"การเขียนคือการก้าวเดิน
เมื่อใดหยุดเขียน เราจะได้มาเพียงเวลา ไม่ได้ระยะทาง"

อืม...ยังคมคายเช่นเดิมนะสหาย

ข้าพเจ้าเองหาได้เดินในป่าแฟนตาเซียไม่
แต่คงเป็นเขาวงกต
หลงเดินวนอยู่อย่างนั้น
ยังมิพบทางออก...

ข้าพเจ้าจะพยายามฟันฝ่าหาทางออกมาให้ได้เช่นกันสหาย
ขอบคุณสำหรับแรงส่งของท่านที่ส่งมา
ข้าพเจ้าได้รับแล้วและจะพยายามส่งคืนกลับเช่นกัน

โชคดี!!

เรียนสหายที่ผ่านเข้ามา

ไม่ต้องสงสัย ที่ไม่มีตอนใหม่(เสียที)
ข้าพเจ้ากำลังพยายามสุดฤทธิ์ที่จะปะติดปะต่อ อารมณ์เขียนเรื่องให้ได้ มันขาดตอนไปแล้ว ต่อยาก ต่อเย็น

ข้าพเจ้าไม่แน่ใจ ว่าจะมีผู้ใดติดตามอยู่หรือไม่ !
แต่ด้วยจำนวน hit ต่อวัน ทำให้ข้าพเจ้ากังวล กลัวสหายเข้ามาพบ ความว่างเปล่า เหมือนข้าพเจ้าไม่ได้เอาใจใส่

กำลังพยายามขอรับ

คารวะ

ไปบ้านท่านย่าแล้วก็เดินมาบ้านท่านปู่ต่อ
พักนี้ท่านปู่ยุ่งๆกับการปะติปะต่ออารมณ์ ก็ขอเป็นกำลังใจท่านปู่ด้วยเช่นกันเจ้าค่ะ

กระผมไงล่ะขอรับ ตามเจ้าอ่านอยู่
รอว่าเมื่อไรจะได้อ่าน ตอนต่อไป

รีบๆฟันฝ่าออกมาจากป่าของท่านให้ได้นะขอรับ

ฮ่า ฮ่า ข้าพเจ้ากะแล้วว่าท่านน่ะ กำลังจะเดี้ยง

เห็นบันทึกอักษรกระบี่ออกมาหลายชุดติดกัน ข้าพเจ้าก็เห็นลางร้ายของกระบี่ทลายฟ้าอของท่านแล้วล่ะ

หวังว่าคงไม่แต่งค้างเติ่งเหมือนเรื่องที่แล้วๆ มานะท่าน เอาให้จบๆ หาทางออกให้เจอล่ะ

เปรียบไปท่านก็เหมือนกระต่าย ข้าพเจ้าน่ะเป็นเต่า สงสัยคราวนี้ข้าพเจ้าจะต้วมเตี้ยมหาทางออกจากเขาวงกตได้ก่อนท่านกระมัง

ฮา ฮา มีเยาะเย้ย !
บันทึกอักษรกระบี่มีไว้นานแล้วเจ้าค่ะ
ตั้งแต่เริ่ม 'กระบี่ฯ' แล้วล่ะ

ว่าจะเอาไว้เก็บที่เขียนโต้ตอบกับท่าน (hab)
พอดีท่าน (hab) หายไปนาน
เขียน 'กระบี่ฯ' ไม่ออก
เข้าคอมเม้นท์ท่าน (hab) ก็ไม่ได้

เลยเอาไปโพสท์ที่ 'บ้านหนอน' เสียเลย

งานนี้ไม่มีล่มดอกเจ้าค่ะ (ขอบอก)
ถือเป็นงานสรุปสิ้นปี ของการฝึกเขียน
ข้าพเจ้าคาดหวังมากไปหน่อย นั่นก็ไม่ดี นี่ก็ไม่ดี
เป็นอย่างนี้ มาตั้งแต่ก่อนเริ่มเรื่องแล้วเจ้าค่ะ

ต้องกลับมาตั้งสติใหม่ จะดีจะร้าย ขอแค่เขียนไปเรื่อย ๆ ไม่ต้องคาดหวัง ไม่งั้นแป๊ก !

