วาดได้สวยมากๆเลยครับ ตอนเด็กๆตี๋น้อยวาดแต่โดราเอมอน กับมิกกี้เมาส์ เพราะวาดง่ายดีครับ มีแค่วงกลมๆ ฮิๆๆๆ

มาเยี่ยม

มาชมผลงานจ้า สวยจังตอนนี้ยังลงสีด้วยมือบ้างหรือเปล่าค่ะ หรือใช้คอม แต่เราชอบงานhand makeมากกว่านะมันคลาสสิคดี(เราใช้คอมลงสีไม่เป็น)

อ่านแล้วก็ขำคิซาระ พูดถึงคุณลัลกับคุณเจนแล้วก็คิดถึง งานงามมมมมากๆๆ (ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่มีเพื่อนอยู่ acho เลยได้เห็นงานบ่อยมาก) แล้วก็คิดถึงคุณโอ (ซีรี่ส์เซเปีย) อีกคน โฮก อดีตไม่หวนกลับเจงๆๆ

พอมาดูอย่างนี้ เออจริง ลายเส้นคิซาระมีอิทธิพลจากอ.โอซากิจริงๆ ด้วยนะ

วาดรูปเก่งกันจัง

ไว้เค้าจะโชว์ฝีมือวาดรูปมั่ง ได้ตกกะใจตาเหลือกกันก็คราวนี้

ฝีมือพี่น่ะเหรอ ยืนยันว่าสุดยอด
ไปถามได้จากตู่กะกบ

โอ้โหเรื่อง bronze เหรอคะ ลูกตาก็ให้นะ แต่มุ๋มชอบแนวยูริมากกว่า แบบว่าชอบที่คุณkisaraวาดตุ๊กตาผู้หญิงมากๆๆตาเปล่งประกาย(เดี๊ยนแอบเอามาจิ้นวายได้นะเคอะ ขออภัยที่กระทำชำเราคาแรกเตอร์คุณไปเรียบร้อยแล้ว) ภาพสุดท้ายนี่วายประมาณบิวตี้ฟุลซาดิสต์ใช่ไหมคะ ทำให้นึกถึง อ.ซาดาฮิโร่ มิกะ คนวาดTrick or treat แต่ตอนนี้แกไปเอาดีด้านวายซาดิสต์แสนสวยแล้วค่ะ เมื่อก่อนอาจารย์วาดผู้ชายหล่อมากๆ อย่างเรื่อง tight rope ไม่รู้yaoi รึเปล่าน่าอ่านมากๆ พระเอกเซ็กซี่เชียว แม้จะแอบเสียดายพระเอกก็เหอะ ตอนนี้พอเข้าใจแล้วว่าทำไมสาวๆถึงเสียดายผู้ชายหล่อๆที่เป็นเกย์กัน (แฮ่ม)
งานในบล็อกที่โพสต์ของ อ.โซเนะ มาซาโกะ เท่าที่อ่านมามีเรื่องคริสต์มาสน่ะที่สนุกมากๆกับเรื่องมาดมัวแซลล์ แต่ที่คุณkisara ว่ามา บางเรื่องมุ๋มเคยอ่านนะ สนุกดี เรื่อผมน่ะค่ะ แต่ตอนนี้คาใจอยู่เรื่องคือ ประตูต่างมิติ ที่นางเอกถูกผุ้ชายคนหนึ่งช่วยเอาไว้เสมอเลยแต่ตอนแรกเธอหมดสติซะก่อนเลยเห็นหน้าพระเอกแบบเลือนราง ตอนที่สองก็เข้ามาช่วยนางเอกในห้องวิทยาศาสตร์จากการถูกจิตวิญญาณอาฆาต อ่านไปได้แค่ตอนสองตอนเอง ไม่รู้ว่าจบยังไง เรื่องนี้สนุกมากๆ

เอามั้ยฝีมือพี่ปุ๋ยอะ??
ตู่ยังมีเก็บอยู่เลยนะ ตอนป้าปุ๋ย(ช่วยตู่)วาดรูปตู่น่ะ ฮ่าๆๆ

