จากเศษดินต่ำต้อย ถึง ดวงดาวสุกใสบนฟากฟ้า ๒. : วิถีอักษร วิถีแห่งสายน้ำ

เมื่อ: 2006-07-10 19:13:18

“ขีดเขียนอักษรจำนวนหนึ่ง!”
“เป็นอักษรเช่นไร?”
“เป็นเศษอักษรไร้สาระ!!”

กราบเรียนท่านเจ้าสำนัก :

ผ่านพ้นไปแล้วขอรับ ก้อนเนื้อชิ้นโต ที่ย่อยยาก เหนียวเคี้ยวไม่ค่อยออก แต่รสชาติดีนักจะคายก็เสียดาย กลืนก็ติดคอ จึงนั่งเคี้ยวอยู่เช่นนั้น ยอมไม่รับ-ทาน อาหารชนิดอื่นไปพลาง ๆ จนกว่า เนื้อชิ้นใหญ่จะผ่านพ้น ลงลำคอ

ข้าพเจ้าหยุดขีด-เขียนมาตลอดช่วงเวลาบอลโลก รู้สึกละอายต่อความตั้งใจนัก แต่ต้องเลือกเอาอย่างหนึ่ง

ดูท่าข้าพเจ้าเลือกผิด มาคิดขึ้นได้ นี่อาจเป็นอีกหนึ่งในอุปสรรคของการฝึกฝน ท่านเจ้าสำนักย้ำเสมอ ถึงการเขียนต่อเนื่อง มักมี คำถามถึงท่าน

“เขียนเรื่องสั้นเรื่องแรกเสร็จแล้ว ควรทำเช่นไร?”

แน่ชัดว่า ผู้ถามหมายถึง การส่งไปให้ บรรณาธิการอาชีพ พินิจพิจารณา ท่านกลับตอบว่า

“เขียนเรื่องที่สองต่อไป!”

นั่นไยมิต่างจาก อาจารย์เซ็นสอนศิษย์ !!

ข้าพเจ้ากลับมองไม่เห็น จนสำราญกับ ‘บอลโลก’ เสร็จสิ้น จึงได้สะดุดใจคิด หากยังเป็นเช่นเดิม อีกประเดี๋ยว ‘บอลยู่โร’ มา ข้าพเจ้าก็หยุดอีก ไหนจะ พรีเมียร์ ที่กำลังจะเริ่มฤดูกาล เหล่านี้ เหมือนแอ่งหิน ที่เก็บกัก สายน้ำให้หยุดไหล

สายน้ำที่หยุดไหล มีแต่รอวันเน่าเสีย !

วิถีของสายน้ำ ไม่ยอมหยุดการเดินทาง
วิถีของอักษร ย่อมเฉกเช่นเดียวกัน

ข้าพเจ้าเริ่มออกเดินทางต่อ คราวนี้จะไม่ยอมหยุดเมื่อพานพบเกาะแก่งครั้งต่อไป อักษรที่ร่ายเรียงออกมา แม้เป็นเศษอักษรไร้คุณค่า เพียงหวังใช้เศษอักษรไร้สาระ
เหล่านั้น ขัดเกลาความเขลา ให้บรรเทาเบาบาง

เมื่อเขียน เรื่องอันไม่เป็นเรื่องอันใด เสร็จสิ้น
ข้าพเจ้าจะนั่งลง...แล้ว...เขียนเรื่องต่อไป

จนกว่าหยดน้ำเล็ก ๆ จะเดินทางถึงมหาสมุทรกว้างใหญ่

น้อมคารวะ
ธุลีดิน
###
ปล. เรียนถาม : ไม่ทราบท่านทำเช่นไร ตลกโคตะระฮา ของเมืองไทย จึงสงบ กลาย
เป็น สาระฮา ไปได้ขอรับ?
ปล. ๒ : จองคอนโดฯ หนึ่งห้อง เอาห้องมุมขอรับ (ชอบระเบียง)

ตอบเมื่อ: 2006-07-10 22:35:55
ท่านก็มีคารมคมกล้านี่นา ไยไม่ลับฝีมือต่อเนื่องให้ลื่นดั่งลูกบอลเล่า

แท้ที่จริง การเขียนก็ไม่ต่างจากการเตะบอล แต่ละเกมแลดูคล้ายกัน คือเตะไปเตะมาให้เข้ารูสี่เหลี่ยม ทว่าการเตะแต่ละเกมก็สามารถสร้างความเร้าใจได้ต่างกัน
เมื่อเข้าใจปรัชญาการเตะแล้ว ย่อมไม่ยากที่จะเขียนให้ดี

อย่างไรก็ดี ท่านปรมาจารย์สุนทรภู่เคยจารึกคำพูดไว้ว่า "รู้จริงสิ่งเดียวอาจมีมั่ง" ดังนั้นในที่สุดแล้ว เราทั้งหลายก็ควรเลือกเอาทางที่ชอบที่สุดหนึ่งทาง และไปให้ถึง 'รูสี่เหลี่ยม' ของแต่ละคนให้ได้ ไม่เช่นนั้นชีวิตอาจลงท้ายด้วยการ "รู้ไม่จริงหลายอย่างอาจมีมั่งไม่มีมั่ง"

ถึงนาทีนี้ จะเลือกทางใด เตะบอล หรือเตะตัวหนังสือ?

Create Date : 25 สิงหาคม 2549		0 comments
Last Update : 25 สิงหาคม 2549 21:49:11 น.
Counter : 766 Pageviews.
Share Tweet