อ่า...ว่าแต่ เขียน ไฟฝัน ล่มมาเรื่องเดียวเอง !!
ท่านก็พูดเสียเหมือนล่มหลายเรื่องแล้ว...ท่านย่าล่ะก้อ!!
ส่วน 'เจ้าพีกาซัส' ไม่ถือว่าล่มนา มันจบเป็นตอน ๆ อย่างน้อยก็ลากจนจบ มาได้สองตอนล่ะนา....

***
ท่านป๋า : ประทานโทษนะขอรับ กำลังเช็คเครื่อง เปลี่ยนถ่ายน้ำมันเครื่อง ใส้กรอง คาดว่าเสร็จแล้วน่าจะวิ่งฉิว ให้ท่านไล่ตามจนตาเหลือกแน่ขอรับ ฮา ฮา ฮา

คารวะ

แวะมาทายทักเจ้าครับท่านฯ

๑.
อักษรกระบี่ฯข้าพเจ้าชอบนะ...มันหวนคิดดี..คืออ่านแล้วอยู่เฉยๆไม่ได้..ต้องตอบ ต้องตอบ น่ะ

และก็ชอบอารมณ์ของอักษรอ่านแล้วนึกถึงตอนท่านเขียนหยดน้ำบนใบบัว...ท่านว่าไหมเจ้าครับ?

๒.กระบี่ทลายฟ้า
ข้าพเจ้าตามมาทันแล้วนะเจ้าครับ...ช่วงนี้เป็นการดำเนินเรื่อง..คลี่คลาย..จึงออกดูสั้นไปบ้างสำหรับคนที่อ่านมันส์..เช่นข้าพเจ้า (อ่าน๑๔-๑๕-๑๖..แป็บเดียวเองจบแล้!)

ชอบตอนที่๑๑_ตอนนั้นอักษรพลิ้วไหวเหลือร้าย คันไม้คันมือจนอยากแต่งกลอนตอบบ้าง

อารมณ์ภายนอกที่มาสัมผัสก่อนการลงมือเขียนถือว่ายากส์ยิ่งนัก...กว่าจะสลัดให้หาย..และมุ่งเดินต่อไป...โดยเฉพาะผู้ที่มีสมาธิกับเรื่องใดเรื่องนึง

ขอคราวะการฝึกฝนเช่นท่าน...ถือว่ายยากส์มาก...กว่าจะล่วงพ้นแต่ละ...ช่วงการเดินทางได้...สุดยอด!

***

เอาใจช่วยท่านนะเจ้าครับ....สำหรับทุกงานอักษร
มันงามเสมอ...สำหรับผู้เฝ้าติดตาม

เจอแกะน้อย..วิ่งตัดทางเดิน..ซนบ้าง..แซวบ้าง..อย่าถือสานะเจ้าครับ

ดูแลสุขภาพด้วยเจ้าครับ

ด้วยความปรารถนาดีซำเหมอ
นีน่า and น้องแกะ

เปลี่ยนเรียบร้อยแว้วววว ค้าบบบ
แบบดั้งเดิมเลย ใช้ง่ายเปิดหน้าเว็บเร็ว

คราวนี้น่าจะสะดวกแล้วขอรับบ
ขอประทานโทษที่ไม่เปลี่ยนตั้งแต่แรกครับ

ไอซ์

อ่า....คารวะจรดพื้นขอรับ ทั้งสองท่าน

ท่านนานี่ขอรับ ท่านยังเป็นเช่นกระจกสะท้อนเงาให้ผู้น้อยได้เป็นภาพตัวเองอยู่เสมอ...แจ่มชัดบ้าง เลือนรางบ้าง ล้วนเป็นด้วยสายตาผู้น้อยขุ่นมัว...ฝ้าฝุ่นจับกระจกแต่อย่างใด...

'แกะน้อยค่อย ๆ เดิน'

อ้าว...ตกคำว่า 'หาได้' ไปอย่างน่าเขกกบาล

"..ฝ้าฝุ่นหาได้จับกระจกแต่อย่างใด..."

