มวยไทย+มวยโบราณ ผมเรียนมวยกับอาจารย์ ชัยสวัสดิ์ เทียนวิบูลย์ เรียนไปได้ 6 เดือนแล้ว เค้าสอนแปลกไม่เหมือนใครและ..ก็ดีด้วย พี่แกเพิ่งสร้างโรมยิมเสร็จ แกสอนอยู่ลำปาง เปิดวัน อาทิตย์ อังคาร พฤหัส 18.30-20.00 ใครอยากจะเรียนถามผมได้นะครับ อิอิ เดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังว่าผมไปเรียนมาได้ยังไง ก็คือว่าวันนั้นผมไปเที่ยวบ้านเพื่อน เห็นเพื่อนลองเล่นกับอาจารย์ดูแล้วท้าทายผมเลยขอลองบ้าง..ปรากฏว่าล้มกลิ้งเลยแกไม่ใช้แรงอะไรเลย วันรุ่งขึ้นผมก็ไปที่โรงเลี้ยม้าแก ที่ยาวมากจนสุดซอยเลย พอไปซ้อมวันแรก มีสาวเป็นเด็กโรงเรียนเก่าที่ผมเคยเรียนอยู่ในลำปางอยู่ 2 คน คนแรก ไม่ไหวข้ามไปเลย คนต่อมานี่ซิ เล่นเอาผมใจวายเลย สูง 165+ ขาว หมวย น่ารัก แอ๊บแบ้ว ซื่อๆ(อันตรายน่าดู) วันนั้นผมเก็กน่าดูเลย ให้ตายสิ อยากได้เป็นแฟนจนน้ำลายใหลแล้ว ทุกวั้นผมมาซ้อมไม่เคยขาดเลย..แต่แล้วเธอก็อันตรธานหายไป มันช่าง โอ้ย เจ็บหัวใจผมก็ซ้อมซํงกะตายต่อไปวันๆ แต่แปลก ยิ่งซ้อมยิ่งอยากเรียน แกสอนได้ทรุปรุโปร่งเลย เรียกได้ว่าเบอร์1เลย แกเคยสอนอยู่ที่จุฬามาก่อน เพื่อนในblogคนใหนอยากรู้เรื่องอะไรฝากถามได้นะครับ ด้วยความยินดี อิอิ บายครับเจอกันฉบับหน้า   Create Date : 09 มิถุนายน 2553 332 comments Last Update : 9 มิถุนายน 2553 3:43:24 น. Counter : 4770 Pageviews. Share Tweet

ถ้าความรักของคน 2 คนเริ่มจาก 100 ทั้งคู่ ถ้าอีกคนนั้นเหลือ 0 แต่อีกคนยังเท่าเดิม อีกคนอยากจากไป อีกคนอยากรั้งเอาไว้ แล้วใครกันที่เจ็บปวด ใครที่ชนะใครที่แพ้ คนที่ไม่เคยเป็นผู้ชนะเลย...แพ้มาตลอด เค้ามีหวังจะชนะบ้างไหม เมื่อไหร่ นานไหม ขอบคุณครับที่ตอบคำถาม คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 5 มกราคม 2555 เวลา : 23.23.00 น. ไม่ว่าเราจะนิยามความหมายของความรักไปอีกกี่รูปแบบ มันจะจบลงตรงคำว่า “แยกจาก” เสมอนะครับ วันนี้ต่อให้เรารักใครสักคนมากที่สุด รักมากชนิดยอมตายถวายชีวิตแทนได้ สุดท้าย...คนที่เรารักคนนี้ ก็ไม่อาจหนีพ้นจากความตายได้ รักมากแค่ไหน ย่อมต้องตายจากกัน ไม่จากกันวันนี้ ก็จากกันวันหน้า ไม่จากเป็น ก็จากตาย เคยลองคิดเล่นๆดูบ้างไหมครับ ว่าคนที่คุณรักมากที่สุด จะเป็น พ่อแม่ ครู เพื่อน หรือแม้แต่คนรัก คนเหล่านี้แก่ตัวลงไปทุกที ร่างกายเสื่อมไปในทุกขณะ แต่เราไม่ค่อยได้หยุดคิดและมองเห็นความจริงข้อนี้ คนที่คุณว่ารักมาก เขาแก่ลง ตายจากคุณไปในทุกวินาทีที่เข็มนาฬิกาเดินไป แต่เราพยายามเฝ้ามองดูแต่สิ่งที่เราพึงใจ เราอยากให้เขาหรือเธอ สวยหล่อแบบนี้ เป็นคนดีและทำทุกอย่างที่ถูกใจเราไปตลอด การรักษาความรู้สึกแบบนี้เอาไว้ เปรียบเหมือนเราเอามือกอบทรายแล้วเดินไปเรื่อยๆ โดยหวังว่าทรายจะไม่ร่วงหล่นจากมือไปแม้แต่เม็ดเดียว แต่ความเป็นจริงคือ แค่เราเดินไปไม่กี่ก้าว ทรายก็ร่วงหล่นตามร่องนิ้วของเราจนหมดมือ ความรักก็เป็นแบบนั้นในความรู้สึกของผม เราไม่ควรกอบเก็บมันเอาไว้ในมือ แล้วยึดมั่นถือมั่นว่ามันจะต้องอยู่ในมือเราไปแบบนี้นานๆ แต่เราควรวางความรักลง มองดูมันอย่างเข้าใจ วางทรายลงไปบนหาดทรายขาวนวล วางทรายลงไปบนผืนทรายกว้างๆ มองดูมันให้เต็มตา มองให้เห็นความสวยงามทั้งหมดที่มี แล้วหัดปล่อยวางในใจไปด้วยว่า หาดทรายนี้ไม่ใช่ของเรา เราเป็นเพียงแต่ผู้ที่มาเยี่ยมเยือน แล้วใช้โมงยามชีวิตของเราพักพิง พักผ่อนนอนเล่นในชั่วขณะ เพื่อที่จะจากกันไปโดยไม่ต้องมีอะไรติดค้างหรือเสียดายในใจ เพราะที่สุดแล้ว... ไม่มีคนที่เริ่มต้นจากศูนย์ ไม่มีคนที่เริ่มรักจากสิบ จากร้อย ไม่มีใครแพ้ ไม่มีใครชนะ มีแต่คนที่ได้รับรัก ถูกรัก ถูกเลิก ฯลฯ และไม่ว่ารักนั้นของคุณจะจบลงไปอย่างไรแบบไหน ก็ต้องไปจบลงตรงการ “จากลา” เสมอ คำถามคือ คุณได้รักใครคนหนึ่งอย่างดีที่สุดแล้วหรือยัง รักและเรียนรู้ที่จะวางรักนั้นลงในยามที่ต้องจาก วิธีการแบบนี้ต่างหากที่จะทำให้คุณ ไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจเลยกับทุกๆความรักที่คุณมี   โดย: กะว่าก๋า 6 มกราคม 2555 9:20:06 น.

ช่วยขยายความข้อความข้างล่างให้หน่อยนะครับ - รักมากแค่ไหนก็ต้องจากกันไป - รักดีที่สุดเค้ารักยังไง - คุณได้รักใครคนหนึ่งอย่างดีที่สุดแล้วหรือยัง คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 6 มกราคม 2555 เวลา : 11:34 น. - รักมากแค่ไหนก็ต้องจากกันไป คำว่า “จากกัน” คำนี้ เน้นไปยัง “ความตาย” ครับ รักแค่ไหน ผูกพันเพียงใด ถึงวันหนึ่งก็ต้องตายจากกัน แต่ความตายในมิตินี้ ไม่ได้ให้กลัวตาย หรือกลัวการจากพราก แต่ให้ตระหนักว่า เมื่อเรารู้ว่าวันหนึ่งวันใด ไม่เราก็เขาต้องตายจากกันแน่ๆ ทำไมไม่ทำ “วินาที” นี้ที่อยู่ด้วยกัน ให้เป็นวินาทีที่มีคุณค่า และมีความหมายต่อความทรงจำของคนทั้งสองคนให้ดีที่สุด รักกันชนิดที่ไม่ต้องมานั่งเสียใจว่า ทำไมตอนนั้นเราไม่บอกรักเขา ทำไมตอนนั้นเราไม่ดูแลเขาหรือเธอให้ดีพอ ฯลฯ ถ้าเรารักใครสักคนอย่างดีที่สุดตลอดเวลาแล้ว ไม่ว่าจะจากกันวันไหน เราก็ไม่มีอะไรต้องเสียใจ เพราะเราได้รักกันอย่างดีที่สุดมาโดยตลอดแล้วนั่นเอง .......................... - รักดีที่สุดเค้ารักยังไง รักอย่างดีที่สุด ไม่ได้แปลว่ารักจนทิ้งความรักที่เรามีต่อตัวเองไป หลายคนเวลารักใคร แล้วทิ้งทุกอย่างที่เป็นตัวตนของตัวเอง ไปฝืนเปลี่ยนตัวเองเพื่อให้คนที่เรารักพึงพอใจ การทำแบบนั้นไม่ต่างอะไรกับคนที่คอยฝืนใจตัวเอง ต้องทำสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบหรือเกลียดเพื่อให้อีกฝ่ายพึงพอใจตลอดเวลา เพราะคิดว่าการทำแบบนั้นจะทำให้ความรักของตัวเองยั่งยืน เราไม่ชอบกินปลา ไปนั่งฝืนเคี้ยวปลาที่ตัวเองเกลียด คนรักจะไม่รู้หรือดูไม่ออกเหรอครับ ว่าเราทำสิ่งที่เราไม่ชอบ ไม่ชอบดูหนังผี แต่ต้องทนดูเพราแฟนอยากดู ชอบไปวัดทำบุญ มากกว่าไปผับดื่มเหล้า ฯลฯ รักที่ยอมทุกอย่าง ไม่ได้เป็นความรักที่แท้จริง แต่รักที่ดี คือความรักที่มองหาจนเจอคนที่เหมาะสมกับตนเอง แม้จะมีความแตกต่างกันในทุกๆด้าน แต่สามารถ “ยอมรับ” ในตัวตนของอีกฝ่ายได้ โดยไม่ต้องเรียกร้องให้อีกฝ่ายเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อให้เราหรือเขาพึงพอใจโดยฝืนธรรมชาติของตนที่เป็น เชื่อไหมครับ... ถ้าเรารักใครอย่างแท้จริง ถึงเขาไม่ร้องขอ เราจะอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อให้เป็นคนที่ดีขึ้น เราเปลี่ยนแปลงตัวเอง ไม่ใช่เพราะเราถูกบังคับหรือฝืนใจ แต่เราเต็มใจที่จะทำสิ่งนั้น เพราะเรารักเขาอย่างแท้จริง - คุณได้รักใครคนหนึ่งอย่างดีที่สุดแล้วหรือยัง พี่ก๋าเคยคุยกับแฟนก่อนแต่งงานว่า อย่าทะเลาะกันข้ามคืน มีอะไรให้พูดจากัน เพราะ 5 นาทีที่เราทะเลาะและพูดไม่ดีต่อกัน เราก็ทำลาย 5 นาทีแห่งความสุขในชีวิตคู่ไปแล้วเช่นกัน เวลารักใครคนหนึ่งอย่างดีที่สุด ไม่ได้หมายความว่าเราต้องทิ้งตัวตนหรือชีวิตด้านอื่นของเราไปจนหมด แต่หมายถึงให้เห็น “คุณค่า” ของวันเวลาที่เราใช้ร่วมกัน ให้เห็นคุณค่า เห็นคุณความดี เห็นความน่ารักของคนรัก ให้จับถูกอย่าคอยจับผิด ให้รู้สึกว่าเขาเป็นคนที่ดีมากที่สุดสำหรับเรา ให้แคร์ความรู้สึกของกันและกัน เมื่อไหร่ที่เรามองเห็นคุณค่าและคุณความดีของคนทีเรารัก เราย่อมอยากมอบสิ่งดีดีที่สุดของเรา กลับคืนไปให้กับคนที่เรารักเช่นกัน   โดย: กะว่าก๋า 7 มกราคม 2555 8:10:38 น.

พี่ก๋าคิดนะครับ ว่าไม่อยากเกิดอีกแล้ว เบื่อการเกิด เบื่อความทุกข์ที่เกิดจากความรักและพลัดพราก ความคิดเช่นนี้ยิ่งทำให้พี่ก๋าเห็นคุณค่าของภรรยา ยิ่งย้ำเตือนให้เราตระหนักว่า เวลาในชีวิตของเราเหลือเท่าไหร่ไม่รู้ แต่เราจะรักและดูแลคนที่เรารักและรักเราให้ดีที่สุด เพื่อจะได้ไม่ต้องมีอะไรติดค้างในความรู้สึก จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจว่า ฉันน่าจะรักเธอให้ดีกว่านี้ ฉันน่าจะทำสิ่งนั้นสิ่งนี้เพื่อเธอให้มากกว่านี้ ถ้าเราทำทุกอย่างอย่างดีที่สุดแล้ว ถึงวันที่ต้องจากลากันจริงๆ ยังจะต้องมีอะไรเสียใจอีกล่ะครับ ความทรงจำที่เหลือ มันไม่น่าจะใช่ความเศร้า แต่เป็นความภูมิใจ ดีใจต่างหาก ที่ครั้งหนึ่งเราเคยได้รักคนดีดี หรือเคยได้รับการดูแลเอาใจใส่จากคนที่รักเราจริงๆ   โดย: กะว่าก๋า 7 มกราคม 2555 8:13:53 น.

ขอให้เจอเส้นทางที่ใช่ คนที่ชอบและรักเขาอย่้างแท้จริงนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 7 มกราคม 2555 14:47:12 น.

ร้องเพลงเพราะ ทำให้จิตใจแจ่มใส ร้องเพลงเพราะ ร้องแล้วมีความสุข ร้องเพลงเพราะ อยากมีชื่อเสียง ร้องเพลงเพราะ อยากจะร้อง ร้องเพลงเพราะ อยากให้คนฟังมีความสุข ร้องเพลงเพราะ ระบายความรู้สึกในใจ ร้องเพลงเพราะ เบื่อไม่มีอะไรทำ ร้องเพลงเพราะ คิดถึงใครบางคน ร้องเพลงเพราะ อยากให้ผู้อื่นชื่นชม ร้องเพลงเพราะ มันคือความฝัน ร้องเพลงเพราะ ให้ใครซักคนฟัง ร้องเพลงเพราะ ให้ตัวเองฟัง ร้องเพลงเพราะ อกหักจากความผิดหวัง ร้องเพลงเพราะ สิ้นหวัง ร้องเพลงเพราะ อยากรวย ++ พี่ก๋าว่าเราควรร้องเพลงไปทำไม ++ คำร้อง มันมาจากไหน ทำนอง แต่งมันอย่างไร เสียงร้อง ควรเป็นยังไง รวมกันแล้ว ทำยังไงมันจึงจะไพเราะ เมื่อร้องแล้วพี่ก๋าเห็นภาพอะไรเหรอป่าว ขอบคุณครับ คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 12 มกราคม 2555 เวลา : 23:30 น. สวัสดีครับ คนเราร้องเพลงทำไม ? พี่ก๋าว่ามันเป็นคำถามเดียวกับว่า “ภาษา” เกิดขึ้นมาบนโลกนี้ได้อย่างไร ทั้งภาษาและเพลง เป็น “การสื่อสาร” ชนิดหนึ่ง เรา “สื่อสาร” กันทำไม ? เพราะเราคือสิ่งมีชีวิตที่ต้องการความผูกพัน เราเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีเลือดเนื้อ และมีจิตใจ มีอารมณ์ความรู้สึก พี่ก๋าชอบแต่งเพลงนะครับ ทำไมถึงชอบแต่งเพลง ? เป็นเพราะช่วงหนึ่งพี่ก๋ารู้สึกว่าเพลงที่มีอยู่ในตลาดเพลง มันไม่ได้บอกเล่าความรู้สึกที่มีในใจตัวเอง พอคิดได้แบบนี้ก็เลยลองนั่งแต่งเพลงในแบบที่ตัวเองอยากฟัง อยากร้อง แต่งเนื้อเพลงไปตามความรู้สึกข้างในของตัวเอง ไพเราะหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่ามัน “สื่อสาร” กับหัวใจตัวเองได้ สื่อสารกับความรู้สึกของตัวเองได้ สื่อสารกับความคิดของตัวเองได้ ทั้งหมดนี้เป็นเหตุผลว่าทำไมพี่ก๋าถึงรักในเสียงเพลง ชอบร้องเพลง และแต่งเพลงเอง นี่เป็นเพลงที่พี่ก๋าแต่งให้มาดาม ตอนที่เรายังจีบกันใหม่ๆ พี่ก๋าไม่รู้หรอกนะครับ ว่าเพลงนี้เพราะหรือเปล่า รู้แต่ว่ามีบางอย่างที่เราอยากสื่อสารกับคนที่เรารัก แล้วมันก็เกิดเพลงนี้ขึ้นมา ลองฟังดูนะครับ //www.youtube.com/watch?v=aB2uIen2OAU   โดย: กะว่าก๋า 17 มกราคม 2555 11:54:29 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 20 มกราคม 2555 6:00:38 น.

ในยามที่เรามีเงิน มีความรักที่สมหวัง มีเรื่องดีดีเข้ามาในชีวิต เราก็มีความสุขดี แต่ในสภาวะที่เราสิ้นหวัง แฟนทิ้ง เงินหมด แม่ป่วย ทำอะไรก็ล้มเหลวไปหมด ชีวิตจมอยู่กับความทุกข์ ผมพอจะมีทางที่มันมีความสุขบ้างไหม ผมออกตามหาความสุขมา สุดท้ายมันก็แค่ชั่วคราว พี่ก๋าว่าผมควรออกตามหาความสุขจนสุดทาง หรือทำยังไงดีครับ แล้วเราควรเริ่มต้นใหม่ยังไงดีครับ ขอบคุณครับ คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 17 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา : 18:02:00 น. “ความสุข” ในชีวิตคนเรา มี “ขนาด” ที่ไม่เท่ากัน มหาเศรษฐีแสนล้าน อาจมีความสุขที่ได้ทำงาน และคิดต่อไปว่าจะลงทุนอะไรต่อ เพื่อให้ได้เงินมาเยอะๆ ในขณะที่ขอทาน อาจดีใจไปทั้งวัน เมื่อมีคนให้เศษเงินหรือแบ่งปันข้าวสักจาน พี่ก๋าไปอินเดียมาเมื่อหลายปีก่อน ทุกๆที่ที่ไปได้พบเห็นขอทานมากมาย ขอทานเหล่านี้ทำให้พี่ก๋าได้ฉุกคิดอะไรบางอย่าง ก่อนไปอินเดียพี่ก๋ากำลังอยากได้เลนส์ใหม่ และคิดจะเปลี่ยนคอมพิวเตอร์ตัวใหม่.... แต่เมื่อกลับมาถึงเชียงใหม่ พี่ก๋าไม่คิดจะซื้อเลนส์หรือเปลี่ยนคอมใหม่เลย.... บางสิ่งบางอย่างที่ได้ไปพบ ไปเจอ ไปเห็น ทำให้พี่ก๋า “รู้สึกตัว” ภาพของขอทานมากมายที่เดินผ่านเข้ามาในสายตา ทำให้พี่ก๋าได้รู้ว่า แท้ที่จริงแล้ว... เราไม่ได้ขาดแคลน เราไม่ได้มีน้อย แต่ที่เราคิดว่าเรามีน้อยและมีไม่พอ เพราะเราไม่เคยรู้ว่าตัวเองมีมากแค่ไหนต่างหาก ถ้าเราคอยเปรียบเทียบกับคนที่มีมากกว่า เราจะไม่มีวันรู้สึกได้ถึงความเพียงพอ และชีวิตเราจะต้องดิ้นรนเพื่อหาสิ่งต่างๆ มาถมเต็มส่วนที่เราคิดว่าเขาขาดแคลนและมีไม่พอ มีมือถือ ก็อยากได้สมาร์ทโฟน มีซัมซุง อยากได้ไอโฟน มีไอโฟน 4 อยากได้ไอโฟน 5 เรากระตุ้นความอยากของตัวเองไปเรื่อยๆ ด้วยความรู้สึกที่ว่า “เราขาดแคลนและยังมีไม่พอ” เรากลัวตกยุค ตกกระแส โดยไม่เคยคิดว่าสิ่งที่เราได้มา มันตอบสนองการใช้งานของเราอย่างแท้จริงหรือไม่ ชีวิตที่สะดวกสบาย ไม่ได้เป็นหลักประกันว่าเราจะมีความสุข ในทุกๆครั้งที่เราแสวงหาสิ่งใหม่ๆ เข้ามาถมเต็มความรู้สึกของตนเอง เราถูกโฆษณาและสื่อต่างๆ โหมกระหน่ำและทำให้เชื่อว่า ต้องชีวิตแบบนี้เท่านั้นจึงจะเป็นชีวิตที่มีคุณภาพ ต้องมีบ้านหลังใหญ่ มีรถแพงๆ มีข้าวของเครื่องใช้ไฮเทครุ่นใหม่ มีเงินมากๆ มีชื่อเสียงโด่งดัง แล้วเราจะมี “ความสุข” แต่ “ความสุข” มันไม่เคยยั่งยืนและคงทนถาวรเลย และหากใจเราไม่เคยรู้ “พอ” แม้ได้สิ่งต่างๆมามากมายขนาดไหน เราก็ยังคงต้องเหนื่อยกับการแสวงหาสิ่งใหม่ๆ เข้ามาเติมเต็มความรู้สึกอยู่ตลอดเวลา ปลายทางของ “ความสุข” คือ “ความทุกข์” และสุดปลายทางของ “ความทุกข์” ก็คือ “ความสุข” เพราะเมื่อเราเดินไปสุดทางของความสุข เราจะต้องสูญเสียความสุขนั้นไป และเมื่อสูญเสียความสุขไปจากใจ ความทุกข์ก็เกิดขึ้นทันที.... มีรถคันเก่า ก็อยากได้คันใหม่ที่ใหญ่กว่า มีมือถือก็อยากได้มือถือรุ่นใหม่ ฯลฯ เคยมีคนรัก....ตอนนั้นเราสุข พอคนรักบอกเลิก....เราทุกข์ ถ้าเราเดินไปจนสุดทางของ “ความทุกข์” เราจะได้ “ความสุข” กลับมา เพราะความเป็นจริงของชีวิตก็คือ ไม่มีอะไรที่คงทนถาวร ไม่ว่าสุขหรือทุกข์ มันมาแล้วมันก็ไป มันเกิดขึ้น ดำรงอยู่ เพื่อรอวันเปลี่ยนแปลง สุข-ทุกข์ ทุกข์-สุข วนเวียนไปมา เมื่อไหร่ที่เรายอมรับความจริงแห่งการเปลี่ยนแปลงนี้ได้ เราจะทุกข์น้อยลง และเมื่อมีความสุขก็ไม่ประมาทขาดสติ ถึงตอนนั้น เราจะรู้ซึ้งถึงคำว่า “ได้มาและเสียไป” อย่างแท้จริง.... ปัญหาคือ เมื่อเราเดินทางไปพบความทุกข์ คนส่วนใหญ่ไม่คิดจะเดินต่อให้สุดทางความทุกข์อีกแล้ว คนส่วนใหญ่เลือกที่จะ “หยุด” และ “ขังตัวเอง” ไว้ในกรงที่มีชื่อเรียกว่า “ความทุกข์” นั่นเอง ชีวิตคนเราทุกคน กำลังเดินวนอยู่ในวงกลมที่มีชื่อเรียกว่า “สงสารวัฏ” เราเที่ยวท่องไปในความไม่แน่นอน ได้มาเสียไป สุขเศร้าเหงาทุกข์ ยินดี เสียใจ ร้องไห้ หัวเราะ ฯลฯ เมื่อเดินอยู่ในวงกลม แล้วมันจะไปมี “สุดทาง” ได้อย่างไร มีแต่การอยู่กับสิ่งที่มีและเป็นอย่างเข้าใจ เมื่อเข้าใจในความเป็นไปของการเปลี่ยนแปลง เราจะทุกข์น้อยลง เมื่อถึงที่สุดแห่งสุขทุกข์ เราจะเข้าใจชีวิตมากขึ้น เราจะรู้แล้วว่า “อ๋อ...มันเป็นไปของมันเช่นนั้นเอง” ถ้าเดินทางมาถึงจุดนี้ได้ วงกลมจะหายไป..... ภาพของขอทานอินเดียมากมาย ที่เดินผ่านเข้ามาในสายตาในครั้งนั้น ทำให้พี่ก๋าได้รู้ว่า แท้ที่จริงแล้ว... เราไม่ได้ขาดแคลน เราไม่ได้มีน้อย แต่ที่เราคิดว่าเรามีน้อยและมีไม่พอ เพราะเราไม่เคยรู้ว่าตัวเองมีมากแค่ไหนต่างหาก ที่เราคิดว่าตัวเองยังไม่มีความสุขมากพอ เพราะเราไม่เคย “หยุด” และ “มอง” สิ่งที่เราอยู่.... เราไม่เคยเห็นคุณค่าของสิ่งที่เรามีอยู่อย่างแท้จริง เราจึงคิดว่าเรายังมีน้อยเกินไป เพราะเรามองเลยตัวเองออกไป และคอยเปรียบเทียบกับคนที่มีมากกว่า เราจึงคิดว่าเรามีน้อยเกินไป.... ขอทานที่อินเดียเป็นครูของพี่ก๋า เขาสอนพี่ก๋าว่า “ที่เราคิดว่าเรายังมีไม่มากพอ เพราะเรายังไม่รู้สึกมากพอในสิ่งที่เรามี” ขอให้มีความสุขกับทุกสิ่งที่น้องมีนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 กุมภาพันธ์ 2555 8:01:59 น.