โห อยากบอกว่าลายเส้นเหมือนไปอ่านบรอนซ์เลยจริง ๆ ด้วยแฮะ
คือตอนอ่านเรื่องนั้นอ่านผ่าน ๆ น่ะจ้ะ เพราะว่ารู้สึกยิ่งอ่านมันยิ่งรันทด เราชอบวายใส ๆ น่ารัก ๆ ไอ้สองเรื่องนี้มันรันทดเกิน เลยอ่านให้จบไปเร็วที่สุด (จริง ๆ คือรับไม่ได้กับชื่ออะ ฮ่าๆๆ พอเอาไปเทียบกะสึบาสะเวอร์ชั่นตาแป๋วหัวกลม ๆ มีลูกเตะสารพัดพิษแล้ว ในหัวคิดแต่ว่า........... เอ่อ........ จะดีเหรอ?)

ว่าแต่เห็นลายเส้นแบบนี้แล้ว ความคิดแรกที่มันผุดขึ้นมาในหัวเลยก็..... คนวาดซาดิสม์นี่หว่า!!!!!
ลายเส้นมันน่ากลัวอ้ะ เค้ากลัวผี

ใช้ G-pen ด้วย!! นับถือๆๆ กบไม่สามารถใช้มันได้เลย คาดว่ามีความหลังไม่ค่อยดีกะคัดลายมือด้วยปากกาคอแร้ง

แอ๊ ตู่อย่าส่งให้ยุ้ยนะ อายยย

>_<

ครือ เค้าล้อเล่นอ่ะ
พี่วาดรูปเก่งมากเลยนะ
วาดแมวมีคนบอกว่าหมา
วาดหมา เค้าดันว่าเหมือนตัวกินมด

เข้ามาชื่นชมค่ะ วาดเก่งจังเลย :-)

รูปสามดูแล้วนึกถึงซาโลเมภาคผู้ชายเลย อิอิ

รวมเล่มเมื่อไหร่มาบอกกันด้วยนะคะ

โฮอายุภาพ7ปี สมัยนั้นผมยังเด็กๆอยู่เลยนะ.....
(แอบวิ่งหนีด้วยความอาย)

ตายละไม่เข้ามาพักนึงป้าเต็มเยย อิอิ

>>>ตี๋น้อย ขอบคุณมากนะคะแวะมาบ่อยๆเลย ดีใจมากนะ

>>> Mr.Vop ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมจ๊ะ

>>>คุณ kae_kool ชอบงานแฮนด์เมดเหมือนเราเลย ตะก่อนเราเกลียดรูปที่ลงสีในคอมฯมากๆ ของเราออกแนวต่อต้านเทคโนโลยีไปในตัว หลังมาเป็นโรคหดหู่มืดมนกลัวกระดาษเลยไม่ลงสีในกระดาษอีกเลยน่ะค่ะ มารักษาหายตอนลอร์ด ออฟ เดะ ริงค์ เข้าโรงตอนภาค2เอง พอหายกลัวกระดาษกลับกลายเป็นไม่มีเวลาว่างไปซะแล้ว ถ้าทำได้ก็อยากวาดในกระดาษ แต่ขวดสีนี่สิ เป็นของเก่าซื้อเมื่อ10ปีที่แล้ว รวมทั้งกระดาษด้วย ถ้าอยากวาดคงต้องโละซื้อใหม่มะก็ทนก็สีที่แห้งต่อไป งบหมด ไปซื้อปริ้นเต้อมาอ่า แง

>>>วีวี่ เส้นก็ออกงาม เห็นละนึกถึงอ.ยูกิยุคแรกๆจริงๆนะ (ยุ้ยว่าแกวาดสวยกว่ายุคปัจจุบันอีก) แถมตอนนั้นวีวี่ ลงเส้นมิคาเอล โอ๊ย >__< งามพริ้งติดตาเลยจ้า ยุ้ยก็วาดมิจัง แต่หาสมุดไม่เจอ - -"

