล้วเช่นนี้

ความจริงผมมีความคิดที่จะเปลี่ยนตัวเองมานานหลายปีแล้ว
เทียบจากการนับขวดเบียร์ที่ดื่มตรงหน้านี่ก็ราว 4-5 ปีได้
โดยใช้วาระโอกาสสำคัญๆ เป็นตัวตั้ง เช่น
วันขึ้นปีใหม่... วันเกิดตัวเอง... วันเกิดแม่... วันเกิดพ่อ
และแม้กระทั่งวันปิยมหาราช ซึ่งเป็นวันสวรรคตของพระบิดา ร.5
ผู้ทรงเลิกทาส เป็นตัน

แต่ไม่ว่าจะเป็นวาระไหนของปีไหนๆ
ความตั้งใจของผมก็ยังเหลวเละเป็นโจ๊กทุกที ปีแล้วปีเล่า
จนวันนี้ล่วงเข้าปีที่ 5 แล้ว ผมจึงโยนความตั้งใจลงถังขยะ
อย่างไม่แยแส ประเดี๋ยวรถขนขยะ กทม.
ก็คงมากวาดมันไปทิ้งเอง และจะเอาไปทิ้งที่ไหนก็เชิญเถอะ
ส่วนตัวผมนั้นไม่คิดจะเปลี่ยนแปลงตัวเองอีกแล้ว
ผมจะเป็นเหมือนเดิม เป็นฉัน!...
ที่ทั้งเนื้อทั้งตัว ตั้งแต่หัวจรดเท้า
ถูกใครบางคนเคยประณามว่าไม่มีอะไรดีสักอย่าง

เฮอะ! ช่างบัดซบสิ้นดี! ชีวิตนี้ อยากสำรากตัวเองนัก

ลมร้อน...ย่างเข้าฤดูหนาวโชยมาปะทะใบหน้าวูบ
มันร้อนผ่าวราวถูกไฟจากเตาหลอมเหล็กเผาเลยทีเดียว
แต่ใจผมสิ กลับร้อนรนยิ่งกว่า

แก้วน้ำสีอำพันตรงหน้าถูกยกขึ้นจิบอีกครั้งพร้อมกับแกล้ม
ของโปรด"กุ้งแช่น้ำตา" ผมยิ้มที่มุมปากอย่างสะใจ...
ที่ชีวิตยามนี้มันช่างบัดซบ
อย่างที่ใครบางคนเคยประณามไว้สิ้นดี

เด็ก กิ๊ก แฟน เมีย จนถึงคนเคยอยู่ข้างๆ ที่คบหากันมา
หลายคน นานหลายปีกับร้างลา ไม่มีใครเข้าใจ
ไม่เข้าใจเค้า เปลี่ยนแปลงตัวเองไม่ได้...

"โอ๊ย, มันจะมีอะไรที่บัดซบกว่านี้อีกไหม ฮึ..."
ผมตะโกนถามตัวเองในใจด้วยความโกรธแค้นและชิงชังชีวิตนี้

กำลังกราดเกรี้ยวกับชีวิตบัดซบของตัวเองอย่างได้อารมณ์
จู่ๆ เบียร์ขวดที่ 3 ก็ถูกเด็กเสิร์ฟนำมาบรรจงวางไว้ให้ตรงหน้า
ขวดดูฉ่ำชื่น ละอองน้ำแข็งเกาะพราวจนขวดกลายเป็นฝ้า
มองปราดเดียวก็รู้ว่าเบียร์กำลังเย็นได้ที่เลย

ผมจ้องขวดเบียร์และจ้องหน้าเด็กเสิร์ฟหนุ่ม
ด้วยสายตาที่ทั้งเขียวและขวางๆตามสไตล์ลัดฟ้า

"นี่ น้องชาย พี่ยังไม่ได้สั่งเลยนะ ขวดนี้ก็ยังไม่หมด ไม่เห็นเหรอไง"
ผมว่าเด็กเสิร์ฟ ด้วยน้ำเสียงดุๆเพราะความโมโหและหงุดหงิด

"ก็เมื่อตะกี้นี้ มีคนสั่งผมว่าเบียร์อีกขวดหนึ่งครับ"
เด็กเสิร์ฟบอกอย่างมั่นใจ

"ใครสั่ง หูเพี้ยนรึเปล่า" ผมถามเสียงห้วน

"คุณพี่คนสวยที่นั่งอยู่โต๊ะนู้นน...น่ะครับ เป็นคนสั่ง"
หนุ่มเด็กเสิร์ฟบอกตามประสาซื่อ พร้อมพยักพเยิดหน้าให้ดู

ผมหันขวับไปมอง "โต๊ะนู้น" ตามที่เด็กเสิร์ฟบอก
เห็นหญิงหน้าเข้ม ตาพราวระยับ ผมยาวปะไหล่
นั่งอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี เธอนั่งจิบเบียร์อยู่คนเดียว
พอสบตาผมเท่านั้น หล่อนก็ยกแก้วเบียร์ให้
ทำท่าทักทายราวกับรู้จักมักจี่กันมานาน

"เธอ" ผมพึมพำอยู่ในลำคอ พร้อมหลบหน้ากลับ

"เป็นไงครับ คุณพี่เค้าสวยอย่างที่ผมคุยมั้ยครับ"
เด็กเสิร์ฟถามเสียงซื่อๆ

"โอ๊ย, ไอ้น้องนี่ก็เป็นบ้าตามเธอไปด้วย...
เอาเบียร์ไปคืนเค้าเดี๋ยวนี้" ผมเอ็ดและสั่งเสียงขุ่นๆ