From : กะว่าก๋า [18 กุมภาพันธ์ 2555 13:56] มีแต่การอยู่กับสิ่งที่มีและ(เป็นอย่างเข้าใจ) เมื่อเข้าใจในความเป็นไปของการเปลี่ยนแปลง . . . คำนี้หมายถึง ให้เข้าใจการเปลี่ยนแปลงที่มี นั่นคือ ทุกสิ่งต้องเปลี่ยนแปลงครับ ไม่ว่าความรัก ความสุข ความทุกข์ ชื่อเสียง เงินทอง ฯลฯ ทุกอย่างผ่านมา แล้วก็ผ่านไป ยึดฉวยไว้ไม่ได้เลย เป็นเพียงสิ่งชั่วคราวเท่านั้นเอง ถ้าเราเข้าใจได้ เราจะทุกข์น้อยลง เหมือนมีรัก แล้วเลิกกันไป ถ้าทำใจได้ ก็จะรู้ได้ว่า รักมากแค่ไหนถึงวันหนึ่ง ก้ต้องจากกัน ไม่จากกันตอนยังมีชีวิต ก็จากกันตอนตายน่ะครับ   โดย: เอามาต่อ อิอิคิคิ (เสือย้อมแมว ) 19 กุมภาพันธ์ 2555 16:40:48 น.

พี่ก๋าเอาลิ้งค์นี้มาฝากให้อ่านเล่นๆ เป็นการเรียกน้ำย่อยก่อนครับ 555 คำถามของเรา พี่ก๋าจะค่อยๆนั่งคิดคำตอบก่อนนะครับ //www.athingbook.com/detail.php?dd=570   โดย: กะว่าก๋า 23 กุมภาพันธ์ 2555 6:50:14 น.

หวัดดีครับพี่ก๋า วันนี้ขอถามไร้สาระนิดนึงนะครับ เล่นเกมแล้ว over กด replay ใหม่ได้ แต่แก้วที่แตกไปแล้ว ต่อใหม่ก็ไม่เหมือนเดิม อยากรู้ว่า ถ้าเค้าเคยรักและมาเกลียดจะกลับมารักได้อีกไหม ตอนนี้อารมณ์เศร้ามันค้างใจในมานาน วนซ้ำๆมาโดนแผลเก่า ไม่อยากเจ็บ แต่ให้อยู่แบบนี้ก็เหน็บหนาว ได้ผลลัพธ์ตรงข้ามกับที่คิดเสมอ รู้สึกว่าตัวเองไม่ดี ไม่อยากเจอใคร อยู่คนเดียวใจมันเหงาๆเหลือเกิน อยากปล่อยมันออกไป แต่ยังเสียดายกับความรู้สึกดีดีที่มีอยู่ อยากเข้าไปคุยกะใครสักคน แต่หวาดกลัวว่าจะไม่เป็นอย่างที่คิด อยากทำบางอย่างให้สำเร็จแต่ไม่เคยทำสักที เหมือนมีแผลอยู่ในใจ ตอนนี้เหมือนมีเนื้อร้ายอยู่ข้างใน ทำให้เจ็บอยู่เสมอ แต่ถ้าจะผ่าตัดมันออกไปคงทรมานมาก และต้องพักอีกเป็นระยะ เดินไปก็เจ็บ อยู่ที่เดิมก็เจ็บ ถอยหลังก็เจ็บ อยากทิ้งตัวลงนอน มันหน่วง ๆ อยู่ในใจ เหมือนว่าพยายามเก็บความรู้สึกที่ไม่ดีไว้ในใจ หลีกเลี่ยงที่จะเจอกับปัญหา อยู่คนเดียว แล้วมีความสุขจริงเหรอ ทำไมผมรู้สึกอ้างว้างจังเลย มันไม่ใช่ความทุกข์มากมายอะไร มันเป็นความทุกข์เล็กๆ มันเซาะใจผมมานานจนเป็นแผลใหญ่ อยากเอามันไปโยนทิ้งจังเลย คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 22 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา : 22:33:00 น. ............................................. หวัดดีครับน้อง เช้านี้พี่ก๋าตื่นขึ้นมาแล้วลองส่องกระจก พยายามมองหาความหล่อของตัวเองครับ 555 แล้วพี่ก๋าก็นึกขึ้นได้ว่า เวลาเรามองกระจกเงา เราเห็นอะไร ? ................................. คนส่วนใหญ่เวลาส่องกระจก ไม่ค่อยเห็น “ตัวเอง” นะครับ เราเห็นแต่ตัวเราที่เราอยากเห็น แต่ไม่ค่อยมองเห็นตัวเองในแบบที่เป็น เวลาเห็นตัวเองอ้วน ก็พยายามบอกตัวเองว่าไม่อ้วนหรอก เวลาเห็นริ้วรอยบนใบหน้า อาจกังวลสักแว๊บนึง แล้วเราก็ลืมไป…. เวลาเรามองคนรัก เราจึงมักมองแบบนี้เช่นกัน คือมองคนรักในแบบที่เราคาดหวัง ไม่ได้มองอย่างที่เขาหรือเธอเป็นจริง เรามองความรักว่าจะต้องเป็นแบบนั้น เป็นแบบนี้ แต่ไม่เคยมองดูให้มันเป็นอย่างที่มันเป็นจริงๆ เป็นแบบที่ความรักและคนรักจะเป็นได้น่ะครับ เราไม่ค่อยกล้าตั้งคำถามว่า ทำไมเราถึงรักคนๆนี้ และทำไมคนๆนี้ถึงรักเรา เราแค่รู้สึกว่าตอนที่เรารักกันมันช่างดีจังเลย มีแต่ความสุข ความสบายใจ มีแต่ความลงตัว เหมือนเรายืนส่องกระจก แล้วก็บอกว่าตัวเองหล่อนั่นล่ะครับ 555 แต่ความจริงก็คือ ถ้าเรามามองดูหลายสิ่งหลายอย่างอย่างตั้งใจ เราจะพบว่า ในทุกๆรายละเอียด มีสิ่งที่เราไม่คาดหวังอยู่เต็มไปหมด ปัญหาคือ เราอยู่กับสิ่งที่เราไม่พึงใจได้มากน้อยแค่ไหน เราอดทนและยอมรับในตัวตนของคนรักเราได้มากน้อยเพียงใด เพราะใครคนนั้นอาจนอนกรน ตดเสียงดัง เคี้ยวข้าวเลอะเทอะ เหวี่ยงกางเกงในไปทั่วห้อง หรือแม้แต่ไม่ยอมมีเซ็กส์กับเราในตอนที่เราอยาก ใครคนนั้นอาจติดเพื่อนมากกว่าแฟน อยากนอนดูแผ่นดีวีดีในห้องมากกว่าจะไปตีตั๋วดูหนังในโรง อาจชอบเดินตลาดไม่ชอบเดินห้าง ชอบใช้แบรนด์เนมก๊อป หรือชอบนั่งประกอบหุ่นยนต์ได้เป็นวันๆ ฯลฯ ตอนที่เรารักกัน เราจะมองไม่เห็นสิ่งต่างๆเหล่านี้เลย เพราะความรัก ความใคร่ ความอยาก...มันบังตา จนเรารู้สึกว่าคนรักชักไม่เป็นไปอย่างใจต้องการนั่นแหละ ถึงเริ่มเห็น “ข้อเสีย ข้อด้อย” ในตัวคนรักมากขึ้น มากขึ้น เรื่องเล็กเลยกลายเป็นเรื่องใหญ่ เรื่องร้ายเลยกลายเป็นเรื่องที่รับไม่ได้ และจบลงด้วยการเลิกราในที่สุด.... ................................ เวลารักมันพัง เราเซซังด้วยความเจ็บปวด คนอกหักมีเป็นร้อยล้านคนทั่วโลกนะครับ วินาทีที่เรานั่งอ่านคำตอบนี้ ก็มีคนอกหักรักคุดตลอดเวลา แล้วเราทำไมจะอกหักไม่ได้เล่า ในเมื่อมันเป็นเรื่องธรรมดาแบบนี้ ทุกข์ไปเถอะครับ ทุกข์เพราะรักผิดหวังและพลาดพลั้ง ทุกข์เพราะความรักมันจบลง แต่ทุกข์แล้วลองช่วยหาคำตอบด้วย ไม่ต้องไปหาหรอกนะครับว่าใครผิด ใครดี ใครเลวที่ทิ้งกันก่อน คำตอบแบบนี้ก็เหมือนเราส่องกระจก แล้วบอกตัวเองว่าฉันไม่อ้วน ฉันยังสวยหล่อนั่นล่ะครับ สุดท้ายคำตอบที่ได้มักเข้าข้างตัวเอง ลองหาคำตอบใหม่ๆเช่น ทำไมรักครั้งนั้นจึงจบลงแบบไม่สวย แล้วคราวนี้ฉันจะทำอย่างไรให้รักครั้งใหม่นั้นไฉไลกว่าเดิม ฉันต้องเป็นคนรักแบบไหน ถึงจะเรียกว่าเป็นคนรักที่ดี ฉันต้องเปลี่ยนแปลงอะไรในตัวเองบ้าง เพื่อจะเป็นคนรักที่ดีอย่างที่ฉันวาดหวัง เคยตั้งข้อกำหนด ความคาดหวังอะไรบ้าง ที่เราอยากเห็นในตัวคนรัก จงทำสิ่งต่างๆเหล่านั้นให้ได้ทั้งหมด แล้วค่อยคิดไปรักใคร..... ถ้าทำไม่ได้ ทำไมไหว แล้วทำไมไปเรียกร้อง ไปคาดหวังให้คนที่เรา จะรักต้องเป็นแบบนี้แบบนั้นทำไม .............................................. ไม่ว่าจะเป็นความทุกข์ในเรื่องใด พี่ก๋าว่าชีวิตเรามีพระเอกเกาหลีอยู่สองคนที่อยู่ข้างๆเราตลอดเวลา คนแรก ชื่อ “กำ ไม่ แบ” ครับ เวลาทุกข์ใจ เศร้าใจ เสียใจ ผิดหวัง ชอกช้ำ พระเอกคนนี้จะกำความทุกข์ไว้แน่นเลย ไม่ยอมปล่อยนิ้ว เอาแต่กำความทุกข์ไว้ตลอด เวลาเกิดอะไรผิดพลาด หรือสูญเสีย พระเอกคนนี้จะนั่งโทษคนอื่น โทษสิ่งต่างๆ โดยไม่คิดโทษตัวเอง ไม่คิดจะปรับปรุงตัวเองเลย เลย “กำ ไม่ แบ” และนั่ง “กำความทุกข์” ไปตลอด อีกคนชื่อ “แบ ไม่ กำ” ครับ คนนี้ยอมรับความจริงของชีวิต รู้ว่าคนเราเกิดมามีทั้งสุขและทุกข์ ไม่มีใครสมหวังไปตลอด และไม่มีใครผิดหวังตลอดกาล พอไม่ประมาทขาดสติ ก็ได้รู้ว่าทุกสิ่งที่เรามี เมื่อได้มาย่อมต้องเสียไป เป็นธรรมดา รู้ว่ามีรัก ย่อมมีการเลิกรา เป็นธรรมดา รู้ว่ามีการสรรหาก็มีการแต่งตั้ง รู้ว่ามีพลังเหลือหลายก็มีวันหมดแรงนอนแผ่หลา รู้ว่านอนตะแคงย่อมต้องมีนอนหงาย มีสุขสบายก็มีวันร้ายๆในชีวิต ฯลฯ “แบ ไม่ กำ” เลยไม่ทุกข์กับสิ่งต่างๆที่ต้องเปลี่ยนแปลง แต่ดูแล “ปัจจุบันขณะ” อย่างดีที่สุด เพื่อที่มันจะได้ดูแล “อนาคต” ด้วยตัวมันเอง ....................................... พระเอกสองคนนี้อยู่กับตัวเราตลอดเวลานะครับ อยู่ที่เราจะเลือกแล้วล่ะ ว่าจะเป็น “กำ ไม่ แบ” หรือ “แบ ไม่ กำ” น่ะครับ ใครก็ช่วยเรากำ หรือ แบไม่ได้หรอกครับ เพราะสิ่งที่เรา “กำ” ไว้ มันเกิดจาก “กรรม” หรือการกระทำของเรานั่นเอง โชคดีและมีพลัง อย่าเสียเวลานั่งกำจนลืมแบอยู่เลยนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 23 กุมภาพันธ์ 2555 7:51:45 น.

โดย: กะว่าก๋า 23 กุมภาพันธ์ 2555 13:21:17 น.

หวัดดีตอนบ่ายคัรบ   โดย: กะว่าก๋า 25 กุมภาพันธ์ 2555 13:30:05 น.

From : กะว่าก๋า [23 กุมภาพันธ์ 2555 23:17] อันนี้ตอบง่ายนะครับ "ตัดใจ" ครับ 555 เธอมีแฟนแล้ว เรายังโสด แล้วเราก็ยังมีโอกาสที่จะหาแฟนใหม่ได้ เว้นเสียแต่เธอเลิกกับแฟน แล้วน้องก็ยังโสด จะกลับมาคบกันอีกคงไม่เ่ป็นไร โลกนี้กว้างใหญ่ครับ มีคนที่ดีรอให้เราพบและคบเป็นแฟนเยอะเลยครับ ก็เธอน่ารักเกินมนุษย์คนไหนจะทานทนได้   โดย: แปะ (เสือย้อมแมว ) 25 กุมภาพันธ์ 2555 14:06:04 น.

แวะมาทักทายตอนดึกๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 27 กุมภาพันธ์ 2555 0:55:51 น.

ลาวพี่ก๋ายังไม่เคยไปเลยครับ อยากไปๆ   โดย: กะว่าก๋า 1 มีนาคม 2555 20:54:46 น.