อ้าว...ตกคำว่า 'หาได้' ไปอย่างน่าเขกกบาล

"..ฝ้าฝุ่นหาได้จับกระจกแต่อย่างใด..."

ขอบคุณเจ้าค่า...ตอนนี้กระจก(ของท่าน)...ตัดแว่นกันฝ้าฝุ่นแล้วน่า...รับรอง...รับรอง...แกร่งขึ้นแยอะแล้วน้า

ยังถล่มตนไม่หายเลยนะ..ท่านน่ะ
หากสายตามีอาการขุ่นมัว...เมื่อใด...ขออย่าได้เกรงใจ..แล้วกันนะคะ

การได้ช่วยเหลือกันบนถนนสายอักษรเช่นนี้
นับว่าคือของขวัญที่ดีมากที่เราจะหยิบยื่นให้กัน

ไม่ว่าจะเป็นแกะน้อย..หรือกระจกสะท้อน
หวังว่าคงมีโอกาสได้รับใช้ท่านบ้างนะเจ้าคะ
(เจ้าครับนี่...เริ่มทะแม่ง..มะเอาแล้...อิ อิ)

ไม่รบกวนแล้วค่า....เขียนงานต่อแล้วกันนะ
อ้อ! อย่าลืมทานข้าวเย็นก่อนน้า

'ผู้น้อยกว่า..."

...

อย่างน้อยพรุ่งก็มีวันใหม่
คงมีแต่วันเวลาเท่านั้นที่เราได้ใช้ของใหม่ตลอดเวลา

...

ช่วงกระผมมีแรงผลักเยอะ
ชอบขอรับที่จะได้วาทะกรรมกับท่าน

กระผมรอคอยติดตามตอนต่อไปอยู่ขอร้าบบบบบ
อิอิ

ข้าพเจ้าป่าวเยาะเย้ยสักหน่อย เค้าเรียกถีบส่งต่างหาก เพราะแรงส่งธรรมดามันคงไม่ค่อยพอแล้ว ฮ่า ฮ่า

เมื่อวานข้าพเจ้าอ่านหนังสือเล่มหนึ่ง เจอคำอธิบายของคำว่า "สุนทรียรส" ที่ท่านเคยถามมา แทบจะเอามะเหงกเขกกบาลตัวเอง เอาหนังสือไปบูชาบนหิ้งอยู่ตั้งนาน ไม่งั้นคราวก่อนคงหยิบฉวย ช่วยหาคำตอบให้ท่านได้กระจ่างกว่านี้

อ้อ!!! มีเรื่องจะรบกวนเรียนถาม อันนี้เรื่องส่วนตัวมิใช่เรื่องงานเขียน

ท่านคงทราบข่าวจากบ้านหนอนแล้วว่าเดือนพฤศจิกายนข้าพเจ้าจะลงใต้

ที่ประกาศหราไว้ว่าจะบุกไปเผากระท่อมให้จงได้ ก็เพียงแต่คิดเองเออเอง

ข้าพเจ้าขอคำตอบท่านนิดนึง ว่าเต็มใจหรือไม่

ท่านเคยบอกกับข้าพเจ้าว่า...กว่าท่านฟันฝ่าจนได้ใช้ชีวิตอย่างที่ตั้งใจไว้ ท่านต้องแลกกับอะไรไปมากมาย

ถ้าการไปเยือนของข้าพเจ้าทำให้ท่านไม่สะดวกใจ ก็บอกมาได้เลย ข้าพเจ้าเคารพสิทธิในการใช้ชีวิตของท่านเสมอ

ข้าพเจ้าเองก็มิชอบให้ใครเข้ามารุกล้ำอาณาเขตความเป็นส่วนตัวของข้าพเจ้า และก็คิดว่าท่านเองก็เป็นเช่นเดียวกัน

ข้าพเจ้าเคยคิดนะว่า ถ้าข้าพเจ้าเกิดเป็นชาย
ชีวิต...ความคิด...ของข้าพเจ้าคงไม่แตกต่างจากท่านในตอนนี้

ข้าพเจ้าคิดเจ้าค่ะว่า...
ท่านเป็นอีกร่างของข้าพเจ้า...แต่ในกายที่เป็นชาย
จึงเข้มแข็ง... มุ่งมั่น... ตั้งใจ กว่าข้าพเจ้าหลายเท่าตัว