"ฉันไม่รับคืนค่ะและขออนุญาตนั่งด้วยคน"
เสียงสาวกระซิบใกล้ๆ
น้ำหอมกลิ่นอ่อนๆ โชยตามมาติดๆ
เธอมานั่อยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

ผมหันหน้ามาทำท่าเอ่ย...
ก็เจอตาพราวระยับที่ทำท่าขึงขัง สีหน้าดูซีเรียสจริงจัง
ผิดกับเมื่อครู่ พร้อมกับทำปากจุ๊ๆ...ส่งซิกว่าอย่าเสียงดัง
ผมเลยอ้าปากค้าง

"ฉันเห็นคุณนั่งดื่มเบียร์คนเดียว
แถมกลางวันแดดเปรี้ยงอีกต่างหาก เลยเป็นห่วง"
เธอบอกเสียงเรียบ คราวนี้นัยน์ตาพราวระยับฉายแววจริงใจ

" มันแปลกตรงไหน"
ผู้หญิงอย่างคุณยังนั่งดื่มเบียร์คนเดียวได้" ผมถามกลับเสียงขุ่น

"เจออีกแล้ว... พวก... เฮ้อ...น่าเบื่อจริงๆ" เธอทำเสียงระอา

"ผม.... ก็แค่คนคนหนึ่ง..."

"ซึ่งอกหัก...เหรอคะ" เธอขัดคอ น้ำเสียงยั่วยวนกวนๆ

"ใครอกหัก...คุณอย่ามาทำเป็นอวดรู้หน่อยเลยน่า"
ผมขึ้นเสียงสูงอย่างฉุน
แต่จะว่าไปเธอก็จี้จุดฉันถูกจริงๆ นั่นแหละ

ผมเอ่ยเบาๆ...รู้สึกอกหักจริงๆ...
ทั้งอกหักและเหมือนยิ่งกว่าถูกหักหลัง...
ที่ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งใช้ชีวิตร่วมกันมาตั้ง 7 ปี...
จู่ๆ ก็ลุกขึ้นมาทำท่าเย็นชาและหมางเมิน
เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างเกิดขึ้น

ผมได้เพียรถามเธอหลายครั้ง เธอก็บอกว่าไม่มีอะไร
แต่เธอทำท่าราวกับผมเป็นคนแปลกหน้า
ทุกอย่างดูเปลี่ยนไป และไม่เหมือนเดิม

ผมพยายามค้นหาสาเหตุว่าผมทำอะไรผิดไป
ซึ่งหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ หรือ สายตาพร่ามัวของเราเอง...

จนกระทั่งมาเห็นภาพบาดตาบาดใจ...
เธอกำลังประคองตระกองกอดผู้ชายคนหนึ่ง
เดินออกจากห้องอพาร์ตเม้นท์ 235 อย่างนี้นี่เองเล่า...
ผมก็เลยหูตาสว่าง และได้รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
ก็เพราะเธอมี "ไอ้เบื๊อก" คนใหม่นั่นเอง

ก็จะใครเล่า นอกจาก... เธอว่าแค่ "เพื่อน"
ที่เพียงรู้สึกดี ดีต่อกัน คุยด้วยแล้วสบายใจก็เท่านั้นเอง
"เพียงเพื่อนยามปรารถนากัน" นั่นคือความนัยของเธอ

ผมใช้จิตวิญญาณย้อนนึกดู
เชอะ...ผมเคยเจอหน้ามัน หนหนึ่ง ที่7-11แห่งหนึ่ง
อีกครั้งเดินสวนกันตรงทางลิฟท์เข้า-ออกของอพาร์ทเม้นท์หรูนี้
มีอยู่ครั้งเจอตอนรุ่งเช้าและอีกครั้งช่วงหัวค่ำ
ขอโทษ... ผมขอหยาบคายเรียกไอ้เบื๊อกว่า "มัน"
ให้สาสมกับความสะใจที่คุกรุ่นอยู่ในใจหน่อยเถอะ
"ความเจ็บยังคาลูกตาอยู่เลย" ครับ

"เลิกสนใจมันเถอะน่า คิดซะว่ามันเป็นขี้หมา
และคุณก็จงปล่อยให้ขี้หมามันแห้งตายไปเองดีกว่า
ยิ่งเอานิ้วไปจิ้มมันตอนนี้ มันก็ยิ่งเหม็นนิ้วเราเอง...
แต่คุณก็ร้ายนะคะ ฟังแล้วสะใจจริงๆ"

"เป็นอะไรหรือเปล่าคุณ เห็นนั่งเงียบเชียว" เสียงนุ่มดังอยู่ข้างหู
ปลุกให้ผมตื่นจากภวังค์ที่กำลังนึกถึง "เธอ" และ"มัน"ในทันที

"เดาว่าคุณคงมีอะไรในใจเยอะเชียว"
หล่อนพูดเรื่อยๆ "มีอะไรไม่สบายใจ บอกได้นะ ยินดีรับฟังคะ..
เผื่อคุณจะได้สบายใจขึ้น" เธอเสนอตัวด้วยสุ้มเสียง
ที่ผมฟังแล้วรู้สึกว่าจริงใจไม่น้อย