2 สัปดาห์ กลับบ้านที่ลำปาง อากาศหมอกหนามาก แม่ผมเป็นภูมิแพ้อากาศ ไปเข้าโรงบาลได้ 5 วัน หมอให้ออกมาอยู่ข้างนอก ตอนนี้ผมมาเรียน ที่ กทม. เป็นห่วงแม่ ในระยะยาว ผมจะแก้ปัญหานี้ยังไงครับ ตอนนี้แม่อายุประมาณ 47- 48 แล้ว อยากพาแม่มาอยู่ที่นี่ครับ แต่คาดว่ามันต้องใช้เงินมากมายเลย ถ้าพี่ก๋าเป็นผม อย่างแรกเลยพี่ก๋าจะทำอะไรก่อนครับ เพื่อเตรียมตัวหาเงิน ๆ ๆ ๆ แต่ดูไปรอบ ๆ ตอนนี้เงินหายาก เด็กจบใหม่ถ้าไม่เก่ง ทำโปรก็ได้ 12000 นิด ๆ รู้สึกว่าเงินหายากมากเลย แต่อาจารย์ที่สอนบอกไว้ว่า “เงินมีอยู่ทุกที่ รอคนมีปัญญาไปเอา” ทุกสิ่งมันมาจากธรรมชาติ ผมดูประวัติการต่อสู้โบราณมา เมื่อก่อนอัศวินจะใส่ชุดเกราะเหล็ก ถือดาบหนา ทุบตายคาเกราะเลย แล้วพวกตัวเล็กมันสู้ไม่ได้ มันเลยไม่ใส่เกราะ ใช้ดาบแบบเดียวกับกีฬาฟันดาบปัจจุบัน แล้วแทงช่องโหว่เอา ขอถามพี่ก๋าเลยนะครับว่า มีวิธีการหาเงินที่ไม่ต้องมีเงื่อนไขไหมครับ เช่น วุฒิ ประสบการณ์ หรือสถานที่ ขอบคุณครับ คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 29 กุมภาพันธ์ 2555 เวลา : 23:34:00 น. ......................................... วันก่อนพี่ก๋ามีภารกิจมากมายในวันเดียว ช่วงเช้าถึงเที่ยงอยู่ที่โรงเรียนลูกชาย ไปร่วมกิจกรรมวันปิดเทอมและเด็กๆมีการแสดง มีการเรียนรู้ร่วมกันกับผู้ปกครองและครู เด็กๆสนุกสนานกับกิจกรรมทั้งหมด ส่วนผู้ปกครองก็มีความสุข เพราะได้เห็นบุตรหลานของตนมีความสุขกับการเรียนรู้และการแสดง ในแวบหนึ่ง... พี่ก๋ามองเห็นเด็กหลายคนมองหาพ่อแม่ของตนเอง ที่ไม่ได้มาร่วมงานในวันนั้น .............................. กลับมาที่บ้าน พี่ก๋าออกไปเยี่ยมคนป่วยคนหนึ่งซึ่งรู้จักกันมานาน เดินเข้าไปเยี่ยมในห้อง ICU เขาอายุ 66 นอนนิ่งไม่รู้สึกตัวมาหลายวัน เนื่องจากเส้นเลือดในสมองแตก ล้มหัวฟาดพื้น หลังผ่าตัดสมอง เขาก็นอนไม่รับรู้อะไร แต่พยาบาลบอกว่าเขาจำภรรยาได้เพียงคนเดียว โดยจะลืมตาแล้วก็ยิ้มเวลาภรรยาเดินมาเขย่าตัว จากนั้นก็หลับตานอนทั้งวัน.... ภรรยาคงเครียดมากเพราะแค่ข่าวว่าเขาป่วยสะพัดออกไป เจ้าหนี้หลายรายก็เดินทางมาทวงหนี้ถึงโรงพยาบาล ในแวบหนึ่ง... พี่ก๋ามองเห็นความเหน็ดเหนื่อยของคนที่ยังอยู่ และต้องดูแลคนป่วยซึ่งไม่รู้จริงๆว่าจะมีโอกาสกลับมาหายดีเป็นปกติหรือไม่ ................................... จากโรงพยาบาลขับรถไปที่วัด เข้าไปไหว้ศพของคนรู้จัก ผู้ตายอายุ 60 ปี เป็นโรคประจำตัวคือมีความดันนิดหน่อย แต่ชอบกินเหล้าสูบบุหรี่ ภรรยาของเขาเล่าว่า บ่ายวันนั้นเขาบ่นปวดหัวแล้วเดินเข้าไปนอน ภรรยาเข้าไปดูอาการสองครั้ง เขาลืมตาขึ้นมาบอกได้ว่ายังปวดหัวอยู่ แต่การปลุกครั้งที่สามเขาแน่นิ่งไปจนผิดสังเกต ภรรยาเรียกลูกกับคนข้างบ้านให้ช่วยพาไปส่งโรงพยาบาล หมอออกมากล่าวคำว่า “คุณมาสายเกินไป” พี่ก๋านั่งคุยกับภรรยาของเขา แววตาเศร้าโศกและเหนื่อยล้าปรากฏให้เห็นชัด ลูกสองคนที่ยังเล็ก และชีวิตที่ต้องดำเนินต่อไป ในแวบหนึ่ง.... พี่ก๋ามองเห็นแววตาของคนที่ยังอยู่ เหน็ดเหนื่อย ท้อแท้และไม่เข้าใจในโชคชะตาของตน ................................ ช่วงค่ำเดินทางไปยังโรงแรมสี่ดาว เพื่อร่วมงานเลี้ยงประจำปีของบริษัททัวร์ พนักงานบริษัทแต่งตัวสวยงาม อาหารอร่อย ดนตรีไพเราะ บรรยากาศอันชื่นมื่น เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม เสียงพูดคุยดังไปทั่วงาน ทุกคนมีความสุข พีก๋านั่งคิดอะไรเงียบๆ ในแวบหนึ่ง.... พี่ก๋าอดสงสัยไม่ได้ว่า แววตาของคนที่อยู่ในงานนี้ ทุกคนมีความสุขจริงๆล่ะหรือ ? ......................................... “เงิน” เป็นสิ่งสำคัญ แต่สิ่งที่สำคัญกว่าเงิน คือ “เวลา” เราอาจคิดว่าการมีเงินเยอะๆมากๆเร็วๆเป็นสิ่งที่ดี แต่พี่ก๋ายังไม่เคยเห็นงานอะไรที่ได้เงินเร็วและสบายเลย ทุกอย่างมีราคาที่เราต้องจ่ายเสมอ และจงถามตัวเองให้แน่ใจว่ามันคุ้มแล้วหรือที่เราจะแลก ? ถ้าเงินเดือน 12000 นั้นทำให้เราลำบากนิดหน่อยในการใช้ชีวิต แต่มีเวลามากพอที่จะอยู่กับคนที่เรารัก --- จงทำ อยากได้เงินเดือนแสนสอง เราคงต้องทำงานชนิดลืมเป็นลืมตาย ทำงานตั้งแต่แปดโมงเช้าจนถึงตีสองทุกวันแน่ๆ (อย่าไปเชื่อโฆษณาของพวกขายตรงเลยนะครับ ที่บอกว่าให้เงินทำงานแทนเรา ทำงานเบา มีเวลาเหลือเฝือ แล้วเงินก็งอกเงย งอกงาม ...มันไม่มีจริงหรอกครับ) ................................. ลองถามคุณแม่น้องดูดีดีนะครับ ว่าท่านอยากไปอยู่กรุงเทพจริงๆหรือเปล่า ลำปางมีควัน แต่กรุงเทพก็มีควัน ไหนจะเพื่อนบ้านที่หายไป ไหนจะวิถีชีวิตที่คุ้นชินที่หายไป คิดเผื่อท่านด้วยนะครับ ถ้าจะพาท่านไป แล้วปล่อยให้อยู่แต่ในบ้าน เพื่อรอลูกชายกลับมาบ้านในตอนดึก แล้วเช้ามาก็ต้องรีบตื่นไปทำงาน นั่นเป็นวิถีชีวิตที่ท่านทนได้หรือไม่ ............................. ลองตั้งโจทย์กับตัวเองดูอีกทีนะครับ ว่าเราต้องการเงินไปทำไม เพราะในหลายสิ่งหลายอย่าง เงินไม่ใช่คำตอบ ความสุขที่เราคิดว่าเราอยากได้อยากมี มันต้องใช้เงินซื้อ หรือว่าเป็นสิ่งที่เราทำเองได้โดยไม่ต้องใช้เงิน เงินให้ไอโฟนเราได้ แต่ไอโฟนพาเราไปกอดแม่ไม่ได้ เงินให้รถคันใหญ่กับเราได้ แต่ให้ความปลอดภัยบนท้องถนนไม่ได้ เงินให้บ้านหลังใหญ่กับเราได้ แต่สร้างความอบอุ่นในบ้านไม่ได้ ฯลฯ ความสุขของคนบางคน คือ อยากรวย อยากซื้อสิ่งต่างๆเข้าบ้าน อยากประสบความสำเร็จ อยากมีคนยอมรับนับถือ อยากมีชื่อเสียง ฯลฯ แต่แม่คนหนึ่งอาจบอกว่า ความสุขคือการได้เห็นลูกอยู่ใกล้ๆ แข็งแรงและสบายดี ……………………………. ความร่ำรวยมีเงื่อนไข และมีราคาที่เราต้องจ่าย.... ถ้าเราตั้งโจทย์ด้วยเงินเดือนสูงๆ พี่ก๋าไม่แน่ใจว่าเราจะมีความสุขในการทำงานหรือไม่ แต่ถ้าเราเลือกที่จะมีความสุขกับงานที่ทำ แม้เงินเดือนน้อยกว่า แต่พี่ก๋าว่ามันจะทำให้เรามีความสุขในระยะยาว และถ้าเรารักษาความสุขในการทำงานแบบนี้ได้ ไม่ว่าเราจะทำงานอะไร ทำที่ไหน เงินเดือนเท่าไหร่ เราจะตื่นมาทุกเช้าและมีความสุขกับการทำงาน ที่สุดแล้ว อะไรที่เราทำมันด้วยความรัก ความทุ่มเท มันจะส่งผลตอบกลับมาเป็นเงิน เป็นความสุขใจ คำถามคือ เราชัดเจนกับตัวเองแล้วหรือยัง ว่าเรามีความสามารถอะไร เรามีจุดเด่นที่สุดคืออะไร แล้วเราเหมาะสมกับงานแบบไหน ฯลฯ ถ้ายังตอบไม่ได้ ก็ต้องไปหาคำตอบให้ตัวเอง ก่อนที่จะคิดถึงเรื่องเงินหรือการประสบความสำเร็จในสิ่งที่ตนเองทำ ........................................ คนเราเกิดแล้วก็ตาย แต่ความหมายชีวิตไม่ได้อยู่ตรงการเกิดตาย ความหมายชีวิตอยู่ระหว่างนั้น อยู่ในทุกก้าวของการเติบโต ออกไปล้มเหลวและเรียนรู้จากมัน พี่ก๋าไม่ค่อยเชื่อเรื่องของการประสบความสำเร็จง่ายๆ รวยเร็วๆ หรือ ทำอย่างไรให้ชีวิตไม่มีปัญหา อยู่อย่างไรให้ไร้ทุกข์ ฯลฯ ชีวิตจริงมันคือการกล้าที่จะเผชิญกับปัญหา สนุกกับความลำบากที่ผ่านเข้ามา แล้วก็มีความสุขกับสิ่งง่ายๆใกล้ตัว พี่ก๋าคิดมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ว่าเงินช่วยให้ชีวิตสะดวกสบาย แต่เงินไม่ได้เป็นทุกสิ่งทุกอย่าง มีเงินน้อยลงได้ ถ้าจะทำให้ครอบครัวอบอุ่นและมีความสุข มีเงินน้อยลงได้ ถ้าทำให้เราได้ใช้เวลาอยู่กับคนที่เรารัก เพราะทั้งความอบอุ่นและความรัก เมื่อถึงเวลาที่เราต้องสูญเสียไป ต่อให้เอาเงินมากองทั้งโลก เราก็แลกสิ่งนั้นกลับมาไม่ได้อยู่ดี ขอให้มีความสุขกับการตัดสินใจของตัวเองนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 2 มีนาคม 2555 7:42:06 น.

รักโดยไม่ทำร้ายคนที่เรารักให้เจ็บปวดนั้นรักยังไงครับ บางครั้งการแอบมองแต่ไม่พูด มันก็ทำให้คนที่เรารักเจ็บปวด หนีไปไม่ข้องแวะ ก็เป็นเราเองที่เจ็บปวด เราจะรักยังไงเมื่อมีกำแพงสูงมากั้นทางไว้ เมื่อเราไปต่อไม่ได้ และอยากฝืนที่จะเดินไปต่อ บางครั้งเราก็ทำร้ายคนรอบกายด้วย รู้ตัวแต่..เราห้ามตัวเองไม่ได้ การรักใครซักคนได้แค่สบตาแล้วมองผ่านไป ถ้าเราพอใจที่จะได้แค่มอง แต่ถ้าอีกฝ่ายรู้สึกรำคาญ อึดอัด ไม่ชอบ เบื่อ เราควรแก้ไขยังไงดีครับ ผมชอบมองดูสาวๆ แต่ไม่คุย มอง มอง แล้วมอง จนสาวๆเค้ารำคาญแล้วมั้งครับ อยากมองเธอ ทุกวัน จะผิดไหม ถ้าฉันผิด ฉันเสียใจ ที่ทำไป ยังไม่รู้ วิธี จะแก้ไข โปรดเธอให้ อภัยบ้าง ในบางครั้ง แต่งเล่นนะครับ คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 3 มีนาคม 2555 เวลา : 00:48:00 น. ....................................... คำถามของเรา ทำให้พี่ก๋านึกถึงเด็กหนุ่มคนหนึ่ง สมัยเรียนมัธยมเขาไม่ได้หล่อ แต่คงเป็นเพราะเขาเป็นประธานสี เลยมีรุ่นน้องและเพื่อนบางคนเหมือนจะมาแอบชอบ หลายคนบอกว่าเขาหยิ่ง แต่จริงๆแล้วเขาอาย เป็นคนขี้อายมาก เลยเก็บความรู้สึกไว้ในใจ... ที่สุดแล้วเขาไม่ได้เป็นแฟนกับใครเลย พอเรียนจบมัธยมไปเรียนต่อระดับมหาวิทยาลัย ก็เหมือนเดิมครับ มีสาวๆที่เขาแอบชอบเยอะแยะไปหมด แต่เพราะอาย กลัว ไม่กล้า เขาเลยได้แต่เก็บใบหน้าของสาวเจ้า มานอนฝันหวาน 555 ไม่กล้าแม้แต่จะเดินเข้าไปทัก อีกอย่าง... เขามัวแต่ตั้งใจเรียนและสนุกกับการทำกิจกรรมต่างๆ จนวันเวลาผ่านไป..... จบมหาวิทยาลัยแล้วเขาก็ไม่เคยมีแฟนเลยแม้แต่คนเดียว มีแต่เพื่อนเชียร์ให้เขาเป็นแฟนกับคนนั้นคนนี้ ตอนนั้นเขาไม่เคยมั่นใจเลยว่าจะรักใครได้ดี ลึกๆแล้วเขารักที่จะเป็นอิสระ และมีความสุขในโลกส่วนตัวที่สูงมาก จนยากที่ใครจะเข้าใจและเข้าถึงได้ จนเรียนจบ ทำงาน มีเงินเดือน มีทุกอย่างที่ดูเหมือนพร้อมในระดับหนึ่ง แต่ยังไม่เคยมีใครที่เดินผ่านกำแพงสูงของเขามาได้เลย เขาเคยพูดกับเพื่อนด้วยว่า “ผมคิดว่าผมมีดีพอ ถ้าไม่เจอคนที่ดีเท่ากัน ผมไม่มีวันรักใคร” โห...มั่นมากเลยครับ ช่างกล้าพูด 5555 เขาเหงาหรือเปล่า ? คงเหงาอยู่บ้าง แต่ระหว่างนั้นเขาไม่เคยคิดรอใคร ไม่เคยออกไปค้นหาคนรัก เขาอยู่เฉยๆ ใช้ชีวิต มีความสุขกับสิ่งที่เขาทำได้ ไปเที่ยวกับเพื่อน ดูหนัง ฟังเพลง เล่นเกมส์ อ่านหนังสือ ฯลฯ เขาไม่เดือดร้อนเลยกับการที่เป็นคนที่ไม่มีแฟน เป็นใจที่ไม่มีใครผูกมัด จนวันหนึ่ง.... เขาไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง เขาว่าเธอสวย น่ารัก ถ้าจะมีอะไรดลใจให้เขาตัดสินใจเดินเข้าไปคุยกับเธอ ขอเบอร์โทร พูดคุยและสานสัมพันธ์ ถามตอนนี้เขาก็ตอบไม่ได้แล้วล่ะครับว่าเพราะอะไร เขารู้แต่ว่า.... บางครั้งเราก็ไม่รู้เลยว่าใครคือคนที่เรารักอย่างแท้จริง ใครคือคนที่ใจเรารอมานาน ใครคือคนๆนั้นที่เรารักได้อย่างหมดใจ และไม่มีคำถามว่าทำไมเราจึงต้องรักคนๆนี้ รู้ตัวอีกที...เราก็รักไปแล้ว รักโดยไม่มีเหตุผล มีแต่ความเชื่อ เชื่อว่าเธอคือคนที่เราต้องรัก ไม่รักไม่ได้แล้ว ความรัก คือ ความกล้า แต่ก่อนจะมีความกล้า มันจะมีสิ่งที่เรียกว่า “ความมั่นใจ” ความมั่นใจ จะทำให้เราแน่ใจว่า “คนๆนี้” ล่ะคือคนที่เรารอมานาน คือ คนที่ใจรอจะตอบว่า.... เธอคือคำตอบสุดท้ายของความรัก ...................................... เวลาเรารักใครสักคน เรารักเขาเพราะอะไรครับ ? เพราะเราเหงา เพราะเธอสวย เพราะเธอหน้าอกโต เพราะเธอใจง่าย เพราะเธอรวย เพราะเธอพูดเก่ง เพราะเธอนิสัยดี เพราะเธอขาว เพราะเธอเป็นคนดัง ฯลฯ บางทีคนรักก็เหมือนกระจกเงา ที่สะท้อนตัวเราในตัวเขา เราเลือกคนรักเพราะเหงา เราก็ได้คนเหงาๆอีกคนเข้ามาในชีวิต เราเลือกรักเพราะเรารู้สึกว่าอยู่คนเดียวไม่ได้ เราก็ได้ใครอีกคนที่เรียกร้องและเติมเต็มส่วนที่ขาดหายไปตลอดเวลา เรารักใครเพราะหวังว่าทุกสิ่งจะแน่นอนมั่นคง เราก็ไปกดดันอีกคนให้ต้องเป็นคนสมบูรณ์แบบ แต่คำถามก็คือ ถ้าเราคาดหวังว่ารักจะต้องดี จะต้องได้คนรักที่สมบูรณ์แบบขนาดนั้น เราเคยเป็นคนที่สมบูรณ์แบบอย่างนั้นแล้วหรือยัง..... ................................... จะรักโดยไม่ทำร้ายคนที่เรารักให้เจ็บปวดนั้นรักยังไง ? ต้องรู้จักรักตัวเองก่อนครับ ต้องเป็นคนรักที่ดีให้ได้เสียก่อน แล้วค่อยไปคาดหวังและเรียกร้องสิ่งนั้นจากคนที่เรารัก ชายคนนั้นที่พี่ก๋าเล่ามา เขามีแฟนคนแรกในชีวิตตอนอายุเท่าไหร่รู้ไหมครับ อายุ 29 ครับ คนรอบตัวกลัวมาก... กลัวว่าเขาจะเป็นเกย์ 5555 แต่เขาก็แต่งงานตอน 31 คนรักคนแรก และกลายเป็นคู่ชีวิต ฟังดูเหมือนไม่น่าเป็นไปได้ ในยุครักติดไวเลส และคนสามารถมีเซ็กส์กันได้โดยไม่ต้องรู้ชื่อ พี่ก๋ากล้าพูดได้เลยว่า “เขา” ภูมิใจในความรักของเขามาก มันไม่ใช่การรักแบบวูบวาบหวามไหวไปตามอารมณ์ แต่เป็นความรักที่มีเหตุมีผล มีวุฒิภาวะ ไม่ใช่การแอบรักหรือแอบเพ้อละเมอหา แต่เป็นรักที่อยู่กับความจริง อยู่กับตัวจริงของคนรักและเรารับได้ในทุกๆสิ่งที่เธอเป็น พี่ก๋ารู้จัก “เขา” ดี... เพราะ “เขา” คือพี่ก๋าเอง ......................................... แอบรักเขากับเขาแอบรัก มันก็เจ็บจี๊ดๆที่ใจพอกัน แต่ก็เป็นสีสันชีวิตมิใช่หรือ ? รักไปเถอะครับ คบไปเถอะครับ คิดแบบเพื่อนกันก่อน ค่อยๆเรียนรู้กันไป ถ้าเรายังไม่เต็ม ไปทำตัวเองให้เต็มก่อนแล้วค่อยรักใคร อย่าไปหวังว่าอีกฝ่ายจะต้องเข้าใจเรา หรือมาเติมส่วนที่ขาดให้เราได้ ถ้าคิดว่ารักกันแล้วเขาต้องรับตัวเราให้ได้ นั่นเป็นความเห็นแก่ตัวครับ รักที่ดีต้องไม่ใช่การคาดหวังว่าอีกฝ่ายจะรับตัวเราได้ แต่เราต่างหากที่เต็มใจเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนที่เรารัก โดยที่เขาไม่คิดเรียกร้องหรือคาดหวัง เคยอยากเปลี่ยนตัวเองเพื่อรักใครบ้างรึยังครับ ? เปลี่ยนอย่างเต็มใจ ไม่ใช่หลอกลวงหรือฝืนใจ เพื่อหลอกใครคนนั้นให้แค่เพียงตายใจ ถ้าเราเจอใครที่ทำให้เรารู้สึกได้แบบนี้ หาคนๆนั้นให้เจอ แล้วรักซะนะครับ รับรองว่ารักแบบนี้ไม่มีผิดหวังจริงๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 3 มีนาคม 2555 7:49:37 น.

From : กะว่าก๋า [3 มีนาคม 2555 14:33] เพิ่มชื่อใน Contact List Ignore ตอบกลับข้อความ ส่งต่อข้อความ ความมั่นใจ อยู่ที่ตัวเรานะ พี่ก๋าว่าถ้าเรารักใครสักคน ใจเรามันจะบอกเองแหละ ว่าคนนี้ใช่เลย ไอ้อารมณืความรู้สึกที่บอกว่า "ใช่" นี่ล่ะ จะทำให้เรา "กล้า" และ "มั่นใจ" เองโดยไม่ต้องมีใครบอกครับ   โดย: แปะ (เสือย้อมแมว ) 4 มีนาคม 2555 20:54:18 น.

