|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
มหานที ณ คืนเพ็ญ กระทงลอย
ร่าย . . .......โอ้มวลมหานที.......ไหลเรื่อยรี่ท่วมผืนหล้า.....ดังทแกล้วกล้าห้าวหาญ.......รอนรานผืนพิภพ....... สยบสรรพสิ่งไว้ใต้อำนาจ......ประกาศความยิ่งใหญ่ให้โลกรู้......มนุษย์ผู้เล็กน้อยต้อยต่ำ....... อย่ากระทำธรรมชาติ.......ประดุจทาสบงการได้.......มาดหมายไปครองหล้ามาหานที.... ณ ครานี้ขอมิอาจยอม......มนุษย์สิควรน้อมยอมตาม.......ในท่ามกลางอุทกภัย........มวลมหานทีใหญ่ยิ่ง......เป็นมิ่งแม่วารี......ควรสดุดีขอขมา......คราวันเพ็ญเดือนสิบสอง........มหานทีนองหลากไหล.......ใต้แสงจันทร์เพ็ญเด่นฟ้า......มาสิหมู่เจ้ามวลมนุษย์ ......หยุดความอหังการ ......ควรรู้ฐานแห่งตน ........อยู่บนแผ่นผืนหล้า ........อาศัยห้วงมหานที .......ทุกชีวีพึ่งพิงธรรมชาติ .......มิบังอาจย่ำยี .......ณ บัดนี้คือบทเรียน ....พึงพากเพียรเรียนรู้.......การร่วมอยู่ร่วมใช้ .......ดุลยภาพธรรมชาติให้......แน่วไว้อย่าได้..........ทำลาย
โคลงสี่ .
........เวียนว่ายกี่วัฎฏ์เวิ้ง.........สงสาร มวลมนุษย์อหังการ................แค่นั้น ชีวีอยู่ยืนนาน........................หาไม่ ชั่วขณะมิอาจรั้น.....................อยู่ยั้งยืนยง . ........คงอยู่ชั่วคู่ให้.................กอบกรรม ลุ่มลึกแห่งสัจธรรม..................มากน้อย แยกแยะสิ่งพึงทำ....................ใดก่อ ประโยชน์แล อยู่ที่สำนึกคล้อย......................สู่ห้วงแห่งธรรม . ........ธรรมคือธรรมชาติให้........สำนึก ใจสู่ธรรมล้ำลึก........................ยิ่งแท้ แนบเนาอยู่รู้สึก.......................สัมผัส..... ได้แฮ ธรรมชาติเกื้อกูลแล้...................ย่อมไร้ภัยมหันต์ .........ณ วันเพ็ญเด่นฟ้า............ราตรี ลอยกระทงสู่นที.......................นบน้อม ขอขมาแด่วารี..........................ไหลหลั่ง พระแม่คงคาพร้อม....................อภัยให้ใฝ่จำ
. ร่าย . ..........คำขอขมาก้องไป..........ทั่วผืนน้ำหลากไหลครานี้.......สิ้นฤทธีมนุษย์เล็กน้อย........เฝ้าคอยการให้อภัย .......จดจำไว้ชั่วกาลนาน....... อย่าล้างผลาญธรรมชาติ .......อย่าบังอาจลบหลู่ .........พึงรู้ความยิ่งใหญ่........... ควรฤาใครมิยำเกรง............. พระแม่คงคาเร่งลงทัณฑ์ ............ดับกิเลสฝันมวลมนุษย์ ...........หยุดอหังการไว้........... เตือนมนุษย์ได้สำนึก ..........ก่อนโลกทรุดลึกสึกกร่อน......... ดั่งสั่งสอนมนุษย์ไว้ .........เป็นบทเรียนบ่งบอกให้.......... อย่าได้ลืมหลง
. โคลงสี่ . ........คงคาคลาคล่ำด้วย.........กระทงลอย เทียนส่องผ่องชลพลอย............สุขล้น ราตรีที่เฝ้าคอย.......................งามยิ่ง......นักแล รวมจิตใจท่วมท้น.....................แทบท้วงมหานที . ...........ขออุทกภัยนี้ล่วงพ้น.......ผ่านเลย อภัยเถิดเช่นดั่งเคย...................อภัยให้ ขอพระแม่คงคาเอย ..................คืนสุข .....มาเฮย ทุกข์ยากเกินทนได้...................แต่นี้จดจำ.
เกรียงไกร หัวบุญศาล ๑๐ พฤศจิกายน ๒๕๕๔
Create Date : 11 พฤศจิกายน 2554 |
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2554 13:02:31 น. |
|
1 comments
|
Counter : 646 Pageviews. |
|
|
|
โดย: r_sriket IP: 182.53.132.60 วันที่: 12 พฤศจิกายน 2554 เวลา:20:11:16 น. |
|
|
|
|
|
|
.....มีความฝันเป็นเรือ
ล่องลอยไปในทะเล
แห่งกาลเวลา............
|
|
|
|
|
|
|