ผมหันมามองหน้าเธออย่างเต็มตาเป็นครั้งแรก
น่าแปลก ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร มาจากไหนนะ...
อยู่ๆ ก็มานั่งเสนอหน้าอยู่ตรงนี้

แต่ผมก็รู้สึกแปลกใจจริงๆ
ว่าทำไมผมเหมือนรู้จักและคุ้นเคยกับเธอมานาน
เมื่อมองอย่างเต็มตา ถึงได้รู้ว่าหน้าตาของเธอ
ก็ดูสวยไม่เบา สมกับที่เจ้าเด็กเสิร์ฟคุยไว้จริงๆ
คิ้วเข้ม ตาคมกริบ ปากรูปกระจับ จมูกโด่งเป็นสัน
ในกรอบผมสลวยยาวรสะบัดไหล่
ผมรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่าดูและมีเสน่ห์คนหนึ่งเลยทีเดียวล่ะ

เผลอจ้องเธอนาน จนเธอเลิกคิ้วถาม

"หน้าฉันมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า" คะ

"ปละ เปล่า..." ครับ

"เอ้า...งั้นบอกได้รึยังว่ามีอะไรให้กลุ้มใจ
ถึงได้กินเหล้าแต่หัววัน และนี่เบียร์หมดไปกี่ขวดแล้ว 4...5...

"ก็ผมดื่มตั้งแต่ยังไม่เที่ยงวันนี่นา และนี่มันบ่ายสามแล้วนะ"
ผมทำเสียงขึ้นเล็กๆ

"ถามจริงๆ เถอะ คุณมีเรื่องอะไรอยู่ในใจ ดื่มเหล้าเพราะอกหัก
เลยดื่มประชดชีวิต คุณว่าจริงไหม"

"ก็อาจจะจริง เพราะเมื่อก่อนผมก็ไม่ดื่มขนาดนี้หรอก
แต่พอเธอมีไอ้เบื๊อก...ผมเจ็บปวดมาก ก็เลยดื่ม ดื่ม ดื่ม...
นี่ผมหยุดดื่มมาเป็นเวลา 3 ปีแล้ว หลังจากผ่าตัดกระเพาะอาหาร"
ผมเผลอบอกเธอไปอย่างลืมตัว

"ขอโทษที ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่พูดถึงความหลังนิดหน่อย"

"แบบนี้มันไม่นิดหน่อยแล้วคุณ บอกมาเดี๋ยวนี้เลย ว่ามันเกิดอะไรขึ้น
เห็นหน้าตาท่าทางคุณดูเศร้าๆ" เธอสำทับอีก

ผมมองหน้าเธอนิ่งอยู่พักหนึ่ง...
แววอาทรและห่วงใยที่ฉายอยู่ในดวงตาคมคู่นั้นดูจริงใจ
จึงตัดสินใจเล่าเรื่องราวที่กัดกินใจมานานหลายปีให้ฟังคร่าวๆ

"เวลาผ่านมาตั้ง 2-3ปีแล้ว คุณยังไม่ลืมบาดแผลจากเธอคนนั้นอีก"
หล่อนพูดเหมือนรำพึงกับตัวเอง

"ผมยังลืมไม่ลง และก็ไม่เคยรักใครอีกเลย"
ผมเองพูดจาเหมือนละเมอ

"คุณควรจะเปิดใจ และหันมาใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ของคุณ
อย่างมีความสุขกับใครสักคนที่รักคุณจริง
ลืมความเจ็บปวดรวดร้าวในอดีตเสีย... ชีวิตมันแสนจะสั้น
คุณจะไปทรมานตัวเอง และทำร้ายตัวเองอยู่ทำไม"
เธอพูดเหมือนพี่สาวสอนน้องชาย

"ผมเป็นคนอยู่กับคนอื่นได้ยาก เพราะเป็นคนที่เชื่อมั่น
ในตัวเองมากเกินไป เอาแต่ใจ เป็นคนเจ้าอารมณ์
และทำทุกอย่างตามอำเภอใจตัวเอง ผมเป็นผู้ชายที่น่าเกลียดจะตาย"

"แต่คุณน่ารักดีออก แค่คุยกับคุณไม่ทันไร ก็เกือบจะหลงรักคุณอยู่แล้วนะ"

แล้วก็เห็นเธออมยิ้มมองผมด้วยสายตาแปลกๆ ที่ทำให้รู้สึกร้อนวูบวาบ

เธอรินเบียร์ใส่แก้วที่พร่องให้ผม และให้ตัวเธอเอง

สายลมเย็นรื่นโชยมาแผ่วๆ รู้สึกปลอดโปร่งและสบายใจขึ้น
ผิดกับตอนแรกที่มานั่งคนเดียว เป็นเพราะเธอมานั่งคุยด้วยรึเปล่า
ผมชักไม่แน่ใจตัวเองเสียแล้ว

"ดื่มเพื่อมิตรภาพวันนี้" เธอยกแก้วขึ้นชนกับแก้วของผม

"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ แต่...เอ้อ...ฉันยังไม่รู้จักชื่อคุณเลยนี่"
เป็นเรื่องประหลาดที่เราคุยกันได้เป็นวรรคเป็นเวร
แต่ยัไงม่รู้จักชื่อแซ่กันเลย

"ผมชื่อลัดฟ้า คุณล่ะ"

"ฉันชื่อรัตติกาล" ค่ะ

"แค่ชื่อคุณ ผมก็ยอมแพ้แล้วล่ะ และรู้มั้ย
ผมกำลังรู้สึกว่าราตรีนี้ยังอีกยาวนาน"