1. เห็นพี่ก๋าชอบไปเที่ยว เห็นไปเที่ยวคนเดียวบ่อย พี่ก๋าไม่เหว่ว้าเหรอครับ ไปแล้วพี่ก๋าได้ไรกลับมา นั่งรถนานๆ กลับมาก็เหมือนเดิม 2. เราจะแก้คำว่า เบื่อ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ยังไงครับ พอเบื่อที่ไรก็ไม่อยากทำ ทำให้ไปไม่ถึงไหนซักที 3. ถ้าไม่มีพี่ก๋าช่วยตอบคำถามแล้วผมจะไปถามใครล่ะครับ 4. ถ้าเราสงสัย อยากรู้ก็ต้องถาม แต่ถ้าเราชอบเค้า เราต้องถามไหมครับว่าเค้าชอบเราหรือป่าว 5. การนับลมหายใจเข้าออกมีประโยชน์ไหมครับ 6. ถ้าเราไม่พอใจในสิ่งที่เรามีอยู่ เราจะทำอย่างไรครับ 7. มีคู่ อยากอยู่คนเดียว พออยู่ลำพังกลับอยากมีคู่ 8. อยู่คนเดียวก็เหงา อยู่กับเขาก็เบื่อ 9. คนเราอยู่ด้วยกันโดยที่ไม่ได้ชอบกันจริง มีไหมครับ 10. สุดท้ายแล้วการอยู่คนเดียวนั้น มีความสุขที่สุดแล้วจริงไหม 11. การที่เราหาใครสักคนมาเคียงคู่ หามาทำไม มีแล้วต่างกับการอยู่คนเดียวอย่างไร 12. ถ้าเราสามารถมองเห็นอนาคตได้ แล้วรู้ว่าวันพรุ่งนี้เราจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว เราจะทำอะไรดีครับ 13. ทรัพย์อื่นยิ่งกว่าสันโดษไม่มี ตีความให้หน่อยครับ คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 8 มีนาคม 2555 เวลา : 23:14:00 น. ........................................... พูดคุยกันไปทีละข้อเลยนะครับ 1. เห็นพี่ก๋าชอบไปเที่ยว เห็นไปเที่ยวคนเดียวบ่อย พี่ก๋าไม่เหว่ว้าเหรอครับ ไปแล้วพี่ก๋าได้อะไรกลับมา นั่งรถนานๆ กลับมาก็เหมือนเดิม - ต้องบอกก่อนว่าชีวิตท่องเที่ยวของพี่ก๋ามีสองช่วง คือก่อนแต่งงานและหลังแต่งงาน ก่อนแต่งงานเที่ยวแบบคนโสด ซื้อทัวร์ไปเที่ยว ไปคนเดียวแล้วไปรวมกลุ่มกับกรุ๊ปทัวร์ท่านอื่นๆ ส่วนใหญ่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน ส่วนพอแต่งงานแล้วเที่ยวกันเองกับมาดาม พอมีลูกยิ่งไม่ได้เที่ยวที่ไหนไกลๆ เพราะตอนนี้ลูกยังเล็กอยู่ คงไม่ใช่เรื่องสนุกนัก ถ้าจะต้องไปเที่ยวตามตารางเวลาของทัวร์ ก่อนแต่งงานพี่ก๋าเป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงมาก แต่ไม่ได้รู้สึกว้าเหว่ มันออกแนวเหงาๆและครุ่นคิดมากกว่า หลายทริปของการเที่ยวเป็นเหมือนการค้นหาตัวเอง มีเวลาได้นั่งคิดอะไรเงียบๆคนเดียวที่เบาะหลังสุด..ท้ายรถบัส ระยะทางไกลๆ มันทำให้เราได้คิดอะไรกับตัวเองเยอะทีเดียว แม้บางครั้งมันจะเป็นการวนอยู่กับปัญหาในใจ เหมือนคนพายเรือในอ่างเล็กๆก็ตาม แต่นั่นเป็นหนทางที่เราพยายามค้นหาคำตอบในตัวเรา เพราะฉะนั้น.... บางครั้ง....เส้นทางไปและเส้นทางกลับไม่ใช่เส้นทางเดียวกัน แต่สุดท้ายมันอาจทำให้เราค้นพบ “คำตอบ” บางอย่าง ที่ใจเราตามหามานาน และบางทริป… ทำให้ทุกอย่างในชีวิตเราไม่เหมือนเดิม ทั้งๆที่ทุกสิ่งเหมือนเดิม แต่สิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป คือ “ความคิดและมุมมอง” ที่เรามีต่อสิ่งต่างๆและกับตัวเราเอง เพียงเท่านี้...ชีวิตเราก็เปลี่ยนแล้ว 2. เราจะแก้คำว่า เบื่อ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ยังไงครับ พอเบื่อทีไรก็ไม่อยากทำ ทำให้ไปไม่ถึงไหนสักที - พี่ก๋าคิดว่าคนที่ “เบื่อ” ตลอดเวลามีสองประเภท คือ หนึ่ง...ไม่มีอะไรให้ทำ เลยเบื่อ กับ สอง...มีอะไรให้ทำมากเกินไป ก็เลยเบื่ออีกเช่นกัน แต่ไม่ว่าเราจะทำอะไรก็ตาม ทำมากหรือทำน้อย ไม่สำคัญเท่ากับสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่เราต้องการหรืออยากทำจริงๆหรือไม่ คนที่อยากมีความรัก แต่ใช้ความรักแบบสิ้นเปลืองและไม่เห็นคุณค่า ต่อให้เปลี่ยนคู่นอนวันละคน นอนกับดาราหรือนางงามระดับโลกทุกวันมันก็เบื่อได้ แต่ถ้าเราเห็นคุณค่าในตัวคนที่เรารัก ต่อให้เธอเป็นคนธรรมดาแค่ไหน เราก็รักเธอได้ทุกวันโดยไม่เบื่อ เคยได้ยินคำพูดหนึ่งไหมครับ เขาบอกว่า..... วิธีเป็นนักรักที่ดีที่สุด ก็คือ การตกหลุมรักทุกวันกับผู้หญิงคนเดิม วิธีคิดแบบนี้ไม่จำเป็นต้องใช้กับความรักเท่านั้นนะครับ การงาน งานอดิเรก หรือการใช้ชีวิต ก็ใช้วิธีคิดแบบนี้ได้เช่นกัน พี่ก๋าทำบล็อกทุกวัน ทำไมไม่เคยพูดเลยว่าเบื่อหรือไม่มีอะไรมาเขียน นั่นเป็นเพราะพี่ก๋าทำบล็อกด้วยความรัก ด้วยความสุข ด้วยความสนุกและจริงใจกับสิ่งที่ตัวเองทำ บล็อกเลยไม่ใช่แค่ความอยาก ความเพลิดเพลินชั่วคราว แต่เป็นสิ่งดีดีที่เราตื่นมาทุกเช้าและอยากทำครับ 3. ถ้าไม่มีพี่ก๋าช่วยตอบคำถามแล้วผมจะไปถามใครล่ะครับ - คนที่จะตอบคำถามของเราได้ดีที่สุดไม่ใช่พี่ก๋าหรอกครับ แต่คือ “ตัวเราเอง” ..... ที่สุดแล้วไม่มีใครตอบทุกคำถามที่เราสงสัยได้ แม้พี่ก๋าตอบทุกคำถามที่เราถาม แต่นั่นไม่ใช่คำตอบที่ถูกต้องเสมอไป และมันคงไม่ถูกใจเราในทุกคำตอบ เราอาจจะมีฮีโร่หรือแรงบันดาลใจเป็นใครก็ได้บนโลกนี้ แต่สุดท้ายฮีโร่เหล่านั้นก็พาเราเดินไปสู่ความสำเร็จไม่ได้ แล้วเราไม่ควรคิด พูด หรือทำในแบบที่ฮีโร่เป็น แต่ควรเป็นตัวของตัวเอง เป็นตัวของตัวเองในแบบที่เราเป็นได้ และเป็นแบบนั้นให้ดีที่สุดเท่านั้นเองครับ 4. ถ้าเราสงสัย อยากรู้ก็ต้องถาม แต่ถ้าเราชอบเค้า เราต้องถามไหมครับว่าเค้าชอบเราหรือป่าว - พี่ก๋าไม่ค่อยพูดคำว่า “รัก” ไม่ค่อยเรียกร้องว่าอยากจะได้ยินคำว่า “รัก” จากคนรักด้วย แต่อยากให้คนที่เรารัก รับรู้ถึง “ความรัก” จากทุกสิ่ง ที่เรา “ทำ” และ “แสดงออก” จะมีประโยชน์อะไรครับ หากเรารักใครสักคน แล้วพร่ำพูดแต่คำว่า “รักๆๆๆๆๆๆๆๆ” “รักคุณที่สุด” “รักที่สุดในโลก” “ผมยอมตายแทนคุณได้” ฯลฯ แต่สุดท้ายกลับไม่เคยทำตามที่ตัวเองพูดไว้ได้เลย จะพูดคำว่า “รัก” กับใครไม่ใช่เรื่องแปลก แต่จงแสดงออกให้เขาหรือเธอรู้สึกด้วย ว่าเรารู้สึกรักอย่างนั้นจริงๆ 5. การนับลมหายใจเข้าออกมีประโยชน์ไหมครับ - ทุกอย่างมีประโยชน์ (และมีโทษ) ถ้าเราตอบตัวเองได้ว่า เราทำสิ่งนั้นไปเพื่ออะไร พี่ก๋าต้องถามกลับไปว่าเรานับลมหายใจเพื่ออะไร ? บางคนบอกว่าเพื่อกำหนดสติ บางคนบอกว่าเป็นฐานของการทำสมาธิ บางคนบอกว่าอย่างนั้น บางคนบอกว่าอย่างนี้ แต่สุดท้ายแล้ว ถ้าเราตอบตัวเองได้ว่าเรานับลมหายใจไปเพื่ออะไร ถ้าตอบตัวเองได้ --- สิ่งนั้นนับว่ามีประโยชน์ แต่ถ้าเราทำสิ่งต่างๆลงไป โดยไม่รู้ว่าเราทำไปเพื่ออะไร สิ่งนั้นก็ไม่มีประโยชน์ครับ 6. ถ้าเราไม่พอใจในสิ่งที่เรามีอยู่ เราจะทำอย่างไรครับ - หลายคนไม่พอใจในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ เพราะรู้สึกว่ามันยังไม่ดีพอ ไม่ทันสมัยพอ ถูกเกินไป ฯลฯ เรามีไม่พอ ไม่ใช่เรามีน้อยเกินไป แต่เราไม่รู้จักพอต่างหาก แล้วเราชอบเปรียบเทียบกับคนที่มีพอๆกันหรือมีมากกว่า ลองออกไปมองหาคนที่มีน้อยกว่าเราดูบ้างไหมครับ ไปดูชีวิตขอทาน เด็กเร่ร่อนข้างถนน คนที่บ้านถูกไฟไหม้วอดทั้งหลัง คนที่บ้านถูกน้ำท่วมจนไม่เหลืออะไร ไปนั่งคุยกับผู้ป่วยใกล้ตาย แล้วลองถามเค้าดูว่า พวกเค้าต้องการอะไรในชีวิต ? เขาคงไม่อยากได้ไอโฟนรุ่นล่า คอมรุ่นใหม่ นาฬิกาเรือนแพง บ้านหลังใหญ่ มีคนรักที่ดี มีครอบครัวที่มีความสุข หรือมีรถยุโรปคันโก้หลายๆคัน ฯลฯ เหมือนที่เราต้องการ บางทีคำตอบที่เขาตอบเรา จะทำให้เรารู้ว่า เราไม่ได้ขาดแคลนอะไรเลย เรามีมากเกินไปด้วยซ้ำ แต่ที่เรารู้สึกว่าเราขาดเพราะเราไม่รู้จักพอ (ถึงตรงนี้พี่ก๋าอยากเราลองไปเป็นอาสาสมัคร ทำงานเพื่อเด็กเร่ร่อน ไปช่วยคนแก่ในบ้านพักคนชรา หรือลองไปเป็นครูอาสาบนดอยสักสองเดือนครับ เราอาจจะเข้าใจสิ่งที่พี่ก๋ากำลังอธิบาย) 7. มีคู่ อยากอยู่คนเดียว พออยู่ลำพังกลับอยากมีคู่ - ทำตัวเองให้เต็ม ก่อนที่จะไปรักคนอื่น อย่าไปคาดหวังเลยครับว่าอีกฝ่ายจะทำให้เราเติมเต็มได้ ความรักไม่ใช่การเติมเต็มของที่ขาด แต่รักที่ดีหมายถึงคนที่เต็มเปี่ยมสองคนมาอยู่ด้วยกัน ไม่ได้มาเพื่อเปลี่ยนแปลงกัน แต่มาเพื่อเข้าใจกัน ไม่ได้มาเรียกร้อง แต่มาหยิบยื่นในสิ่งที่ตัวเองมีเพื่อให้อีกฝ่ายจะรู้สึกดี จะมีคู่หรืออยู่โดดเดี่ยว ไม่สำคัญเท่ากับคุณมีความสุขกับตัวเองแล้วหรือยัง ถ้ายังรักตัวเองไม่เป็น ยังไม่รู้ว่าความสุขในชีวิตตัวเองอยู่ตรงไหน อย่าเพิ่งรีบร้อนไปรักใครเลย เพราะในสิ่งที่เรายังขาดพร่องกับตัวเอง เราจะไปคาดหวังว่าคนอื่นเขาจะมาเติมเต็มเราให้เต็มได้อย่างไร 8. อยู่คนเดียวก็เหงา อยู่กับเขาก็เบื่อ - ถ้าใจเรา “เบื่อ” ต่อให้นั่งอยู่ในสวนสนุก เราก็เบื่อครับ เมื่อไหร่ก็ตามที่เราคิดว่า หากได้รักกับคนๆนี้ แล้วชีวิตเราจะหายเบื่อ พี่ก๋าว่าเรากำลังมองคนรักเพื่อใช้เป็นที่ “พึ่งพา” ไม่มีใครเป็นหลักยึดให้ใครได้ตลอดชีวิตหรอกครับ เพราะคนๆหนึ่งต่างมีช่วงเวลาที่อ่อนแอ มีด้านมืดของตัวเองที่อยากปกปิด อยากระบายและโกรธเกลียดคนอื่น อารมณ์เหงา เบื่อ เครียด ไร้สุข มันเกิดจากตัวเรา ถ้าเรายังจัดการกับมันไม่ได้ ใครก็ทำให้เราหายทุกข์ หายเหงา หายเบื่อไม่ได้ครับ 9. คนเราอยู่ด้วยกันโดยที่ไม่ได้ชอบกันจริงมีไหมครับ - “ความรัก” บางครั้งคล้ายว่าเป็น “หน้าที่” เมื่อคนสองคนมาอยู่ด้วยกัน ถ้าเข้าใจกันได้ เรียนรู้ในความแตกต่างที่มี และอดทนต่อความแตกต่างนั้นได้ ความรักก็ยังคงอยู่ได้ พี่ก๋าไม่ได้มองความรักแบบหวานแหวว รักกันไปตราบชั่วฟ้าดินสลาย หรือเพราะฉันขาดเธอไม่ได้ และอยากรักเธอจนตาย เลยขอผู้หญิงคนนี้แต่งงาน แต่พี่ก๋ามองดูความจริงทั้งหมดที่มี ที่มองเห็น ลองพูดคุย ลองใกล้ชิดเข้าไปในความสัมพันธ์ ดูทุกอย่างทั้งครอบครัวของเธอ ครอบครัวของเรา ดูฐานะ ดูหน้าตา ดูความคิด ฯลฯ แล้วจึงมาสรุปว่าเราอยู่กับคนๆนี้แล้วสบายใจ มีความสุข เราไม่ได้เลือกเธอเพียงฝ่ายเดียว แต่เธอเลือกเราด้วย เราไม่ได้เลือกเธอฝ่ายเดียว ครอบครัวของเธอเลือกเราด้วย ทำไมคนยุคก่อน...เวลาถูกจับคู่คลุมถุงชน แล้วถึงอยู่กันได้ยาวนาน ไม่หย่าร้าง นั่นอาจเป็นตอบที่พี่ก๋าบอกไว้ตอนต้น อดทน เรียนรู้กันไป เข้าใจหน้าที่ของความเป็นสามีภรรยา รัก – ไม่รัก อาจไม่สำคัญเท่ากับ “หน้าที่” รักหวานล้นที่จัดงานแต่งบนโรงแรม 5 ดาว บันไดโรยด้วยกลีบกุหลาบจากฮอลแลนด์ แขกในงานนับพัน คำอวยพรนับหมื่น อาจจบลงตรงการนับวันหย่าร้างหลังแต่งงานไม่ถึง 6 เดือน อย่าคิดว่า “คนรักที่ดีที่สุด” จะเป็น “คู่ชีวิตที่ดีที่สุด” นะครับ ก่อนแต่ง และหลังแต่ง มีอะไรให้เราต้องเรียนรู้อีกมากมายจริงๆ 10. สุดท้ายแล้วการอยู่คนเดียวนั้นมีความสุขที่สุดแล้วจริงไหม และ.... 11. การที่เราหาใครสักคนมาเคียงคู่ หามาทำไม มีแล้วต่างกับการอยู่คนเดียวอย่างไร - เราเกิดและตายโดยลำพัง แต่ระหว่างนั้น บนเส้นทางที่เราเดินไป แวดล้อมด้วยผู้คนมากมาย ทั้งพ่อแม่ คนรัก เพื่อน ญาติ ศัตรู คนที่เราเกลียดชัง และผู้คนต่างๆ ถ้าเราคิดว่านี่คือความโดดเดี่ยวเดียวดาย เป็นหนทางแสวงหาความหลุดพ้น โดยจำเป็นต้องละทิ้งทุกคน ทุกสิ่ง เพื่อบรรลุสุขสูงสุดในชีวิต พี่ก๋าว่าไม่ใช่... อะไรคือ “สุขสูงสุด” เราว่าสุขสูงสุดของเราคืออะไร ? คือ ไม่มีใครแล้ว ได้อยู่คนเดียว เกิดและตายเพียงลำพัง ไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องพลัดพรากกับใคร ไม่ต้องเศร้าโศกเสียใจในเรื่องใดใด ? “ความสุข” ของชีวิตในความหมายของพี่ก๋า ไม่ได้แปลว่าชีวิตมีแต่สุข ปราศจากทุกข์ แต่คือการเข้าใจความทุกข์ต่างหาก เมื่อไหร่ที่เราเข้าใจความทุกข์ เข้าใจจนรู้ได้ว่าทุกข์เกิดขึ้นได้อย่างไร แล้วเราจะอยู่กับความทุกข์นั้นอย่างเข้าใจได้อย่างไร ที่สุด...จะทำให้มันหายไปจากชีวิตเราได้อย่างไร (หายไป – ซึ่งไม่ได้แปลว่าไม่มี ไม่เคยเกิดขึ้น หรือจะไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป หายไป --- ในความหมายของพี่ก๋าคือ มีอยู่ เคยมีอยู่ และจะมีต่อไป แต่มันทำร้ายเราไม่ได้ เพราะเราเข้าใจในการเกิดขึ้น ดำรงอยู่และสูญสลายไปของมัน ) สภาวะนั้นพี่ก๋าว่าคนเราจะสุขที่สุดโดยตัวมันเอง ในวันที่เราสูญเสียความรัก ถ้าคิดเป็น...เราจะรู้ว่านั่นคือเหตุการณ์หนึ่ง เสียใจ ผิดหวัง แต่เริ่มต้นใหม่ได้ เพราะมันเป็นแค่ความไม่ลงตัวของความรู้สึก แต่ถ้าคิดไม่เป็น...มันจะมีแต่ความโกรธ หดหู่ สิ้นหวัง ในวันที่คนที่เรารักจากไป ถ้าคิดไม่เป็น...เราจะด่าทอโลกว่าโหดร้าย ไม่มีเหตุผล ทำไมต้องพรากคนดีดีให้จากไปก่อนเวลาอันควร ถ้าคิดเป็น ... เราจะเข้าใจว่านี่คือสัจธรรมที่ไม่มีใครหนีพ้น แทนที่จะก่นด่าทุกสิ่ง หรือกลัวความตายจนลนลาน เราควรเอาเวลาที่เหลือในชีวิต มาใช้ชีวิตอย่างดีที่สุด ทำประโยชน์ให้มากที่สุด เวลาคนเราพบปัญหาหรือความทุกข์ มักคิดแต่จะ “แก้ไข” ซึ่งการแก้ไขนั้น...ทำได้เพียง “ปรับปรุง” อะไรบางอย่าง และบ่อยครั้งมันเผลอไปทำร้ายใครบางคนในนามของความปรารถนาดีด้วยซ้ำ แต่ถ้าเรา “เข้าใจ” ปัญหา.... เราจะ “เปลี่ยนแปลง” ปัญหานั้นได้แน่นอน 12. ถ้าเราสามารถมองเห็นอนาคตได้ แล้วรู้ว่าวันพรุ่งนี้เราจะไม่อยู่บนโลกนี้แล้ว เราจะทำอะไรดีครับ - เราไม่ได้อยู่บนโลกนี้ตลอดกาล เราควรท่อง จำและย้ำเตือนกับตัวเองบ่อยๆด้วยซ้ำ ว่า เราไม่ได้อยู่บนโลกนี้ตลอดกาล เราแค่มาทำหน้าที่ แค่ชั่วขณะเวลาหนึ่ง แล้วกลับคืนไปสู่จุดที่เราเกิด เกิด-ตาย ตาย-เกิด เวียนว่ายเช่นนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอจุดสิ้นสุดของการเวียนว่ายตายเกิด เราไม่จำเป็นต้องรู้อดีตเลย เพราะเรากลับไปแก้ไขอะไรมันไม่ได้ เช่นเดียวกัน จะมีประโยชน์อะไรที่เราสามารถหยั่งรู้อนาคตได้ แต่ทำอะไรกับมันไม่ได้ การครุ่นคิดถึงแต่อดีตและอนาคตที่ยังมาไม่ถึง ก็เหมือนคนที่หิวแต่ไม่ออกไปหาข้าวกิน ได้แต่ปล่อยให้ท้องร้องและหิวจนตาลาย โดยนั่งคิดฝันไปเรื่อยๆถึงอาหารที่อร่อยเลิศรสที่สุด แต่ไม่หาอะไรมาใส่ปากเคี้ยวและกลืน วินาทีถัดไป...ชีวิตเราจะเป็นยังไง เรายังไม่รู้เลยครับ ใช้ชีวิตไปทีละวินาที แล้วทำวินาทีนี้ให้ดีที่สุดดีกว่าไหม ? 13. ทรัพย์อื่นยิ่งกว่าสันโดษไม่มี ตีความให้หน่อยครับ - “สันโดษ” คืออะไรครับ ? ต้องนิยามความหมายให้ดี.... สันโดษ แปลได้ว่า คือ ความยินดี ความพอใจ คือความรู้จักพอดี ความรู้จักพอเพียง สันโดษไม่ได้แปลว่า ต้องโดดเดี่ยวหรืออยู่เดียวดาย สันโดษไม่ได้แปลว่าต้องพึงพอใจในความจนของตนเอง แต่สันโดษ คือ การรู้จักยินดีในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ เห็นคุณค่าในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ ชื่นชมในสิ่งที่ตนเองมีอยู่ เราเคยใช่ชีวิตแบบนี้บ้างหรือเปล่า หรือว่าปล่อยให้ชีวิตวิ่งไปกับแรงเหวี่ยงของความอยาก ถ้าใจเรามีความอยาก ความโลภ ความเห็นแก่ตัว ต่อให้เราครอบครองโลกทั้งโลก เราก็ไม่มีวันพึงพอใจ สันโดษจึงไม่ได้แปลว่าพึงพอใจในตน แล้วเพิกเฉยสังคม แต่สันโดษคือการที่เรารู้จักตนเองอย่างดีที่สุด ดีจนเราไม่ถูกกระแสสังคมเหนี่ยวนำวิธีคิด พูดและกระทำของเรา เมื่อไหร่ที่เราชัดเจนในตัวเอง สิ่งต่างๆจะเป็นอย่างไร ย่อมไม่ทำให้เรากระทบกระเทือนทางความรู้สึกได้เลย   โดย: กะว่าก๋า 10 มีนาคม 2555 16:46:04 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 13 มีนาคม 2555 5:06:13 น.

หวัดดี แมวเหมียว ฮ่าๆๆ นึกว่าใครหลังไมค์ไปหา อิอิ นานแล้วเนอะ ที่มาเยี่ยมบล็อกคุณ ยังอุตส่าห์จำได้ ขอบคุณนะจ๊ะ ที่แวะไป สบายดี อยู่หรือ ป. ปลากับ ล. ลิง หุ หุ คุณนี่ขี้สงสัยไม่แพ้ฉันเลยน๊า   โดย: คล้ายดาว 13 มีนาคม 2555 19:23:53 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 มีนาคม 2555 5:20:54 น.

อ่านบล้่อกพี่ก๋าจบทุกบล้อก มารับสร้อยคอทองคำได้เลยครับ 555 ทั้งหมดมี 2000 กว่าบล้อกครับ   โดย: กะว่าก๋า 14 มีนาคม 2555 14:43:38 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 15 มีนาคม 2555 6:45:42 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 16 มีนาคม 2555 6:47:50 น.

นึกออกแล้วววววว พี่ก๋าตอบคำถามของคุณเสือย้อมแมวนี่เอง ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ   โดย: bee_บี 16 มีนาคม 2555 7:05:17 น.