>>>ไม่เคยเห็นป้า...ปอปอ วาดรูปเลยอะ ใช่สิ่งมหัศจรรย์ของโลกปะเนี้ย อิอิ แบบนี้ต้องยุให้พี่ปุ๋ยโชว์ภาพวาดซะแล้ว ฮิๆๆ

>>>Fruit_tea เชื่อไหมว่าเราจำชื่อเล่น ของฟรุตที กะวีวี่สลับกันอยู่เลย (ความจำเริ่มเลอะเลือน ถึงวัยบริโภคแปะก้วย+ยาจีนละเนี่ย) เหอๆ

ตะเองเอาตัวละครเค้าไปจิ้นยูริได้ไง เค้ามะเคยจิ้นยูริเลยนะ จิ้นแต่Yอย่างเดียว555

ภาพสุดท้ายตอนวาดเสร็จพ่อเดินมาเห็นพอดี ว่าวาดไรน่ะ ก็บอกไปคนหัวขาด พ่อก็ทำหน้างงๆมองหน้าเราว่าตาลูกคนนี้...???

อ.มิกะ ไม่น่าเลยตอนวาดการ์ตูนปกติ แม่มดสาวเจ้าเสน่ห์ก็น่ารักอยู่ดีๆ ไปซะละ (ดันไปเห็นอ.ท่านวาดโดจิน กั๊ซ x กรีฟิส เดี๊ยนสติแตกหัวระเบิดบึ้มไปเลยล่ะค่ะ)

งานอ.โซเนะ จำได้แค่2เรื่องจริงๆ เรื่องที่เป็นผีดูดเลือด 13คืนสยอง กะ ผมที่ยาวเรื่อยๆ เก่ากว่านี้ ยังตามไม่ค่อยจะได้อะค่ะ - -"

>>>บร้า~ละป้าตู่ เอาความจริงมาพูกได้ไง เค้าอายนะ ไร ซาดิสต์ เค้าไม่รู้จัก แต่เป็นเองเลย ฮิๆๆๆ เรื่องนี้ถ้ามีใครกรุณาเล่าตอนจบให้ฟังก็ดีนะ พอตัดใจว่าเอาละวะตรูจะอ่านตอนจบละนะ เจอกวาดล้าง Y พอดี ฮ่วยอดอ่านชั่วชีวิต เหมือนคำสาปฟาโรห์เลยเรอะ คร่อก

>>>พี่กบลองส่องภาพดีๆจิ มันเลอะๆอยู่นะคะแถวๆปาก แบบมือปาดไปโดน เพราะ ตัดเส้นภาพไม่ค่อยเป็นอะ นี่ลงสีเสร็จละค่อยมาตัดเส้น ใช้อินเดียอิ๊งค์เลย พึ่งมารู้หลังๆเค้าใช้ปากกาปิ๊กม่าสีน้ำตาลตัดเส้นเอาก็ได้ (พอรู้เรื่องนี้ปุ๊ปวิ่งไปหาซื้อปากกา คนขายบอกปิ๊กม่าสีน้ำตาลเลิกทำละ...)

>>>อุ๊ยเห็นพี่ปุ๋ยยืนยันขนาดนี้ละยิ่งอยากเห็น โฮะๆๆๆ ยุ้ยวาดสัตว์ไม่เป็นเหมือนกันนะ วาดม้าคนทักยีราฟ วาดกระต่ายคนทัก แกวาดเม่นเรอะ ก็จะวาดคนฟูๆมันกลายเป็นเม่นได้ไง วาดเหมือนสุดเต่ามั้งคะ กะหมุการ์ตูน - -"

>>>คุณ Hobbit อะไรคือซาโลเม่อ่า มะรู้จัก พอดีไม่ได้อ่าน

ชื่อฮอบบิทเห็นละนึกถึงลอร์ดทันที อ๊าเรื่องสุดรักเลย กลับมาวาดรุปหายมืดมนได้ก็เลโกลัสนี่แหละ