ผมเมินมองไปที่ทะเลตรงหน้า
แปลกที่ทุกครั้งผมจะมองเห็นแต่...
ความเวิ้งว้างว่างเปล่าและความเย็นชาจากทะเล
แต่คราวนี้ทะเลกว้างจดขอบฟ้าตรงหน้า
ทำท่าเหมือนกำลังยิ้มให้ผม...
ผมรู้สึกอบอุ่นและสบายใจอย่างประหลาด

"ฉันไม่เคยมาแถวนี้หรอก บังเอิญพรรคพวกเขาเพิ่งย้าย
กลับบ้าน ลาพักร้อนพอดี เลยแวะมาเยี่ยมเขาหน่อย
ไม่คิดว่าจะได้เจอคนที่ฉันกำลังจะหลงรักอย่างคุณ"
ฟังพูดแล้วรู้สึกเลี่ยน จนต้องสวนกลับไปว่า

"ผู้หญิงเขาหลงรักผู้ชายได้ง่ายๆ อย่างนี้เองเหรอคุณ"

"คนอื่นฉันไม่รู้นะ...แต่ไม่เคยหลงรักใครง่ายๆ หรอก
ถึงได้ยังเป็นโสดสนิทอยู่นี่ไง เฮ้อ...
แต่คราวนี้สงสัยจะเป็นโรคใจไม่ยากบ้างละ"

"อะไร... ใจไม่ยาก" รู้สึกงงกับคำพูดของเธอคนนี้จริงๆ

"ก็ใจง่ายไงเล่า คุณก็..." เธอว่าพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี

"รับเบียร์เพิ่มไหมครับ" เสียงเด็กเสิร์ฟถามขัดจังหวะ

"เอามาอีกขวดน้อง" เธอรีบตอบ

"แต่ผมพอแล้วนะ และคิดว่ากำลังจะกลับ"

"อ้าว...จะรีบกลับไปไหนคะ แดดร่มลมตกพอดี
และเรากำลังคุยกันสนุกๆ อยู่ด้วย คุยกับฉันเยอะๆ น่ะดีรู้มั้ย
คุณจะได้ไม่ต้องไปนั่งคิดถึงบาดแผลเก่าๆ ให้เจ็บปวดไง"ค่ะ

ผมมองหน้าที่ระบายด้วยรอยยิ้มของเธอ
มองปากรูปกระจับที่ขยับขึ้นลงคอยพูดให้ผมหายเครียด
มองตาพราวระยับที่เวลาเธอมองผมทีไร
ต้องทำให้ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ...แถมรู้สึกแปลกๆ..ปรารถนาจัง

"เชื่อสิ ถ้าคุณเจอฉันบ่อยๆ และได้คุยกันเยอะๆ
คุณจะลืมเรื่องราวในอดีตและบาดแผลเก่าๆ ของคุณในไม่ช้า"
เธอพูดอย่างมั่นใจ แล้ว"เบอร์มือถือคุณล่ะ"เธอถามขึ้น

"ขึ้นต้นด้วย 0 และลงท้าย 5" บอกเธอไปอย่างกวนๆ

ผมคิดว่าเธอพูดถูกนะ...
และผมก็เริ่มมองเห็นอนาคตของตัวเองรำไร

"โอ๊ย...คุณกำลังจะทำให้ผมเป็นทาสอีกแล้ว
ทั้งๆ ที่ตอนนี้ผมกำลังพยายาม "เลิกทาส" ให้กับตัวเองอยู่นะ"
ผมร้องครวญครางอยู่ในใจ

"อาจพบไม้งามเมื่อยามขวานบิ่น ฤาขวานบิ่นนาจะดีกว่านา"
รำพึงพันในลำคอ"โธ่ลัดฟ้าเอ๊ย"

เสี้ยวจินตอารมณ์หนึ่งลัดฟ้า
ณ สวนล้อมรัก
ริมบึงบางบอน คลองงามอนามัย

ขอบคุณครับ

เสียงเพลงจาก kun_isara มอบให้ชาวฟ้า

กรอบข้อความจากคุณธัญ คนสวยประจำหมู่บ้าน

Create Date : 11 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 19 พฤศจิกายน 2552 13:33:54 น.

45 comments

Counter : 565 Pageviews.

ขอบคุณครับ 72

ใครจะรู้ว่าใจนั้นมีทุกข์
หมดความสุขเพียงเพราะคำหนึ่งนั้น
ที่เขาเพียรเฝ้าบอกในทุกวัน
อยากหลับฝันไม่ตื่นก็คงดี

ใครคนนึงอาจทำใจได้มาก
ที่คิดจากพรากไปถึงหลีกหนี
ไม่พบหน้าซึ่งกันคงจะดี
เขานั้นตีความหมายหายสูญไป

ไม่ได้หวังให้เป็นซึ่งเช่นนั้น
เพียงพบกันเกิดก่อความห่วงใย
หวังแค่เพียงเท่านั้นให้ได้ไหม
ไม่ขาดใยจากกันให้สั่นคลอน

ถ้าพรากกันเช่นนั้นรับไม่ได้
เพียงหวังให้เขาฟังยังอาวรณ์
เพียรพร่ำบอกให้เธอนั้นใจอ่อน
รับคำวอนจากใจได้ไหมเธอ

มาขอสลักซึ่งอักษร....
มาบอกผ่านความรู้สึกของใจใคร ???
ในวันที่คิดขึ้นมา...
อักษรง่ายๆอ่านแล้วไม่ซับซ้อน
ไม่หรูหรา..แต่ออกมาจากความรู้สึก
...หมายถึง..เหตุการณ์ที่ผ่านเข้ามาในห้วง ณ.เวลานี้...