วันนี้มีคำถามเบาเบามาถามครับ ถ้าพี่ก๋ากลับมาเป็นวัยรุ่นอีกครั้ง พี่ก๋าพร้อมที่จะเสี่ยงไหมครับ จะรุกหรือรับ หรือซุ่มดูจังหวะ พี่ก๋าจะตะลุยตะบี้ตะบันแหลกไปข้างหนึ่ง หรือจะตั้งรับ รอ ถอย ในระยะที่ปลอดภัย หรือว่ารอจังหวะและเวลาที่เหมาะสม และพร้อมที่จะเสี่ยงและเสีย คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 14 มีนาคม 2555 เวลา : 15:24:00 น. ................................... หวัดดีครับ พี่ก๋ากำลังนั่งนึกว่าเคยทำอะไรเสี่ยงๆในวัยรุ่นมาบ้างหรือเปล่า สมัยอายุ 16-17 พี่ก๋าชอบนอนขี่มอเตอร์ไซด์ครับ คงห้าวด้วย เลยขี่มอเตอร์ไซด์เร็วมาก เคยบิดสุดไมล์แล้วพุ่งฝ่าไฟแดง 2 แยกใหญ่โดยไม่หยุดรถ ไม่รู้จะเรียกว่าเสี่ยง บ้าดีเดือด หรือว่าโง่ดี 5555 มันเป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ แต่พี่ก๋าเชื่อมั่นลึกๆว่าวัยรุ่นทุกคน จะมีช่วงเวลา “เปลี่ยนผ่าน” จากเด็กไปสู่ความเป็นวัยรุ่น อะไรที่แรงๆ แหกกฎ เราอยากรู้ อยากลอง อยากทำ เรื่องที่เสี่ยงอีกอย่างที่เคยทำ คือ มีปัญหากับอาจารย์ในคณะ ฯ แล้วพี่ก๋ากับเพื่อนก็จัดนิทรรศการด่าอาจารย์กลางโถงทางเข้าของคณะฯ เป็นเรื่องที่ใหญ่โตมากในขณะนั้น ตอนนั้นคิดว่าตัวเองสามารถโดนรีไทร์ได้เลยครับ ....................................... ถ้าให้ย้อนเวลากลับไป จะทำสิ่งต่างๆเหล่านี้อยู่ไหม ? ก็คงทำ…. เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราเป็นเราในทุกวันนี้ เพียงแต่หลายคนอาจไม่มีโอกาสได้นั่งเสียใจอีกแล้ว พี่ก๋ามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งกำลังจะกลับมาเรียนต่อด้วยกัน เขาดร็อปไปหนึ่งเทอมเพราะมีปัญหาอะไรสักอย่าง ก่อนเปิดเทอมเพียงไม่กี่วัน เขานั่งรถไปกินเหล้ากับเพื่อน แล้วรถกระบะของเขาก็พุ่งชนต้นยางข้างทาง คนในรถเสียชีวิตทั้งหมด 7 คน รอดมาได้เพียงคนเดียว…. เพื่อนพี่ก๋าไม่ได้โชคดีในวันนั้น ในงานศพ ... พ่อแม่ของเขาร้องไห้เจียนขาดใจ เพราะนี่คือลูกชายคนเดียวของครอบครัว..... เราทำสิ่งที่เสี่ยงได้ นั่นเพราะเราลืมคิดไปว่า “เราต้องแลกมันมาด้วยอะไรบ้าง ?” .................................................... คำถามเราทำให้พี่ก๋านึกถึงเรื่องเซ็กส์ น่าแปลกใจไหมครับ ไม่ว่ายุคสมัยจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหน เรื่องเซ็กส์ยังเป็นหัวข้อที่วัยรุ่นทุกคนสนใจและอยากลอง มันน่าเจ็บปวดตรงที่ตอนวัยรุ่นไปลองเรื่องเซ็กส์ เราทำไปแบบ “ไม่รู้” เจ้าอาการไม่รู้นี่แหละครับ ที่พี่ก๋าเรียกว่า “เสี่ยง” เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่เรามีเซ็กส์โดยใช้สัญชาติญาณล้วนๆ ความใคร่มันจะนำความรัก และเมื่อเป็นเซ็กส์ที่ปราศจากความรัก ผลของมันคือ “เซ็กส์ที่ไม่ปลอดภัย” เด็กมากมายนั่งดูดีวีดี คลิปหลุดและคลิปโป๊ เรียนรู้จากเพื่อน จากหนังเอวี แล้วเราก็เชื่อกันไปเองว่าการทำตามในคลิปแบบนั้น คือ ความเท่ คือสิ่งที่จะทำให้ผู้หญิงมีความสุข สุดท้ายแล้วเซ็กส์แบบนั้นคือสิ่งที่ทำให้เรามีความสุข ในหนังโป๊เหล่านั้นมันไม่มีฉากที่พร่ำพรรณนาถึง “ความรัก” มีแต่การได้มา การครอบครอง การรุกเร้าและความเจ็บปวด แต่เมื่อเราดูๆๆๆๆๆๆๆ สั่งสมข้อมูลแบบนี้ไว้ในใจเยอะๆ แล้วเผอลไผลไปเชื่อมั่นว่านั่นคือ “ความรัก” จนเอาไปใช้กับคู่นอน.... เซ็กส์ที่เกิดขึ้นจาก “ความรู้” แบบนี้จึง “เสี่ยงมาก” เสี่ยงต่อการเป็นเซ็กส์ที่อันตรายและทำร้ายคนที่เรามีเซ็กส์ด้วย ตอนนี้ประเทศของเราติดอันดับ หญิงสาวอายุต่ำกว่า 15 ปีที่มีอัตราการตั้งครรภ์สูงที่สุดโลก เรามีคดีข่มขืน รุมโทรมมากมาย เกิดขึ้นแทบจะในทุกวินาที เรามีทั้งหญิงสาวที่ออกไปล่าแต้มและนอนกับผู้ชายโดยไม่เลือกหน้า เรามีคดีพ่อกระทำชำเราลูก เรามีคดีพระตุ๋ยเด็กชาย เรามีนักเรียนนักศึกษามากมายที่กลายเป็นเอเย่นต์และโสเภณี ฯลฯ ถ้าเราจะโทษสื่อยั่วยุทั้งหลาย นั่นคงทำได้เพียงส่วนหนึ่ง แต่ประเด็นหลักมันน่าจะอยู่ที่ “ความรู้” ที่เรามีกับเรื่อง “เพศศึกษา” น่าจะอยู่กับ “การรับรู้” ต่อข้อมูลข่าวสารที่เรามี..... ที่สุดแล้ว...อยู่ที่ “ปัญญา” และการมองเห็น “คุณค่า” ในตัวเอง มากกว่าการนั่งคิดถึงการทำให้ตัวขาว จั๊กแร้ขาว หรือทำศัลยกรรมทั้งแต่หน้าจรดเท้าเพื่อให้สวย ใส และเซ็กซี่ หรือคิดแต่ว่าจะทำอย่างไรให้มีอวัยวะเพศชายที่ใหญ่โตมโหฬาร หรือคิดสรรหาท่าร่วมเพศที่แปลกพิสดารพันลึกแบบหลุดโลก อย่างความรู้ความเชื่อที่เราเคยเรียนรู้กันมา.... “ความรู้แบบผิดๆ” มัน “เสี่ยง” จริงๆไม่ว่าจะเป็นเรื่องใดในชีวิต .......................................... พี่ก๋าเป็นคนใจร้อนและกล้าได้กล้าเสียเมื่อตอนเป็นวัยรุ่น แต่สุดท้ายพี่ก๋าคิดว่า “สติ” และ “การรอคอย” ต่างหากที่สำคัญ ชีวิตไม่ได้มีแต่การห้อตะบึงไปข้างหน้า เราเดินไปช้าช้าและทำให้มันสวยงามได้ในทุกๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการงาน ความรัก เซ็กส์ หรือช่วงเวลาในการประสบความสำเร็จในชีวิต วันก่อนพี่ก๋าเพิ่งเล่านิทานสอนลูก ว่าผู้ที่ชนะที่แท้จริง ไม่ได้หมายความว่าเขาเข้าเส้นชัยเป็นที่ 1 ในทุกๆเรื่อง แพ้ก็ได้ --- แต่ในขณะที่แพ้นั้น เราได้หันกลับไปช่วยเพื่อนที่กำลังล้มให้ลุกขึ้นยืน และเดินเข้าเส้นชัยกับเราได้ นั่นต่างหากที่เป็น “ผู้ชนะที่แท้จริง” .................................... “ความรู้” ที่ผ่านกระบวนการ “คิด” ที่ดี จะทำให้ “ความเสี่ยง” ลดน้อยลงไป หลายเรื่องในชีวิตเราเสี่ยงได้ พลาดได้ เริ่มต้นใหม่ได้ แต่บางสิ่งมันยากจริงๆที่จะกลับมาแก้ไข เพราะที่สุดแล้ว…. เราอาจแค่ตายไปพร้อมกับความสะใจ และความเสี่ยงที่ขาดสติเท่านั้นเอง ................................. พี่ก๋าไม่ค่อยเชื่อทฤษฎีการลงทุน ที่ชอบสอนกันว่า “ยิ่งเสี่ยงมาก ผลตอบแทนยิ่งสูง” พี่ก๋าเชื่อในความไม่ประมาท เชื่อในการลงทุนระยะยาว เชื่อว่าถ้าเราทำอะไรแบบไม่โลภ เราจะไม่เสียสิ่งที่เรามี และสิ่งที่เราควรเสี่ยงให้มากที่สุด นั่นคือ การกล้าเสี่ยงที่จะยอมเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อให้เป็นคนที่ดีขึ้นในทุกๆวัน นั่นต่างหาก คือ หนทางเสี่ยงที่ดีที่สุดที่เราควรทำ   โดย: กะว่าก๋า 16 มีนาคม 2555 22:45:38 น.

ซิกมุนด์ ฟรอยด์เคยกล่าวเอาไว้ว่า ผู้ชายอาจจะตกหลุมรักผู้หญิงสักคนหนึ่งเป็นเวลาถึง 6 ปี โดยไม่รู้ตัว จนกระทั่งหลายอีกปีผ่านไป ด้วยความรู้สึกที่ดีต่อโลก เขาไม่สามารถบรรยายความรู้สึกที่เขาไม่รู้ออกมาเป็นคำพูดได้ เขามีความรู้สึกแต่เขาไม่รู้จักมัน เหมือนผมที่เก็บความรักไว้ในใจกักขังมันเอาไว้ ไม่ยอมให้มันออกไปเจอความโหดร้ายในโลกความเป็นจริง อยากดูในมุมมองของพี่ก๋าดูว่ามันจะเป็นอย่างไร คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 14 มีนาคม 2555 เวลา : 23:29:00 น. ...................................... สมัยเด็กๆจนมาเป็นวัยรุ่น พี่ก๋าเคยนับเล่นๆนะ ว่าเคยแอบปิ๊งเพื่อนสาวมากี่คน 5555 อารมณ์ประมาณแอบรักเธออยู่ในใจ เก็บรักไว้หมายแอบอิง 5555 นับดูแล้วมีประมาณ 10 กว่าคน แต่เชื่อไหมว่า...ไม่มีสักคนเลย ที่พี่ก๋ากล้าเดินเข้าไปเพื่อบอกว่า “ฉันชอบเธอ” “ฉันอยากรู้จักกับเธอ” “มาเป็นเพื่อนกันไหม ?” ฯลฯ สิ่งที่พี่ก๋าทำมาตลอดทั้งชีวิต คือ แอบมอง แอบชอบ แอบคิด แอบฝัน แอบเพ้อ แล้วก็แอบอกหักไปเอง ชนิดที่สาวเจ้าไม่ทันรู้ด้วยซ้ำว่าเราแอบชอบเธออยู่ 5555 รักแบบแอบๆ แอบเก็บเธอไว้ในใจ ถ้ามองในวันนั้นมันน่ารักดีนะ ทำให้ใจกระชุ่มกระชวย ยังไงเสียพี่ก๋าก็ยังชอบใจกว่าการที่เดินเข้าไปในเธค แล้วคว้าสาวแปลกหน้ามาหลับนอนด้วยกันที่ห้อง ก่อนจะตื่นเช้ามาแล้วจากไปเหมือนคนไม่รู้จักกัน “มีความรู้สึก แต่ไม่รู้จักมัน” บางครั้งความรู้สึกบางอย่าง ก็แทนที่ด้วยคำพูดไม่ได้หรอกครับ เราอาจชอบคนๆหนึ่งมาก แต่เรารู้สึกลึกๆว่าเธอคงไม่ชอบเรา หรือไม่เหมาะสมกับเรา ความรู้สึกแบบนี้พี่ก๋าเรียกมันว่า “สัญชาตญาณ” บางเรื่องในชีวิต เราจึงต้องคิดเอาเองว่าจะใช้ “สมอง” หรือ “หัวใจ” ในการค้นหาคำตอบ เรื่องที่ต้องใช้เหตุผล ก็ต้องใช้สมองไปหาคำตอบ ส่วนเรื่องอารมณ์ความรู้สึก อะไรจะดีไปกว่าการตอบด้วยหัวใจ อย่าเผลอไปใช้สลับกันเชียวครับ เพราะในเรื่องราวของความรัก บางครั้งมันก็ไม่ต้องการเหตุผล ไม่สนใจทฤษฎีใดใดทั้งนั้น ถ้าจะต้องรัก มันก็รักครับ ถึงจะไม่มีอะไรที่เหมาะสมกันเลย ก็รักกันได้ หรือต่อให้หวานล้ำหยดย้อยแค่ไหน วันหนึ่งหมดรัก ก็ต้องเลิกรากันไป มอง “ความรัก” ว่าคือ “การเรียนรู้” ดูสิครับ รักจะได้ไม่น่ากลัวและเต็มไปด้วยความคาดหวัง รักแบบง่ายๆ...แต่อย่ามักง่าย รักง่ายๆคือ ทำให้มันเป็นธรรมชาติ อย่าไปฝืน อย่าไปดัด อย่าไปปรับตัวเอง เพื่อให้ใครมารัก หรือเพื่อไปรักใคร เป็นอย่างที่เราเป็น แต่เป็นให้ดี ให้รู้ว่าคนรักที่ดีเป็นอย่างไร แล้วก็พยายามครับ พยายามเป็นคนรักที่ดีในแบบที่เราคาดหวัง แต่อย่าไปผลักความคาดหวังนี้ให้อีกฝ่าย ทำที่ตัวเราเอง ทำตัวเองให้เป็น “คนรักที่ดีพอ” แล้ววันหนึ่งน้องจะเจอ “คนรักที่พอดี” ครับ   โดย: กะว่าก๋า 16 มีนาคม 2555 23:13:12 น.

ตามอ่านบล็อกพี่ก๋า อ่านแล้วแล้วมันขัดๆกันนิดหน่อย เลยจะถามว่าถ้าเรารักตัวเองไม่เป็น แล้วเราจะรักผู้อื่นได้ไม่ดีจริงหรือ ถ้าเรายังไม่รักตัวเอง เราก็ไม่ควรไปรักผู้อื่นหรือเปล่า รักเพื่อน รักพ่อ แม่ พี่ แฟน เพื่อนร่วมโลก รักตัวเอง รักยังไง แล้วมันไม่เป็นการเห็นแก่ตัวเหรอ พี่ก๋าลองบอกข้อดีของการแอบรักเค้าข้างเดียวสิครับ เราจะได้ภูมิใจตัวเองบ้าง ฮ่าๆๆๆ คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 14 มีนาคม 2555 เวลา : 23:29:00 น. .................................... พี่ก๋าพูดบ่อยๆในบล็อก ว่าเราต้องรักตัวเองให้เป็น ก่อนที่จะคิดไปรักใคร ลองนึกถึงถังน้ำที่ก้นรั่วดูนะครับ ต่อให้ถังน้ำใบนี้ไปหาถังน้ำอีกใบที่สวยเพียงใด หรือมีขนาดใหญ่เพียงใด ก็ไม่อาจเติมเต็มน้ำในถังใบนี้ได้ เทน้ำลงไปเท่าไหร่ มันก็รั่วออกมาจากก้นถังจนหมด คนที่รักตัวเองไม่เป็นในความหมายของพี่ก๋า ก็คือ คนที่เป็นเหมือนถังน้ำก้นรั่วครับ ................................... คนรักบางประเภทมักจะตั้งคำถามกับตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่า “ฉันทำดีกับเค้าขนาดนี้ ทำไมเค้าถึงไม่เคยสนใจใยดีฉันเลย” คนที่รักตัวเองไม่เป็น จะหึงหวงโดยคิดว่านั่นคือความห่วงใย บ่อยครั้งเลยเถิดกลายเป็นการยึดติดยึดครองและหวงแหน ผู้หญิงที่โทรจิกแฟน 100 มิสคอล ผู้ชายที่ทำร้ายร่างกายแฟนสาวเพราะความหึงหวง คู่รักที่ยอมทำทุกอย่างเพียงเพื่อให้อีกฝ่ายพอใจตลอดเวลา หรือ คนรักที่ต้องการการพึ่งพา พึ่งพิง และคิดว่าชีวิตนี้ไม่สามารถขาดอีกฝ่ายได้ เหล่านี้....บางทีอาจเป็นคนรักที่น่าอึดอัดเวลาได้อยู่ใกล้ๆ และกลายเป็นถังก้นรั่วที่เติมความรักลงไปเท่าไหร่ก็ไม่เคยเต็ม .............................. พี่ก๋าเคยเป็นถังก้นรั่วมาก่อนนะครับ เคยมองความรักเป็นเรื่องของความสมบูรณ์แบบ ถ้าไม่เจอคนที่ดีพอ ฉันไม่แต่งงานก็ได้ อยู่ตัวคนเดียวก็มีความสุขได้ ในขณะที่ชีวิตแต่ละวันถูกใช้ไปตามความเชื่อความฝัน ตามอารมณ์ขึ้นๆลงๆของตัวเอง ถ้าตอนนั้นพี่ก๋ารีบแต่งงาน คงต้องจบลงด้วยการหย่าร้างแน่นอน เพราะคงไม่มีสาวคนไหนทนนิสัยเอาแต่ใจตัวเองของพี่ก๋าได้ จนวันหนึ่งที่พี่ก๋าได้เรียนรู้และรู้จักตัวเองมากขึ้น ได้เปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนความคิด เปลี่ยนมุมมองที่มีต่อสิ่งต่างๆ นั่นเป็นจุดที่ทำให้เรารู้ว่า ความรักไม่ใช่ความเห็นแก่ตัว ความรักไม่ใช่การมองเห็นแต่สิ่งที่เราอยากมอง ไม่ใช่การได้มาแต่สิ่งที่เราต้องการ แต่ความรักคือการยอมรับในความแตกต่าง การอยู่ร่วมกัน เรียนรู้กันไป ปรับปรุงตัวเอง และ ต้องแบ่งปันความรู้สึกร่วมกันกับคนรัก พอคิดและเชื่อแบบนี้ได้ พี่ก๋าว่าคนๆนั้นก็เริ่มเป็นคนที่รักตัวเองเป็น และน่าจะเป็นคนรักที่ดีได้แล้วล่ะครับ ................................. ถ้าตอนนี้เรายังเป็นคนรักที่ไม่ดีพอ ยังเป็นถังก้นรั่ว ก็แอบรักเขาหรือเธอไปก่อน ไม่เห็นจะแปลกอะไร เอาเวลาที่รอ ไปพัฒนาตัวเอง ไปปรับปรุงความคิดของตัวเอง เลิกเจ็บปวดกับสิ่งที่เราเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เพื่อกลับมาอยู่กับความจริงอย่างที่มันเป็นให้ได้ เรียนรู้ว่าข้อดีของเราคืออะไร ยังมีข้อเสียอะไรที่ต้องปรับปรุง ถึงวันหนึ่ง... ถังที่เคยรั่ว มันจะถูกปะรอยรั่วด้วยสิ่งที่เรียกว่า “ความรักที่งดงาม” เองล่ะครับ   โดย: กะว่าก๋า 17 มีนาคม 2555 7:50:20 น.

ถ้าคนรักไม่ซื่อสัตย์ แล้วเราควรทำอย่างไร คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 15 มีนาคม 2555 เวลา : 00:48:00 น. ………………………………….. ถ้าปลาที่เราวางไว้ถูกกิน อย่าไปโทษว่าเป็นความผิดของแมว ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน อย่าให้จบลงตรงคำว่า “นี่เป็นความผิดของใคร ?” เพราะคำถามนี้ไม่ได้ช่วยแก้ไขปัญหาอะไรเลย เรียนรู้จาก “ความไม่เข้าใจ” จน “เข้าใจ” เรียนรู้จากความขุ่นเคืองใจว่าเพราะอะไร ทำไมเราถึงต้องเสียเวลาในชีวิต เพื่อมานั่งทะเลาะเบาะแว้งกันหรือเกลียดกัน แทนที่จะเอาวันเวลาเหล่านั้นมารักกัน ความไม่ซื่อสัตย์ในชีวิตคู่เกิดขึ้นจากใคร ถ้าเราหยุดกล่าวโทษอีกฝ่าย เราอาจได้รู้ว่า แท้ที่จริงปัญหาในความรัก มันไม่เคยเกิดขึ้นจากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง ไม่เคยเกิดขึ้นฝ่ายเดียว แต่มันเกาะเกี่ยวปัญหาเล็กๆหลายๆปัญหา ก่อนจะกลายเป็นก้อนปัญหาขนาดใหญ่ที่ยากต่อการแก้ไขเยียวยา ค่อยๆนั่งลง นั่งมองปัญหาอย่างจริงจัง ไม่คิดเข้าข้างตัวเอง เอาใจเขามาใส่ใจเรา บางทีเราจะรู้ บางทีเราจะเห็น ว่าแท้ที่จริงแล้ว...เรานั่นล่ะ ที่อาจเป็นตัวปัญหาที่แท้จริง เพียงแต่เราไม่ยอมรับความจริง ถ้ายอมรับความจริงได้ เราจะแก้ไขปัญหาได้ ไม่ว่ามันจะจบลงอย่างไร รักกันต่อหรือเลิกรา แต่เราจะได้เรียนรู้แล้วว่า ปัญหาความรักที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ เกิดขึ้นจากอะไร แล้วเราจะทำอย่างไรเพื่อหาทางออก ...ออกจากปัญหานี้ ? ท้ายที่สุดแล้ว.... ถ้าคนรักไม่ซื่อสัตย์ แล้วเราควรทำอย่างไร ถ้าใจหมดรัก กายหมดความหวานชื่น ก็ทำใจและเลิกรากันไปเถิดครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 มีนาคม 2555 7:35:55 น.

เอานิทานมาให้พี่ก๋าอ่าน คำถามผุดมามากมาย อยากให้พี่ก๋าอ่านเรื่อง การศึกษา วิจัย แล้วนำมาปรับเป็นการจีบหญิงแทน 555 โดยตัวเอกคือ คุณปฎิบัติ ที่มา : //chaisawatvarious.wordpress.com คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 16 มีนาคม 2555 เวลา : 22:55:00 น. พี่ก๋าอ่านนิทานเรื่องนี้จนจบ ไม่แน่ใจว่าคนเขียนต้องการสื่ออะไร แต่ทุกวิธีทั้งการสังเคราะห์ การวิเคราะห์ การศึกษาทฤษฏี ไปจนถึงขั้นตอนของการลงมือปฏิบัติ มันเป็นส่วนหนึ่งที่เป็นส่วนเดียวกัน ไม่มีสิ่งไหนดีที่สุด เจ๋งที่สุด เพราะทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียวกัน ในกระบวนการเรียนรู้..... ................................ เวลาเรามองความรัก จงมองให้เหมือนกับที่เรามองดูต้นไม้ต้นหนึ่ง เราเลือกมองแต่ดอกที่สวยที่สุดของมันไม่ได้ เพราะนั่นไม่ใช่ต้นไม้ ถ้าหยิบกิ่งไม้หนึ่งอันขึ้นมาถามว่า “นี่คือต้นไม้หรือไม่ ?” เราไม่อาจตอบได้ว่านี่คือต้นไม้ เช่นเดียวกับการมองต้นไม้แบบแยกส่วน ว่านี่คือ รากแก้ว รากฝอย กิ่ง ก้าน ใบ หนาม ดอก ผล นั่นไม่ใช่ต้นไม้..... แต่เป็นส่วนประกอบของต้นไม้ เช่นเดียวกันกับเวลาที่เรามองดูความรัก เราไม่อาจมองแบบแยกส่วนได้ว่านี่คือความคิดถึง นี่คือคนรัก นี่คือความเศร้า คือความหึงหวง คือการครอบครอง หรือเป็นความผูกพัน ฯลฯ ทั้งหมดนั่นล่ะ คือ ความรัก โดยไม่อาจแยกส่วนออกมาได้ การมีใครสักคนที่เรารู้สึกว่าเป็นคนพิเศษ และต่อให้เรารักมากมายเพียงใด ใช่ว่านั่นจะเป็นบทสรุปว่าเขาหรือเธอ คือ “ความรัก” เพราะเขาหรือเธอยังเป็นเพียงส่วนประกอบเล็กๆ ในสิ่งที่เรียกว่า “ความรักทั้งหมด” นั่นเอง .................................... จะลงมือทำอย่างเดียวโดยไม่มีความรู้ด้านทฤษฏี บางทีทำให้ยิ่งเสียเวลาค้นหาคำตอบ ค้นหาคำตอบโดยไม่มีการสังเคราะห์หรือวิเคราะห์ที่ไปที่มา คำตอบที่ได้ก็อาจเป็นเพียงความบังเอิญ ฯลฯ เวลาเรียนรู้ในเรื่องหนึ่งเรื่องใด พี่ก๋าคิดว่าเรามีวิธีเข้าถึงคำตอบได้มากมายหลายหนทาง ไม่มีหนทางใดที่ดีที่สุดหรือถูกต้องที่สุด แต่ละคำถามจะมีวิธีการแสวงหาคำตอบที่แตกต่างกัน ปัญหาคือ เราได้คำตอบนั้นมาอย่างไร ...เรารู้หรือไม่ คำตอบนั้นเป็นคำตอบที่ถูกต้องที่สุดแล้วหรือยัง ....แล้วเราแน่ใจได้อย่างไร ไม่ว่าจะใช้เครื่องมือหรือวิธีการใดในการหาคำตอบ คงต้องมองคำถามให้รอบด้าน คิดให้ถ้วนถี่ ไม่ใช่ถือพวงมาลัยมาหนึ่งอัน แล้วร้องบอกคนอื่นว่านี่คือรถยนต์ นี่คือรถยนต์..... วิธีคิดแบบนี้ --- น่ากลัวและอันตรายครับ !!!!   โดย: กะว่าก๋า 18 มีนาคม 2555 7:36:19 น.