การจะพบสหายสักคนที่ต้องชะตา ไม่ใช่เรื่องที่ง่ายดายนัก

ที่เหลือขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของท่าน...
ชีวิตท่านเป็นของท่านเจ้าค่ะ

คำถามนิดเดีย...ถามเสียยามเชีย...
ในใต้หล้า...ข้าพเจ้ามีแต่พวกท่านเป็นสหายขีดเขียน

มาเมื่อไรก็เมื่อนั้น
ยาวนานเท่าไรก็เท่ากัน
ค่าเดินทาง..ค่ากิน...แน่นอน...จ่ายเอง !!

ค่าเครื่องดื่ม ฟรี ฮา ฮา ฮา
(หากเป็นปีศาจเมรัยอย่าง ท่านคนดี ท่านอ้ายฯ ท่านจีฯมาพร้อมกัน ข้าพเจ้าจะเปิดเบียร์ไว้ถังนึง ดื่มไม่หมด ให้อาบกันเลยเอ้า ฮ้า ฮ้า ฮ้า พูดแล้วพยาธิกระดุ๊กกระดิ๊ก)

ไปตอบที่เหลาดีกว่า!!

อ้อ...ชีวิตข้าพเจ้าบ่ได้เป็นของข้าพเจ้าดอก
มันเป็นของชะตา
สุดแต่ว่าจะพัดพาไปหนใด

ข้าพเจ้าทำหน้าทีเพียงช่วยดูแลมันไว้ดี ๆ
มันก็จะดูแลข้าพเจ้าดี ๆ ถ้อยทีถ้อยอาศัยน่ะขอรับ

ยามสายสวัสดีขอรับ

ในเดือนมรสุม ฝนที่เทกระหน่ำ
มรสุมมันหอบบางอย่างมาสุมในหัวใจของกระผมเช่นกัน
แต่ก็หายบ้าไปแล้ว
เสียดายที่ฝนยังไม่หมดเสียจะได้หนาวไวๆ ปี้คงหนาวกว่าปีก่อนๆเพราะน้ำมากเหลือเกิน

ที่ผ่านมากระผมชอบทำให้ตัวเองเป็นอสุจิที่แหวกว่ายแข่งขันเพื่อแสวงหาไข่สุกที่พร้อมจะปฏิสนธิ
กระพยายามเขียนงานให้พอใจ แต่มันพอใจยากจริงๆ

ที่ว่าชัดเจนในข้อความอำลานั่นคือ กระผมยังมั่นใจในแนวทางหลักว่ากระผมชอบ สะท้อน เสียดสี ประเทียด สังคม ไม่ว่าจะในหลืบไหน ขอให้กระผมเห็นและรู้สึกกับมัน กระผมก็จะเอามาเขียนได้

กระผมอยากจะนำเสนอมันในทางตรงคือสะท้อนมันออกมา
กระผมอยากจะนำเสนอมัในทางอ้อม ก็คือ ด่าหมาประชดคนบ้าง หรือ อย่างในเรื่องฟัวแนวโหดเลือดสาด

กระผมอยากเขียนงานออกมาในหลายรูปแบบ แม้ฝีมือนั้นจะยังอ่อนด้อย แต่กระผมก็อยากจะพัฒนามันไปพร้อมๆกัน

กระผมไม่ได้ค้นพบอะไรเป็พิเศษพอจะจุดประกายอะไรให้สว่างวาบชัดเจนมากมายขอรับ แค่มันย้ำให้กระผมมุ่งมันเดินต่อไป

สำหรับเป้าหมายนั้นกระผมยอมรับแน่นอนว่ากระผมอยากจะมีเรื่องลงพิมพ์ในนิตยสารสักเรื่องสองเรื่อง แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ห้าหกเรื่องที่พิมพ์ออกมาใส่กระดาษเหน็บคลิปพร้อมคำแนะนำแบบที่ท่านพี่อานท์แนะนำให้ใช้ กระผมรวบรวมเก็บลงกล่องเอกสาร ให้มันเล่นในนั้นสักพัก