ขอบคุณพื้นที่ ณ. สวนล้อมรัก
ที่แบ่งปันให้ไว้ลงอักษร..ขอบคุณจริงๆ

เพียงบอกผ่านซึ่งอักษร..ผ่านจากห้วงความคิด
ลึกลงไปในจิตใจ..ที่คล้าย-คล้าย ข้างในซึ่งว่างเปล่า
...คือความเปล่าดาย...

โดย: ณ. ขอบเส้นใจ...เดิม-เดิม... IP: 113.53.212.92 11 พฤศจิกายน 2552 14:15:06 น.

จากcm.72 เดิม
เรียนเชิญ...
คุณ... ณ ขอบเส้นใจ..เดิม-เดิม
มาชมความและประกาศ "เลิกทาสในเรือนใจ"
สบายๆสไตล์ลัดฟ้านะ เดี๋ยวจะชงกาแฟให้ดื่มสูตร"หวงแหน"
ได้จากหมู่เพื่อนรู้ใจในแวดวง bg. หรือจะโปรด"ชาเย็นจิต"
ก็มีบริการครับ คุณออเดอร์ได้เลย จัดให้ตามปรารถนา

ดีใจนะ...คุณยังไม่ตกขอบเส้นใจ อาจเป็นด้ายจัยที่ขาดง่าย
แต่คุณก็เหนี่ยวแน่นอยู่นา คงดำรงตนอย่างสมถะมั๊ง...
ถึงยืนหยัดมาจน ณ เวลานี้....

อักษรกลอน...ที่ผาดผ่านมันสมองแล 2 ใจคุณ
ง่ายๆสั้นๆแต่ใยใหญ่ด้วยความหมายล่ะ
ใครนะ? ช่างร้ายกาจ ทำร้ายคุณให้ทุกข์ใจ ได้แสนสาหัส
เพียง"คำ คำเดียว"เท่านั้น

ลัดฟ้าคงปลอบโยนคุณได้ไม่มากนัก
ต้อง"ทัมใจ" เองบ้างนะคะคุณ
บางที...ความสว่างจากนีออน ฤาลำเทียนก็ไม่อาจพบเห็น
ความเท็จ-จริงได้ดีเท่า แสงสว่างจากรากใจก่อเกิด"ความว่างในใจ"
คงเป็นหนึ่งเดียว "หมดเยื่อไม่เหลือใย" ให้คุณ...
"ตัดสวาท หมดสัมพันธ์" คุณกับใคร ใคร คนนั้น???

สวนล้อมรักยินดีเป็นกาวใจให้คุณเสมอ ยามคุณสั่นคลอน
อาจมาเด็ดดอมกลิ่นดอกลิลลี่สีขาว/สีชมพู่ แล้วแต่ชอบ
หรือชมสายน้ำลำคลองน้อยๆ ริมบึงมีบัวตูม-บานให้เชยชม
อย.ไม่ต้องประกันครับ มา ณ รากใจนี้ "ไม่ว่างเปล่า บ่ เดียวดาย" นา

ขอบคุณยังแลเห็นหัวใจชาวฟ้าคน คน นี้
ลัดฟ้าเองครับ

โดย: ลัดฟ้ามาเจอ

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:57:21 น.

เจิมให้คุณคุุ่ะ

โดย: kun_isara

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:11:21 น.

Goodnight miss you too..........

โดย: kun_isara

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:14:54 น.

อ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นเรื่องจริงมากกว่าเป็นเรื่องสั้นครับพี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:26:05 น.

วันนี้อ่านเรื่องที่เขียนแล้วทั้งสนุกได้อารมณ์และก็สะใจกับบางประโยคบางช่วงตอนจริงๆครับ
โดยเฉพาะตรงนี้

"เลิกสนใจมันเถอะน่า คิดซะว่ามันเป็นขี้หมา
และคุณก็จงปล่อยให้ขี้หมามันแห้งตายไปเองดีกว่า
ยิ่งเอานิ้วไปจิ้มมันตอนนี้ มันก็ยิ่งเหม็นนิ้วเราเอง..."

ถ้าสมัยโน้นได้อ่านแบบนี้ คงไม่ต้องเสียเวลามัวเข้าเฝือกดามอกแล้ว

ขอบคุณเรื่องราวดีดีที่มาแบ่งปันให้อ่านนะครับ

โดย: ลุงแอ๊ด

วันที่: 11 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:43:48 น.