พี่ก๋า มีเป้าหมายในชีวิตไหมครับ คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 17 มีนาคม 2555 เวลา : 00:32:00 น. .................................. ณ วันนี้ พี่ก๋าไม่มีเป้าหมายในชีวิตเลยครับ …………………………………… เมื่อก่อนพี่ก๋าเป็นคนที่วางแผนชีวิตไว้ล่วงหน้าตลอด เรียนจบ ม.3 อยากเรียนต่ออะไร เรียนต่อ ปวช. ปวส. ด้านสถาปัตยกรรม 5 ปี คิดไว้เรียบร้อยว่าอยากเรียนต่อด้านครู เลือกอย่างจำเพาะเจาะจงที่จะเรียนต่อด้านครุศาสตร์สถาปัตยกรรม เรียนปริญญาตรีจบปุ๊บตั้งใจมากๆเลยว่า จะไปทำงานที่สำนักงานสถาปนิกสักปีหรือสองปี จากนั้นกลับไปเป็นครูที่คณะฯเดิมที่ตนเองเคยจบมา แล้วเป็นครูสักสองสามปีก่อนทำเรื่องลาศึกษาต่อปริญญาโท พร้อมทำงานด้านสถาปนิกไปด้วย ทุกอย่างดูดีและเป็นไปตามเป้าหมายที่ตั้งใจไว้ พี่ก๋าเรียนจบด้วยคะแนนเกือบเกียรตินิยม กลับมาถึงเชียงใหม่สมัครงานที่แรกและที่เดียว ได้รับเลือกให้เข้าทำงานในตำแหน่งสถาปนิกทันที เรื่องไปเป็นครูที่คณะฯ ได้พูดคุยคร่าวๆไว้กับอาจารย์ผู้ใหญ่ในคณะฯแล้ว ทุกอย่างลงตัวและเป็นไปตามที่คิด จนวันหนึ่ง... พ่อพี่ก๋าเรียกเข้าไปคุย แล้วบอกให้พี่ก๋าไปลาออกจากสำนักงานสถาปนิก เพื่อมาช่วยงานที่ร้านขายเครื่องหนัง นั่นเป็นจุดเปลี่ยนครั้งสำคัญในชีวิต.... เรียนมา 7 ปี เป็นสถาปนิกได้เดือนเดียว แล้วจากนั้น 15 ปีต่อมา พี่ก๋าไม่เคยได้เดินอยู่บนเส้นทางแห่งความฝันอีกเลย ...................................... ช่วงแรกของการทำงานกับที่บ้าน พี่ก๋าไม่มีความสุขเลย เพราะงานที่ทำไม่ใช่สิ่งที่เราเคยเรียนมา ไม่ได้เป็นงานที่เราชอบเป็นทุนเดิม ไร้ซึ่งความถนัด แถมงานยังหนักมาก ปรับตัวยาก ไม่เข้าใจงาน ไม่เข้าใจคน ชีวิตเลยสับสนอยู่นานหลายปี ทำงานด้วยความไม่สนุก ใจมันเป็นทุกข์จากสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ.... จนวันหนึ่งหลังจากทำงานมา 4-5 ปี มีโอกาสได้รู้จักอีกด้านมุมของความคิดตัวเอง จึงได้รู้ว่า เราทุกข์เพราะเราอยากเปลี่ยนแปลงสิ่งต่างๆ ให้เป็นไปอย่างที่ใจเราต้องการ พอเปลี่ยนไม่ได้เลยเศร้าและโกรธ แต่พอเราเปลี่ยนแปลงความคิดของตัวเองได้ งานที่เคยน่าเบื่อ ผู้คนที่เคยน่าชัง เรากลับมองเห็นอีกด้านมุมของสิ่งต่างๆ อย่างที่เราไม่เคยได้เห็น ทุกอย่างเหมือนเดิมทั้งคนและงาน แต่พอ “ทัศนคติ” ที่เรามีเปลี่ยนไป เหมือนเรากลายเป็นคนใหม่ เหมือนเราได้ทำงานในที่ใหม่ เจอคนใหม่ๆที่มีอะไรให้เราเรียนรู้ได้ตลอดเวลา ......................................... การเปลี่ยนแปลงตัวเองในครั้งนั้น ทำให้พี่ก๋าเลิกคิดถึงการวางแผนและเป้าหมาย แต่เปลี่ยนเป็นการเดินช้าช้า เดินเรื่อยเรื่อย วิธีการเดินทาง คนร่วมทาง สำคัญกว่าเป้าหมายของการเดินทาง ไม่มีประโยชน์อีกแล้วที่จะใช้ชีวิตแบบควบตะบึง เพื่อไปให้ถึงจุดหมายเร็วๆ โดยไม่สนใจใคร พี่ก๋าว่าชีวิตมันคือการเดินทาง และระหว่างเส้นทางมีอะไรสวยงามให้เราหยุดมองตั้งเยอะ เพียงแต่ที่ผ่านมาเราใช้ชีวิตแบบเคร่งครัด เคร่งเครียดและจริงจังมากเกินพอดี แถมยังวิ่งเร็วเกินไปจนไม่มีเวลาที่จะหยุดและชื่นชมสิ่งต่างๆรอบตัวเลย เป้าหมายที่แท้จริงของชีวิตไม่ได้อยู่ที่เส้นชัย แต่อยู่ที่ใต้ฝ่าเท้าเรา ถ้าเราเดินไปเรื่อยๆพร้อมกับความสุขในใจเรา ไม่ว่าหนทางจะใกล้หรือไกลแค่ไหน พี่ก๋าว่าเราก็สามารถเดินได้อย่างมีความสุขในทุกขณะจิตจริงๆครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 มีนาคม 2555 7:36:39 น.

ตอบจบทุกๆคำถามแล้วนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 18 มีนาคม 2555 7:37:01 น.

ขอให้มีความสุขมากๆในวันเกิด มีความรักที่ดี และมีสุขภาพที่แข็งแรงนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 19 มีนาคม 2555 5:24:57 น.

สุขสันต์วันเกิด   โดย: ต้นกล้า อาราดิน 19 มีนาคม 2555 8:46:11 น.

ป้าเชิญนางฟ้า...มาอวยพรวันเกิดค่ะ ขอให้พบแต่สิ่งดีๆ คนที่ดีมีจิตใจดี เหตุการณ์ดีๆสุขภาพที่แข็งแรง รวมทั้งความรัก ที่ดีที่สุดในชีวิตนะคะ   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 19 มีนาคม 2555 8:49:32 น.

สวัสดีค่ะ ขออนุญาตมาอ่านคำตอบของคุณก๋าด้วย ได้ข้อคิดดีๆเยอะเพื่อไปใช้ในชีวิต ขอบคุณค่ะ สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรงตลอดปี และตลอดไป   โดย: pantawan 19 มีนาคม 2555 13:20:34 น.

HAPPY BIRTHDAY TO YOU ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ คิดหวังสิ่งใดขอให้ได้สมดังที่หวังไว้ค่ะ   โดย: oranuch_sri 19 มีนาคม 2555 14:49:45 น.

..บรรจงเขียน..ความรัก..ฝากลมหนาว.. ..ฝากดวงดาว..จากฟ้า..มาให้เห็น.. ..เอาความรัก..คิดถึง..ฝากเดือนเพ็ญ.. ..มามอบเป็น..ของขวัญ..วันเกิดเธอ.. ..ขอศรัทธา..ความดี..ที่มีมั่น.. ..จงช่วยสรรค์..สร้างชีวี..ให้สุขขี.. ..ช่วยแก้ไข..ปัญหา..นานามี.. ..ให้เธอนี้..มีสุข..ทุกข์อยู่ไกล.. ..ให้ร่างกาย..เข้มแข็ง..อย่าลาร้าง.. ..ในคืนวัน..อ้างว้าง..ให้หายเหงา.. ..ในวันที่..มีทุกข์..สุขบรรเทา.. ..ให้หายเศร้า..มีสุข..ทุกทุกคืน.. ..หากมีรัก..ขอให้..จงหนักแน่น.. ..ไม่คลอนแคลน..เพื่อนสนิท..มิตรสัตย์ซื่อ.. ..เกียรติยศ..ชื่อเสียง..โลกเลื่องลือ.. ..ทั้งหมดคือ..ความจริงใจ..มอบให้เธอ.. ..วันเกิดเธอ..คนดี..วันนี้แล้ว.. ..ขอให้แพร้ว..เพริศพริ้ง..กว่าปีก่อน.. ..ถ้ามีรัก..ขอให้รัก..นิรันดร.. ..นี่คือพร..มอบให้..ด้วยใจจริง.. ..ขอให้มีความสุข สุขภาพแข็งแรง จิตใจเข้มแข็ง เป็นที่รักของทุก ๆ คนนะ.. HappY BirthDaY To You   โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* 19 มีนาคม 2555 16:27:33 น.

มา happy birthday อีกรอบค่ะ... นั่งอ่านปรัชญาของคุณเสือฯกับพี่ก๋า แล้ว สุดยอดจริงๆ เข้ามาไม่เสียเที่ยวจริงๆค่ะ พี่ก๋าตอบได้ยอดเยี่ยม คุณเสือก็ช่างหาอะไรมาถาม ขอตอบก่อนนะค่ะ เดี่ยวกลับไปอ่านที่เหลือ สุดยอดจริงๆค่ะ   โดย: H. sapiens 20 มีนาคม 2555 5:07:42 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ น้องฝ้ายก็เข้ามาอ่านด้วย อิอิอิ   โดย: กะว่าก๋า 20 มีนาคม 2555 5:44:13 น.

สวัสดีค่ะ .. ตั้งใจว่าเข้ามาอ่านบล็อก และทักทาย แต่กลายเป็นอยู่นานเลย เพราะอ่านพี่ก๋าต่ออีก .. ชอบบล็อกนี้จริงๆ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณเสือ   โดย: d__d (มัชชาร ) 20 มีนาคม 2555 7:14:28 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ พี่ก๋าขอแค่ให้เขามีความสุขและความสนุกในการใช้ชีวิตก็พอใจแล้วครับ เขาจะเขยื้อนโลกได้รึเปล่านั้น ต้องแล้วแต่เขาครับ   โดย: กะว่าก๋า 21 มีนาคม 2555 5:25:41 น.

ถ้าพี่ก๋ามีความลับที่ไม่อยากให้ใครรู้ ไม่ว่าจะเป็นปมด้อยของตัวเอง สิ่งที่ตัวเองทำไม่ดีเอาไว้ เมื่อถึงเวลาที่ต้องตอบคำถามจากคนรอบกาย พี่ก๋าพร้อมที่จะเปิดเผยไหม ถ้าความจริงทำให้เค้าดูถูกเรา พี่ก๋ารับได้ไหม หรือพี่ก๋าเลือกที่จะปิดบังความจริงเอาไว้ เพราะมันเป็นความจริงที่ไม่ทำร้ายใคร แต่มันกระทบกับชื่อเสียงของเรา คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 17 มีนาคม 2555 เวลา : 22:55:00 น. ................................... คำถามนี้ทำให้พี่ก๋านึกถึงเรื่องราวสมัยเรียน มีเพื่อนคนหนึ่งเรียนคณะเกษตรฯ วันหนึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งแต่งตัวมอซอเหมือนคนบ้านนอก เดินมาที่คณะฯ ไม่นานมีเสียงตามสายประกาศให้นักศึกษาคนนี้มาพบหญิงชราที่ห้องประชาสัมพันธ์ ปรากฏว่านักศึกษาคนนี้ไม่ยอมมาพบแม่ตัวเอง โดยหลบออกจากคณะฯไปเลย.... แม่รออยู่ตั้งนานสองนาน สุดท้ายจำใจต้องกลับบ้านไปด้วยความผิดหวัง สาเหตุที่นักศึกษาคนนี้ไม่ยอมมาพบแม่ เพราะอาย....อายที่มีแม่ยากจน เป็นชาวนา แต่งตัวมอซอ ในขณะที่ตัวเองเข้ามาเรียนกรุงเทพ เปลี่ยนแปลงตัวเองจนกลายเป็นคนเมืองเต็มรูปแบบไปแล้ว ทั้งวิธีคิดและวิธีการใช้ชีวิต..... ............................ ทุกคนมีความลับ ทุกคนเคยทำสิ่งผิดพลาด พี่ก๋าก็มีครับ เคยทำ เคยคิด พี่ก๋าไม่กลัวคนดูถูกหรอกครับ แต่ละอายใจตัวเอง เพราะเราทำอะไรไว้ ย่อมรู้อยู่แก่ใจ ทุกครั้งที่พูด คิดหรือทำสิ่งที่ไม่ดี ไม่ถูกต้อง ไม่ควรทำ ไม่ควรพูด ทำไปแล้วก็เสียใจ คิดอยู่เสมอว่าไม่น่าทำแบบนั้นเลย ไม่น่าพูดประโยคแบบนี้ออกไปเลย แล้วที่สำคัญเรามักทำสิ่งต่างๆเหล่านี้กับคนที่รักเรา เพราะเราคิดไปเองว่าก็เพราะเขารักเรา เขาจึงต้องทนเราได้สิ..... ความคิดแบบนี้... เห็นแก่ตัวมากๆเลยนะครับไม่ว่าจะมองจากมุมไหน .................................... “ความลับ” ก็เหมือน “ความรัก” พี่ก๋าคิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องพุดในทุกเรื่องที่รู้ ไม่จำเป็นต้องพูดในทุกคำพูดที่มี อะไรที่เป็นความลับ พูดออกไปแล้วจะทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวด เก็บมันไว้ในใจเรา เอาเรื่องราวความผิดพลาดนั้น มาบอกเตือนตนว่าอย่าทำเช่นนั้นอีก คนเรามีโอกาสทำอะไรผิดพลาดในชีวิตได้ตลอด คนที่ไม่เคยทำผิดใดใดในชีวิต คือคนที่ไม่เคยทำอะไร แต่สิ่งที่ต้องคิดคือ เมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้นแล้ว ทำอย่างไรจึงจะไม่ให้ให้สิ่งนี้เกิดซ้ำขึ้นอีก เหมือนที่เขาบอกว่า ผิดครั้งแรก...เป็นเพราะความไม่รู้ ผิดในเรื่องเดิมอีกครั้ง...เป็นความผิดของคนอื่นและสิ่งอื่น แต่ผิดเป็นครั้งสาม....นั่นเป็นความผิดของเราเอง ................................... พี่ก๋าชอบอยู่เพลงหนึ่งของวง Students Ugly ชื่อเพลง....รู้ไปทำไม เนื้อเพลงมีอยู่ว่า ไม่อยากให้รู้ ไม่อยากให้ถาม เธออยากจะรู้ จะรู้ไปทำไม ว่าเคยได้รัก ว่าเคยรักใคร แค่เธออยากรู้ ว่าฉันเคยมีใคร ฉันเคยรักใคร อยากรู้ไปทำไม ฉันเคยมีใคร ผิดตรงไหน ฉันเคยมีใคร เคยรักเขามากมาย แต่ไม่รู้จะเล่าไปทำไม แค่อยากให้รู้ ฉันรักใคร ในตอนนี้ ฉันรักเธอ ก่อนเคยได้รัก ก่อนนั้นผิดไหม เมื่อยังไม่สาย ชีวิตยังอยู่ ไม่ผิดใช่ไหม หากรักใครมาก่อน ไม่ผิดใช่ไหม หากรักเขามากกว่า ไม่อยากให้รู้ ไม่อยากให้ใจเธอค้างคา ฉันเคยเสียน้ำตา อย่าให้ฉันต้องพูดไป ฉันเคยรักใคร อยากรู้ไปทำไม ฉันเคยมีใคร ผิดตรงไหน ฉันเคยมีใคร เคยรักเขามากมาย แต่ไม่รู้จะเล่าไปทำไม ไม่รู้จะเล่ามันอย่างไร เรื่องที่ผ่านมาแล้วมันเป็นอดีต เรากลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราทำอนาคตให้ดีขึ้นได้ ด้วยการทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ความลับหรือความรักก็ไม่ต่างกัน อย่าไปคิดให้ไกลเกินกว่าความเป็นจริง ณ ปัจจุบันขณะ หลายๆเรื่องพุดไปแล้วไม่เกิดประโยชน์ ก็เก็บมันไว้ในใจ จะได้ไม่ต้องให้ความจริงนี้ไปทำร้ายใจใคร และที่สำคัญอย่าปล่อยให้รอยแผลเล็กๆในอดีต มาทำให้เราผูกติดอยู่กับความรู้สึกผิดในใจไปตลอดชีวิต บางคนเมื่อเจ็บปวดผิดหวัง กลับเอาเรื่องนี้มาตอกย้ำซ้ำเติมกับตัวเองอยู่ตลอดเวลา เหมือนความเจ็บมันเป็นแค่เข็มเล็กๆ แต่เราหยิบมันมาทิ่มแทงตัวเองตลอดเวลา จนกลายเป็นแผลเหวอะหวะลุกลามขยายใหญ่โต ................................ ปมด้อย ความผิดหวัง ความเศร้า ความเจ็บปวดต่างๆในชีวิต ก็เหมือนรอยแผลในชีวิต ทุกคนต้องเคยผ่านความรู้สึกนี้ บ้างเจ็บปวดน้อยนิด บ้างปวดร้าวมากมายมหาศาล แต่ไม่ว่าจะอย่างไร ขอให้คิดอยู่เสมอว่า จงอย่าทิ้งชีวิตทั้งชีวิต เพียงเพราะมันมีตำหนิริ้วรอยบาดแผลเพียงนิดเดียว   โดย: กะว่าก๋า 21 มีนาคม 2555 8:30:30 น.

สวัสดีค่ะ แวะมาทักทาย สุขทุกข์อยู่ที่ใจ คิดดีทำดีก็มีความสุขได้   โดย: pantawan 21 มีนาคม 2555 21:04:09 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 22 มีนาคม 2555 6:29:39 น.