>>>ตา Zoonkeang เมื่อไหร่จะทำบล็อควาดภาพคะ จะได้เข้าไปแอบดูบ่อยๆซะหน่อย เข้าไปทีเป็นบล็อคมืดมน - -" นั่งๆทำบล็อครวมภาพวาดได้แล้ว ออกจะเก่งนะ อิอิ

เมื่อก่อนเป็นโรคบ้าล่า pigma เหมือนกัน โดยเฉพาะ หัว 0.05 หายากมั่ก เดี๋ยวนี้... ไม่ได้วาดรูปในกระดาษแบบวาดเสร็จไม่ขยำทิ้ง มานานเท่าไหร่แล้วนะ

//dreampanter.deviantart.com/gallery/
แหมมาปล่อยไก่ที่บล้อกเราซะ.....
แต่มาโพสที่กระดานศิลป์ได้นะ ไม่มีใครกัดหรอกจ้า

น้องเขียนเรื่องได้น่ารัก น่าอ่าน วาดรูปก็สวย น่าไปวาดการ์ตูนขายนะคะ เป็นอีกอาชีพหนึ่งที่น่าสนใจนะคะ เอ..หรือว่าทำอยู่แล้ว

ชอบอ่านการ์ตูนเหมือนกันค่ะ

เราไม่ใช่มืออาชีพอะค่ะคุณ ซออู้ ส่นใหญ่วาดเล่นเองค่ะ ขอบคุณที่แวะมาบ่อยๆนะคะ ดีใจ

ชอบเหมือนกันเลยค่ะคุณ วัฌชา ขอบคุณที่แวะมาจ๊ะ

โอ้ Y อ๊ะ... ลืมตัววาดได้ดีจริงๆ น่าจะไปเป็นนักเขียนการ์ตูนจริงๆค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้ ทุกสิ่งทุกอย่างถ้าทำด้วยความสุข ความพอใจ ไม่เบียดเบียนใครต่อไปมันก็จะเป็นวิชาชีพหนึ่งที่จะตอบแทนคนทำ ได้ดูภาพที่คุณทำแล้วมันแฝงให้เห็นภาพหลายอย่างเช่นความสดชื่น ความไฝ่หาความรู้ ความคิสร้างสรรค์ แต่ต้องพยายามดึงความคิดให้เป็นของตัวเองให้มากอีกนิดโดยมองสิ่งรอบข้างและควรจะแฝงด้วยวัฒนธรรมของชาติให้มากขึ้น ดูตัวอย่างญี่ปุ่น เกาหลี เขาพยายามอนุรักษ์ศิลปวรรณธรรมของชาติได้ดี แต่อย่างไรลุงก็ขอให้กำลังใจ

นักเขียนทุกคนมีความเป็นไทยอยู่ในตัวทั้งนั้นค่ะ
เพียงแต่จะเลือกจังหวะใช้มาตอนไหน

ถ้ายังไม่ได้เปิดตัวหรือมีชื่อเสียงเพียงพอ ละคนรู้จักเอกลักษณ์ความเป็นเรา
ละไปโผล่ไทยๆไม่ดูตาม้าตาเรือ ถ้าหากงานชิ้นแรกๆ เปิดตัวแบบนั้น คนก็จะเข้าใจว่าเขียนเนวนี้ๆ เชย ไม่ทันสมัย

โลกของคนวิจารณ์ กับโลกของคนอ่านต่างกัน
โลกของการตลาดก็ต่างกัน

แต่ทำยังไงให้ตรงใจกับคนอ่านที่สุดโดยไม่เจ๊ง
ก็ต้องทำความเข้าใจกับคำว่าการ์ตูนผู้หญิงด้วย ว่ามันมีวงจรยังไง ขึ้นอยู่กับคนอ่านตอบสนองภาพแนวไหน

เราเป็นแค่นักอ่าน ไม่ใช่นักวาดภาพ
เพราะงั้นเราขอแค่วาดให้ตรงใจกับงานที่เราอยากอ่านค่ะ

วัดดีงับสวยมากเลยไว้ว่างๆจะมาดูใหม่นะ