ฝันดีค่ะคุณลัดฟ้า

(กลอนสี่แปร)

ริ้วรอยแห่งกาล
..วูบหวานผ่านไหว
....เริงรอยฤทัย

ห่มห้วงดวงใจ
..อิ่มใฝ่กวี
....กลอนกานต์ต่างสี

ทุกพจน์มีมนต์
..พาจิตวิ่งยล
....ยากพ้นใจไหว

"พี่เขตต์"แซมซน
..อยากยลดื่มด่ำ
....มาย้ำวจี

“มีแผลฯ”รำพัน
..เหมือนฉ่ำปนช้ำ
....เจ็บจำหลายปี

“คุณmax”อ่านถี่
..แล้วก็เลี่ยงหนี
....ขอพลีเพียงดู

"พี่นู"มาเช้า
..พร้อมเย้าอีกที
....ฝากใจให้มี่

“คุณดี”ตามมา
..ยิ้มร่าหน้าบาน
....อย่างฉ่ำชำนาญ

“พี่นก” ตั้งฐาน
..เปิดร้านร่ายโคลง
....ก่อนโยงแปลกตา

“พี่ธัญ”มาหนาว
..สุขพราววันวาร
....อยากสานถึงปลาย

“สีชมพู”เยือน
..เหมือนเพลินคำพรม
....อยากย้ำขอบคุณ

“อาลี”หวามวุ่น
..พี่ชื่น “มีแผล”
....มาแลบ้านโคลง

“ลัดฟ้า”ยอมแพ้
..อาทรกล่อมทรวง
....จำล่วงแวะมา อิอิ

“กาแฟ โหวก๊อ”
..กลัวมี่เพียรล้อ
....มารัวเร็วพลัน 555

“คุณแสง”มาสรรค์
..ส่งภาพสอยฝัน
....มาปันเนตรนัยน์

“คุณเสก”พาหนาว
..เที่ยวป่าวหาสาว
....ช่วยปล้นหนาวที

“คุณ Charlie”วน
..เหตุผลคือใจ
....ยกให้มี่ไว้ อิอิ

“พี่อ้อย”ห่วงใย
..หวังมี่สดใส
....ฝาก “จุ๊บ”ก่อนนอน

ขอบคุณอาทร
..บนโลกปอนปอน
....ที่ต้อนรับเรา

ขอบคุณหงอยเหงา
..ที่เย้าชีวี
....ให้ที่เราครวญ

กับสวนในฝัน
..ขอปันสุขสม
....โรยพรมทุกท่าน

ให้ชื่นสำราญ
..เนานานทุกคืน
....ร้อยใฝ่รื่นปอง

โดย: ญามี่

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:2:08:05 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ พี่ลัดฟ้า
มาส่งกะลังใจก่อนไปทำงานค่ะ

โดย: พ่อระนาด

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:6:52:30 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ลัด

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:11:37 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ คุณลัดฟ้า
ไปประชุมก่อนนะคะ...แล้วจะแอบมาใหม่
Have a good time ^^

โดย: อรุณสวัสดิ์ที่รัก

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:45:42 น.

พฤหัสสวัสดีครับ

เบอร์มือถือ... น่าจะบอกว่า ขึ้นต้นด้วย 08 นะครับ จะได้ใกล้เคียงอีกนิด หุ หุ หุ

มีความสุข รักษาสุขภาพ นะครับ ลัดฟ้า

โดย: เซียน_กีตาร์

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:53:32 น.

"ปีศาจปากคาบคัมภีร์"
ในรูป "โกหกคำโต"
ที่คุณมี่เอื้อเฟื้อมอบให้เตือนใจลัดฟ้า
จึงนำมาประดับและเผยแพร่ความสามารถคุณมี่ครับ

(กาพย์สุรางคนางค์ 28)

....................................คำโกหกนั้น
ยามรับใช่พรั่น................อาจสรรค์ความหลง
เพราะสุขที่รับ.................ปรับจิตเคยตรง
หลงเข้าในวง...................สู่ดงบ่วงมาร

....................................โกหกมีบ่อย
พาใจเปียกปรอย..............กี่ร้อยก็หาญ
ยิ่งหลอก “รักมาก”..เรื่องจากลืมนาน
ใจกล้าเชี่ยวชาญ...............ลืมกาลลืมวัน

....................................โกหกใช่ชั่ว
แม้นเกลียดแลกลัว...........ฤามัวเกรงหวั่น
แล้วพ้นได้พลัน...............มิปันแบ่งหยัน
มาแต้มสีสรร...................แดกดันสู่ใจ

...................................โกหกคือมนต์
ที่ร้ายแยบยล..................พาดลหวามไหว
แลผูกลามไป..................ถึงไข้หม่นไหม้
แต่ใช่ร่ำไห้....................ก็คลายมนตรา

...................................โกหกคู่โลก
ย่ำย้อนยอนโยก..............สู่โชคชะตา
บางคนเพียรคว้า.............หวังคร่าปัญหา
เพราะโศกเหนื่อยล้า........จึ่งดาฉับพลัน

...................................โกหกพกเมา
ลืมร้อนลืมเร่า.................หายเศร้าราวหั่น
จึ่งพบบางคน..................อยากค้นมายัน
ให้เรื่องโศกศัลย์..............ลดหลั่นจางเลือน

...................................นิยามโกหก
เศร้ารกตลก...................มาปรกมาเปื้อน
แต่อย่าแชเชือน.............เบนเบือนกลเกลื่อน
เมื่อสุขพบเพื่อน.............จนเลือนโทษรอน

...................................บางคนโกหก
ด้วยลิ้นกระดก................หาอกซึ้งซ้อน
จึงใคร่หาญสอน..............ละครมากตอน
ของหลอนเริง,ร้อน..........มาผ่อนหวามหวิว...

............................ญามี่///

......โดย: ญามี่ วันที่: 23 ตุลาคม 2552 เวลา:14:55:02 น.

ขอบคุณ คุณมี่ คราสองนะครับ ลัดฟ้าเอง

โดย: ลัดฟ้ามาเจอ

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:13:09:45 น.