ตอนนี้กระผมขอแค่สนุกที่ได้เขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อย ตามใจของกระผม

กระผมถามตัวเองทุกครั้งก่อนจะเขียนว่า
เขียนเพราะอยากเขียน
หรือเขียนเพราะอยากให้คนสนใจอ่าน

กระผมเลือกอย่างแรก
ถ้าหากฝีมือผมดีกว่านี้กระผมคง เขียนได้ดีจนคนจะสนใจอ่าเองขอรับ

หลายห้วงแห่งอารมณ์กระผมยังปรับให้มันนิ่งเป็นระนาบเดียวกันไม่ได้ขอรับ บางครั้งกระผมบ้า บ้างคร้งกระผมดี แต่หลายเดือนมานี้กระผมรู้สึกดีขึ้น

กระผมกลั้นความบ้าออกมาในงานเขียนหลายชิ้น มันก็สนุกดี

เมื่อก่อนผมจะเขียนก็ต่อเมื่อผมอารมณ์ดี เวลานั่งหน้าคอมจะไม่ชอบให้ใครมาเผ่นผ่านด้าหลังจะรู้สึกหงุดหงิด
ผมว่ามันช่างเพ้อเจ้อเหลือเกิน เขียนไปเหอะเขียนให้สนุก

ผมคิดอย่างนี้ขอรับ หลังจากหายบ้า

ฮา ฮา ฮา

"อ้อ...ชีวิตข้าพเจ้าบ่ได้เป็นของข้าพเจ้าดอก"

ฮ่า ฮ่า ข้าพเจ้ากะก็อยู่แล้วว่าท่านต้องตอบมาแบบนี้ เขียนเสร็จจึงนึกขึ้นได้ว่า ไม่ควรเขียนประโยคนี้ไปเลย ต้องโดนท่านตอบย้อนมาแบบนี้แน่นอน

โอเชท่าน เอาไว้ใกล้ๆ วันเดินทาง ข้าพเจ้าจะเขียนไปยืนยันกับท่านอีกที (ถ้าได้ไปเยี่ยมท่านคงเป็นที่ 13-14 พฤศจิกายนเจ้าค่ะ) ยังไม่ได้คุยกับเพื่อนเลยว่าจะเอายังไงกัน

ค่าเดินทาง แหงอยู่แล้วว่าต้องจ่ายเอง
แต่...
ค่ากินไม่จ่าย
ค่าที่พักไม่จ่าย
ค่าเครื่องดื่มก็ไม่จ่ายเช่นกัน
จะใจร้ายใจดำกันได้ลงคอก็ให้มันรู้ไป ฮ่า ฮ่า

ล้อเล่นน่ะท่าน ไม่รบกวนมากหรอก ถ้าได้ไปคงขอแค่ที่ซุกหัวนอน ส่วนเรื่องอื่น ไม่รบกวนเจ้าค่ะ ยิ่งค่าเครื่องดื่มท่านไม่ต้องกังวล ข้าพเจ้าเจอกระป๋องเขียวเข้าไปแค่กระป๋องสองกระป๋อง ก็เมาได้ไปสามวันแล้วเจ้าค่ะ คออ่อนมั่กๆ ท่านไอซ์ยืนยันได้

แต่ถ้าดื่มไม่หมดจะให้หอบหิ้วไปฝากท่านไอซ์กับสหายท่านอื่นที่ภูหินร่องกล้าก็ยินดีเจ้าค่ะ

ท่านไอซ์เขียนมาหาท่านเสียยาว คงเป็นแรงถีบส่งได้ดีไม่น้อย แล้วคุยกันใหม่เจ้าค่ะ

มหานทีรี่ไหลไปตะวันออก

ตะวันตกสู่ฉางอาน

หนทางยุทธจักรหมื่นห้วงน้ำ พันขุนเขา

ครองพลังฝีมือสูงล้ำคู่กาย

วีรบุรุษกำลังขวัญกล้าแกร่ง

ชีวิตระเหเร่ร่อน ชื่อเสียงขจรไกล ห้าวหาญ

โจนสู่ห้วงน้ำ บั่นร่างมังกรสมุทร

รังสีกระบี่คลุมขอบฟ้า

โผนม่านเมฆายิงอินทรี ห้าวหาญทระนง

หน้าหอนงคราญข้างสะพานน้อย

ใต้ต้นหยางหลิ่วข้าเองอิง

พบเพียงนงคราญโบกแขนทายทัก

บุญคุณความแค้นจบสิ้นชั่วเพียงกวัดแกว่งมือ

เพียงมวลมิตรสหายเอื้ออาทรต่อกัน

ถามว่าผู้นั้นคือใคร?