อยากดูแล คนที่เค้าไม่แคร์ ทำยังไงดี คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 20 มีนาคม 2555 เวลา : 1:56:00 น. .................................... มีถนนสายหนึ่ง ตลอดสองข้างทางเต็มไปด้วยร้านก๋วยเตี๋ยวกว่าสามสิบร้าน สมศักดิ์กับสมชายเดินไปด้วยกันเพื่อหาอะไรกิน สมศักดิ์ : กินร้านไหนดีเพื่อน ? สมชาย : ร้านไหนก็ได้...ร้านไหนก็เหมือนกันนั่นแหละ สมศักดิ์ : มันจะไปเหมือนกันได้ยังไง สมชาย : ทำไมล่ะ ? สมศักดิ์ : ก็ถ้าอยากกินเนื้อก็ต้องร้านนายพ้งเพ้ง จะกินหมูลวกก็ต้องร้านเปี่ยมเจริญ สมชาย : มันก็เนื้อเหมือนกัน สมศักดิ์ : แต่ลวกออกมา หมักออกมา รสชาติไม่เหมือนกันนะเว้ย สมชาย : งั้น...(นิ่งคิด) เอาก๋วยเตี๋ยวน้ำตกล่ะกัน สมศักดิ์ : ที่นี่มีอยู่ 7 ร้าน สมชาย : ร้านไหนอร่อยที่สุดล่ะ ? สมศักดิ์ : บอกไม่ได้ว่ะ ต้องลองชิมเอง สมชาย : ชิมทั้ง 7 ร้านนี่นะ !!! สมศักดิ์ : อร่อยของนาย ไม่ได้แปลว่าฉันจะกินอร่อยนี่หว่า สมชาย : แล้วร้านที่เคยกินมาล่ะ ร้านไหนอร่อยบ้าง สมศักดิ์ : ร้านน้องนุชน้ำซุปเข้มข้นดี แต่ร้านลุงดมแคบหมูอร่อย สมชาย : งั้นเอาร้านน้องนุชล่ะกัน สมศักดิ์ : ได้ๆๆๆ เดินไปข้างหน้าอีก 20 เมตรก็ถึงแล้ว (เมื่อสองคนเดินไปถึง...ปรากฏว่าร้านน้องนุชคนรอทาน เต็มล้นจนออกมานอกร้าน ด้วยความหิวและรอไม่ไหว ทั้งสองจึงเดินต่อไป) สมชาย : ทำไมขายดีอย่างนี้เนี่ย รวยตายเลย สมศักดิ์ : ก็บอกแล้วว่าร้านดัง สมชาย : ไปไหนต่อล่ะที่นี่ สมศักดิ์ : ร้านลุงดม สมชาย : ไปเลยๆ หิวแล้ว (เมื่อเดินไปถึงหน้าร้าน ปรากฏว่าร้านปิด มีป้ายแปะไว้เล็กๆว่า “เจ้าของร้านไปปฏิบัติธรรม อีกสามวันจะกลับมาขายเน้อ”) สมศักดิ์ : วันนี้เป็นวันอะไรวะเนี่ย สมชาย : งั้นเจอร้านไหนก็นั่งกินเลยเหอะ หิวแล้ว สมศักดิ์ : เข้าร้านนี้เลยล่ะกัน สมชาย : เออ..ดี (เข้าไปนั่งในร้านก๋วยเตี๋ยวป้าลอยหมูตุ๋น) สมศักดิ์ : เอาเส้นเล็กหมูตุ๋นที่หนึ่งครับ สมชาย : ผมเอาเส้นใหญ่หมูเด้ง ป้าลอย : หมูเด้งไม่มี เส้นใหญ่หมด สมชาย : (ทำหน้าเซ็ง) อุตสาห์อยากกินหมูเด้ง เส้นใหญ่ก็ดันหมดอีก ...งั้นผมเอาเส้นเล็ก ลูกชิ้น หมูตุ๋นครับ ป้าลอย : เอาธรรมดาหรือพิเศษ สมศักดิ์ : เอาพิเศษทั้งสองชามเลยป้า (นั่งรออยู่พักใหญ่ด้วยความหิว แล้วก๋วยเตี๋ยวก็ถูกวางตรงหน้า) สมชาย : (มองดูก๋วยเตี๋ยวในชามแล้วพูดเสียงดัง) ป้าครับ... ผมจะเอาก๋วยเตี๋ยวน้ำครับ ป้าลอย : (ทำหน้ารำคาญ) แล้วตะกี้ทำไมไม่บอกตอนสั่ง สมศักดิ์ : เฮ้ย..กินๆไปเหอะน่า สมชาย : ไม่เอา...ฉันไม่กินก๋วยเตี๋ยวแห้ง ป้าลอย : (เดินมาหยิบชามไปตักน้ำซุปให้แล้วเอามาวางที่เดิม) (ทั้งสองคนกินก๋วยเตี๋ยวจนหมดชาม จ่ายเงิน แล้วเดินออกจากร้านป้าลอย) สมศักดิ์ : เป็นไงบ้าง สมชาย : โคตรจะไม่อร่อยเลย สมศักดิ์ : ฉันว่าพอกินได้ หมูของป้าเค้าตุ๋นอร่อยดี สมชาย : น้ำซุปกลิ่นแรงไปว่ะ บริการก็ไม่ดี สมศักดิ์ : จะลองชิมที่อื่นดูไหมล่ะ สมชาย : ไม่เอาแล้ว กลับบ้านดีกว่า ....................................... ความรัก...เหมือนการกินก๋วยเตี๋ยว บางครั้งที่มันอร่อย ก็ขึ้นอยู่กับใจของเรา ก๋วยเตี๋ยวเจ้าดังที่สุด ที่ว่าอร่อยที่สุดสำหรับบางคน ใช่ว่าเราจะทานแล้วอร่อย ก๋วยเตี๋ยวเพิงข้างทางชามละ 15 บาท อาจมีรสชาติถูกใจเรามากกว่าก๋วยเตี๋ยวชามละสองร้อยบนห้างใหญ่ ถ้ามีโอกาสเลือก จงเลือกสิ่งที่ดีที่สุด ถ้ามีโอกาสลอง จงลองด้วยใจเปิดกว้างที่สุด และที่สำคัญ.... “จงเคี้ยวทีละคำ” ไม่ว่าจะเป็นก๋วยเตี๋ยวหรือความรักก็ตามที   โดย: กะว่าก๋า 22 มีนาคม 2555 7:48:51 น.

ผมตั้งใจว่าจะลดน้ำหนักให้ได้ 30 กิโล พี่ก๋าว่าเป็นไปได้ไหมครับ คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 20 มีนาคม 2555 เวลา : 1:56:00 น. ............................. เป็นไปได้ แต่พี่ก๋าทำไม่ได้ครับ 5555 ถ้าเราทำได้ บอกวิธีลดให้พี่ก๋าด้วยนะ 5555 น้ำหนักตอนอายุ 27 พี่ก๋าหนัก 56 เอว 27 ตอนนี้อายุ 38 น้ำหนัก 78 เอว 36 ครับ เกินเยียวยา 5555   โดย: กะว่าก๋า 22 มีนาคม 2555 7:50:36 น.

สวัสดีค่ะ สบายใจหรือยังหนอ รักตัวเองให้มากๆ จงดีใจที่ได้รัก เที่ยงแล้ว พักทานก๋วยเตี๋ยวต้มยำก่อนนะ   โดย: pantawan 22 มีนาคม 2555 12:43:34 น.

แวะมาทักทาย ตอนค่ำๆค่ะ...   โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) 22 มีนาคม 2555 20:27:32 น.

โดย: กะว่าก๋า 22 มีนาคม 2555 23:09:32 น.

มาเยี่ยมค่ะ คุณเสือย้อมแมว อรุณสวัสดิ์ค่ะ   โดย: H. sapiens 23 มีนาคม 2555 5:38:40 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 23 มีนาคม 2555 6:41:27 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ พี่เสือย้อมแมว (ขออนุญาติเรียกนะค่ะ)   โดย: H. sapiens 24 มีนาคม 2555 5:45:04 น.

ฝ้ายอายุ 18 จะ 19 แล้วค่ะ เอ่ๆๆๆ ฝ้ายอายุมากกว่า หรือน้อยกว่าค่ะเนี่ย   โดย: H. sapiens 24 มีนาคม 2555 5:56:12 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 24 มีนาคม 2555 6:33:13 น.

ตื่นเช้าดีนะครับวันนี้   โดย: กะว่าก๋า 24 มีนาคม 2555 6:35:11 น.

อย่างนี้ จะเรียกว่า ป้าฝ้าย? ต้องเรียก พี่เลือย้มอแมวว่า ลุงเสือย้อมแมวหรือป่าวค่ะ?   โดย: H. sapiens 24 มีนาคม 2555 9:06:18 น.

แวะมาส่อง   โดย: Need A Nap Every Afternoon 24 มีนาคม 2555 18:57:41 น.

สวัสดีคะคุณเสือย้อมแมว   โดย: aenew 24 มีนาคม 2555 22:13:12 น.

สวัสดีค่ะ ขอบคุณมากค่ะสำหรับพรวันเกิด เเล้วจะเเวะมาทักทายอีกครั้งค่ะ   โดย: pranfun 25 มีนาคม 2555 0:43:49 น.

แวะเข้ามาทักทายค่ะ ขอบคุณที่แวะมาที่บล็อคของกุ๊กไก่นะคะ ว่างๆอย่างลืมแวะมาอีกนะคะ แล้วจะมาทักทายบ่อยๆค่ะ :)))   โดย: Special Christmas 25 มีนาคม 2555 1:16:13 น.

ลุงเสือ อรุณสวัสดิค์ค่ะ ไหว้งามๆ อิอิ   โดย: H. sapiens 25 มีนาคม 2555 6:33:03 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 มีนาคม 2555 6:33:42 น.

ตื่นเช้า หรือยังไม่ไ่ด้นอนครับเนี่ย 555   โดย: กะว่าก๋า 25 มีนาคม 2555 6:37:08 น.

รูปร่างหน้าตาที่ดี เงินทอง รถ บ้าน ฐานะทางสังคมที่ดี ช่วยดึงดูดให้ได้คู่ครองที่ดี ไม่ว่าจะ สวย ขาว เซ็กซี่ น่ารัก พี่ก๋าว่าจริงไหมครับ หรือว่าถ้าหาก อ้วน ขี้เหล่ จน หนี้เยอะ ผู้หญิงสวยที่หมายปองเอาไว้คงไม่สน ใช่ไหมครับ คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 24 มีนาคม 2555 เวลา : 17:25:00 น. ....................................... ในชีวิตเราจะมีคนที่เรารักได้สักกี่คนกันเชียว คนที่เรารักเขาอย่างแท้จริง รักเพราะเรามองเห็น “ความงาม” ที่ซ่อนอยู่ด้านใน ไม่ใช่ความงามภายนอกที่ถูกฉาบไว้ด้วยความลวงตา เวลาเรารักใครสักคน เรามองเห็นอะไรในตัวคนนั้น ความสวย ความงาม หล่อ รวย มีชื่อเสียง มีความสามารถ เอาใจเก่ง พูดจาเพราะ ฯลฯ ทุกสิ่งที่ว่ามา ไม่มีสิ่งใดที่คงทนเลย มีใครสวยหล่อไปตลอดกาล วันเวลาผ่านไปร่างกายก็หย่อนคล้อย ไม่เต่งตึง ไม่หนั่นแน่นเหมือนช่วงวัยหนุ่มวัยสาว เงินมีก็หมดได้ ชื่อเสียงมีก็หายไป อะไรที่ทำให้คนเรายอมรับความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นนี้ได้ โดยไม่เปลี่ยนใจจากคนที่เรารัก ? ................................ มาดามเคยถามพี่ก๋าว่า ทำไมถึงต้องดูภาพศพ ภาพคนตาย ซึ่งน่ากลัวและไม่ชวนมองเป็นอย่างยิ่ง นั่นเป็นวิธีหนึ่งในการพิจารณาความเป็นจริงแห่งชีวิต ทางธรรมเรียกว่า อสุภกรรมฐาน หรืออสุภวิปัสสนา เป็นการเตือนสติให้เรากลับมาอยู่กับความจริงของชีวิต ร่างกายเราประกอบขึ้นมาจากธาตุต่างๆ สร้างขึ้นจากเซลล์ เม็ดเลือด ไขมัน เอ็น กระดูกจำนวนมากมาย ถ้าเลาะเนื้อ กรีดเอ็นออกมาวาง ต่อให้เป็นนางสาวไทย เรายังจะรักนางอยู่ไหม ? คนที่เราว่ารักที่สุดในชีวิต เมื่อวางศพให้เน่าเปื่อย เนื้อเปลี่ยนสี กายเน่าเหม็น แมลงวันตอมจนหนอนไต่ เราจะยังรัก ยังอยากก่ายกอดซากศพนั้นอยู่ไหม ? คนที่เราว่าศรัทธาเคารพยกย่องเทิดทูน เมื่อเขาเหลือแต่กระดูก เรายังคิดกอดเก็บโครงกระดูกของเขาไปกับตัวเราอยู่ไหม ? ที่สุดแล้วชีวิตมนุษย์ทุกคนต้องแก่ เหี่ยว หง่อม ป่วย ร่างกายกลายเป็นที่ชุมนุมของโรคภัยพยาธิ มีความเสื่อมเป็นที่ตั้ง ที่สุดแล้วเราก็ตาย ตายไปจากสภาพและตัวตนที่เราเคยยึดถือ ........................................ การพิจารณาอสุภฯต่างๆเหล่านี้ แม้ไม่มีอะไรที่ชวนมองหรือชวนดู แต่ถ้าเราพิจารณาดูให้ดี นั่นคือการเตือนสติเรา ไม่ใช่ให้เรากลัว “ความตาย” กำลังส่งเสียงเตือนให้เรารู้ว่า เวลาในชีวิตเราเหลือไม่มากอย่างทีเราคิด เราจะจากคนที่เรารักไปในวินาทีใดก็ยังไม่รู้ ความตายมอบสิ่งที่เท่าเทียมกันให้กับมนุษย์ ไม่ว่าคนๆนั้นจะเป็นใคร เด็ก คนแก่ คนหนุ่ม ดารา พระ กษัตริย์ หรือแม้แต่โจร นั่นคือ ความตาย..... เมื่อเราระลึกถึงความตายอยู่เสมอ เราจะได้ไม่ประมาทขาดสติในการใช้ชีวิต เราจะได้คิดว่าเวลาในชีวิตเราเหลือน้อยเพียงนี้ ควรเอาเวลานั้นมาทำประโยชน์กับตัวเองและผู้อื่นได้อย่างไร การพูดถึงความตายจึงไม่ใช่สิ่งอัปมงคล ไม่ใช่คิดเพื่อให้กลัวและลนลานกับการใช้ชีวิต แต่เป็นการเตือนสติตัวเรา ให้กลับมาอยู่กับปัจจุบันขณะ ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตเราจริงๆ ........................................ สวย รวย หล่อ ฯลฯ มันเป็นสิ่งสมมติ เราอยู่กับสิ่งสมมติ ต่อให้เราหลับนอนกับผู้หญิงค่อนโลก เราก็ไม่มีความสุขหรอกครับ ถ้าเราไม่มีความรัก ความผูกพันอยู่ในนั้น และหากรักอย่างเดียว โดยไม่รู้จักปล่อยวาง เราจะทุกข์เพราะรักไปนานแสนนาน เพราะถึงวันหนึ่งคนที่เรารักจะต้องเหี่ยวเฉา เขาจะต้องแก่ตัวลง ฟันฟางหลุดร่วง เราทำให้ความสวยหล่อนั้นคงทนถาวรไม่ได้ แต่คนสองคนจะรักกันอย่างดีที่สุดได้ หากเรารู้ว่ามันยังมีสิ่งที่สวยงามกว่าความงามทางร่างกาย นั่นคือ จิตใจที่อ่อนโยน ความรักที่จริงใจ การดูแลเอาใจใส่กันและกัน ความห่วงใย การเห็นคุณค่าในตัวคนที่เรารัก ฯลฯ สิ่งต่างๆเหล่านี้เอาชนะความตายได้ สิ่งต่างๆเหล่านี้ทำให้เรารู้ว่าทำไมเราถึงจูบคนๆนี้ได้โดยไม่เบื่อ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานกี่ปีก็ตาม .......................................... เราศึกษาความจริงของชีวิตผ่านความตายได้ และนั่นไม่ได้ทำให้เราเบื่อหน่ายในรูปรสกลิ่นเสียงสัมผัส เพียงแต่เรากลับยิ่งเห็นคุณค่าของคนที่เรารัก เรากลับยิ่งได้เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับความไม่คงทนทั้งหลายทางกายอย่างเข้าใจ เราจะมองเห็นคนรักเป็นมากกว่าสิ่งตอบสนองทางเพศ เราจะมองเห็นเขาหรือเธอเป็นมากกว่าสิ่งเร้าทางความรู้สึก แต่คนรักของเราได้กลายมาเป็นครูทางธรรม ที่สอนเราให้อยู่กับความเป็นจริงแห่งชีวิต อยู่กับความไม่แน่นอน อยู่กับสิ่งที่ไม่คาดหมาย อยู่กับสิ่งที่ต้องเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แล้วเราจะรักเขาอย่างไรให้ดีที่สุด รวมถึงไม่เจ็บปวดมากนัก เมื่อถึงวันที่ต้องจากลา ไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตายต่อกันก็ตามที ปล. ถ้าเราไม่ได้กลัวหรือจิตอ่อน มีเว็บมากมายที่มีภาพเกี่ยวกับอสุภกรรมฐาน ลองหาเวลาและโอกาสในการศึกษาดูนะครับ ค่อยๆเริ่มต้นจากภาพที่ไม่น่ากลัวมากนัก แล้วค่อยขยับไปเรื่อยๆ.... พี่ก๋าเองไม่ได้เก่งกล้าสามารถหรอกครับ แม้จะดูแค่ภาพก็ยังหวั่นไหวในบางครั้ง ถ้าต้องไปดูจากของจริง ก็คงต้องฝึกอีกมากจริงๆกว่าจะทำได้โดยสติไม่กระเจิง ปล.2 ใช้คำว่า "รูปอสุภกรรมฐาน" เสิร์ชในกูเกิ้ลดูก็ได้ครับ   โดย: กะว่าก๋า 25 มีนาคม 2555 8:00:48 น.

แวะมาทักทายนะคะ   โดย: FairyG 25 มีนาคม 2555 12:32:02 น.

From : กะว่าก๋า [25 มีนาคม 2555 16:20] ทุกคนอยากได้เมียสวย รวย เก่ง ผู้หญิงอยากได้สามีหล่อ รวย เก่ง คนสมบูรณ์แบบแบบนั้นไม่มีอยู่จริงหรอกครับ หรือถึงมีอยู่ก็น้อยมาก การยอมรับในความไม่สมบูรณ์แบบนั้นต่างหาก ที่ทำให้เรามองเห็นความงามในตัวผู้หญิงที่ใครอาจจะมองว่าไม่สวย สวยหล่อก็เหมือนรสนิยมอาหารครับ ไม่มีใครชอบเหมือนกันหรอกครับ ขาวใสแบบเกาหลีไปยืนอยู่แถวแอฟริกาก็อาจไม่มีใครมองนะครับ ^^   โดย: แปะ (เสือย้อมแมว ) 25 มีนาคม 2555 16:24:31 น.

ดึกแล้วไม่เสิร์ฟอาหารนะคะ กระเดี๋ยวอวบกันยกใหญ่ . . . มีกาแฟ ของ S&P มาฝาก คุณแปะนะ จะได้นอนไม่หลับกันทั่วหน้า . . อ่ะจิ๊   โดย: กาปอมซ่า 25 มีนาคม 2555 21:27:20 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 26 มีนาคม 2555 6:16:46 น.

พี่ก๋าเจอการศึกษาที่ไม่ประทับใจ เลยไม่อยากให้ลูกเจอแบบที่ตัวเองเจอมา เพราะรู้สึกแค่ว่า ถ้าเด็กไม่รักการเรียนรู้เสียแล้ว อย่างอื่นก็มีปัญหาแน่ๆ โดยเฉพาะการแก้ไขปัญหาในชีวิต อย่างเรื่องเรียนพิเศษ พี่ก๋าไม่เคยเรียนเลยตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยเห็นความสำคัญเลยครับ แต่เกรดก็ไม่ตกนะ ขอแค่ตั้งใจเรียนในห้องให้ดีก็พอแล้ว แล้วก็ขยันอ่านหนังสือเอาเอง ถ้ามีคนชอบในสิ่งที่เราทำ มันจะเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่ จริงครับ --- แต่เราก็ต้องยิ่งใหญ่ในตัวเราไปด้วยเช่นกัน   โดย: กะว่าก๋า 26 มีนาคม 2555 7:17:25 น.

คุณลุงเสือ อรุณสวัสดิ์ค่ะ ไหว้งามๆ   โดย: H. sapiens 26 มีนาคม 2555 7:59:57 น.

เมื่อออกกำลังอย่างสม่ำเสมอ . . . ย่อมไม่อ้วน เมื่อไม่อ้วน . . . ย่อมหม่ำๆ ได้อีก เนอะๆ ว่าแล้วก็ส่งมื้อเย็นอ่ะ V   โดย: กาปอมซ่า 26 มีนาคม 2555 17:12:22 น.

มาสวัสดียามดึกค่ะ ลุงเสือ   โดย: H. sapiens 27 มีนาคม 2555 3:31:05 น.

โหๆ ลุงเสือยังไม่นอนหรอ นอนดึกจังนะค่ะ(หรือนอนแล้ว? หรือโต้รุ่งค่ะ?) ไม่เข้าชมรมหมีแพนด้านะค่ะ เพราะเข้าชมรมซอบบี้ผีเดินได้ไปแล้วค่ะ   โดย: H. sapiens 27 มีนาคม 2555 3:46:00 น.

หวัดดีครับ   โดย: กะว่าก๋า 27 มีนาคม 2555 6:43:38 น.

จะรับแต่ชอบ........... ไม่รับผิด . . . นะจ๊ะ วันนี้มีน้ำแตงโมปั่นมาฝากจ้า   โดย: กาปอมซ่า 27 มีนาคม 2555 19:04:00 น.

สวัสดีค่ะคุณเสือ มีที่ปรึกษาระดับขั้นเทพเลยเน้อ   โดย: pantawan 28 มีนาคม 2555 0:58:04 น.

เทพมากครับ ขนาดข้งเบ้งยังอายเลย 555 ล้อเล่นครับ 55 เมื่อตอนเรียนอยู่ ม.ต้น ตอนนั้นบ้าอ่านหนังสือธรรมะอยู่นะครับ พอดีไปอ่านหนังสือที่ ซีเอ็ดบุ๊ก แล้วไปเจอเรื่อง หมื่นตา เล่าเรื่องได้แปลกมากครับ เลยตามไปดูที่เน็ต ชอบหมื่นตามากครับ ตามอ่านทุกอันเลย ยังไงม่พอ ซื้อกระดาษปริ้นรูปมาปรึ้น หมื่นตาเก็บไว้อีก และก็มาสมัคร พันทิปนี่แหละครับ แล้วก็ตายตัวไป เฟี้ยว ๆ ๆ ๆ ๆ ทำไมถึงกลับมาเล่นพันทิป พอมาอยู่กรุงเทพใหม่ๆ แม่สงมอเตอร์ไซค์ มาให้ทางไปรษณีย์ กำลังออกไปเล่นฟิตเนส ตอน ตี 5 ครึ่ง พอถึง ดันมาเจอตำรวจ อีก โดนมันเรียก 500 บ้าไปแล้ว 200เว้ย แหม มีแอบซุกคู่มือรถผมเข้าป้อม ต้องตามไปทวงอีก ยึดใบขับขี่อีก ต้องไปจ่ายที่ สน. 200 เลยมาโพสด่า ที่ห้อง ไร้สังกัด และพอดีมีปัญหาเรื่องความรัก เลย มาโพสในห้องสยามสแครว์ ได้คำตอบดีดีมากมาย แต่ท้ายสุด รักก็จบไป เหลือไว้เพียง คราบน้ำตาที่เลอะเต้มห้องนอน ตอนนั้นสิ้นหวังหมดทุกทุกอย่างแล้ว เลยยิงคำถามไปให้พี๋ก๋า โดยเน้นกำชับไว้ตอนท้ายด้วยว่า ขอบคุณครับที่กรุณาตอบ 55 ไม่อยากปลงเลย แต่สุดท้ายปลงตามพี่ก๋า 55 เสียดายที่ถามพี่ก๋า ตอนที่รักจบไปแล้ว ตอนที่ถามดูจากรูปนึกว่าพี่ก๋าอายุ 26-27 แท้จริงแล้ว พี่ก๋าคือรุ่นใหญ่   โดย: เสือย้อมแมว 28 มีนาคม 2555 1:27:11 น.

อรุณสวัสดิ์ครับพี่ อิอิอิ พี่ก๋าเป็นรุ่นใหญ่อะไร มีแต่พุงใหญ่ครับ อายุ 27 อยู่ 5555   โดย: กะว่าก๋า 28 มีนาคม 2555 6:24:04 น.

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมนะคร้า   โดย: mariabamboo 28 มีนาคม 2555 19:57:57 น.

ปอมมาแย้ววววววววววว มาส่งเสบียงให้คุณแปะ จ้า มาทานแคนตาลูปปั่น ด้วยกันนะคะ   โดย: กาปอมซ่า 28 มีนาคม 2555 21:00:58 น.

ลุงเสือๆ นอนยัง?? แวะมาสวัสดีค่ะ ไหว้งามๆ   โดย: H. sapiens 29 มีนาคม 2555 3:44:05 น.