เลิกทาส......ให้ตัวเอง

คงเป็นไปได้ยาก

เพราะชีวิตของ คนคนหนึ่ง.....ตั้งแต่เกิดมาจนสิ้นลมหายใจ

ไม่เคยเลยที่จะเลิกเป็นทาสของความรักได้........ไม่ว่าจะแก่เหนียงยานแค่ไหนก็ตาม อิอิ

โดย: เจ้าหญิงที่เจ้าชายตายจาก (timeofmylove

) วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:34:51 น.

โดย: สุนันยา

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:27:27 น.

Goodnight miss you too.............

โดย: kun_isara

วันที่: 12 พฤศจิกายน 2552 เวลา:22:29:22 น.

พี่ลัดฟ้า...สวัสดีค๊า

บ้านและบีจีสวยมากเรยเข้ากับงานเขียนเรยย
คิดถึง ฝันดีน๊าคร้า

โดย: mastana

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:0:39:25 น.

(กาพย์ชมนาง)

กระหน่ำหนาว...โรยยาวเย็นทรวง
ยะเยือกลวง...ทุกช่วงวังเวง

ดนตรีลม...ไล่พรมบรรเลง
ห่อเงาเกรง...ข่มเหงระกราย

วิเวกวาง...ทุกทางทักทาย
พร้อมสอดสาย...โดยดายคำราม

จันทราเลือน...ไม่เยือนไม่ถาม
ด้วยรู้ความ...หงอยตามนองใน

“คุณดี”เอย...อย่าเลยเมียงไกล
หลับตาไว้...แล้วไปด้วยกัน

สู่ลานสวย...ร่ำรวยมวลพรรณ
บุปผาหลั่น...ประชันรวยริน

“สาวพู”เยือน...พาเพื่อนถวิล
ยากผันผิน...ด้วยจินต์เปรมปรีดิ์

“สุนันยา”...พี่พาวจี
ล้วนทวี...แต่ดีงามโคลง

“ลัดฟ้า”สรรค์...พาพลันเบาโหยง
จิตเมียงโยง...ปลื้มโปร่งทอคำ

“หนูนา”ถาม...กับความลำนำ
ที่มี่ย้ำ...พี่จำทุกครา

อยากทอแพร...มอบแด่พี่นา
ที่ซึ้งค่า...วิชาของไทย

“พี่ใจดี”...ปรานีมากมาย
แวะส่งใจ...ฝากไว้เต็มทรวง

“พี่เขตต์”ร่าย...แปลงกลายกลอนพวง
แต่ละช่วง...ร้อยหน่วงนัยไหว

ท่ามวิถี...ต่างมีสุกใส
แลช้ำไห้...พาใคร่คิดควร

วาดหวั่นไป...แค่ใส่ตรมตรวน
จึงอยากชวน...ให้ผวนฤดี

หลับกับสุข...บรรทุกพร้อมพลี
กับวิธี...ปัดลี้รอนรม

ให้ใจจ่อม...ถนอมผสม
แต่ชื่นชม...เพลินพรมผ่านกาล

ฝันดีค่ะ คุณลัดฟ้า

โดย: ญามี่

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:2:40:33 น.

โดย: tanjira

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:42:52 น.

มาหาลัดฟ้าด้วยความคิดถึงแหล่ะจ้า
อ่านแล้ว
สงสัยต้องท่องรัตติกาลอีกนานเลยลัดฟ้า...

โดย: แม่อ้วนคนสวย

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:8:44:06 น.

ใช้ การปรับ (ตัวเข้าหากัน)
แทน การเปลี่ยนแปลง (คงดีกว่า)

ถึงจะเปลี่ยนได้ สักวัน คงหมดความอดทนและหันกลับไปเป็นอย่างเดิม
ค่อยๆปรับจะดีกว่า

สวัสดีตอนเย็นค่ะลัดฟ้า
วันนี้เป็นไงบ้างคะ คงมีความสุขมั้ง

โดย: เจ้าดอกแก้ว (tanH2O

) วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:17:13:42 น.

สวัสดีครับ ลัดฟ้า

ใช่ครับ หัวค่ำอากศร้อน...ตกดึกถึงใกล้สว่าง จะเย็นจัด... ต้องพยายามดูแลสุขภาพมากเลยครับ อากาศแปรปรวนแบบนี้

มีความสุขมาก ๆ ฝันดีครับ emo

โดย: เซียน_กีตาร์

วันที่: 13 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:58:33 น.

หวัดดีวันเสาร์ค่ะคุณลัดฟ้า
มีความสุขกับวันหยุดพักผ่อน นะคะ

โดย: มินทิวา

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:6:00:37 น.

หัวใจใครก็เจ็บร้าว...
เมื่อถึงคราวใจเปลี่ยนผัน
มีดทิ่มแทงใจอยู่ในทุกวัน
ทำให้บั่นสัมพันธ์ที่ดี-ดี

ถ้าคิดว่าความรักนั้นจบแล้ว
ไม่เหลือแวววูบไหวในวันนี้
ฝังให้ลึกลงไปในฤดี
ไยต้องมีวาจากรีดเฉือนกัน

เพียงร่วมแจม...จากบ้านโน้น

วันนี้คุณลัดฟ้ามีความสุขมากๆนะคะ

โดย: tanjira

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:9:59:55 น.

สวัสดียามสายครับพี่ลัด

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:10:36:58 น.

สวัสดีตอนเย็นค่ะลัดฟ้า

วันนี้เป็นอย่างไรบ้างคะ

โดย: เจ้าดอกแก้ว (tanH2O

) วันที่: 14 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:38:51 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ลัด

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:37:37 น.