คือจอมยุทธ์ที่หนึ่งแห่งแผ่นดิน

***

บทเพลงจอมยุทธ (เสเค่อ)
เขียนคำร้องโดย โก้วเล้ง
ขับร้องโดย ซือเซี่ยวหญง

...

เอามาฝากโดย (...)
หวังว่าคงเป็นแรงขับให้สหายอีกแรง

...

ข้าพเจ้าลืมภาพประกอบ

ท่านปู่ ขอบคุณท่านมากนะเจ้าค่ะ

ยอดมนุษย์เงินเดือนอย่างข้าเจ้ามีกำลังใจขึ้นเยอะ

@ ได้เลยขอรับหลายtaฯ
@ ท่าน (hab) หรือมีความชิ้นใหม่ เดี๋ยวข้าพเจ้าไปดู
ภาพประกอบของท่านนับว่าเพิ่มแรงส่งอย่างดีเยี่ยม อิ อิ

@ ท่านย่าหนุงฯ มาแล้วอยู่ให้นาน (คออ่อนอย่างนี้ไม่เปลือง อิ อิ)

@ ได้เลยขอรับหลานtaฯ
@ ท่าน (hab) หรือมีความชิ้นใหม่ เดี๋ยวข้าพเจ้าไปดู
ภาพประกอบของท่านนับว่าเพิ่มแรงส่งอย่างดีเยี่ยม อิ อิ

@ ท่านย่าหนุงฯ มาแล้วอยู่ให้นาน (คออ่อนอย่างนี้ไม่เปลืองชอบ อิ อิ)

อาการบ้าเป็นอาการอย่างหนึ่งของคนสติไม่ดี
เพราะฉะนั้นเขาจะตอบไม่ได้อาการมันเป็นอย่างไร
บางทีเขาอาจไม่บ้า แต่เขาเที่ยวโพทนาว่าเขาบ้า

แต่เขารู้ว่ามันเกิดจากอาการเบื่อ ห่อเหี่ยว กับอะไรสักอย่างที่เขาเองก็ไม่รู้ อาจจะเพราะว่าวันนึงๆเขาต้องถูกล้อมรอบด้วยกำแพงอิฐหาทึบ หรือว่าเขาเป็นก่อกำแพงใสแต่หนารายล้อมหัวใจของเขา ฮ่าๆๆๆ

เขาเป็นคนคิดมาก คิดเพ้อเจ้อ
วันนึงๆเขาหมดเวลาไปกับการขบคิดเรื่องราวที่ฟุ้งอยู่
เขาหายใจเข้าเอามันเข้าไป
เขาหายใจเอามันออกมา

เขาหายใจเข้า
เขาหายใจออก

บางทีเขากว่าตัวเองกำลังจมน้ำ
บางครั้งโผล่ขึ้นมาหายใจได้
แต่เขากลับรู้สึกกำลังถูกลากลงทะเลไปอีกแล้ว

ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ความบ้ามันเป็นอย่างนี้แหละขอรับ
สับสนวุ่นวาย ตีกันอีรุงตุงนัง เพ้อเจ้อ
แต่เดี๋ยวมันก็จะคลายได้ด้วยตัวมันเอง

กระผมเป็นคนใจร้อนครับ
แต่มีลูกออกมาคนนึง ใจเย็นลงไปมาก

แต่มันก็ยังคงวูบวาบๆๆ อยู่ หากอายุมากกว่านี้ คงเห็นอะไรง่ายกว่าเดิม คงปลงได้มากกว่านี้

สวัสดีตอนใกล้สามทุ่มครับ
ไอซ์