ยกให้ั้ทั้งจานเลยพี่เสือย้อมแมว   โดย: H. sapiens 29 มีนาคม 2555 5:39:41 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ ตื่นเช้าดีแต๊ๆ 5555   โดย: กะว่าก๋า 29 มีนาคม 2555 5:43:45 น.

ยกให้ทั้งจานเพราะยังไม่ได้ทำเลย ให้แต่จานอ่ะ พี่เสือ อิอิ ชวนๆไปใส่บาตรค่ะ ไปล่ะค่ะ ไหว้งามๆ ก่อนจากไป   โดย: H. sapiens 29 มีนาคม 2555 6:08:18 น.

สมมุติว่าพี่ก๋าเกิดในครอบครัวยากจน แต่พี่ก๋าชอบทำตัวร่ำรวย ใช้จ่ายเงินสุรุ่ยสุร่าย ชอบอยู่สังคมไฮโซ โดยคนในครอบครัวพี่ก๋ายังลำบากอยู่ พี่ก๋าเกิดอายตัวเองที่ไม่นึกถึงความลำบากของครอบครัว แต่อายที่ต้องบอกคนอื่นว่าเราจน อายที่ต้องบอกว่าเราไม่มีบ้าน รถ ไม่มีเงิน อายที่จะให้ผู้อื่นรับรู้ฐานะของตน กับการคบเพื่อน พี่ก๋าทำใจใหญ่ชอบเลี้ยงคนโน้นทีคนนี้ที ทำไมเรา present ตัวเองเราต้องเสนอมุมที่ดีที่สุด เราเข้าไปหาใคร เราต้องเสนอสิ่งที่มีมูลค่าในตัวเราออกไป กลัวดูถูกหรือ กลัวไม่ได้รับการยอมรับ กลัว ฯลฯ เพราะอะไร ? คำถามโดย : เสือย้อมแมว วันที่ : 28 มีนาคม 2555 เวลา : 1:40:00 น. ..................................... พี่ก๋าเคยอ่านบทสัมภาษณ์เจ้าของธุรกิจแบรนด์เนมชื่อดังระดับโลก นักข่าวถามว่า “ทำไมถึงเลือกเป็นตัวแทนขายกระเป๋าแบรนด์เนมยี่ห้อนี้ ทั้งๆที่ราคาใบหนึ่งแพงระยับ กระเป๋าหนังจระเข้ใบเดียว ราคา 2 ล้านกว่าบาท” เธอตอบว่า “ดิฉันไม่ได้ขายกระเป๋า แต่ดิฉันขายรสนิยม” ................................. สิ่งนี้คือ การตลาดที่ทำให้เราเชื่อว่า เราไม่ได้ใช้โทรศัพท์มือถือ แต่เรากำลังบ่งบอกตัวตนและรสนิยมผ่านการใช้สมาร์ทโฟน เราไม่ได้อยู่ในสังคมที่ธรรมดาดๆ แต่เป็นสังคมที่มีคุณภาพชีวิตที่ดี เราจึงต้องมีบ้านที่ทันสมัย มีรถคันใหญ่ที่ล้ำยุค มีเพื่อน มีไลฟ์สไตล์ มีความแตกต่าง ฯลฯ “รสนิยม” มันเกิดขึ้นเมื่อเราต้องการ “การยอมรับ” แล้วสิ่งที่คนส่วนใหญ่ใช้เพื่อตัดสินกันว่าจะยอมรับหรือไม่ยอมรับ ก็คือ “เปลือกนอก” ที่เราเรียกว่า “รสนิยม” นี่เอง.... เพราะอะไร ? เพราะมันมองเห็นง่าย ชัดเจน สวย รวย หรู หล่อ รวย เก่ง เปลือกนอกต่างๆเหล่านี้ มองเห็นง่าย รับรู้ง่าย ไม่ต้องใช้เวลาคิดนาน แต่เปลือกนอกเหล่านี้ ใช้วัดค่า “ตัวตนภายใน” ได้จริงๆล่ะหรือ ? ...... ........................................... เราอาจมีสมาร์ทโฟนรุ่นล่าสุด มีแท๊บเล็ต โน๊ตบุ๊ค มีคอมพิวเตอร์รุ่นเจ๋ง แต่แน่ใจแล้วหรือว่ามันช่วยให้เราติดต่อสื่อสารกันดีขึ้น เราได้ฟังใครบางคนพูดถึงความเศร้าของเขาอย่างลึกซึ้งหรือไม่ เราค้นหาความรักผ่านโลกที่วิ่งเร็วเหนือแสง โดยเคยหยุดคิดและแยกแยะได้หรือไม่ว่า โลกไหนคือโลกแห่งความจริงและโลกใดคือโลกสมมติปลอมๆ เรามีบ้านหลังใหญ่ แต่ในบ้านหลังนั้นมีความอบอุ่นของครอบครัวหรือไม่ มีเสียงเล่านิทานของพ่อแม่ลูกให้ได้ยินบ้างไหม หรือมีแต่เสียงแอร์ครางฮือพร้อมกับเสียงโหวกเหวกจากละครไร้คุณภาพดังทั้งคืน เรามีรถคันใหญ่คุณภาพสูง แต่เราได้ขับมันด้วยสติหรือแค่ขับมันไปด้วยความสะใจไร้สติ เรามีเงินเป็นกอง มีเสื้อผ้าหรูๆเป็นสิบตู้ มีกระเป๋าแบรนด์เนมเป็นร้อยใบ แต่สิ่งต่างๆเหล่านี้เติมเต็มความสุขของเราได้จริงๆล่ะหรือ ถ้าสิ่งต่างๆเหล่านี้บอกค่าราคาออกมาได้ว่ามันราคาเท่าไหร่ เราเคยหยุดและคิดบ้างไหม ว่าตัวตนและคุณค่าที่แท้จริงของเรา อยู่ตรงที่ใด ? ......................................... การซื้อข้าวของสิ่งต่างๆเหล่านี้ไม่ใช่เรื่องผิด ตราบใดที่เงินในกระเป๋าของคุณมีมากพอ ของราคาแพง มันก็รับรองรสนิยมและคุณภาพในราคาที่เป็นอยู่ แต่ถ้าจะต้องดิ้นรนจนสุดชีวิตเพื่อให้ได้มาซึ่งการครอบครอง และการยอมรับในเชิงแค่ไม่อยากให้ใครดูถูก คงต้องย้อนกลับมาถามว่า การมีสิ่งต่างๆเหล่านั้นมันทำให้เราได้รับการยอมรับจากคนอื่นอย่างแท้จริงหรือไม่ มันทำให้เรามีความสุขอย่างแท้จริงหรือไม่ หรือเป็นเพียงแค่การเติมเต็มความรู้สึกชั่วคราวของตนเอง แล้วต้องดิ้นรนแสวงหาสะสมไปเรื่อยๆ ไม่อาจหยุด เพราะตัวตนเราถมไม่เต็มเสียแล้ว จากความต้องการและความคาดหวังที่เรามีกับตัวเราเอง ......................................... ที่สุดของการยอมรับ น่าจะอยู่ที่การยอมรับตัวเอง ยอมรับและมองเห็นคุณค่าที่แท้จริงในตัวเรา ความสุขอยู่ง่าย ใกล้ตัว เมื่อไหร่ที่เรายอมรับความเป็นจริงของตัวเองได้ ความสุขที่แท้จริงอยู่ไม่ไกล ไม่ต้องใช้เงินมากอย่างที่คิด และไม่จำเป็นต้องสนใจกับคำตัดสินที่สังคมมอบให้ หรือไม่จำเป็นต้องใส่ใจกับสายตาที่มองมาของใครๆ เมื่อไหร่ที่เราเต็มเปี่ยมในตัวเอง มองเห็นคุณค่าของตัวเราเอง เราจะไม่ดูถูกตัวเอง ไม่เหยียดหยามคนอื่น ไม่น้อยเนื้อต่ำใจ ไม่ตัดสินคุณค่าของคนจากสิ่งที่เขามี แต่เราจะวัดคุณค่าของคนๆหนึ่ง จากคุณภาพความคิดและวิธีการใช้ชีวิตที่น่าชื่นชมของเขา นี่ต่างหาก.... คือ “คุณค่า” ที่แท้จริงของคนๆหนึ่ง ไม่ใช่ “มูลค่า” ของสิ่งต่างๆที่เขาครอบครอง   โดย: กะว่าก๋า 29 มีนาคม 2555 7:51:01 น.

เอามาฝากอีกประโยค จากสมุดบันทึกของพี่ก๋าครับ . . . ผมไม่กลัวการเป็นคนเชย ไม่กลัวการเป็นคนตกกระแส แต่ผมกลัว... ถ้าเราไม่รู้จักตัวเอง : มนต์ชีพ ศิวะสินางกูร (นักร้อง , นักแต่งเพลง) นิตยสาร : Kid & Family ปีที่ 9 ฉบับที่ 104   โดย: กะว่าก๋า 29 มีนาคม 2555 8:16:36 น.

วันนี้ปอมมีไก่ทอด ทานกับน้ำฝรั่งเย็นๆ มาฝากคุณแปะจ้า . . . มาทานด้วยกันนะคะ   โดย: กาปอมซ่า 29 มีนาคม 2555 19:34:26 น.

สวัสดีเช้าวันศุกร์ค่ะ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 30 มีนาคม 2555 7:18:25 น.

ตกลงจ้า . . วันนี้พาคุณแปะไปทานขนมไทยด้วยกัน อร่อยแท้แน่นอน . . . .   โดย: กาปอมซ่า 30 มีนาคม 2555 21:21:29 น.

นอนหรือยังคะ คุณเสือย้อมแมว ฝันดีนะคะ   โดย: bee_บี 30 มีนาคม 2555 21:22:45 น.

ขอบคุณมากๆครับที่ไปเจิมให้........ "เส้นต่ำกว่า บางทีอาจจะดีกว่าเส้นที่สูงก็ได้" เห็นด้วยครับ "ความแน่นอนคือความไม่แน่นอน ความไม่แน่นอนคือความแน่นอน" อ่ะครับ อีกสักประโยดครับ"ไร้วาสนาจึงมีวาสนา มีวาสนาจึงไร้มีวาสนา" คงเป็นหลักการของศาสนาพุทธเรื่องอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา กระมั้งครับ ขอบคุณอีกครั้งที่มากระตุ้นความคิดผมครับ   โดย: moresaw 31 มีนาคม 2555 7:00:35 น.

แวะมาทักทายค่ะ   โดย: amonrat27 31 มีนาคม 2555 7:36:08 น.

แวะทักทายค๊า ^^   โดย: ดินสอสีม่วง 31 มีนาคม 2555 8:47:46 น.

รักที่เธอ นั้นให้ฉัน มันมากมาย ขออยู่เคียง ข้างกายเธอ ยามเหน็บหนาว จะร่วมทุกข์ ร่วมสุข ทุกเรื่องราว กับเจ้าสาว ที่แสนดี ของพี่เสือ **ตอบพี่เสือ** ๐ แต่งโคลงกลอน เป็นด้วย คุณพี่เสือ? ขอบคุณเผื่อ กลอนนั้น อันชวนสรวล เปิดเผยโอ่ แบบนี้ มิบังควร เป็นการชวน แฟนคลับพี่ มารุมยำ ปล. เพิ่งรู้ว่าพี่เสือแต่งกลอนเป็นด้วยๆ ปล2. มาเม้นกลอนแบบนี้ เดี่ยวแฟนคลับพี่รุมยำฝ้่ายน้า 555555+   โดย: H. sapiens 31 มีนาคม 2555 9:03:24 น.

ขอบคุณนะคะ ที่ให้ความเห็น เคยคิดเหมือนกันค่ะว่า สุดท้ายเราต้องตายจากกันแน่นอน เคยเขียนเรื่องเกี่ยวกับแนวนี้เหมือนกันค่ะ ความรักไม่มีคำว่าแพ้ชนะหรอกนะคะ เพราะความรักหมายถึงความปรารถนาดี ความรัก คือ การให้ ถ้าเราคิดจะเอาเมื่อไหร่ คิดจะให้ได้ดั่งใจเมื่อไหร่ คิดที่จะเรียกร้องขอสิ่งตอบแทนเมื่อไหร่ เราจะทุกข์ใจเมื่อนั้นเสมอค่ะ   โดย: ริเศรษฐ์ 31 มีนาคม 2555 19:33:47 น.

วันนี้ฝนตกที่กรุงเทพ . . . ปอมเลือกเสิร์ฟชา ดอกไม้ให้คุณแปะ . . . เผื่อว่าที่ลำปางจะตกด้วย . . . ร่างกายจะได้อบอุ่นนะคะ มีขนมปังไส้แครนเบอร์รี่ แบบอุ่นๆ จากเตา ฝีมือปอมเองมาฝากด้วยจ้า มีความสุขในวันหยุดนี้นะคะ   โดย: กาปอมซ่า 31 มีนาคม 2555 20:12:41 น.

ขอเข้ามาขอบคุณที่เข้าไปเยี่ยม ที่บ้าน และเข้ามาอ่านข้อความ แล้วก็อยากแสดงความคิดเห็นค่ะ เคยคิดเหมือนกันว่า เคยสูญเสียคนที่รักไป คือคุณแม่แล้วก็คิดว่า ถ้ามีเหตุการณ์ คล้ายๆๆ กันแบบนี้เกิดขึ้นอีก จะทำอย่างไร กับใจตัวเองอยู่เหมือนกัน ก็พยายาม หาคำตอบ อยู่หลายครั้ง นะค่ะ แต่ก็ได้คำตอบให้ตัวเองว่า เราต้องอยู่ให้ได้ และ ต้องทนให้ได้เพราะคนเรา มีมา ก็ต้อง มีจาก ไม่ว่าจะจากเิป็น หรือ จาก ตาย แต่ส่วนที่เหลือไว้คือ อะไร ดังนั้นปัจจุบัน จึงพยายามทำทุกอย่างให้ดีที่สุด เท่าที่ จะทำได้ เพื่อวันข้างหน้าอะไรจะเกิดก็ไม่ต้อง เป้นกังวลว่า เรายังไม่ได้ทำอะไรให้ คนที่เรารักได้ ชื่นใจเลย ขอให้รักจงเจริญ ค่ะ มีความสุขทุกวันนะค่ะ   โดย: dongdee 1 เมษายน 2555 0:01:56 น.

สวัสดีค่ะคุณเสือ พักผ่อนอย่างมีความสุขนะคะ ชิมมะม่วงน้ำปลาหวานกัน อร่อยยยยๆ คุณเสือ   โดย: pantawan 1 เมษายน 2555 1:19:25 น.

สวัสดีค่ะคุณเสือ แวะมาทักทาย มีความสุขกายสบายใจในวันหยุดนะคะ นอนดึกจัง ทานรอบดึกเดี๋ยวอ้วนนะ ป่านนี้ตื่นยัง ไปเที่ยวไหนป่าวคะ   โดย: pantawan 1 เมษายน 2555 12:42:01 น.

โอ้ .. ดี.ก็อยาก 16-17 อีกครั้งนะคะนั่น มีความสุขในวันหยุดนะคะ   โดย: d__d (มัชชาร ) 1 เมษายน 2555 13:16:28 น.

ฮ่าา ท่าทางเจ้าของบล๊อกจะรักคนง่ายน่ะค่ะ แอบสงสัยทำไมไม่อัพบล๊อกมั้งล่ะเนี่ย เขียนตั้งแต่ เรียนมวย ตอนนี้ปี 55 คงเป็นมวยไปแล้วล่ะมั้ง เอิ้กๆ   โดย: ยัยน้ำตาลเปรี้ยว 1 เมษายน 2555 16:47:38 น.

ปอมมาส่งมื้อดึกจ้า . . . คุณแปะ หม่ำๆเสริมความอวบ ราตรีสวัสดิ์จ้า   โดย: กาปอมซ่า 1 เมษายน 2555 22:00:55 น.

แวะมาขอบคุณสำหรับ คำอวยพรวันเกิดที่แวะไปให้เจนที่บล็อคค่ะ ขอให้คุณเจ้าของกระทู้มีความสุขมากๆเ่ช่นกันนะคะ   โดย: JenNy & Tristan @ The UK 2 เมษายน 2555 0:13:06 น.

วันนี้ ปอม ชวนคุณแปะ มาทานมื้อค่ำด้วยกัน เป็นข้าวกระเพรากุ้ง + ไข่เจียว กับชามะนาวเย็นๆจ้า จะได้อวบๆ เป็นเพื่อนกัน   โดย: กาปอมซ่า 2 เมษายน 2555 20:23:00 น.

สวัสดีค่ะคุณเสือ ไม่ได้ไปเที่ยวเลยค่ะ ทำงานและก็ทำงานค่ะ มีเครื่องดื่มมาฝาก   โดย: pantawan 3 เมษายน 2555 0:36:08 น.

สวัสดีเช้าวันอังคารค่ะ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 3 เมษายน 2555 7:38:46 น.

ทำไมเสือต้องย้อมแมวอะงับ ทำไมไม่แมวย้อมเสืออะงับ   โดย: bee_บี 3 เมษายน 2555 13:13:25 น.

แวะมาทักทายตอนบ่ายๆนะครับ   โดย: กะว่าก๋า 3 เมษายน 2555 14:38:02 น.

ความรักสวยงามเสมอค่ะ   โดย: หวาน หวาน ได้อีก 3 เมษายน 2555 16:35:53 น.

ขอบคุณที่แวะมาอวยพรวันเกิดให้ครับ   โดย: Lee (zmake27 ) 3 เมษายน 2555 17:38:48 น.

สวัสดียามค่ำค่ะ คุณแปะ วันนี้ปอมมีข้าวแช่มาฝากนะคะ ข้าวสีไม่ค่อยสวย . . เพราะเป็นข้างกล้องงอก ปอมว่าดีกับสุขภาพมากกว่าข้าวขาวค่ะ มีความสุข สดชื่น ในฤดูร้อนนี้นะคะ   โดย: กาปอมซ่า 3 เมษายน 2555 21:02:48 น.

สวัสดีค่ะคุณเสือ สามแก้วไม่อ้วนหรอก จะได้เลือกว่าชอบแก้วไหน ยกมาฝากอีก   โดย: pantawan 4 เมษายน 2555 1:25:30 น.

สวัสดียามค่ำจ้า คุณแปะ วันนี้ปอมมีข้าวผัดปู + ไข่ดาว พร้อมเครื่องดื่ม . . . ชาเย็น มาฝากกัน . . ในวันเวลาดีๆนะคะ . . .   โดย: กาปอมซ่า 4 เมษายน 2555 21:27:25 น.

แวะมาทักทายตอนดึกครับ   โดย: กะว่าก๋า 4 เมษายน 2555 22:07:57 น.

สวัสดีค่ะคุณเสือ แวะมาเยี่ยม สบายดีไหมคะ นอนอิ่มแล้วกลางคืนจะนอนหลับไหมเนียะ วันนี้ไม่เสริฟแระ คุณปอมเสริฟเยอะ เดี๋ยวอ้วนจะไม่หล่อ   โดย: pantawan 4 เมษายน 2555 23:26:16 น.

สวัสดีเช้าวันพฤหัสบดีค่ะ   โดย: ดอกฝิ่นในสายลมหนาว 5 เมษายน 2555 7:26:33 น.

หวัดดียามเช้าครับน้อง   โดย: กะว่าก๋า 5 เมษายน 2555 8:06:03 น.

ผู้ไม่มีอะไรให้กังวล ย่อมมีแต่ความสุข   โดย: Author online 5 เมษายน 2555 14:32:13 น.

อิ...อิ... ไว้คุณแปะน้ำหนักขึ้นครบ 20 โลแล้วปอมค่อยรับผิดชอบนะจ๊ะ ระหว่างนี้ . . . ปอมมีกุ้งกระเบื้อง และชาดอกคาร์โมมายด์ มาฝากนะคะ . . . มีความสุขกับวันหยุดยาวจ้า   โดย: กาปอมซ่า 5 เมษายน 2555 19:34:07 น.

แถวบ้านเจนก็มีที่สอนชกมวย ฝึกมวยไทยอยู่ค่ะ ฝรั่งมาเรียนกันเยอะ นี่เจนยังคิดว่า ถ้าลูกชายเจนโต จะถามเค้านะ ว่าเค้าสนใจมวยไทยไหม อิอิอิ   โดย: JenNy & Tristan @ The UK 5 เมษายน 2555 23:21:03 น.

ฮ่าๆๆๆๆ หม่ำวันละ 6 มื้อ ก็ไม่ต้องหลับต้องนอนแล้วจ้า ปอมมาชวนคุณแปะทานขนมวันหยุด ค่ะ สดใสๆ ในวันศุกร์นะคะ   โดย: กาปอมซ่า 6 เมษายน 2555 12:14:27 น.

ตอนเด็กหมอให้กินนมกระป๋อง . . . หมิงหมิงทานนมแม่จนเกือบสองขวบเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 6 เมษายน 2555 16:08:32 น.

โถน้องฝ้าย หายไป ไม่ล่ำลา ทำให้พี่ มีน้ำตา บนแก้มเสือ เพราะพี่กิน มะม่วง จิ้มน้ำเกลือ มันเปรี่ยวเสีย น้ำตา จึงไหลริน โดย: ซาราฮังโย (เสือย้อมแมว ) วันที่: 6 เมษายน 2555 เวลา:18:58:29 น. ------------------------------------------------- ต่อไม่ไปอ่ะ... 55555+ มาเยี่ยมพี่เสือ เดียว ฝ้ายคิดกลอนต่อพี่เสือได้เดียวมาเล่นด้วย 555555+   โดย: H. sapiens 6 เมษายน 2555 19:31:34 น.

จะไม่เอาอะไรอีกแล้ว ต่อไปนี้จะตั้งใจเพื่อแม่ ผมจะพยายามเป็นลูกที่ดี . . จดไว้ในใจ แล้วทำให้ได้นะครับ พี่ก๋าเชื่อว่าเราทำได้ และเป็นสิ่งที่ควรทำ ไม่มีใครเปลี่ยนตัวเองไม่ไ่ด้ มีแต่ไม่ยอมเปลี่ยนแปลงเท่านั้นเอง   โดย: กะว่าก๋า 7 เมษายน 2555 8:19:41 น.

แวะมาขอบคุณค่ะ   โดย: Calla Lily 7 เมษายน 2555 9:51:28 น.

หวัดดีครับ พี่ก๋ากำลังนั่งอ่านคำถามแรกที่เราส่งมาให้พี่ก๋าอยุ่เลย 555 กำลังเอามาทำเป็นต้นฉบับลงที่บล็อกอีกรอบครับ   โดย: กะว่าก๋า 8 เมษายน 2555 8:11:06 น.