แวะเวียนมาถามไถ่...
หวังไว้แค่อยากให้เธอมีสุข
หวังให้ผ่านเรื่องราวของความทุกข์
หวังให้สุขเติมเต็มชีวิตเธอ
.
.
.
สวัสดีค่ะคุณลัดฟ้า
วันนี้คุณลัดฟ้ามีความสุขมากๆนะคะ
อยู่กับวันดีๆและเวลาดีๆนะคะ...

โดย: tanjira

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:39:23 น.

หมิงหมิงวันนี้คึกจริงๆครับพี่ลัด
เล่นยังไม่หยุดเลยครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:15:49:24 น.

More than the greatest love the world has know
This is the love I’ll give to you alone
More than the simple words I try to say
I only live to love you more each day.

Goodnight miss you too...in Singapore.

โดย: kun_isara

วันที่: 15 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:12:08 น.

หวัดดีวันจันทร์ค่ะคุณลัดฟ้า
เริ่มต้นวันแรกของสัปดาห์
ด้วยความสดชื่น เหมือนกัน นะคะ
ปล. ฮ่า ๆ ๆ กลิ่นน้ำหอมโชยมาถึงนี่เลยเหรอคะ ฮ่า ๆ ๆ

โดย: มินทิวา

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:5:47:55 น.

สวัสดีตอนเช้าวันแรกของการทำงานค่ะ มาถึงด้วยความปลอดภัยค่ะ ประสบความสำเร็จในระดับนึงค่ะ แต่ความคิดถึงมีให้คุณเสมอค่ะ

โดย: kun_isara

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:6:44:08 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ลัด

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:58:01 น.

สวัสดีวันจันทร์ครับ ลัดฟ้าฯ

มีความสุข รักษาสุขภาพ นะครับ

โดย: เซียน_กีตาร์

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:11:49:59 น.

คิดถึงจ้า

โดย: แม่อ้วนคนสวย

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:30:50 น.

ขอบคุณคำชมครับลัดฟ้า

ฝันดีนะครับ ราตรีสวัสดิ์

โดย: เซียน_กีตาร์

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:20:34:33 น.

Goodnight miss you too...........

วันนี้บีจีสวยจังเลยค่ะเดี๋ยวนี้เก่งแล้ว

โดย: kun_isara

วันที่: 16 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:34:18 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่ลัด

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:6:45:33 น.

สวัสดีตอนเช้าวันอังคารค่ะ

โดย: kun_isara

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:24:48 น.

ว้าววววว.....
bg สวยจังเลยยยยย

คุณลัดฟ้าขา...
เมื่อไรคุณจะอัพบล็อกล่ะคะ
ธัญรู้สึกเบื่อบล็อกนี่แว้ววววววว

วันนี้คุณลัดฟ้ามีความสุขมากๆนะคะ

โดย: tanjira

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:31:09 น.

จริงด้วยเบื่อเรื่องนี้แ้้ล้ว555................
สวัสดียามบ่ายค่ะ ไม่มีใครมาเสริฟกาแฟให้ซะแล้วน่าสงสารจัง สบายๆยามยบ่ายสไตล์ลัดฟ้างั้ยค่ะ

Miss you too....................

โดย: kun_isara

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:14:01:03 น.

จ๊ะเอ๋

โดย: แม่อ้วนคนสวย

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:16:08:34 น.

สวัสดีตอนเย็นๆค่ะลัดฟ้า

โดย: เจ้าดอกแก้ว (tanH2O

) วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:18:46:46 น.

(อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑)

ไหวไหวผะผ่าวเผา...ขณะเศร้าสะอื้นหา
เดียวดาย ณ เวลา...ปะทะเหงาตะลอนเคียง

ห้วงใจระดมขม...รติล้มมลายเสียง
ผิดหวังประนังเมียง...ระอุเร่าประหารฝัน

หาใช่ประทานทาง...ตละสร่างประจญพลัน
เขาห่างเสมือนจันทร์...ผละขนาดประดุจเลือน

ในหวังอณูหวง...บ่ ปะช่วงประดับเตือน
เขาจึงมิคิดเยือน...สิอดีตละล่องลอย

ในรักประจักษ์แผล...ลุกระแสประสบปรอย
รักยากประวิงคอย...หฤทัยระเร่าหนาว

คน”ใช่”ผละจากหวัง...ระอุชังสิเหมือนสาว
รอยโศกระรัวราว...ปะระรานมิเลิกลา

ผิดคนประดังสรรค์...เพราะสวรรค์ละลืมหา
จึงพ่ายสะดุดคา...ณ ทะเลสะเทือนใจ

สวัสดีวันหนาวๆอีกวันค่ะคุณลัดฟ้า

โดย: ญามี่

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:19:39:52 น.

หลับฝันดีเช่นกันนะค่ะ.......
คิดถึงคุณเสมอค่ะ

โดย: kun_isara

วันที่: 17 พฤศจิกายน 2552 เวลา:21:06:45 น.

มาแต่เช้าเลยเห็นป่ะ คิดถึงไงจ๊ะ อิอิ

โดย: แม่อ้วนคนสวย

วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:4:17:22 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ มีความสุขกับวันทำงานอีกวันนะค่ะ

โดย: kun_isara

วันที่: 18 พฤศจิกายน 2552 เวลา:7:04:46 น.